La silene italiana (Silene italica (L.) Pers.) è una pianta appartenente alla famiglia Caryophyllaceae.[1]
Il nome Silene (dal greco silenos) deriva dalla forma del calice rigonfio di alcune specie, che fu paragonato al ventre dei sileni, demoni dei boschi e della natura selvaggia, con orecchie, coda e zampe cavalline.
Questa è una pianta perenne bianco-tormentosa, alta dai 30 ai 60 cm; il fusto è eretto, ramoso, gracile, pubescente-vischioso. Le foglie basali sono spatolate, le cauline minori, lineari; mentre l'infiorescenza è ampia e rada. Il calice è strettamente clavato, con denti ottusi; la corolla è piana, larga dai 20 ai 25 mm; i petali sono bianco lattei, profondamente bifidi, inferiormente venati di rosso, con lembi spatolati e ristretti alla base. Fiorisce da maggio a luglio.
Pianta comune nei boschi e nelle radure fino a 1400 m.
Sono note le seguenti sottospecie:[1]
La silene italiana (Silene italica (L.) Pers.) è una pianta appartenente alla famiglia Caryophyllaceae.
Multimedia w Wikimedia Commons Lepnica południowa[3] (Silene italica (L.) Pers.) – gatunek rośliny z rodziny goździkowatych (Caryophyllaceae Juss.). Występuje naturalnie w Europie Południowej, Zachodniej i Środkowej oraz w Azji Zachodniej[4][5], a także w Afryce Północnej[6]. W Polsce gatunek uprawiany, podgatunek nemoralis (wyróżniany jako lepnica gajowa) rośnie w górach w południowej części kraju[7].
Rośnie naturalnie w Europie Południowej, Zachodniej i Środkowej oraz w Azji Zachodniej[4][5], a także prawdopodobnie w Tunezji w Afryce Północnej[6]. W Europie spotykany jest w takich państwach jak Portugalia, Hiszpania, Francja, Wielka Brytania, Dania, Niemcy, Polska, Słowacja, Czechy, Austria, Węgry, Włochy, Słowenia, Chorwacja, Bośnia i Hercegowina, Serbia, Czarnogóra, Macedonia, Albania, Grecja, Bułgaria, Rumunia, Mołdawia i Ukraina[8]. Ponadto według niektórych źródeł występuje także w Szwajcarii, na Cyprze, Turcji, Syrii, Libanie, Izraelu, Iranie, na Kaukazie oraz w Turkiestanie[9].
W Hiszpanii rośnie głównie w północnej części państwa (w Katalonii jest powszechny)[10]. We Francji występuje przeważnie w południowej i południowo-wschodniej części kraju – w departamentach Mozela, Saona i Loara, Loara, Rodan, Pireneje Wysokie, Żyronda, Lot i Garonna, Tarn i Garonna, Pireneje Wschodnie, Aude, Aveyron, Tarn, Hérault, Corrèze, Lozère, Gard, Ardèche, Drôme, Isère, Sabaudia, Alpy Górnej Prowansji, Alpy Wysokie, Alpy Nadmorskie, Var, Vaucluse oraz Delta Rodanu, a także prawdopodobnie w Ariège i Górnej Sabaudii[11]. We Włoszech został zaobserwowany we wszystkich regionach oprócz Doliny Aosty i Trydentu-Górnej Adygi na północy kraju[8]. W Austrii jest rośliną potencjalnie zagrożoną wyginięciem[12]. Na Cyprze ma status gatunku autochtonicznego i jest spotykany tylko w zachodniej części wyspy[13]. W Izraelu występuje powszechnie w Górnej Galilei, natomiast na Wzgórzach Golan i górze Hermon jest bardzo rzadko spotykany[14].
W Polsce w stanie dzikim tylko S. italica subsp. nemoralis (Waldst. & Kit.) Nyman. Rośnie w Pieninach, Skalicach Spiskich i Beskidzie Wyspowym[7].
Hemikryptofit[10]. Rośnie na poboczach dróg, skrajach pól uprawnych, na nieużytkach, skalistych wzgórzach i szczelinach, generalnie na suchym wapiennym podłożu[15]. Na Cyprze występuje na wysokości do 900 m n.p.m.[13], we Włoszech do 1400 m n.p.m.[8], a we francuskim departamencie Górna Sabaudia nawet do 1780 m n.p.m.[17] Najlepiej rośnie na stanowiskach w pełnym nasłonecznieniu. Preferuje gleby o zasadowym odczynie[11]. Kwitnie od kwietnia do lipca[15]. Występuje od 7 do 10 strefy mrozoodporności[8].
Za dnia płatki tej rośliny są zazwyczaj zwinięte i mogą być niezauważone: tylko działkami z czerwonymi żyłkami i część płatków pozostają widoczne. Jednak wieczorem kwiaty się otwarają emitując zapach, który przyciąga zapylaczy. Pozostają otwarte aż do świtu, gdy pojawią się pierwsze promienie słoneczne[15].
W obrębie tego gatunku oprócz podgatunku nominatywnego wyróżniono trzy podgatunki[2]:
Lepnica południowa (Silene italica (L.) Pers.) – gatunek rośliny z rodziny goździkowatych (Caryophyllaceae Juss.). Występuje naturalnie w Europie Południowej, Zachodniej i Środkowej oraz w Azji Zachodniej, a także w Afryce Północnej. W Polsce gatunek uprawiany, podgatunek nemoralis (wyróżniany jako lepnica gajowa) rośnie w górach w południowej części kraju.
Стебла висотою 25-80 см.
Чашечка 18-20 мм, циліндрична. Пелюстки білі, з пластинками, надрізаними більш як на половину. Цвіте з травня по червень.
Плід — коробочка довжиною 8-10 мм.
Поширена у Європі та Азії[2]. В Україні зустрічається у Криму, у світлих лісах, посеред чагарників.
Silene italica là loài thực vật có hoa thuộc họ Cẩm chướng. Loài này được (L.) Pers. miêu tả khoa học đầu tiên năm 1805.[1]
Silene italica là loài thực vật có hoa thuộc họ Cẩm chướng. Loài này được (L.) Pers. miêu tả khoa học đầu tiên năm 1805.
