Stauracanthus boivinii es una planta perteneciente a la familia de las fabáceas.
Arbustillo o arbusto muy espinoso perennifolio, hermafrodita, de hasta 1,5 m de alturam muy ramoso, intrincado cuando crece en terrenos secos y es ramoneado. Tallo y ramas más viejas con corteza parduzca, agrietada longitudinalmente. Ramas jóvenes verdes, angulosas, con costillas en forma de V invertida muy espaciadas, con pelos cortos, extendido-erguidos, blanquecinos. Ramillas del año glabrescentes, acabadas en espinas, simples, trifurcadas o pinnadas. "Hojas" o filodios muy pequeñas, escuamiformes, de linear-lanceolados a oval-lanceolados, espinescentes, de cuya axila nacen las ramillas. Flores solitarias sobre las ramillas laterales, formando racimos cortos, con pedicelo pubescente, corto (2-3 mm). Flores de 7-11 mm de largas. Cáliz bilabiado, amarillento, de 4-9 mm de largo, villoso-sedoso, con pelos blanquecinos. Labios unidos hasta 1/4 de longitud del cáliz, en un tubo de 1,2-1,7 mm; labio oval, bidentado en el ápice. Corola amariposada, amarilla; estandarte villoso-sedoso en el dorso; alas glabrescentes más cortas que el estandarte y que la quilla; quilla villoso-sedosa en el dorso, un poco más corta que el estandarte. El fruto es una legumbre, más larga que el cáliz persistente, cubierta de pelos blancos que pierde casi totalmente al madurar, su color primero es verde y luego negra, dehiscente. En su interior contiene (1) 2-4 semillas, ovoides, un poco comprimidas, pardo-verdosas o pardo-rojizas, lisas. Florece casi todo el año, pero principalmente en invierno y primavera. Fructifica en primavera y verano.[1]
Sudoeste de España (provincias de Cádiz, Huelva, y Málaga), sur de Portugal (Algarve, Bajo Alentejo y noroeste de África (Marruecos y Argelia).[2]Es un endemismo ibero-mauritano. En Marruecos en la Península Tingitana, Rif central y occidental, alcornocales atlánticos de la Mamora, penillanuras del Gharb y extremo septentrional del Atlas Medio. En Argelia en montes litorales y sublitorales, llegando por el interior hasta los Montes de Tlemcen. Habita en bosques y matorrales sobre terrenos diversos, de baja y media montaña, en ambiente húmedo y subhúmedo.[1]No tolera los suelos calizos.[3]
Números cromosomáticos de Stauracanthus boivinii (Fam. Leguminosae) y táxones infraespecificos: n=72; 2n=c.144,[4] n=48,[4] n=48,72; 2n=144[5][6]
Habitus
Flores
Flores
Caulis
Fructus
Flores et Fructus
|coautores= (ayuda) Stauracanthus boivinii é uma espécie de planta com flor pertencente à família Fabaceae.
A autoridade científica da espécie é (Webb) Samp., tendo sido publicada em Terc. Apend. Lista Espec. Herb. Portug. 8 (1914).
Trata-se de uma espécie presente no território português, nomeadamente em Portugal Continental.
Em termos de naturalidade é nativa da região atrás indicada.
Não se encontra protegida por legislação portuguesa ou da Comunidade Europeia.
Stauracanthus boivinii é uma espécie de planta com flor pertencente à família Fabaceae.
A autoridade científica da espécie é (Webb) Samp., tendo sido publicada em Terc. Apend. Lista Espec. Herb. Portug. 8 (1914).
Ulex boivinii là một loài thực vật có hoa trong họ Đậu. Loài này được Webb miêu tả khoa học đầu tiên.[1]
.jpg){kind=small}
Bài viết liên quan đến tông đậu Genisteae này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
Ulex boivinii là một loài thực vật có hoa trong họ Đậu. Loài này được Webb miêu tả khoa học đầu tiên.
Ulex boivinii Webb
Синонимы
Ulex boivinii (лат.) — вид цветковых растений рода Улекс (Ulex) семейства Бобовые (Fabaceae).
Колючий вечнозелёный кустарник до 1,5 м высотой, сильно ветвится. Стебель и старые ветви с коричневатой корой, трескающейся продольно. Молодые ветви зелёные. Филлоиды очень маленькие, чешуевидные, линейно-ланцетные или овально-ланцетные.
Цветки собраны в короткие кисти и сидят на опушённых цветоножках 2—3 мм длиной. Цветки 7—11 мм длиной. Чашечка желтоватая, 4—9 мм длиной, серебристо-опушённая. Венчик жёлтый, мотыльковый, киль опушённый сзади.
Плод — боб, вначале опушённый, но по мере созревания теряет волоски. Содержит (1)2—4 семени. Семена овальные, сначала зелёные, потом чёрные, чуть сплющенные, гладкие.
Цветёт практически весь год, но особенно обильно — зимой и весной. Плодоношение весной и летом[2].
Набор хромосом n = 72, возможны внутривидовые изменения.
Ареал включает юго-запад Испании, юг Португалии, северо-запад Африки (Алжир и Марокко)[3]. Произрастает в лесах и зарослях. Не выносит богатых известью почв[4].
Ulex boivinii (лат.) — вид цветковых растений рода Улекс (Ulex) семейства Бобовые (Fabaceae).
