Dyer's Rocket

Rezeda żółta (Reseda lutea L.) – gatunek rośliny z rodziny rezedowatych.

Rozmieszczenie geograficzne

Pochodzi znad basenu Morza Śródziemnego, skąd stopniowo rozprzestrzeniła się. Obecnie rośnie dziko w Afryce Północnej, na Maderze i Wyspach Kanaryjskich, w Europie Południowej i Środkowej oraz na dużej części kontynentu azjatyckiego (Azja Zachodnia, Kaukaz, Syberia Zachodnia, Turkmenistan)^[2]. Status gatunku we florze Polski: na południu archeofit, na północy kenofit. Obecnie występuje pospolicie na terenie całego kraju, stale zwiększając swoją liczebność.

Morfologia

Owoce i nasiona

Łodyga

Łodygi leżące lub podnoszące się, o długości 20-60 cm.

Liście

Liście dolne niepodzielne lub trójdzielne, wyższe pierzastodzielne.

Kwiaty

Kwiaty grzbieciste, zebrane początkowo w gęste grona, a w miarę wzrostu w coraz luźniejsze grona. Korona żółta, płatki w liczbie 6, trzydzielne^[3]. Pręciki liczne, odchylone na boki, prostują się w miarę dojrzewania.

Owoc

Torebka z dojrzałymi nasionami wzniesiona. Nasiona czarne i gładkie.

Biologia i ekologia

Bylina lub roślina dwuletnia, hemikryptofit. Kwitnie w czerwcu i lipcu. Roślina miododajna^[4]. Występuje na suchych wzgórzach, nasypach, wysypisakch gruzów. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla rzędu (O.) Onopordetalia i Ass. Onopordetum acanthii (opt.)^[5].

Ciekawostki

• W średniowieczu była używana jako roślina barwierska – zawiera żółty barwnik luteinę.
• W symbolice kwiatowej rezeda oznacza skromność.
• Jest jedną z podstawowych roślin żywicielskich gąsienic motyla bielinka rukiewnika.

Przypisy

Bibliografia

1. Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
2. Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.