Cassis, common name the helmet shells, is a genus of very large sea snails, marine gastropod mollusks in the family Cassidae, the helmet shells and their allies.[1] This is the type genus of the subfamily Cassinae.
The genus Cassis includes extant and extinct species:[1][2]
Fossils of the sea snails within this genus have been found all over the world in sediments from Paleocene to Recent (age range: 66 to 0 million years ago).[2]
Cassis, common name the helmet shells, is a genus of very large sea snails, marine gastropod mollusks in the family Cassidae, the helmet shells and their allies. This is the type genus of the subfamily Cassinae.
Cassis est un genre de mollusques gastéropodes de la famille des Cassidae.
Selon World Register of Marine Species (4 novembre 2018)[2] :
Cassis est un genre de mollusques gastéropodes de la famille des Cassidae.
Cassis is een geslacht van mollusken, dat fossiel bekend is vanaf het Paleoceen. Tegenwoordig kent dit geslacht nog diverse soorten.
Deze helmslak heeft een middelgrote tot grote schelp met een opgeblazen laatste omgang met spiraal- en dwarsrichels. Over de windingen lopen tot vier rijen knobbelige uitsteeksels, waarvan vooral die op de schouders zeer in het oog springen. Daarboven bevindt zich een vlakzijdige, kegelvormige spira (alle windingen behalve de laatste winding bij een gespiraliseerde schelp). De teruggeslagen, verdikte mondlip is binnenin gegolfd. Vanuit de mondopening verspreidt zich een ruw geribbelde laag callus (calcietlaag die slakken soms op de buitenzijde van de schelp afzetten, ook eelt genoemd) over de laatste winding. Het gootvormige sifonale kanaal bevindt zich aan de van de mond afgekeerde onderrand. De lengte van de schelp bedraagt ongeveer 10 cm.
Dit carnivore, mariene geslacht bewoont warme wateren op koraalgruis of zand.
Cassis is een geslacht van mollusken, dat fossiel bekend is vanaf het Paleoceen. Tegenwoordig kent dit geslacht nog diverse soorten.
Multimedia w Wikimedia Commons Cassis, w języku polskim przyłbica – rodzaj bardzo zróżnicowanych rozmiarami (wys. muszli 2,5-41 cm[3]), drapieżnych ślimaków morskich o ozdobnych muszlach. Muszla stożkowato-kulistawa, z reguły ciężka, grubościenna. Jej charakterystyczną cechą (u dorosłych osobników) jest rozbudowany brzeg otworu, tworzący tarczę kształtu owalu, elipsy lub zaokrąglonego trójkąta. U dużych gatunków tropikalnych często całkowicie zasłania ona od dołu samą muszlę. Otwór podobny jak u porcelanek - podłużny, obrzeżony przeważnie z obu stron rzędem zębów. Sama muszla jest zwykle matowa, w odcieniach bieli i brązu, zaś tarcza - błyszcząca i bardziej atrakcyjne ubarwiona (głównie pastelowe odcienie różu oraz koloru łososiowego i jasnobrązowego).[4]
Przyłbice zamieszkują dość płytkie, piaszczyste dno mórz pełnosłonych od tropików po cieplejsze rejony strefy umiarkowanej. Mniejsze gatunki zamieszkują również Morze Śródziemne. Przyłbice są dość silnie wyspecjalizowane w polowaniu na jeżowce.[4] Duże ich gatunki żyją ok. 10-20 lat[5]. Bardzo podobne ślimaki należą do pokrewnego rodzaju Cypraecassis [3].
Przyłbice są mięczakami jadalnymi. Muszle większych gatunków mają lub miały osobne znaczenie. Z ich tarcz wycinano niegdyś kamee (według Pflegera i Pradáča robi się to także i obecnie); w regionach, gdzie nie znano garncarstwa, całe muszle służyły jako naczynia[5]. Na Kalimantanie muszle były używane jako rogi sygnałowe do przywoływania bawołów[5], a w okresie Secesji stanowiły ulubioną ozdobę salonów, w której to roli można je spotkać także i dziś.[4]
Następujące gatunki należą do tej rodziny[2]:
Cassis, w języku polskim przyłbica – rodzaj bardzo zróżnicowanych rozmiarami (wys. muszli 2,5-41 cm), drapieżnych ślimaków morskich o ozdobnych muszlach. Muszla stożkowato-kulistawa, z reguły ciężka, grubościenna. Jej charakterystyczną cechą (u dorosłych osobników) jest rozbudowany brzeg otworu, tworzący tarczę kształtu owalu, elipsy lub zaokrąglonego trójkąta. U dużych gatunków tropikalnych często całkowicie zasłania ona od dołu samą muszlę. Otwór podobny jak u porcelanek - podłużny, obrzeżony przeważnie z obu stron rzędem zębów. Sama muszla jest zwykle matowa, w odcieniach bieli i brązu, zaś tarcza - błyszcząca i bardziej atrakcyjne ubarwiona (głównie pastelowe odcienie różu oraz koloru łososiowego i jasnobrązowego).
Przyłbice zamieszkują dość płytkie, piaszczyste dno mórz pełnosłonych od tropików po cieplejsze rejony strefy umiarkowanej. Mniejsze gatunki zamieszkują również Morze Śródziemne. Przyłbice są dość silnie wyspecjalizowane w polowaniu na jeżowce. Duże ich gatunki żyją ok. 10-20 lat. Bardzo podobne ślimaki należą do pokrewnego rodzaju Cypraecassis .
Przyłbice są mięczakami jadalnymi. Muszle większych gatunków mają lub miały osobne znaczenie. Z ich tarcz wycinano niegdyś kamee (według Pflegera i Pradáča robi się to także i obecnie); w regionach, gdzie nie znano garncarstwa, całe muszle służyły jako naczynia. Na Kalimantanie muszle były używane jako rogi sygnałowe do przywoływania bawołów, a w okresie Secesji stanowiły ulubioną ozdobę salonów, w której to roli można je spotkać także i dziś.
Cassis (nomeado, em inglêsː Helmet -sing.[1]; na tradução para o portuguêsː capacete -sing.) é um gênero de moluscos gastrópodes marinhos predadores[3] pertencente à família Cassidae.[1] Foi classificado por Johannes Antonius Scopoli, em 1777, quando apenas três espécies, Cassis cornuta, sua espécie-tipo, Cassis flammea e Cassis tuberosa[2] (denominada Búzio ou Buzo, no Brasil; utilizada como instrumento de sopro, para comunicação)[4], haviam sido descritas por Carolus Linnaeus, em 1758; todas então no gênero Buccinum.[2] Sua distribuição geográfica abrange os oceanos Atlântico, Índico e Pacífico ˞Ocidental, notadamente em costas rasas de clima tropical.[1] As espécies podem ter suas conchas usadas como objeto de decoração[5], esculpidas em camafeus ou ter sua carne como fonte de alimentação.[6] As dimensões de conchas das 11 espécies[2] variam de pouco mais de 2 centímetros[7] a mais de 40 centímetros.[8]
De acordo com o World Register of Marine Species.[2]
Vista inferior da concha de Cassis tuberosa (Linnaeus, 1758); ilustração retirada de George W. Tryon, Jr.; Manual of Conchology, Structural and Systematic: With Illustrations of the Species (1885). Vol. VII; Cassidae - Plate 2; figure 51.
Cassis (nomeado, em inglêsː Helmet -sing.; na tradução para o portuguêsː capacete -sing.) é um gênero de moluscos gastrópodes marinhos predadores pertencente à família Cassidae. Foi classificado por Johannes Antonius Scopoli, em 1777, quando apenas três espécies, Cassis cornuta, sua espécie-tipo, Cassis flammea e Cassis tuberosa (denominada Búzio ou Buzo, no Brasil; utilizada como instrumento de sopro, para comunicação), haviam sido descritas por Carolus Linnaeus, em 1758; todas então no gênero Buccinum. Sua distribuição geográfica abrange os oceanos Atlântico, Índico e Pacífico ˞Ocidental, notadamente em costas rasas de clima tropical. As espécies podem ter suas conchas usadas como objeto de decoração, esculpidas em camafeus ou ter sua carne como fonte de alimentação. As dimensões de conchas das 11 espécies variam de pouco mais de 2 centímetros a mais de 40 centímetros.
Camafeu esculpido em uma concha de Cassis madagascariensis Lamarck, 1822.
Cassis[1] är ett släkte av snäckor som ingår i familjen hjälmsnäckor.[1]
Kladogram enligt Catalogue of Life[1]:
hjälmsnäckor Cassis
Denna artikel om hjälmsnäckor saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att tillföra sådan.
Cassis, tên tiếng Anh: helmet shells, là một chi ốc biển rất lớn, là động vật thân mềm chân bụng sống ở biển trong họ Cassidae, họ ốc kim khôi. Đây là chi đặc trưng của phân họ Cassinae.
Các loài thuộc chi Cassis bao gồm:
Bài viết liên quan đến liên họ Tonnoidea này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
Cassis, tên tiếng Anh: helmet shells, là một chi ốc biển rất lớn, là động vật thân mềm chân bụng sống ở biển trong họ Cassidae, họ ốc kim khôi. Đây là chi đặc trưng của phân họ Cassinae.
Шишаки, кассисы[1] или шлемовидки[2] (лат. Cassis) — род морских брюхоногих моллюсков семейства Cassidae. Название рода в переводе с латыни означает «шлем».
Раковина толстая, яйцевидная с коротким завитком и очень крупным последним оборотом. Отверстие её узкое и длинное, с коротким каналом (клювом), загнутым на спину. Крышечка продолговатая, узкая, с боковым ядром. Нога широкая, сифон длинный. Выражено различие раковин самцов и самок. Раковины самцов имеют более развитые выросты, самок — крупнее и округлее. Радула состоит из одного срединного и с каждой стороны — одного бокового и двух краевых продольных рядов зубных пластинок по формуле 2.1.1.1.2. Кислый секрет слюнных желез содержит от 2,18 до 4,25 % свободной серной кислоты, а также различные органические кислоты.
Обитают на илистых и песчаных грунтах на небольшой глубине. Хищники. Основу рациона составляют преимущественно морские ежи и моллюски. Добычу сначала парализуют, впрыскивая яд, а затем рассверливают её покровы при помощи радулы.
Популярная группа среди коллекционеров раковин моллюсков. Крупные раковины очень часто используются как сувениры.
Шишаки, кассисы или шлемовидки (лат. Cassis) — род морских брюхоногих моллюсков семейства Cassidae. Название рода в переводе с латыни означает «шлем».
)_(18133923686).jpg)
_illustration_from_George_W._Tryon,_Jr._Manual_of_Conchology_(lighter_image).jpg)
Wikimedia Commons har media som rör 
Wikispecies har information om 
