Dennstaedtiaceae, nom derivat de l'espècie Dennstaedtia, és una de les quinze famílies de falgueres que es troben dins l'ordre Polypodiales. Inclou la falguera (aquilina), que és la falguera més abundant a nivell mundial.
Els membres d'aquesta família acostumen a tenir fulles molt dividides. Segons els estudis genètics es tracta d'un grup monofilètic.[1] La reclassificació de la família Dennstaedtiaceae i la resta de les falgueres monilofites va ser publicada el 2006,[1] per tant molta de la bibliografia disponible no està actualitzada.
Dennstaedtiaceae, nom derivat de l'espècie Dennstaedtia, és una de les quinze famílies de falgueres que es troben dins l'ordre Polypodiales. Inclou la falguera (aquilina), que és la falguera més abundant a nivell mundial.
Els membres d'aquesta família acostumen a tenir fulles molt dividides. Segons els estudis genètics es tracta d'un grup monofilètic. La reclassificació de la família Dennstaedtiaceae i la resta de les falgueres monilofites va ser publicada el 2006, per tant molta de la bibliografia disponible no està actualitzada.
Ørnebregne-familien (Dennstaedtiaceae) er en familie i Engelsød-ordenen (Polypodiales). Den omfatter verdens mest almindelige bregne, Ørnebregne. Arterne i denne familie har store, flerdobbelt snitdelte blade. Variationen i de ydre træk har forvirret den taxonomiske inddeling inden for ordenen, men moderne analyser af DNA har fastslået sammenhængene. Her omtales kun den ene slægt, som er repræsenteret i Danmark ved vildtvoksende arter.
Slægter
Die Adlerfarngewächse (Dennstaedtiaceae) sind eine Familie[1][2] der Echten Farne (Polypodiopsida). Der einzige europäische Art der Familie ist der Adlerfarn (Pteridium aquilinum).
Die Arten der Adlerfarngewächse wachsen terrestrisch, manchmal als Klimmer. Die Rhizome sind lang und kriechend. Häufig besitzen sie eine Siphonostele oder Polystele und sind mit Haaren besetzt. Die Blattstiele tragen häufig Knospen. Der Leitbündel sind dachrinnenförmig angeordnet. Die Blattspreiten (Wedel) sind häufig groß, zwei- oder dreifach gefiedert (auch öfter). Sie sind behaart. Die Nerven endigen frei, sind gabelig oder fiederig verzweigt, selten anastomosierend.
Die Sori stehen am oder nahe dem Blattrand (marginal oder submarginal), in einer Linie oder unterbrochen. Die Indusien sind dementsprechend linear oder becherförmig und sitzen am Blattrand. Die Sporen sind tetraedrisch und trilet (haben eine dreistrahlige Narbe), oder sie sind nierenförmig und monolet (haben eine Narbe).
Der Gametophyt ist grün und herzförmig.
Die Chromosomengrundzahl beträgt x = 26, 29, 30, 31, 33, 34, 38, 46, 47 oder 48.
Die Familie Dennstaedtiaceae wurde durch Johannes Paulus Lotsy aufgestellt. Typusgattung ist Dennstaedtia Bernh. Der Gattungsname Dennstaedtia ehrt den deutschen Arzt und Botaniker August Wilhelm Dennstedt (1776–1826).[3]
Die Familie Dennstaedtiaceae gehört zur Ordnung der Polypodiales. In der Umschreibung nach Smith et al. 2006 werden in die Familie Dennstaedtiaceae auch die Gattungen der manchmal eigenständigen Familien Hypolepidaceae, Monachosoraceae und Pteridaceae eingegliedert. In dieser Umschreibung ist die Familie monophyletisch.[4] Bei manchen Autoren sind bis zu 20 Gattung mit etwa 400 Arten hier eingeordnet. Bei den meisten Autoren bleibt Pteridaceae eine eigenständige Familie.
Die Familie Dennstaedtiaceae ist pantropisch verbreitet, der Adlerfarn (Pteridium aquilinum) ist kosmopolitisch verbreitet.
Die Familie Dennstaedtiaceae s. str. umfasst zehn oder elf Gattungen mit etwa 170 Arten:[1]
Die Adlerfarngewächse (Dennstaedtiaceae) sind eine Familie der Echten Farne (Polypodiopsida). Der einzige europäische Art der Familie ist der Adlerfarn (Pteridium aquilinum).
Dennstaedtiaceae — сямейства судзінкавых расьлінаў, якое зьмяшчае каля 10 родаў і 240 відаў[1].
Расьліны наземныя, карэнішчавыя. Лісьце перыстае[2].
Распаўсюджаныя пераважна ў тропіках, і толькі некалькі відаў — ва ўмераных шыротах[2].
Dennstaedtiaceae — сямейства судзінкавых расьлінаў, якое зьмяшчае каля 10 родаў і 240 відаў.
Dennstaedtiaceae is one of fifteen families in the order Polypodiales, the most derived families within monilophytes (ferns). It comprises 10 genera with ca 240 known species,[1] including one of the world's most abundant ferns, Pteridium aquilinum (bracken). Members of the order generally have large, highly divided leaves and have either small, round intramarginal sori with cup-shaped indusia (e.g. Dennstaedtia) or linear marginal sori with a false indusium formed from the reflexed leaf margin (e.g. Pteridium). The morphological diversity among members of the order has confused past taxonomy, but recent molecular studies have supported the monophyly of the order and the family.[2] The reclassification of Dennstaedtiaceae and the rest of the monilophytes was published in 2006,[2] so most of the available literature is not updated.
Characteristics described by Smith et al., Judd et al., and Kramer, K. U.[2][3][4]
Generally, the family is pantropical, but due to the distribution of Pteridium (the most widespread fern genus), Dennstaedtiaceae can be found worldwide.[5] Pteridium is a well adapted early successional genus, generally described as a weed because of its ease of spread. The spore is light and robust, so it can travel relatively far and colonise open, disturbed environments easily.[6] Dennsteadtia is mostly tropical to warm-temperate, but not well represented in the Amazon or Africa. Oenotrichia is in New Caledonia. Leptolepia is in New Zealand, Queensland (Australia), and in New Guinea. Microlepia is in the Asiatic-Pacific. Paesia occurs in tropical America, Asia, and the western Pacific. Hypolepis is tropical and south-temperate. Blotiella is strongly centered in Africa. Histiopteris is generally Malesian, with one pantropic to south-temperate species.[4] The extinct genus Krameropteris is known from remains found in Cenomanian aged Burmese amber.[7]
Dennstaedtiaceae was previously considered the only family the order Dennstaedtiales. Dennstaedtiaceae now contains the previously defined families Monachosoraceae Ching, Pteridiaceae Ching, and Hypolepidaceae Pic. Serm.[2] Before Smith's [2] classification in 2006, Dennstaedtiaceae was a poly- and para- phyletic family,[8][9][10] containing genera that now are classified within Lindsaeaceae and Saccolomataceae, and with the family Monachosoraceae arising from within the Dennstaedtiaceae clade.[2] The nonmonophyletic nature of Dennstaedtiaceae (pre-2006 classification) was proved and supported by multiple molecular studies. Dennstaedtiaceae as now classified is supported as monophyletic, but the relation of the genera within the family have not yet been fully clarified.[10]
Phylogeny of Dennstaedtiaceae[11][12]
MonachosoroideaeMonachosorum Kunze 1848
Dennstaedtioideae MicrolepieaeParadennstaedtia Tagawa 1952
Leptolepia Mettenius ex Kuhn
Oenotrichia Copeland 1929
Dennstaedtia Moore 1859 non Bernhardi 1801
Dennstaedtia species-group 2
Dennstaedtia species-group 3
Microlepia Presl 1836
HypolepideaePteridium Gleditsch ex Scopoli 1760 nom. cons. non Rafinesque 1814
Paesia Saint-Hilaire 1833
Hiya Shang 2018
Histiopteris (Agardh 1839) Smith 1875
Blotiella Tryon 1962
Hypolepis Bernhardi 1805 non Palisot de Beauvois ex T. Lestib. 1819 non Nees 1829 non Pers. 1807
Dennsteadtiaceae species and genera are usually known for their weedy nature (i.e. Pteridium spp., Hypolepis spp., Paesia spp.), but some species are grown ornamentally (Blotiella spp., Dennstaedtia spp., Hypolepis spp., Microlepia spp.).[13]
The fiddleheads/crosiers of Pteridium aquilinum have been known to be eaten, but they contain carcinogens, so this practice is not prevalent.[14]
The rhizomes of Pteridium esculentum were consumed by the Maori during their settlement of New Zealand in the 13th century, but no longer are a part of the Maori diet.[6] The rhizomes of Pteridium esculentum contain about 50% starch when they grow in loose rich soil, at relatively deep depths.[6] The rhizomes were a staple in the diet because once dried, the rhizomes were very light (perfect for travelling) and would keep for about a year as long as they remained dry.[6] The leaves and spores of the Pteridium esculentum are associated with toxins and carcinogens, and have been known to cause stock (cattle, sheep, horses, pigs) to sicken.[6]
Dennstaedtiaceae is one of fifteen families in the order Polypodiales, the most derived families within monilophytes (ferns). It comprises 10 genera with ca 240 known species, including one of the world's most abundant ferns, Pteridium aquilinum (bracken). Members of the order generally have large, highly divided leaves and have either small, round intramarginal sori with cup-shaped indusia (e.g. Dennstaedtia) or linear marginal sori with a false indusium formed from the reflexed leaf margin (e.g. Pteridium). The morphological diversity among members of the order has confused past taxonomy, but recent molecular studies have supported the monophyly of the order and the family. The reclassification of Dennstaedtiaceae and the rest of the monilophytes was published in 2006, so most of the available literature is not updated.
La denstetiacoj[3] (latine Dennstaedtiaceae) estas planta familio el pteridofitoj. Tiu familio apartenas al la ordo polipodialoj (Polypodiales). Ĝi entenas ĉirkaŭ 220 speciojn[4]. Ĝia tipa genro estas denstetio[3].
La sola eŭropa reprezentanto estas Pteridium aquilinum.
La specioj de la genro pteridio[5] (Pteridium) kreskas sur la tero, kelkfoje kiel grimpanto. La rizomoj estas longaj kaj havas harojn. La folitigoj ofte havas burĝonojn. La foliplato (frondo) estas plej ofte grandaj, dufoje, aŭ trifoje palmataj. Ĝi havas harojn.
La soroj staras ĉe aŭ proksime al la rando en unu linio aŭ interrompitaj. La induzioj estas liniiloformaj aŭ bovloformaj kaj ili sidas same rande.
La gametofitoj estas verdaj kaj korformaj.
La kromosoma baza nombro estas x = 26, 29, 30, 31, 33, 34, 38, 46, 47 aŭ 48.
La familio estas disvastigita en la tropikoj de la tuta terglobo; la Pteridium estas kosmopolite disvastigita.
1/ Laŭ The Plant List kaj World Flora Online (7 apr. 2020)[4],[2], jen la listo de la akceptitaj taksonoj, kaj ties Esperantaj nomoj[6]:
*genro akceptita en TPL sed ne en WFO, kiu tamen akceptas ĝiajn speciojn.
2/ Laŭ Smith et al. (2006) la genroj de kelkaj memstaraj familioj apartenas al la familio Denstetiacoj. Ekzemple la familioj Hipolepidacoj, Monaĥosoracoj kaj Pteridacoj. La nuna familio estas monofiletika.
La familio nun havas ĉirkaŭ 11 genrojn kun ĉirkaŭ 170 specioj.
La denstetiacoj (latine Dennstaedtiaceae) estas planta familio el pteridofitoj. Tiu familio apartenas al la ordo polipodialoj (Polypodiales). Ĝi entenas ĉirkaŭ 220 speciojn. Ĝia tipa genro estas denstetio.
La sola eŭropa reprezentanto estas Pteridium aquilinum.
Las dennstaedtiáceas (nombre científico Dennstaedtiaceae) son una familia de helechos del orden Polypodiales, que en la moderna clasificación de Christenhusz et al. 2011[1][2][3] se clasifica diferente que en su predecesor sistema de Smith et al. (2006).[4]
La clasificación más actualizada es la de Christenhusz et al. 2011[1][2][3] (basada en Smith et al. 2006,[4] 2008);[5] que también provee una secuencia lineal de las licofitas y monilofitas.
Ubicación taxonómica:
Plantae (clado), Viridiplantae, Streptophyta, Streptophytina, Embryophyta, Tracheophyta, Euphyllophyta, Monilophyta, Clase Polypodiopsida, Orden Polypodiales, Familia Dennstaedtiaceae.
Sinónimo: Dennstaedtioides.
Incluyendo Hypolepidaceae, Monachosoraceae, Pteridiaceae.
Cerca de 11 géneros:
Cerca de 170 especies.
Según Smith et al. (2006),[4] monofilético, teniendo en cuenta que los helechos lindsaeoideos y Saccoloma fueron excluidos (Pryer et al. 2004b, Schuettpelz et al. en prensa).
Monachosoraceae se anida dentro de Dennstaedtiaceae (Wolf et al. 1994, Wolf 1995 y 1997, Pryer et al. 2004b, Schuettpelz et al. 2006).
Terrestres, a veces escandentes.
Pantropicales.
Con las características de Pteridophyta.
Rizomas en su mayoría largamente rastreros. Normalmente sifonostélicos o polistélicos. Pelos "jointed" (mixtos?).
Pecíolos usualmente con ápice epipeciolar, usualmente con un haz vascular en forma de alcantarilla abierto y adaxial.
Láminas usualmente grandes, 2-3 pinadas o más divididas. Indumento de pelos. Venas libres, bifurcadas o pinadas, raramente anastomosándose y si es así no tienen venillas inclusas.
Soros marginales o submarginales, lineales o discretos. Indusio linear o cupuliforme en el margen de la lámina, o bien reflejada en los soros.
Esporas tetraédricas con marca trilete, o reniformes con marca monolete.
Gametofitos verdes, cordados.
Número de cromosomas: x = 26, 29, 30, 31, 33, 34, 38, 46, 47, 48 y quizás otros también.
Las dennstaedtiáceas (nombre científico Dennstaedtiaceae) son una familia de helechos del orden Polypodiales, que en la moderna clasificación de Christenhusz et al. 2011 se clasifica diferente que en su predecesor sistema de Smith et al. (2006).
Kilpjalalised (Hypolepidaceae) on sõnajalgtaimede sugukond.
Kilpjalalised (Hypolepidaceae) on sõnajalgtaimede sugukond.
La famille Dennstaedtiaceae regroupe de nombreuses fougères.
Le nom vient du genre type Dennstaedtia, donné en hommage au botaniste allemand August Wilhelm Dennstädt (1776–1826)[1].
Dennstaedtiaceae é unha familia de fieitos que forma parte da orde Polypodiales.
As dennstaedtiáceas son plantas vasculares con ciclo de vida haplodiplonte onde a alternancia de xeracións é ben manifesta, con esporófito e gametófito multicelulares e independentes, con esporas como unidade de dispersión e de resistencia. O gametófito é un "talo" (corpo sen organización), e o esporófito é un "cormo" (con raíz, vástago e sistema vascular). Por mor de estas características tradicionalmente agrúpanse coas "pteridófitas".
Posúen esporófitos con megafilos ou "frondes" (Euphyllophyta).
As rizomas na súa maioría longamente rastreiros. Normalmente sifonostélicos ou polistélicos. Pelos "jointed" (mixtos).
Os pecíolos usualmente con ápice epipeciolar, usualmente cun feixe vascular en forma de sumidoiro aberto e adaxial.
Láminas usualmente grandes, 2-3 pinnuladas ou máis divididas. Indumento de pelos. Veas libres, bifurcadas ou pinnuladas, raramente anastomosándose e se é así non teñen veas inclusas.
Soros marxinais ou submarxinais, lineais ou discretos. Indusio linear ou cupuliforme na marxe da lámina, ou ben reflectida nos soros.
Esporas tetraédricas con marca trilete, ou con forma de ril e con marca monolete.
Gametófitos verdes, cordados.
Número de cromosomas: x = 26, 29, 30, 31, 33, 34, 38, 46, 47, 48 e quizais outros tamén.
Preto de 11 xéneros:
Preto de 170 especies.
Monofilético, tendo en conta que os fieitos lindsaeoideos e Saccoloma foron excluídos (Pryer et al. 2004b, Schuettpelz et al. en prensa).
Monachosoraceae aníñase dentro de Dennstaedtiaceae (Wolf et al. 1994, Wolf 1995 e 1997, Pryer et al. 2004b, Schuettpelz et al. 2006).
Son terrestres (ás veces escandentes), e pantropicales.
Dennstaedtiaceae é unha familia de fieitos que forma parte da orde Polypodiales.
Denstetijevke (lat. Dennstaedtiaceae), porodica papratnjača u redu osladolike. Imenovana je po rodu Dennstaedtia. Postoji preko 240 vrsta. [1]
Denstetijevke (lat. Dennstaedtiaceae), porodica papratnjača u redu osladolike. Imenovana je po rodu Dennstaedtia. Postoji preko 240 vrsta.
Dennstaedtiaceae merupakan salah satu suku anggota tumbuhan paku (Pteridophyta) yang tergolong sebagai bangsa paku sejati yang terbesar (Polypodiales).
Kebanyakan anggotanya adalah pantropis (di seluruh wilayah tropika), namun beberapa tersebar hingga daerah beriklim sedang dan menjadi tumbuhan dominan di lantai hutan, seperti Pteridium aquilinum.
Beberapa anggotanya, seperti P. aquilinum dan P. esculentum memiliki daun dan spora yang karsinogenik (menyebabkan kanker). Rimpang P. esculentum yang dikeringkan mengandung karbohidrat dan dimakan oleh orang Maori. Rimpang ini bila dikeringkan dapat bertahan hingga setahun.
Denstetijiniai (lot. Dennstaedtiaceae, angl. Spleenworts, vok. Streifenfarngewächse) – šertvūnų (Polypodiophyta) skyriaus šertvainių (Polypodiopsida) klasės augalų šeima. Priklauso sporinių induočių grupei.
De adelaarsvarenfamilie (Dennstaedtiaceae) is een familie van varens met elf geslachten en 170 soorten.
In deze familie vinden we de meest algemene en meest verspreide van alle varensoorten, de adelaarsvaren, die ook in België en Nederland voorkomt.
De familie Dennstaedtiaceae is vernoemd naar het geslacht Dennstaedtia, dat op zijn beurt vernoemd is naar de Duitse botanicus August Wilhelm Dennstaedt (1776-1826).
Adelaarsvarens hebben korte tot lange, kruipende en behaarde rizomen, voorzien van stengelknoppen waar de bladstelen ontspringen. De fertiele en steriele bladen zijn gelijkvormig, meestal groot en enkel- tot meervoudig gedeeld.
De sporenhoopjes zijn ofwel lijnvormig, tegen de bladrand aanliggend, met onduidelijke echte dekvliesjes maar beschermd door de omgerolde bladranden zoals bij Pteridium, of ze zijn klein en rond, met komvormige dekvliesjes, zoals bij Dennstaedtia.
De adelaarsvarenfamilie is, met uitzondering van het geslacht Pteridium dat wereldwijd verspreid is, voornamelijk beperkt tot de tropen. De familie telt voornamelijk terrestrische soorten die in bosrijke omgevingen groeien.
Volgens de taxonomische beschrijving van Smith et al. (2006)[1] omvat de familie 11 geslachten en ongeveer 170 soorten. Ze bevat ook de soorten van de vroegere families Hypolepidaceae, Monachosoraceae en Pteridiaceae. De familie vormt in deze samenstelling een monofyletische eenheid.
Van de adelaarsvarenfamilie worden de volgende soorten in detail beschreven:
.png){kind=small}
Blotiella · Coptodipteris · Dennstaedtia · Histiopteris · Hypolepis · Leptolepia · Microlepia · Monachosorum · Oenotrichia · Paesia · Pteridium
De adelaarsvarenfamilie (Dennstaedtiaceae) is een familie van varens met elf geslachten en 170 soorten.
In deze familie vinden we de meest algemene en meest verspreide van alle varensoorten, de adelaarsvaren, die ook in België en Nederland voorkomt.
Einstapefamilien (latin: Dennstaedtiaceae) er en pantropisk gruppe av bregner, med elleve slekter.
Einstape-artene har opprette stengler, mangler skjell på bladskaftene, og har blad som er lyse- eller blekgrønne og helt likeformet. Høyden er minst 30 cm.
Den henføres tradisjonelt i en orden ved navnet Cyatheales , men nyere molekylær forskning viser visstnok at familien og de andre familiene i ordenen Polypodiales er monofyletiske.[1] Andre, tidligere familier som nå regnes til einstapefamilien, omfatter Hypolepidaceae og Monachosoraceae.
Einstapefamilien har elleve kjente slekter og mange arter. Den mest kjente slekten innen familien i Norge, er einstapeslekten (Pteridium).
Arten einstape (Pteridium aquilinum) er trolig verdens mest utbredte bregne.
For en mer fullstendig taksonomi, se: Bregneplanter
De 11 slektene, og noen av artene innenfor denne familien, inkluderer:
Denne botanikkrelaterte artikkelen er foreløpig kort eller mangelfull, og du kan hjelpe Wikipedia ved å utvide den. Einstapefamilien (latin: Dennstaedtiaceae) er en pantropisk gruppe av bregner, med elleve slekter.
Einstape-artene har opprette stengler, mangler skjell på bladskaftene, og har blad som er lyse- eller blekgrønne og helt likeformet. Høyden er minst 30 cm.
Den henføres tradisjonelt i en orden ved navnet Cyatheales , men nyere molekylær forskning viser visstnok at familien og de andre familiene i ordenen Polypodiales er monofyletiske. Andre, tidligere familier som nå regnes til einstapefamilien, omfatter Hypolepidaceae og Monachosoraceae.
Einstapefamilien har elleve kjente slekter og mange arter. Den mest kjente slekten innen familien i Norge, er einstapeslekten (Pteridium).
Arten einstape (Pteridium aquilinum) er trolig verdens mest utbredte bregne.
Multimedia w Wikimedia Commons Dennstaedtiaceae – rodzina paproci z rzędu paprotkowców (Polypodiales). Obejmuje 10 rodzajów z 265 gatunkami[1]. Są to paprocie naziemne, rzadko wspinające się, spotykane głównie w strefie tropikalnej, ale z niemal kosmopolitycznym gatunkiem orlicą pospolitą (Pteridium aquilinum), występującym także w Polsce (jako jedyny przedstawiciel tej rodziny)[2].
Kłącze zwykle długie, pokryte połączonymi włoskami. Liście zwykle o okazałych blaszkach liściowych, dwu-, trzykrotnie lub więcej razy podzielonych pierzasto. Żyłki są otwarte, rozwidlają się, rzadko łączą się. Kupki zarodni położone na skraju blaszki liściowej, równowąskie lub drobne, osłonięte przez równowąskie lub kubeczkowate zawijki lub z brzegiem liścia podwiniętym nad zarodniami[2].
W systemie Smitha i in. (2006) rodzina w rzędzie paprotkowców (Polypodiales)[2]. Tę samą pozycję zajmuje w systemie PPG I (2016), przy czym odrębność tych paproci od pozostałych paprotkowców podkreślono zaliczając je do monotypowego podrzędu Dennstaedtiineae Schwartsb. & Hovenkamp, 2016[1].
paprotkowcePteridaceae – orliczkowate
Dennstaedtiaceae
Cystopteridaceae – paprotnicowate
Aspleniaceae – zanokcicowate
Thelypteridaceae – zachylnikowate
Woodsiaceae – rozrzutkowate
Onocleaceae – onokleowate
Blechnaceae – podrzeniowate
Athyriaceae – wietlicowate
Dryopteridaceae – nerecznicowate
Nephrolepidaceae – nefrolepisowate
Davalliaceae – dawaliowate
Polypodiaceae – paprotkowate
Dennstaedtiaceae – rodzina paproci z rzędu paprotkowców (Polypodiales). Obejmuje 10 rodzajów z 265 gatunkami. Są to paprocie naziemne, rzadko wspinające się, spotykane głównie w strefie tropikalnej, ale z niemal kosmopolitycznym gatunkiem orlicą pospolitą (Pteridium aquilinum), występującym także w Polsce (jako jedyny przedstawiciel tej rodziny).
Dennstaedtiaceae é uma família de Samambaia-das-taperas nativa do Brasil, possui 11 gêneros e 170 espécies[1]. Sendo de ocorrência Pantropical e com representantes em regiões temperadas e em florestas úmidas, campos abertos, rochedos, beiras de estradas e locais sombreados, às vezes se comportando como invasoras em muitas regiões. Só não possuem representantes em regiões muito frias ou secas [1]. Uma espécie dessa família seria o Pteridium aquilinum que se propaga vegetativamente por meio de longos rizomas, persistindo dessa forma em ambientes estáveis e somente produzindo esporos em locais com instabilidade ou muito alterados[1]. O principal e maior gênero dessa família é Dennstaedtia com 45 espécies, sendo principalmente tropicais, algumas espécies possuem folhas com até 3 metros de comprimento [1].
As plantas dessa família são terrestres ou crescem apoiando-se na vegetação, possuem rizomas normalmente longos e rasteiros com pelos articulados[1]. Suas folhas são monomórficas, possuem pecíolo pubescente ou glabro, lâminas geralmente grandes (até 7 metros de comprimento), 1-4 pinadas ou mais, têm indumento de pelos, sem escamas. Soros próximos à margem foliar, geralmente lineares, às vezes fusionados com parte de lâmina e formando uma estrutura em forma de taça, ou ocultos por uma porção recurvada da margem foliar. Pedúnculo do esporângio com 1-3 fileiras de células[1].
A família é caracterizada pelo caule ereto, raramente arborescente, curto a longo-reptante, com tricomas e/ou escamas, folhas geralmente pinadas, soros indusiados e marginais, submarginais ou raramente abaxiais, esporângios curto a longo-pedicelados, ânulo interrompido pelo pedicelo, esporos sem clorofila[1].
A família Dennstaedtiaceae tem cerca de 75 milhões de anos, é constituída por aproximadamente 270 espécies e configura-se como um grupo monofilético[1].
Existem 8 gêneros aceitos no Brasil:
● Blotiella lindeniana (Hook) R.M.Tryon
● Dennstaedtia bipinnata (Cav.) Maxon
● Dennstaedtia cicutaria (Sw.) T.Moore
● Dennstaedtia cornuta (Kaulf.) Mett.
● Dennstaedtia deparioides (Rosenst.) Rosenst
● Dennstaedtia dissecta T.Moore
● Dennstaedtia fluminensis (Fée)C. Chr.
● Dennstaedtia globulifera (Poir.) Hieron.
● Dennstaedtia lindsayiformis (Fée) C. Chr.
● Dennstaedtia mathewsii (Hook.) C.Chr.
● Dennstaedtia rubicaulis H. Christ
● Dennstaedtia rubiginosa (Kaulf.) T. Moore
● Dennstaedtia tamandarei Rosenst.
● Dennstaedtia tenera (C. Presl) Mett.
● Histiopteris incisa (Thunb.) J.Sm.
● Hiya nigrescens (Hook.) H. Shang
● Hypolepis acantha Schwartsb.
● Hypolepis aculeata (Spreng.) J. Sm.
● Hypolepis aquilinaris (Fée) Christ
● Hypolepis brasiliana (C. Presl) Kuhn
● Hypolepis coniifolia (C. Presl) C. Presl
● Hypolepis delicatula Fée
● Hypolepis dicksonioides Fée
● Hypolepis forzzae Schwartsb.
● Hypolepis guianensis Klotzsch
● Hypolepis hispaniolica Maxon
● Hypolepis hostilis (Kunze) C.Presl
● Hypolepis incisa (Kunze ex Mett.) C.Chr.
● Hypolepis juergensii Rosenst.
● Hypolepis krameri Schwartsb., Boudrie & Cremers
● Hypolepis miodelii Schwartsb.
● Hypolepis mitis Kunze ex Kuhn
● Hypolepis monticola (Gardner) Hook.
● Hypolepis nigrescens Hook.
● Hypolepis parviloba Fée
● Hypolepis radiata (L.) Hook.
● Hypolepis repens (L.) C.Presl
● Hypolepis repens var. hostilis (Kunze) Baker
● Hypolepis repens var. selloana Baker
● Hypolepis repens var. stolonifera (Fée) M. Lisboa
● Hypolepis rigescens (Kunze in Mart.) T.Moore
● Hypolepis rigescens (Kunze in Mart.) T.Moore var. rigescens
● Hypolepis rigescens var. paranaensis Schwartsb.
● Hypolepis rubiginosopilosula Lellinger
● Hypolepis rugosula (Labill.) J.Sm.
● Hypolepis rugosula subsp. pradoana Schwartsb.
● Hypolepis sellowiana Schlecht.
● Hypolepis serrata Fée
● Hypolepis spectabilis (Kaulf.) Link
● Hypolepis stolonifera Fée
● Hypolepis stolonifera Fée var. stolonifera
● Hypolepis stolonifera var. delasotae Arana et al.
● Hypolepis stolonifera var. nebularis Schwartsb.
● Hypolepis trinationalis Schwartsb.
● Hypolepis Xpaulistana Schwartsb. & J.Prado
● Microlepia brasiliensis C.Presl
● Microlepia elegans (Kaulf.) Mett.
● Microlepia fluminensis Fée
● Microlepia inaequalis (Kunze) C. Presl
● Microlepia inaequalis var. nigrescens (Kunze) Mett.
● Microlepia lindsayiformis Fée
● Microlepia nigricans C. Presl
● Microlepia pohliana Kunze ex Ettingsh.
● Microlepia speluncae (L.) T.Moore
● Paesia amazonica (Christ) C.Chr.
● Paesia glandulosa (Sw.) Kuhn
● Paesia viscosa A. St-Hil.
● Pteridium aquilinum (L.) Kuhn
● Pteridium aquilinum var. arachnoideum (Kaulf.) Brade
● Pteridium arachnoideum (Kaulf.) Maxon
● Pteridium arachnoideum (Kaulf.) Maxon subsp. arachnoideum
● Pteridium arachnoideum subsp. campestre (Schrad.) Schwartsb. & P.L.R. Moraes
● Pteridium caudatum (L.) Maxon
● Pteridium caudatum subsp. arachnoideum (Kaulf.) Lellinger
● Pteridium esculentum (G. Forst.) Cockayne
● Pteridium esculentum subsp. arachnoideum (Kaulf.) Thomson
● Pteridium esculentum subsp. campestre (Schrad.) Schwartsb. & J Prado
● Pteridium esculentum subsp. gryphus Schwartsb.
● Pteridium esculentum var. harpianum Schwartsb. & A. Yanez
● Pteridium esculentum var. paedomorficum Schwartsb. & J.Prado
● Pteridium psittacinum (C. Presl) Maxon
A família Dennstaedtiaceae foi confirmada nos seguintes domínios fitogeográficos brasileiros: Amazônia, Caatinga, Cerrado, Mata Atlântica, Pampa e Pantanal [2].
Em relação ao tipo de vegetação, indivíduos da família são encontrados em áreas antrópicas, Caatinga (stricto sensu), Campinarana, Campo de Altitude, Campo Limpo, Campo Rupestre, Carrasco, Cerrado (lato sensu), Floresta Ciliar ou Galeria, Floresta de Terra Firme, Floresta Estacional Perenifólia, Floresta Estacional Semidecidual, Floresta Ombrófila (Floresta Pluvial), Floresta Ombrófila Mista, Restinga, Savana Amazônica e em vegetação sobre afloramentos rochosos[2].
Distribuição geográfica: indivíduos da família foram confirmados nas 5 regiões brasileiras:
● Norte: Acre, Amazonas, Amapá, Pará, Rondônia, Roraima, Tocantins;
● Nordeste: Alagoas, Bahia, Ceará, Maranhão, Paraíba, Pernambuco, Piauí, Rio Grande do Norte, Sergipe;
● Centro-Oeste: Distrito Federal, Goiás, Mato Grosso do Sul, Mato Grosso;
● Sudeste: Espírito Santo, Minas Gerais, Rio de Janeiro, São Paulo;
● Sul: Paraná, Rio Grande do Sul, Santa Catarina;
Provavelmente também existem espécies de Dennstaedtiaceae em ilhas oceânicas em Abrolhos, Atol das Rocas, São Pedro, São Paulo e Trindade[2].
Dennstaedtiaceae é uma família de Samambaia-das-taperas nativa do Brasil, possui 11 gêneros e 170 espécies. Sendo de ocorrência Pantropical e com representantes em regiões temperadas e em florestas úmidas, campos abertos, rochedos, beiras de estradas e locais sombreados, às vezes se comportando como invasoras em muitas regiões. Só não possuem representantes em regiões muito frias ou secas . Uma espécie dessa família seria o Pteridium aquilinum que se propaga vegetativamente por meio de longos rizomas, persistindo dessa forma em ambientes estáveis e somente produzindo esporos em locais com instabilidade ou muito alterados. O principal e maior gênero dessa família é Dennstaedtia com 45 espécies, sendo principalmente tropicais, algumas espécies possuem folhas com até 3 metros de comprimento .
Örnbräkenväxter[1] (Dennstaedtiaceae) är en familj i ordningen Polypodiales. Arterna förekommer i hela världen med undantag av polartrakterna.[2]
Urval av släkten:[3]
Örnbräkenväxter (Dennstaedtiaceae) är en familj i ordningen Polypodiales. Arterna förekommer i hela världen med undantag av polartrakterna.
Urval av släkten:
höbräkensläktet (Dennstaedtia) Eupteris grottbräkensläktet (Microlepia) örnbräkensläktet (Pteridium)Це великі рослини з горизонтальними кореневищами і двічі-тричі перистими листками. Соруси крайові, прикриті індузієм і загорнутим краєм листка.
Представники родина деннштедтієві ростуть в Євразії (Китай, Японія, Тайвань, північ Європи), Північній Америці (майже всюди в Канаді і США, на півночі Мексики), у помірної частини Південної Америки, а також в Австралії і Новій Зеландії[1] Рід Dennsteadtia поширений в основному у тропічних та помірно-теплий регіонах, але не представлені в Амазонії або Африці. Oenotrichia знаходиться у Новій Каледонії. Leptolepia росте у Новій Зеландії, Квінсленді (Австралія) та у Новій Гвінеї. Рід Microlepia поширений в азіатській-тихоокеанському регіоні. Paesia — у тропічній Америці, Азії та західній частині Тихого океану. Hypolepis тропічний і південно-помірний рід. Blotiella зосереджена в Африці. Histiopteris, як правило, малайзійський, пантропний та південний помірний рід.[2][3].
Dennstaedtiaceae Lotsy, (1909)
Синонимы
Деннште́дтиевые (лат. Dennstaedtiáceae) или гиполеписовые (лат. Hypolepidaceae) — семейство папоротников порядка Многоножковые. Деннштедтиевые ранее считались подсемейством семейства Циатейные, сейчас, в связи с проведёнными группой APG филогенетическими исследованиями, рассматриваются как самостоятельное семейство.
Крупные лесные папоротники с ползучими корневищами, одетыми волосками. Длинное корневище интенсивно ветвится, благодаря чему Деннштедтиевые часто образуют заросли, а некоторые их виды стали широко распространёнными сорными растениями. Ветви на корневище отходят не непосредственно от корневища, а от нижней части черешка листа.
Роды Сакколома (Saccoloma) и Ортиоптерис (Orthiopteris) имеют чешуйчатые стебли.
Вайи сильно рассечённые, довольно жёсткие, с крупной тройчатой пластинкой, чаще всего трижды перистые. Нижняя пара перьев у своего основания имеет нектарники, выделяющие сладкую жидкость, привлекающую муравьёв.
Сорусы покрыты двумя покрывальцами: наружным, являющимся модификацией края листа, и внутренним, настоящим покрывальцем. Эти два покрывальца, срастаясь частично или полностью, образуют двустворчатую или получашевидную форму, внутри которой на приподнятом свободном ложе размещаются спорангии. Сорусы смещённого типа, прикрепляются к ложу снизу и частично по сторонам.
Согласно данным Королевских ботанических садов в Кью в состав семейство включено родов[1]:
В варианте, предложенном Аланом Р. Смитом (Калифорнийский университет в Беркли) с соавторами[3], семейство включает в себя 10 родов:
Представители семейства Деннштедтиевые растут в Евразии (Китай, Япония, Тайвань, север Европы), Северной Америке (почти повсюду в Канаде и США, на севере Мексики), в умеренной части Южной Америки, а также в Австралии и Новой Зеландии.
Орляк обыкновенный (Pteridium aquilinum), хорошо известный в России,— почти космополит, распространён по всему земному шару (кроме полярных областей и пустынь) на равнинах и в горах (до 3 000 м). Наиболее часто он встречается в светлых лесах или на лесных опушках, обычен на песчаной почве в сосновых лесах, на открытых возвышенных местах, в зарослях кустарников.
Некоторые роды и виды очень полиморфны.
Деннште́дтиевые (лат. Dennstaedtiáceae) или гиполеписовые (лат. Hypolepidaceae) — семейство папоротников порядка Многоножковые. Деннштедтиевые ранее считались подсемейством семейства Циатейные, сейчас, в связи с проведёнными группой APG филогенетическими исследованиями, рассматриваются как самостоятельное семейство.
コバノイシカグマ科 Dennstaedtiaceae は、シダ植物の科の1つ。胞子嚢群が葉の縁か近くに着き、比較的原始的な群と考えられる。
中型から大型のシダ類[3]。根茎は横に長く伸びて管状中心柱を持つものと、直立して網状中心柱を持つものとがある。根茎には毛があるが、鱗片を持つものもある。大半の属では葉柄の基部に1-数個の腋外芽が形成され、これは伸び出すことで根茎が分枝をする[4]。葉と根茎の間には関節はなく、葉には毛がある。葉は単羽状から数回羽状複葉まであり、葉質は様々だが多肉質にはならない。葉脈は羽状に分枝して遊離するが、稀に遊離小脈のない網状脈を作る。胞子嚢群は葉脈の先端に生じ、葉の縁に出るか、葉の縁近くの面に出る。包膜はコップ状のものが多いが、包膜のないものもあり、また葉の縁が反転して偽包膜を作るものもある。胞子嚢は基部が輪から次第に成熟する順熟か、成熟時期がバラバラの混熟で、側糸が混じる例もある。
世界の熱帯を中心に分布し、9属200種程がある[5]。ほとんどが地上性で、ごく一部に岩の上に出るものがある[6]。
古くは他のいくつかの群と併せてイノモトソウ科に含めた[7]。これを細分するに関しては田川(1959)に若干の解説がある[8]。ワラビ属やユノミネシダ属については、その胞子嚢群の特徴からその後にもイノモトソウ科に含める見解がある。タカワラビ科に近いものであり、小型化して根茎が横に這うようになったものとの見方もある。またホングウシダ科との類縁が考えられたこともあるが、これらはいずれも近年の分子系統の結果では支持されていない[9]。
この群には上述のように葉柄から腋外芽が出るものが多い。また、ユノミネシダ属では葉の先端に無限成長が見られ、これらは葉に未だに茎の特徴が残っているものを見ることが出来る。
日本には以下の6属が知られる。
コバノイシカグマ科 Dennstaedtiaceae は、シダ植物の科の1つ。胞子嚢群が葉の縁か近くに着き、比較的原始的な群と考えられる。
잔고사리과(Dennstaedtiaceae)는 고사리목에 속하는 양치류 과의 하나이다.[1] 전세계에 가장 널리 퍼져 있는 양치류인 고사리(Pteridium aquilinum)를 포함하고 있다.
2016년 고사리목의 계통 분류는 다음과 같다.[2]
고사리목꼬리고사리아목 (진정고사리군 II)
고란초아목 (진정고사리군 I)
_(20904249772).jpg)
_Maxon_(6034932355).jpg)
