L'A. aegerita a l'é un bolé che soens, për coma ch'as presenta, a l'é confondù con l'Armillaria mellea, con tut ch'a sio doe specie completament diferente. A l'é coltivà fin-a dal temp dij Roman, e a l'é bel fé trovela a vende sota 'l nòm ëd pioppini o piopparelli.
Capel fin a 15 cm., rugos peui chërpà, da brun caud a biancastr. Lamele s-ciasse, da adnà a pòch decorente, bes ciàir peui brunastr sombr. Gamba àuta fin a 15 cm. e larga fin a 3 cm., ciàira peui òcra rossastra. Anel gròss. Carn biancastra. La capela a l'inissi a l'é maron scur, peui a ven sempe pì ciàira, fin-a squase a bianca; a resta scura mach ant ël mes. A temp sech la capela as chërpa tuta. La gamba a l'é ciàira, forà ant ël mes e, vnisend veja, a l'é na vòta pì dura. Le lamele a l'inissi a son ciàire, peui a passo a color cafelait e peui al color dël cafè përchè le spore a son color dël cacao.
A chërs an dzora a albre mòrte e àutre Salicacee. A l'ha bin car chërse tacà a le piante d'arbra pin-a (Popolus nigra var. italica), d'andova a pija sò nòm piemontèis. Ma as treuva 'dcò dzora a dj'àutre arbre e ëdcò dzora a n'òpi ornamental. A ven coltivà dzora a bòsch d'arbra. A chërs a bocc, coma le famiòle.
A venta mai mangé un bolè trovà se un a l'é nen un bon conossidor dij bolè!
Comestìbil, bon. An cusin-a a l'é motobin profumà; a l'é mej mës-cielo con d'àutre specie. Ch'as campa via la gamba, squase sempe dura e ch'as campo via 'dcò le capele, quand ch'a son tròp dure.
L'A. aegerita a l'é un bolé che soens, për coma ch'as presenta, a l'é confondù con l'Armillaria mellea, con tut ch'a sio doe specie completament diferente. A l'é coltivà fin-a dal temp dij Roman, e a l'é bel fé trovela a vende sota 'l nòm ëd pioppini o piopparelli.
DescrissionCapel fin a 15 cm., rugos peui chërpà, da brun caud a biancastr. Lamele s-ciasse, da adnà a pòch decorente, bes ciàir peui brunastr sombr. Gamba àuta fin a 15 cm. e larga fin a 3 cm., ciàira peui òcra rossastra. Anel gròss. Carn biancastra. La capela a l'inissi a l'é maron scur, peui a ven sempe pì ciàira, fin-a squase a bianca; a resta scura mach ant ël mes. A temp sech la capela as chërpa tuta. La gamba a l'é ciàira, forà ant ël mes e, vnisend veja, a l'é na vòta pì dura. Le lamele a l'inissi a son ciàire, peui a passo a color cafelait e peui al color dël cafè përchè le spore a son color dël cacao.
AmbientA chërs an dzora a albre mòrte e àutre Salicacee. A l'ha bin car chërse tacà a le piante d'arbra pin-a (Popolus nigra var. italica), d'andova a pija sò nòm piemontèis. Ma as treuva 'dcò dzora a dj'àutre arbre e ëdcò dzora a n'òpi ornamental. A ven coltivà dzora a bòsch d'arbra. A chërs a bocc, coma le famiòle.
A venta mai mangé un bolè trovà se un a l'é nen un bon conossidor dij bolè!
Comestìbil, bon. An cusin-a a l'é motobin profumà; a l'é mej mës-cielo con d'àutre specie. Ch'as campa via la gamba, squase sempe dura e ch'as campo via 'dcò le capele, quand ch'a son tròp dure.
