Orange Cheeked Waxbill

Astryld złotolicy^[3] (Estrilda melpoda) – ptak z rodziny astryldowatych. Występuje w środkowej i zachodniej Afryce. Nie jest zagrożony wyginięciem.

Taksonomia

Po raz pierwszy gatunek opisał Louis Jean Pierre Vieillot w 1817 na podstawie holotypu z Senegalu. Nowemu gatunkowi nadał nazwę Fringilla melpoda^[4]. Obecnie (2017) Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny umieszcza astrylda złotolicego w rodzaju Estrilda. Uznaje go za gatunek monotypowy^[5]. Niektórzy autorzy uznawali podgatunki E. m. tschadensis i E. m. fucata, nie ma jednak wystarczających różnic między przedstawicielami tych domniemanych podgatunków a pozostałymi reprezentantami gatunku^[4].

Morfologia

Długość ciała około 10 cm; masa ciała 6,5-9,6 g^[4]. Nie występuje dymorfizm płciowy^[6]. Pokrywy uszne oraz pasek oczny o kolorze pomarańczowym. Dziób krótki, czerwony. Ciemię oraz kark ciemnoszare. Skrzydła brązowe. Gardło i pierś białe, boki ciała jasnoszare^[7]. Pokrywy nad i podogonowe ciemnoczerwone. Sterówki długie, zaokrąglone, o kolorze szarym. Młode są jaśniejsze i szarawobrązowe. Wierzch ciała bladożółty. Dziób czarny^[7].

Występowanie

Obszar od Senegalu do Konga. Występuje też w Angoli i w Czadzie^[7]. Introdukowany w wiele miejsc – Portoryko, Gwadelupa, Martynika, Hawaje, Japonia, Hiszpania^[4]. Gniazduje na sawannach i stepach, głównie na niskich drzewach^[6].

Lęgi

Samica składa od 3 do 7 jaj. Inkubacja trwa 12 dni. Wysiadują oboje. Porost piór wynosi od 20 do 21 dni.

Informacje dla hodowców

To ptaki odporne na klimat Europy Zachodniej. Nie są hałaśliwe, dość płodne^[6]. Są trzymane we wszystkich rodzajach pomieszczeń dla ptaków, ale najlepsze efekty uzyskuje się w wolierze ogrodowej. Gniazda budują z traw, a wyściełają je piórkami i bawełną. Mogą także używać budek lęgowych zięb. Żywienie takie jak motylika fioletowouchego (Granatina granatina). Do jedzenia podaje im się gotową mieszankę dla zięb, nasiona traw i ziół, proso senegalskie i kłosy prosa.

Przypisy