Sagina procumbens és una espècie de planta amb flor dins la família Cariofil·làcia. Originària d'Euràsia i el nord de l'Àfrica actualment és de distribució subcosmopolita, també es troba als Països Catalans, i es troba a l'hemisferi nord i parts de Sud-amèrica i altres llocs com espècie invasora especialment en llocs humits com les illes subantàrtiques, per exemple l'illa Gough.
Herba perenne hemicriptòfita de 5 a 20 cm d'alçada. Forma mates sense pilositat de vegades sembla molsa. Les fulles són linears d'1 a 2 cm de llarg. Fa flors solitàries amb quatre o cinc sèpals i quatre o cinc pètals però aquests de vegades són absents. El fruit és una càpsula ovoide.
Un cop establerta és difícil d'erradicar per la persistència en el banc de llavors del sòl.
En altres projectes de Wikimedia:
Sagina procumbens és una espècie de planta amb flor dins la família Cariofil·làcia. Originària d'Euràsia i el nord de l'Àfrica actualment és de distribució subcosmopolita, també es troba als Països Catalans, i es troba a l'hemisferi nord i parts de Sud-amèrica i altres llocs com espècie invasora especialment en llocs humits com les illes subantàrtiques, per exemple l'illa Gough.
Deugotyledon ac un o deulu'r 'pincs' fel y'u gelwir ar lafar gwlad yw Corwlyddyn gorweddol sy'n enw gwrywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Caryophyllaceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Sagina procumbens a'r enw Saesneg yw Procumbent pearlwort.[1] Ceir enwau Cymraeg eraill ar y planhigyn hwn gan gynnwys Corwlyddyn Gorweddol, Corwlyddyn Cyffredin.
Caiff ei dyfu'n aml mewn gerddi oherwydd lliw'r planhigyn hwn. Mae'r dail wedi'i gosod gyferbyn a'i gilydd.
Deugotyledon ac un o deulu'r 'pincs' fel y'u gelwir ar lafar gwlad yw Corwlyddyn gorweddol sy'n enw gwrywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Caryophyllaceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Sagina procumbens a'r enw Saesneg yw Procumbent pearlwort. Ceir enwau Cymraeg eraill ar y planhigyn hwn gan gynnwys Corwlyddyn Gorweddol, Corwlyddyn Cyffredin.
Caiff ei dyfu'n aml mewn gerddi oherwydd lliw'r planhigyn hwn. Mae'r dail wedi'i gosod gyferbyn a'i gilydd.
Almindelig firling (Sagina procumbens) er en 3-6 cm høj urt, der vokser på kulturjord og enge. Den er almindelig i Danmark, f.eks. mellem fliser og brosten i byen.
Alm. firling er en flerårig urt med en nedliggende vækst, der først danner en roset af spidse blade. Stænglerne er tæt forgrenede og sprøde, og de bærer modsatte, nåleagtigt spidse blade.
Blomstringen sker i maj-september, og de 4-tallige blomster sidder enkeltvis i bladhjørnerne. De kan mangle kronblade, men af og til ses de hvidgrønne kronblade dog. Frugterne er kapsler med få frø.
Rodnettet er overraskende stort og kraftigt. De nedliggende stængler slår rod og danner nye, grundstillede bladrosetter.
Højde x bredde og årlig tilvækst: 0,05 x 0,20 m (5 x 2cm/år), heri ikke medregnet bladrosetter fra stænglerne.
Arten er cirkumpolar og findes i tempererede egne både på den sydlige og nordlige halvkugle. Den er naturligt forekommende i Danmark, hvor den findes på kalkfattigt ler, hvor den er indikatorplante for svingende fugtighed og kvælstofindhold. Den tåler forbavsende meget trafikslid og findes derfor i de såkaldte "trådsamfund" (= nedtrædningssamfund) f.eks. mellem fliser sammen med flere mosarter, glat ærenpris og smalbladet timian.
Almindelig firling (Sagina procumbens) er en 3-6 cm høj urt, der vokser på kulturjord og enge. Den er almindelig i Danmark, f.eks. mellem fliser og brosten i byen.
Das Niederliegende Mastkraut (Sagina procumbens), auch Liegender Knebel genannt, ist eine Pflanzenart aus der Familie der Nelkengewächse (Caryophyllaceae). Die sehr kleine Pflanze ist für Laien eher einem Moos als einer Blütenpflanze ähnlich. Sie bildet rasenartige Polster und ist relativ unempfindlich gegenüber mechanischer Beanspruchung. Sie kann deshalb beispielsweise in Pflasterritzen bis in die Innenstädte vorkommen.
Das Niederliegende Mastkraut ist eine sehr unscheinbare, immergrüne, ausdauernde, krautige Pflanze. Sie wächst niederliegend bis aufsteigend, bildet eine Pfahlwurzel und erreicht Wuchshöhen zwischen 2 und 5 cm. An geeigneten Stellen bildet sie niedrige rasige Bestände.
Junge Pflanzen bilden zunächst eine grundständige Blattrosette, aus der bald die verzweigten, beblätterten und blütentragenden Triebe hervorwachsen. Die niederliegenden, am Ende aufsteigenden, unbehaarten Stängel werden bis zu 20 cm lang. Die gegenständigen Stängelblätter sind linealisch, 5 bis 15 mm lang und 1 bis 2 mm breit. Sie besitzen eine kurze Stachelspitze und sind manchmal leicht fleischig.
Die Blüten sind in der Regel vierzählig, doch können an der gleichen Pflanze auch Blüten mit fünf Kelch- und Kronblättern vorkommen. Der Blütendurchmesser einschließlich der Kelchblätter beträgt etwa 5 mm. Pro Stängel sitzen zwei oder mehr Blüten auf langen Blütenstielen, die jeweils den Blattachseln entspringen. Die Blattstiele neigen sich nach der Blüte nach unten, vor der Fruchtreife richten sie sich aber wieder auf.[1]
Die weißen Kronblätter sind stets kleiner als die Kelchblätter und fallen früh ab oder fehlen oft ganz. Die Kelchblätter sind bis zu 2,5 mm lang und bleiben bis zur Fruchtreife stehen. Sie sind breit elliptisch bis rundlich, haben einen häutigen weißen Rand und sind vorne abgerundet. Die Blüte hat in der Regel vier, in Ausnahmefällen bis zu acht Staubblätter. Die Blütezeit reicht von Mai bis September. Die eiförmige Kapselfrucht überragt die Kelchblätter etwas. Sie öffnet sich mit vier oder fünf stumpfen Klappen. Die matt-braunen dreieckigen Samen sind ca. 0,3 mm lang.
Die Chromosomenzahl beträgt n = 11[2]
Das Niederliegende Mastkraut stammt ursprünglich aus Europa, dem westlichen Asien und den gemäßigten Zonen Nordafrikas, dort findet man es meist nur bis in Höhenlagen von etwa 700 m. Inzwischen ist es in weite Teile der Welt verschleppt worden und es gibt Vorkommen in Nordamerika, Mittelamerika, Südamerika, Asien und sogar in der Antarktis.
In den Allgäuer Alpen steigt es sogar bis zu 1710 m Meereshöhe an der Bergstation der Hochgratbahn in Bayern auf.[3]
Häufige Fundstellen sind Äcker (besonders auf verdichteten Böden), Ufer, Wege sowie Pflasterfugen. Es bevorzugt kalkarme sandige Lehmböden und ist hier eine Zeigerpflanze für wechselfeuchte und stickstoffreiche Böden. Da es gut mechanischen Beanspruchungen widerstehen kann, ist es in Trittgesellschaften zu finden. Es ist zusammen mit dem Silbermoos (Bryum argenteum) eine Charakterart der Mastkraut-Trittgesellschaft (Bryo-Saginetum procumbentis / Polygono-Poetea). Das ist die typische Pflanzengesellschaft gepflasterter Plätze und Wege der Städte. Leicht versalzene Böden mit einem Chloridgehalt unter 0,3 % kann das Niederliegende Mastkraut ebenfalls ertragen. Es tritt üblicherweise in Gruppen auf.
Das Niederliegende Mastkraut ist ein kriechender, zweijähriger oder wenige Jahre ausdauernder, krautiger, ganzjährig grüner Chamaephyt.
Die Blüten sind „Nektar führende Scheibenblumen“; und obwohl sie sehr klein sind, produzieren sie doch Nektar durch Drüsen am Grund der Staubblätter, so dass eine Insektenbestäubung vorwiegend durch Bienen und kleine Fliegen stattfindet. Allerdings können sich die zwittrigen Blüten auch selbst bestäuben. Bei ungünstigem Wetter bleiben die Blüten geschlossen, d. h. kleistogam. Die Blütezeit reicht von Mai bis September.
Der Fruchtstiel ist nach der Blüte hakig nach unten gekrümmt, steht aber zur Reife wieder aufrecht. Die Kapselfrüchte öffnen sich durch 4 oder 5 Klappen. Die sehr kleinen Samen sind durch regelmäßige Papillenreihen gezähnt; ihre Ausbreitung erfolgt als Wasserhafter durch Trittausbreitung und als Regenschwemmlinge. Fruchtreife ist von Juni bis September.
Die vegetative Vermehrung erfolgt durch Ausläufer.
Das Niederliegende Mastkraut trägt den gültigen Botanischen Namen Sagina procumbens L., dazu werden die folgenden Varietäten aufgeführt:
Der Artikel beruht hauptsächlich auf folgenden Unterlagen:
Das Niederliegende Mastkraut (Sagina procumbens), auch Liegender Knebel genannt, ist eine Pflanzenart aus der Familie der Nelkengewächse (Caryophyllaceae). Die sehr kleine Pflanze ist für Laien eher einem Moos als einer Blütenpflanze ähnlich. Sie bildet rasenartige Polster und ist relativ unempfindlich gegenüber mechanischer Beanspruchung. Sie kann deshalb beispielsweise in Pflasterritzen bis in die Innenstädte vorkommen.
Sagina procumbens is a species of flowering plant. in the family Caryophyllaceae known by the common names procumbent pearlwort,[1] birdeye pearlwort[2] and matted pearlwort. It can be found throughout the Northern Hemisphere and parts of South America. It is a common weed of many environments. It can be found in wild and disturbed habitat, especially moist areas. It can sometimes be seen growing in lawns or in cracks in pavements. This is a perennial herb forming clumps or mats of hairless green herbage, sometimes vaguely resembling a patch of moss. The leaves are linear and up to 1 or 2 centimeters long. The inflorescence is a solitary flower with four or five sepals and four or five small white petals, but the petals are sometimes absent.
Showing short leaves no more than 10mm long. Flowers minute and solitary, sepals 4 or 5, petals minute or absent.[3]
In 1998 numerous well-developed plants were found on the UNESCO World Heritage Site of Gough Island, where it is an introduced species. Given the island's remoteness, seeds were most likely introduced from visitors' footwear and/or clothing. Without control the plant will very likely transform the ecosystem of the island's uplands, as it has already done on the Prince Edward Islands, where it has spread at a rate of 100 m to 300 m per year and is now considered beyond control.[4] Eradication programs on Gough Island are ongoing and are expected to require years of 'concerted effort'.[5]
It is said to have been the first plant on which Christ set his foot when he came to Earth, or when he rose from the dead. In the highlands of Scotland it was supposed to have derived supernatural powers from having been blessed by Christ, St Bride and St Columba. A spray of it hung from the door lintel gave protection against fairies, especially those who made a practise of spiriting people away. If pearlwort were stuck in a bull's fore-hooves, the cows with which it mated and the calves and the milk they produced were safeguarded from ills. If a cow ate the herb, its calves and milk, and all who drank the milk, were also protected against fairies. For the young village maiden, pearlwort brought a bonus. If drunk in an infusion, or used merely to wet the lips, it would attract her favoured lover, and if a piece of it were in the girl's mouth when she kissed him, he was bound to her for ever.[6]
Sagina means 'fodder'; the genus was named for a fodder plant, spurrey, which has since been moved into its own genus, Spergula.[7]
Procumbens means 'procumbent', 'lying flat on the ground', or 'creeping forwards'.[7]
Sagina procumbens is a species of flowering plant. in the family Caryophyllaceae known by the common names procumbent pearlwort, birdeye pearlwort and matted pearlwort. It can be found throughout the Northern Hemisphere and parts of South America. It is a common weed of many environments. It can be found in wild and disturbed habitat, especially moist areas. It can sometimes be seen growing in lawns or in cracks in pavements. This is a perennial herb forming clumps or mats of hairless green herbage, sometimes vaguely resembling a patch of moss. The leaves are linear and up to 1 or 2 centimeters long. The inflorescence is a solitary flower with four or five sepals and four or five small white petals, but the petals are sometimes absent.
Lamav kesakann (Sagina procumbens) on taimeliik nelgiliste sugukonnast kesakanni perekonnast.
Lamav kesakann (Sagina procumbens) on taimeliik nelgiliste sugukonnast kesakanni perekonnast.
Rentohaarikko (Sagina procumbens) on pienikokoinen kohokkikasvi.
Monivuotinen rentohaarikko jää 3–8 cm korkeaksi, ja kasvaa mattomaisiana mättäinä usein aivan maata myöten. Varret ovat rentoja tai kohenevia, usein juurehtivia ja tavallisesti kaljuja. Lehdet ovat rihmamaiset, pareittain yhdystyvisiä ja lyhytotaisia. Ruusukelehdet ovat 4–28 mm pitkiä. Kukat ovat yksittäin. Nuppuvaiheessa ja kodan kypsyessä kukkaperät ovat roikkuvia. Nuput ovat pallomaisia. Kukat ovat tavallisesti nelilehtisiä. Verhiö on kooltaan 1–2,5 mm leveä, teriö tavallisesti puuttuu tai on verhiötä lyhyempi. Heteitä on neljä tai joskus viisi kappaletta. Rentohaarikko kukkii Suomessa kesä-syyskuussa. Hedelmä on verhiötä pienempi kota.[1][2] Rentohaarikko on itsesiittoinen ja siemeniä kehittyy pitkin kesää.[3]
Rentohaarikko risteytyy tunturihaarikon (Sagina saginoides) kanssa lajien yhteisellä esiintymisalueella.[4] Lajien risteymä tunnetaan nimellä rönsyhaarikko (S. x normaniana).[5] Toisinaan rentohaarikko voi risteytyä myös polkuhaarikon (S. subulata) kanssa.[2]
Rentohaarikkoa kasvaa koko Euroopassa lukuun ottamatta Ukrainan ja Venäjän eteläosia sekä Pohjois-Venäjää. Lajia tavataan paikoitellen myös Marokossa, Turkissa, Kaukasuksen alueella, Sieprian keski- ja eteläosissa sekä Pohjois-Japanissa. Pohjois-Amerikassa rentohaarikkoa kasvaa lähinnä mantereen itärannikolla. Laji on levinnyt myös paikoitellen Etelä-Amerikkaan, Australiaan ja Uuteen-Seelantiin.[4] Suomessa rentohaarikko on alkuperäislaji aivan pohjoisinta Lappia lukuun ottamatta. Se on yleinen laji Oulun korkeudelle saakka. Pohjoisempaan päin mennessä laji harvinaistuu, ja pohjoisimmassa Lapissa sitä tavataan lähinnä ihmisasutusten ja pääteiden läheisyydessä.[6]
Luonnonympäristössä rentohaarikko kasvaa kallionkoloissa ja rantojen avopaikoilla. Kulttuuriympäristössä sitä tavataan myös teillä, kadunvarsilla, poluilla, kentillä, joutomailla ja pihoilla. Kasvupaikoille on tärkeää että ne ovat avoimia ja kausikosteita.[5] Rentohaarikko kestää erittäin hyvin tallaamista ja menestyy siksi myös jopa asfaltin raoissa ja nupukuvikaduilla.[3] Kasvin sitkeydestä kertoo sen runsas esiintyminen esimerkiksi Helsingin Suurkirkon portailla.[7]
Rentohaarikko (Sagina procumbens) on pienikokoinen kohokkikasvi.
La Sagine couchée (Sagina procumbens) est une plante vivace du genre Sagina et de la famille des Caryophyllaceae. Cette espèce est assez répandue sur l'ensemble de l'hémisphère nord. Elle forme un tapis dense et est typique des interstices des rues pavées (Groupement Saginion procumbensis).
Plante vivace ou pérennante glabre, Sagina procumbens forme des tapis gazonnant atteignant 2 et 5 cm de haut. Sa racine est pivotante. Ses tiges longues de 3-10 cm sont couchées et radicantes à la base. Elles naissent à l'aisselle des feuilles d'une rosette centrale, ces feuilles étant linéaires, aristées, légèrement épineuse sur les bords du limbe et glabres. Les fleurs verdâtres ont un pédoncule glabre peu développé et courbé au sommet après la floraison, à la fin redressé. La fleur de 5 mm de diamètre est formée de 4 sépales, ovales, tous obtus, étalés en croix à maturité et de 4 pétales, ovales, de moitié plus courts que les sépales ou nuls. Le centre de la fleur est orné de 4 étamines et de 4 styles. Le fruit est une capsule à 4 valves, ovale et penchée[1].
Sagina procumbens se distingue des autres Sagina par sa formule florale en 4 (4 pétales, 4 sépales, 4 étamines, 4 styles, et 4 valves au fruit), par son port couché ainsi que par la courbe du pédoncule[1].
Bien que petites, les fleurs produisent du nectar permettant la pollinisation par les insectes et principalement les mouches. Cette espèce pratique également l'autopollinisation. Ses graines, d'une longue durée de vie, se dispersent par l'intermédiaire du vent. D'autre part son expansion végétative se fait par ses stolons.
La Sagine couchée se développe jusqu'à 700m d'altitude en Europe, en Asie occidentale jusqu'à l'Inde, en Afrique du Nord ainsi qu'en Amérique du Nord et centrale. En France, elle est présente sur tout le territoire métropolitain ainsi qu'en Corse[1].
Sagina procumbens affectionne généralement les lieux frais et rochers humides des terrains siliceux. Armée de sa racine pivotante et relativement insensible aux contraintes mécaniques, c'est une Espèce pionnière sur les sables, les dalles grèseuses et l'argile. Adventice de culture courante, c'est une bio-indicatrice assez fiable des terrains humides ou compactés assez riches en nitrates[2].
Mais son groupement de prédilection reste le Saginion procumbensis, auquel elle a donné son nom. Son biotope se caractérise par des fissures souvent emplies de terre tassée, plus ou moins enrichie en nitrate et partiellement ombragées. Il se situe dans les rues assez fréquentées, pavées ou même bitumées, les cours d'immeubles ou les interstices des socles de statues. Il est le seul groupement phanérogame à se maintenir dans certaines rues très fréquentées de Paris. Sagina procumbens forme avec la mousse Bryum argenteum le syntaxon Bryo-Saginetum procumbentis que l'on retrouve typiquement dans les interstices des pavés. On retrouve également dans ce groupement Plantago major, Poa annua, ou encore Polycarpon tetraphyllum. En sol plus humide, se développeront de grandes Hépathiques à thalle (notamment certaines Marchantia). A contrario, en sol plus sec et moins fréquenté, apparaitront d'autres espèces telles que Polygonum aviculare ou Stellaria media[2].
En 1998, de nombreux pieds de Sagina procumbens ont été découverts sur l'île de Gough en plein milieu de l'Atlantique Sud. Vu l'isolement de l'île et son statut protégé, il est probable que les graines ont été introduites par les chaussures ou vêtements des rares visiteurs. Sans contrôle, la plante va probablement modifier l'écosystème des hautes terres de l’île, comme elle l’a déjà fait sur l'Archipel du Prince-Édouard, où elle a progressé à une vitesse de 100 à 300 m par an et où elle est désormais considérée comme hors de contrôle [3]. Des programmes d’éradication ont été lancés sur l’île de Gough mais demanderont des années d'effort, notamment en raison du terrain abrupt, souvent des falaises [4].
Cette plante est la première sur laquelle Jésus aurait posé le pied après sa résurrection. Après avoir été bénie par le Christ, elle passe pour chasser les esprits en Écosse [5]. Selon une tradition écossaise, elle aurait aussi été bénie par Sainte-Brigitte d'Irlande et Saint-Colomba [6].
Une touffe de Sagine accrochée au linteau d'une porte protègerait des fantomes [5],[6]. Accrochée aux cornes des taureaux, elle les protègerait des maladies et cette protection s'étendrait aux veaux qu'ils génèreront. Et si des vaches broutent la sagine, la même protection s'attache au lait et à ceux qui boivent ce lait [6]. Toujours selon cette tradition, une jeune fille qui boit une tisane de sagine attirera l'homme qu'elle désire. Et si elle l'embrasse en suçant un brin de sagine, l'homme sera attaché à elle pour toujours [6].
La Sagine couchée (Sagina procumbens) est une plante vivace du genre Sagina et de la famille des Caryophyllaceae. Cette espèce est assez répandue sur l'ensemble de l'hémisphère nord. Elle forme un tapis dense et est typique des interstices des rues pavées (Groupement Saginion procumbensis).
Drobnuška kormjenka (Sagina procumbens) je rostlina ze swójby nalikowych rostlinow (Caryophyllaceae).
Drobnuška kormjenka je trajne zelo, kotrež docpěje wysokosć wot 2 hač 15 cm. Rostlina twori małke, polstrojte trawniki, kotrež tróšku jako moch wupadaja.
Stołpiki su deleka ležace abo postupjace.
Łopjena su přećiwostejne, nahe a docpěja dołhosć wot 0,5 hač 1,5 cm a šěrokosć wot 1 mm.
Kćěje wot meje hač septembra. Keluškowe łopješka docpěja dołhosć wot 1 hač 2,5 cm. Štyri krónowe łopješka su maksimalnje poł tak dołhe abo faluja.
Jara małke symjenja wisajo wostanu na włóžnych črijach a jězdźidłach.
Rosće na rolach, pućach, w zahrodach, dłóžbowych dróhach a na krjeńčkach chódnikow. Ma radšo włóžne, zwjetša małowapnite pódy. Wutraje poćeženje přez kopnjenja a sól.
Drobnuška kormjenka (Sagina procumbens) je rostlina ze swójby nalikowych rostlinow (Caryophyllaceae).
Skammkrækill (fræðiheiti: Sagina procumbens) er jurt af arfaætt. Skammkrækil er að finna um allt nyrðra hvel jarðar og á svæðum í Suður-Ameríku. Stundum má finna hann í görðum og í brotnum gangstéttum.
Skammkrækill (fræðiheiti: Sagina procumbens) er jurt af arfaætt. Skammkrækil er að finna um allt nyrðra hvel jarðar og á svæðum í Suður-Ameríku. Stundum má finna hann í görðum og í brotnum gangstéttum.
Liggende vetmuur (Sagina procumbens) is een groenblijvende, vaste plant die behoort tot de anjerfamilie (Caryophyllaceae). De soort staat op de Nederlandse Rode lijst van planten als algemeen voorkomend en stabiel of toegenomen. De plant komt van nature voor in Eurazië en Noord-Afrika en is vandaaruit over de gehele wereld verspreid. Liggende vetmuur lijkt op sierlijke vetmuur, maar is iets kleiner en heeft meerdere bloemen in de oksels van de bovenste bladeren. Ook heeft liggende vetmuur meestal vier, soms vijf kroon- en kelkbladeren in plaats van de altijd vijf bij sierlijke vetmuur. Liggend vetmuur kan betreden goed verdragen en komt daardoor vaak voor tussen straatstenen. Het aantal chromosomen is 2n = 22[1].
De op mos lijkende plant wordt 2-5 cm hoog, vormt een penwortel en is zodevormend doordat de liggende stengels wortelen. Jonge planten vormen eerst een bladrozet, waaruit spoedig vertakte, bebladerde, liggende aan het eind opstijgende stengels gevormd worden. De stengels kunnen tot 20 cm lang worden. De tegenoverelkaar staande stengelbladeren zijn lijnvormig en kort stekelpuntig. De vaak iets vlezige bladeren zijn 5-15 mm lang.
Liggende vetmuur bloeit van mei tot in september met witte, 5 mm grote bloemen. Per stengel komen twee of meer bloemen op lange bloemstelen, ontspringend uit een bladoksel, voor. De bloemstengel is na de bloei haakvormig gekromd, maar later weer rechtopstaand. De meestal vier, soms vijf kroonbladeren zijn kleiner dan de kelkbladeren en vallen spoedig af of ontbreken zelfs. De breed-elliptische tot rondachtige kelkbladeren zijn tot 2 mm lang en hebben een vliezige, witte rand. De bloem heeft vier, soms acht meeldraden.[2]
De vrucht is een eivormige vier- tot vijfkleppige doosvrucht. De kleverige, matbruine, driehoekige zaden zijn 0,3 - 0,4 mm groot.
Zodevormende plant
Bladrozetten van jonge planten
Bloeiende plant
Bloem
Vrucht
Vrucht
Zaden
Herbarium
De plant komt voor op voedselrijke plaatsen tussen straatstenen, op muren en in vaak belopen bermen.
Liggende vetmuur (Sagina procumbens) is een groenblijvende, vaste plant die behoort tot de anjerfamilie (Caryophyllaceae). De soort staat op de Nederlandse Rode lijst van planten als algemeen voorkomend en stabiel of toegenomen. De plant komt van nature voor in Eurazië en Noord-Afrika en is vandaaruit over de gehele wereld verspreid. Liggende vetmuur lijkt op sierlijke vetmuur, maar is iets kleiner en heeft meerdere bloemen in de oksels van de bovenste bladeren. Ook heeft liggende vetmuur meestal vier, soms vijf kroon- en kelkbladeren in plaats van de altijd vijf bij sierlijke vetmuur. Liggend vetmuur kan betreden goed verdragen en komt daardoor vaak voor tussen straatstenen. Het aantal chromosomen is 2n = 22.
De op mos lijkende plant wordt 2-5 cm hoog, vormt een penwortel en is zodevormend doordat de liggende stengels wortelen. Jonge planten vormen eerst een bladrozet, waaruit spoedig vertakte, bebladerde, liggende aan het eind opstijgende stengels gevormd worden. De stengels kunnen tot 20 cm lang worden. De tegenoverelkaar staande stengelbladeren zijn lijnvormig en kort stekelpuntig. De vaak iets vlezige bladeren zijn 5-15 mm lang.
Liggende vetmuur bloeit van mei tot in september met witte, 5 mm grote bloemen. Per stengel komen twee of meer bloemen op lange bloemstelen, ontspringend uit een bladoksel, voor. De bloemstengel is na de bloei haakvormig gekromd, maar later weer rechtopstaand. De meestal vier, soms vijf kroonbladeren zijn kleiner dan de kelkbladeren en vallen spoedig af of ontbreken zelfs. De breed-elliptische tot rondachtige kelkbladeren zijn tot 2 mm lang en hebben een vliezige, witte rand. De bloem heeft vier, soms acht meeldraden.
De vrucht is een eivormige vier- tot vijfkleppige doosvrucht. De kleverige, matbruine, driehoekige zaden zijn 0,3 - 0,4 mm groot.
Zodevormende plant
Bladrozetten van jonge planten
Bloeiende plant
Bloem
Vrucht
Vrucht
Zaden
Herbarium
De plant komt voor op voedselrijke plaatsen tussen straatstenen, op muren en in vaak belopen bermen.
Karmnik rozesłany (Sagina procumbens L.) – gatunek rośliny należący do rodziny goździkowatych. Występuje w Europie, Azji i Afryce Północnej[2]. W Polsce pospolity. Jest również uprawiany.
Jest uprawiany jako roślina ozdobna. Uprawia się zarówno formę typową, jak i odmiany, najczęściej kultywar 'Aurea' o żółtozielonych pędach. Dzięki swojej poduszkowatej formie roślina jest dekoracyjna przez cały czas. Odmiana 'Aurea' kwitnie mniej obficie od typowej formy, ale daje ciekawe zestawienia kolorystyczne z innymi roślinami. Nadaje się do ogrodów skalnych i do obsadzania murków. Wymaga stałej wilgotności i podlewania, gdy gleba jest zbyt sucha.
Karmnik rozesłany (Sagina procumbens L.) – gatunek rośliny należący do rodziny goździkowatych. Występuje w Europie, Azji i Afryce Północnej. W Polsce pospolity. Jest również uprawiany.
Sagina procumbens é uma espécie de planta com flor pertencente à família Caryophyllaceae.
A autoridade científica da espécie é L., tendo sido publicada em Species Plantarum 1: 128. 1753.
Trata-se de uma espécie presente no território português, nomeadamente em Portugal Continental, no Arquipélago dos Açores e no Arquipélago da Madeira.
Em termos de naturalidade é nativa de Portugal Continental e Arquipélago da Madeira e introduzida no arquipélago dos Açores.
Não se encontra protegida por legislação portuguesa ou da Comunidade Europeia.
Sagina procumbens é uma espécie de planta com flor pertencente à família Caryophyllaceae.
A autoridade científica da espécie é L., tendo sido publicada em Species Plantarum 1: 128. 1753.
Krypnarv (Sagina procumbens) är en växtart i familjen nejlikväxter. Den kan ofta hittas på allmän kulturmark och sprickorna i asfalt, där mänsklig aktivitet eliminerar potentiell konkurrans genom att trampa bort den.
Wikimedia Commons har media som rör Krypnarv.
Krypnarv (Sagina procumbens) är en växtart i familjen nejlikväxter. Den kan ofta hittas på allmän kulturmark och sprickorna i asfalt, där mänsklig aktivitet eliminerar potentiell konkurrans genom att trampa bort den.
Типовий екземпляр цього виду знаходиться в Лондоні[1]: він входив у знамениту колекцію Карла Ліннея, яка після його смерті була продана Джеймсу Сміту та зі Швеції перевезена в Англію.
Епітет наукової (латинської) назви виду, procumbens, утворений від дієслова procumbo («полягати», «хилитися вперед», «нагинатися»). Цей епітет є скороченням опису виду (діагнозу), який був даний Карлом Ліннеєм в його праці Flora Lapponica (1737), — Sagina ramis procumbentibus[2].
До синоніміки виду належать такі назви:
В Україні, крім наукової, поширені також назви «мокрець», «мокриця», «кормиця», «червишник»[4].
Ареал виду охоплює Середземномор'я, майже всю територію Європи, включаючи Україну, європейську частину Росії, Західний Сибір, Індію, Тибет, Північну Америку. Зустрічається як занесена рослина і в інших районах планети.
Рослина зустрічається на різноманітних вологих місцях — луках, лісових галявинах, по берегах водойм, на мілині, берегових урвищах, узбіччях доріг та стежок, на пасовиськах, пустирях, у ровах. Часто росте на землях, які використовуються людиною для рослинництва: на парових полях, на полях серед посівів, на городах. Зустрічається в населених пунктах[5][6].
Карл Лінней, описуючи раслину в першому томі своєї праці Species plantarum (1753), писав про її розповсюдження: Habitat in Europae pascuis sterilibus uliginosis aridis («Росте в Європі на пасовищних безплідних вологих пустках»)[5][2].
Багаторічна трав'яниста рослина висотою від 2 до 10 см[6].
Стебла — лежачі або трохи припідняті, розгалужені, у вузлах укорінюються. Листки вузько лінійні, загострені, з шипиком на кінці, зрощені основами, довжиною від 2 до 10 мм і шириною від 0,25 до 0,5 мм[1], без прилистків[6], зібрані в добре розвинені багатолисткові розетки. Вегетативні та генеративні пагони виходять з пазух листків. Стебла і листя — голі[5].
Квітки — довжиною 2—3 мм[1], двостатеві, розташовані на довгих (10—20 мм) і тонких квітконіжках на верхівках пагонів[5]. Оцвітини, гіпантія немає. Чашечка складається з чотирьох (або п'яти, що буває у поодиноких квіток, причому доволі рідко[5]) вільних тупих яйцеподібних чашолистків (довжиною до 2,25 мм і шириною до 1,75 мм)[1]. Віночок білий; пелюсток чотири (рідко буває п'ять)[1], вони в 1,5—3 рази коротші за чашолистки[5], в 3—4 рази коротші від чашечки[1]. тичинок чотири[1]. Стовпчиків чотири[1].
Плід — багатонасіннева коробочка довжиною 2—3 мм (довше відхилених вбік чашолистиків[5]), розкривається чотирма або п'ятьма стулками [6]. Квітконіжки при плодах на верхівці зігнуті (нахилені донизу) — на відміну від інших видів цього роду.
Sagina procumbens là loài thực vật có hoa thuộc họ Cẩm chướng. Loài này được L. miêu tả khoa học đầu tiên năm 1753.[1]
Sagina procumbens là loài thực vật có hoa thuộc họ Cẩm chướng. Loài này được L. miêu tả khoa học đầu tiên năm 1753.
Sagina procumbens L. (1753)
Мшанка лежачая (лат. Sagina procumbens), также Мокрец[2] — широко распространённое многолетнее травянистое цветковое растение; вид рода Мшанка (Sagina) семейства Гвоздичные, типовой вид этого рода[2].
Типовой экземпляр этого вида находится в Лондоне[3]: он входил в знаменитую коллекцию Карла Линнея, которая после его смерти была продана Джеймсу Смиту и из Швеции перевезена в Англию.
Эпитет научного (латинского) названия вида, procumbens, образован от глагола procumbo («ложиться в наклонном положении», «наклоняться вперёд», «нагибаться»). Этот эпитет является сокращением описания вида (диагноза), которое было дано Карлом Линнеем в его работе Flora Lapponica (1737), — Sagina ramis procumbentibus («Мшанка с лежачими стеблями»)[4].
В синонимику вида входят следующие названия:
Ареал вида охватывает Средиземноморье, почти всю территорию Европы, включая европейской части России, Западную Сибирь, Индию, Тибет, Северную Америку. Встречается как заносное растение и в других регионах планеты[2][3].
Растение встречается на разнообразных влажных местах — лугах, лесных полянах, по берегам водоёмов, на отмелях, береговых обрывах, обочинах дорог и троп, на пастбищах, пустырях, в канавах. Нередко растёт на землях, используемых человеком для растениеводства: на паровых полях, на полях среди посевов, на огородах. Встречается в населённых пунктах[2][6].
Карл Линней, описывая растение в первом томе своей работы Species plantarum (1753), писал о его распространении: Habitat in Europae pascuis sterilibus uliginosis aridis («Растёт в Европе на пастбищных бесплодных влажных пустошах»)[2][4].
Многолетнее травянистое растение высотой от 2 до 10 см[6].
Стебли — лежачие или немного приподнимающиеся, ветвистые, в узлах укореняющиеся. Листья узколинейные, заострённые, с шипиком на конце, сросшиеся основаниями, длиной от 2 до 10 мм и шириной от 0,25 до 0,5 мм[3], без прилистников[6], собраны в хорошо развитые многолистные розетки — в отличие от некоторых других видов мшанки, у которых розетки листьев развиты очень слабо. Вегетативные и генеративные побеги отходят из пазух листьев. Стебли и листья — голые[2].
Цветки — длиной 2—3 мм[3], обоеполые, расположены на длинных (10—20 мм) и тонких цветоножках на верхушках побегов[2]. Околоцветник двойной, гипантия нет. Чашечка состоит из четырёх (либо пяти, что бывает у одиночных цветов, причём довольно редко[2]) свободных тупых яйыевидных чашелистиков (длиной до 2,25 мм и шириной до 1,75 мм)[3]. Венчик белый; лепестков четыре (изредка бывает пять)[3], они в 1,5—3 раза короче чашелистиков[2], в 3—4 раза короче чашечки[3]. тычинок четыре[3]. Столбиков четыре[3].
Плод — многосемянная коробочка длиной 2—3 мм (длиннее отклонённых в сторону чашелистиков[2]), вскрывается четырьмя либо пятью створками[6]. Цветоножки при плодах на верхушке согнуты (изогнуты вниз) — в отличие от других видов этого рода, например, мшанки реснитчатой (Sagina ciliata), мшанки приморской (Sagina maritima) и мшанки Шираевского (Sagina schiraevskii), у которых цветоножки при плодах прямые[2]. Чашелистики при плодах оттопыренные — в отличие от мшанки снежной (Sagina nivalis), у которой чашелистики прилегают к коробочке[3]. При плодах нередко сохраняются лепестки[3]. семена почковидные[3].
Цветение в Средней России — с июня по сентябрь, плодоношение — с июля по октябрь[6].
Мшанка лежачая (лат. Sagina procumbens), также Мокрец — широко распространённое многолетнее травянистое цветковое растение; вид рода Мшанка (Sagina) семейства Гвоздичные, типовой вид этого рода.
仰卧漆姑草（学名：Sagina procumbens）为石竹科漆姑草属的植物。分布于欧洲、亚洲西部以及中国大陆的新疆、西藏等地，生长于海拔4,260米（13,980英尺）的地区，多生在沼泽化草甸及稀疏潮湿的林缘，目前尚未由人工引种栽培。
这是一篇與植物相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。 
.jpg)
.jpg)
.jpg)
