Kłokoczkowate (Staphyleaceae (DC.) Lindl.) – rodzina roślin należąca do rzędu Crossosomatales. Należą tu krzewy i drzewa 45 gatunków, których podział na rodzaje wciąż jest przedmiotem badań, a dotychczasowe propozycje wyróżniające trzy lub dwa rodzaje nie znajduje odzwierciedlenia w filogenezie. Rośliny te występują na różnych obszarach w strefie umiarkowanej półkuli północnej, schodząc do strefy równikowej w Ameryce Południowej i Azji południowo-wschodniej[1]. Jedynym przedstawicielem rodziny we florze Polski jest kłokoczka południowa[2]. Niektóre gatunki z tej rodziny uprawiane są jako ozdobne. Ze względu na szybki wzrost niektórzy przedstawiciele wykorzystywani są także do zalesień i ochrony przed erozją. Drewno nie ma wielkiego znaczenia ekonomicznego z powodu niewielkiej trwałości. Pąki kwiatowe kłokoczki kolchidzkiej są spożywane po ich przefermentowaniu[3].
Zaliczane tu dawniej (np. w systemie Cronquista z 1981 i Takhtajana z 1997) rodzaje Tapiscia i Huertea wyłączane są w odrębną rodzinę Tapisciaceae w rzędzie Huerteales[1][3]. Pozostałe gatunki grupowane były w rodzaje na podstawie budowy owoców i wyróżniano w efekcie trzy rodzaje: Euscaphis, Staphylea i Turpinia. Badania molekularne wykazały, że taksony te są w takim ujęciu polifiletyczne[3]. W 2006 zaproponowano wyróżnienie dwóch rodzajów Staphylea i Dalrympelea, ale wciąż podział ten uznawany jest za przedwczesny i nie odpowiadający powiązaniom filogenetycznym[1]. Na podstawie badań molekularnych wyodrębniono w rodzinie 5 kladów, ale o niejasnych relacjach względem siebie i wykazujące bifiletyczny charakter tradycyjnych rodzajów Staphylea i Turpinia, oraz monofiletyczny rodzaju Euscaphis[4].
Rodzina z rzędu Crossosomatales w obrębie kladu różowych roślin okrytonasiennych. Pozycja rodziny w kladogramie rzędu[1]:
CrossosomatalesStaphyleaceae – kłokoczkowate
Stachyuraceae – stachiurowate
Kłokoczkowate (Staphyleaceae (DC.) Lindl.) – rodzina roślin należąca do rzędu Crossosomatales. Należą tu krzewy i drzewa 45 gatunków, których podział na rodzaje wciąż jest przedmiotem badań, a dotychczasowe propozycje wyróżniające trzy lub dwa rodzaje nie znajduje odzwierciedlenia w filogenezie. Rośliny te występują na różnych obszarach w strefie umiarkowanej półkuli północnej, schodząc do strefy równikowej w Ameryce Południowej i Azji południowo-wschodniej. Jedynym przedstawicielem rodziny we florze Polski jest kłokoczka południowa. Niektóre gatunki z tej rodziny uprawiane są jako ozdobne. Ze względu na szybki wzrost niektórzy przedstawiciele wykorzystywani są także do zalesień i ochrony przed erozją. Drewno nie ma wielkiego znaczenia ekonomicznego z powodu niewielkiej trwałości. Pąki kwiatowe kłokoczki kolchidzkiej są spożywane po ich przefermentowaniu.
