A papoula[1] (Papaver rhoeas) é unha planta herbácea da familia das papaveráceas, habitual nos campos cultivados con cereais, tamén se atopa nas beiras das estradas e nas praderías. Tamén recibe en galego o nome de mapoula.
A papoula é unha planta anual de aparencia fráxil, o talo é moi fino e peludo, pouco ramificado, ao cortalo sae un xugo leitoso, como as outras durmideiras (Papaver somniferum etc). A súa floración acontece na primavera e no verán, a súa flor é de pétalos vermellos e zume leitoso.
Utilizouse tradicionalmente para curar as afeccións do tracto respiratorio como a bronquite ou a tose. A infusión das súas follas tamén se empregou como sedante suave. As súas sementes empréganse como condimento e tamén se cultiva como planta ornamental.
A papoula, ademais do seu simbolismo na linguaxe das flores, inspirou pintores, poetas e escritores en varios paìses e epocàs. Encóntrase en heráldica, nos selos postais.
A papoula era máxica é un libro da escritora galega de narrativa infantil Concha Blanco.
Descrición da papoula en 1892, polo botánico esloveno Martin Cilensek.
Cáliz da papoula.
Froito verde.
Floración.
Froitos maduros.
Follas da papoula.
"Retrato" da flor.
Papoulas pola beira dunha estrada en Bélxica.
Papoulas silvestres en Galicia.
Papoulas no campo - Pintura de Claude Monet.
A papoula (Papaver rhoeas) é unha planta herbácea da familia das papaveráceas, habitual nos campos cultivados con cereais, tamén se atopa nas beiras das estradas e nas praderías. Tamén recibe en galego o nome de mapoula.
