Jalak surèn (Sturnus contra) utawa jalak urèn[2] ya iku spésies jalak kang tinemu ing Anak Bawana India lan Asia Kidul-wétan. Manuk iki lumrahé tinemu sajeroning golongan cilik ing ngisor lembah lan dataran endèk. Jalak surèn biyasa tinemu ing kutha utawa désa, sanajan manuk iki ora wani kaya beo. Jalak suren ngasilaké pirang-pirang jinis suwara kanti kaya swara gemericik banyu. Pirang-pirang variasi wulu ana sajeroning populasi lan sakiwa-tengené lima subspesies dijenengi.
Jalak suren kang ukurané sedeng (24 cm), wernané ireng lan putih. bathuk, pipi, garis swiwi, tunggir, lan weteng wernané putih; dhadha, tenggorokan, lan awak pérangan nduwur ireng. Warna ireng iki isih coklat ing manuk kang isih enom.[3][4] Iris wernane klawu; kulit tanpa wulu disekitar mata berwrna jingga; paruh merah kanti ujung putih; sikil kuning.[4]
Wulu lanang lan wédok katon padha.[3] lanang: duwé awak kang lurus lan luwih gedhé ketimbang wédok. wulu ndas lan punggung ireng legam, sarta buntuté sithik luwih dawa lan dadi siji.
Wedok: awaké katon mbundher lan cendak kanti warna ireng lan putihé rada suram, kurang lincah lan agresif kaya lanang.
Spèsies iki kalebu sajeroning génus Sturnus lan Sturnopastor ing jaman mbièn nanging studi kang anyar ora njurung jalak suren mlebu ing génus Sturnus kang nyebapaké mbaliké jeneng génus tuwa Gracupica.[5][6] Wis didhaku jeneng spésies "contra" asalé saka jeneng India kanggo iku, sanajan iki durung ditelusuri sebanjuré.[7]
Subspesies kang dinominasi (andedhasar deskripsi spésies kang diwenehikan Linnaeus ing 1758) tinemu mligi di sedawane pinggiran Kali Gangga nuju sisih kidul menyang Andhra Pradesh lan nuju sisih wétan menyang Bangladesh. Populasi jalak suren ing lor kidul India (saka Sadiya menyang Tirap lan Pareden Naga) dijenengi sordida (asliné Sturnus contra sordidus) déning Sidney Dillon Ripley ing 1950. Wujudé jalak suren iki béda karo jalak suren kang ana di India, ya iku pundak lan tengkuk kurang duwé motif garis. Populasi ing Manipur marang kidul tumuju Myanmar lan maring ngétan tunuju Yunnan duwé garis mata lan kalebu subspesies superciliaris kapisanan diterangaké déning Edward Blyth ing 1863. Subspesies ing Thailand, Laos lan Kamboja kalebu sajeroning floweri (Sharpe, 1897) sewentara subspesies jalla dideskribsikaké Horsfield ing 1821 tinemu ing Sumatra, Jawa lan Bali.[3][8]
Spèsies iki tinemu mligi ing dataran endèk nanging katemokaké uga ing ngisor bukit nganti 70 mèter ing nduwur lumah laut. dhèwèké tinemu mligi ing wewengkon cepak banyu. Distribusi utama ing India ana ing tepian Kali Gangga nanging nyebar nganti kali Krishna. Persebaran dhèwèké mundak, kanti populasi kang nggawé akèh panggonan anyar-anyar iki kaya Lahore (saka 1997[9]), Rajkot[10] dan Bombay (wiwit taun 1953[11]), uga mungkin dibantu déning dagang manuk sangkar lan ucul kanti sengaja.[12] Pola lingkungan déweké ing India mligi ing Rajasthan wis kabantu déning irigasi lan pola tetanèn.[13] Spesies iki uga wis mapananké déwéné ing Dubai, UEA.[1] Lan uga, jalak suren diintroduksi nganti Taiwan lan Pulau Honshu.[14]
Jalak surèn lumrahé tinemu ana ing golongan cilik, mligi nalika golèk pakan ing sandhuwuré lemah nanging tetep nangkring ing wit utawa wangunan. Manuk iki ora wedi marang kéwan-kéwan kang luwih gedhé, kaya ta sapi, lan sok golèk pakan ing satengahing kumpulan kéwan mau.[15] Jalak suren ing satengahe golongan tansah ngetokaké swara-swara kang saut-sautan kanthi swara kang manéka warna kaya swara sempritan, swara getaran, lan swara ndhengung, swara klik lan océhan. Jalak surèn enom kang diingu bisa dilatih kanggo niru swara manuk liyané.
Jalak surèn lumrahé golèk pakan ing sawah, padhang suket, lan wewengkon kang kabuka kanggo golèk wiji, woh-wohan, gegremet, endhog gegremet, gegremet cilik-cilik, kupu-kupu, cacing lemah, [16] lan moluska kang racaké dijupuk saka lemah. Nalika golèk pakan, jalak surèn lumrahé mudhun menyang lemah lan nyedhaki sumber banyu ing panggonan kang ora jero. Kaya jinis jalak kang liya, jalak surèn sok nyongkel utawa mbuka lemah, nusuk-nusuk migunakaké cucuké kanggo ngetokaké panganan kang ana ing sangisoré lemah.[17] Saliyané iku, jalak surèn uga biyasa mudhun menyang panggonan banyu kang ora jero kanggo golék pakan. Jalak surèn duwé otot protaktor kang kuwat saéngga bisa mbongkah pérangan ngisoré suket lan matané uga duwé posisi kang pas saéngga jalak iki duwé pandeleng binokular kanggo ndheleng celah ing antarané cucuké.[18][19] Nalika arep turu, manuk jalak surèn sok ngetokaké swara seru. Pakulinan urip kaya iki sok ditemoni ing golongan cilik lan kadhangkala pasang-pasangan; jalak surèn biyasa turu wengi ing golongan gedhé kang saling njaga karo jalak surèn liyané.[15]
Mangsa kawin jalak suren ing India ana ing wulan Maret tekan September. Nanging ing Jawa lan Bali, prekembangbiakane ana ing wulam Dhésèmber tekan Juni, sanajan sawatara liya ana kang prekembangbiakane terusan sasuwéné taun.[20] Ing wulan Juli-Dhésèmber kalebu mangsa kurange prekawinan Jalak suren. Ing mangsa prekaawinan, cacahé manuk kang nglompok dadi mudhun cacahé, amarga padha golèk pasangan. Kanggo golèk pasangan, manuk iki ngetokaké swara ngundhang, ngepuk-ngepukake wulune lan ngoyang-nggoyangake endhase.
Jalak suren nggawé sarang utawa tarangan saka gumpalan jraami, kang digawé dadi kubah kanthi siji lawang mlebu ing sisihihe kang digawé ing wit gedhé. (asring ing wit bringin, pelem,[21] nangka, sonokembang,[22] dan pohon aren[23]) utawa ing struktur utawa wangunan kang digawé manungsa,[24] kadhangkala cedhak karo wewangunan manungsa. Ing alam liyar, jalak suren dilaporke manggon ing sarangkang ukurane gedhé, kandhi dawa 2 kaki ln dhiameter 18 inci.
Ing sisih tengahé, ana papan kang memper gronggongan kanthi jero 9 inci lan dhiameter 3 1/2 inci.[25] Nanging miturut pamanggihe W. Blewitt, sarang/tarangan jalak suren mapan ing kadhuwuran 10-15 kaki saka lemah. F.R. Blewitt uga duwé pamanggih dhedhasar panaliten ing Delhi, bilih jalak suren kembangbiake ing wulan Juni-Agustus.[21] Ing Jawa, sarang jalak suren sok digawé ing wit palem utawi ing rumpun wit-witan epifit.[20]
Jalak Suren
Mangan
Saut-sautan
Diwasa lan rumaja
Jalak suren I
Jalak suren II
Jalak suren III
Jalak suren IV
_at_nest_on_Jarul_(Lagerstroemia_speciosa)_in_Kolkata_I_IMG_8745.jpg)
_on_Kapok_(Ceiba_pentandra)_in_Kolkata_W_IMG_4513.jpg)
_preening_at_Kolkata_I_IMG_8807.jpg)
_feeding_on_Kapok_(Ceiba_pentandra)_in_Kolkata_I_IMG_3091.jpg)
_calling_at_Kolkata_I_IMG_8809.jpg)
-_Adult_feeding_Juveniles_I.jpg)
|coauthors= (pitulung) |isbn= (pitulung). CS1 dandani: Basa ora kaweruhan (link)
Jalak surèn (Sturnus contra) utawa jalak urèn ya iku spésies jalak kang tinemu ing Anak Bawana India lan Asia Kidul-wétan. Manuk iki lumrahé tinemu sajeroning golongan cilik ing ngisor lembah lan dataran endèk. Jalak surèn biyasa tinemu ing kutha utawa désa, sanajan manuk iki ora wani kaya beo. Jalak suren ngasilaké pirang-pirang jinis suwara kanti kaya swara gemericik banyu. Pirang-pirang variasi wulu ana sajeroning populasi lan sakiwa-tengené lima subspesies dijenengi.
सिरोई या सिरोली या सिरोई मैना (अंग्रेजी:Pied myna) (Gracupica contra) चिरइन की मैना परिवार क सदस्य पक्षी हवे।
Pied Myna, Chappad Chiri , Mohali,
Pied Myna , Chappad Chiri , Mohali,
Pied Myna, Chappad Chiri , Mohali, Punjab, भारत
ਡੱਬੀ ਮੈਨਾ (pied myna) ਭਾਰਤੀ ਉੱਪ ਮਹਾਂਦੀਪ ਅਤੇ ਦੱਖਣ ਪੂਰਬੀ ਏਸ਼ੀਆ ਵਿੱਚ ਪਾਇਆ ਜਾਣ ਵਾਲਾ ਪੰਛੀ ਹੈ।[2]
கறுப்பு வெள்ளை மைனா (pied myna) அல்லது ஆசிய கருப்பு வெள்ளை நாகணவாய் (Asian pied starling (Gracupica contra)) என்பது ஒருவகை மைனாவாகும். இப்பறவை இந்தியத்துணைக்கண்டத்திலும் தென்கிழக்கு ஆசியாவிலும் காணப்படுகிறது. இது ஒரு பாடும் பறவையாகும். இதன் இரு பாற்பறவைகளும் பாடும் இயல்பை உடையவை.[2] சமவெளிகளிலும் தாழ்வான மலைச்சாரல்களிலும் சிறு குழுக்களாக இவை காணப்படுகின்றன.[3] இவை பொரி மைனா[4] எனவும் அழைக்கப்படுகின்றன.
இப்பறவையின் நிறம் கறுப்பும் வெள்ளையும் கலந்ததாக இருக்கும். இதன் கண்ணைச் சுற்றி இறகற்ற ஆரஞ்சு நிறச் சதையுண்டு. 20 செ.மீ. லிருந்து 25 செ.மீ அளவுடைய இம்மைனாக்கள், 75-லிருந்து 100 கி. நிறையுடன் இருக்கும். செம்மஞ்சள் கலந்த சிவப்பு அடிப்பகுதியுடன் கூடிய மஞ்சள் நிற அலகு கொண்டவை. கண்ணைச் சுற்றிய தோல் செம்மஞ்சள் கலந்த சிவப்பு நிறத்தில் காணப்படும். மேலுடல், தொண்டைப்பகுதி, மார்புப்பகுதி ஆகியவை கருநிறத்தில் இருக்க அலகின் அடிப்பகுதி, கன்னம், உடலின் அடிப்பகுதி, இறக்கைகளின் மறைவுப்பகுதி ஆகியவை பழுப்பு கலந்த வெண்ணிறத்தில் இருக்கும். இது மற்ற மைனாக்களைப்போல மனிதருடன் தாராளமாகப் பழகுவதில்லை.
கறுப்பு வெள்ளை மைனா (pied myna) அல்லது ஆசிய கருப்பு வெள்ளை நாகணவாய் (Asian pied starling (Gracupica contra)) என்பது ஒருவகை மைனாவாகும். இப்பறவை இந்தியத்துணைக்கண்டத்திலும் தென்கிழக்கு ஆசியாவிலும் காணப்படுகிறது. இது ஒரு பாடும் பறவையாகும். இதன் இரு பாற்பறவைகளும் பாடும் இயல்பை உடையவை. சமவெளிகளிலும் தாழ்வான மலைச்சாரல்களிலும் சிறு குழுக்களாக இவை காணப்படுகின்றன. இவை பொரி மைனா எனவும் அழைக்கப்படுகின்றன.
