Clytus arietis és una espècie de coleòpter de la família dels cerambícids. És un dels anomenats escarabat vespa, ja que imiten (mimetitzen), no sols els colors de les vespes, sinó la seva forma de caminar. És una espècie comuna a Catalunya.[1] La seva fase larval està associada al consum de fusta i l'emergència de l'adult se sol produir a principi o mitjans de la primavera. L'adult s'alimenta de pol·len i és inofensiu.
Clytus arietis és una espècie de coleòpter de la família dels cerambícids. És un dels anomenats escarabat vespa, ja que imiten (mimetitzen), no sols els colors de les vespes, sinó la seva forma de caminar. És una espècie comuna a Catalunya. La seva fase larval està associada al consum de fusta i l'emergència de l'adult se sol produir a principi o mitjans de la primavera. L'adult s'alimenta de pol·len i és inofensiu.
Der Echte Widderbock, Gemeine Widderbock oder Wespenbock (Clytus arietis) ist ein Käfer aus der Familie der Bockkäfer (Cerambycidae). Er ist die häufigste Art seiner Gattung in Mitteleuropa, dennoch ist er wie nahezu alle Bockkäferarten in der Bundesartenschutzverordnung als besonders geschützt ausgewiesen.
Die Käfer erreichen eine Körperlänge von 7 bis 14 Millimetern. Ihr Körper ist schwarz gefärbt und trägt eine gelbe Musterung ähnlich der einer Wespe, deren Größe und Verlauf variiert. Je ein feines Band verläuft am Vorder- und Hinterrand des Halsschildes und je ein Querfleck befindet sich hinter der Schulter, Richtung Außenrand der Deckflügel. In der Mitte der Deckflügel befindet sich ein zur Mitte hin nach vorne gekrümmtes Querband, ein weiteres gerades verläuft weiter hinten. Die Enden der Deckflügel sind ebenso wie das Schildchen (Scutellum) komplett gelb. Der kurze Halsschild ist etwas gewölbt und an den Seiten breit abgerundet. Seine Oberfläche ist fein körnig strukturiert und gerunzelt. Die Deckflügel sind sehr fein punktiert. Das erste Tarsenglied der Hinterbeine ist beim Männchen deutlich länger, beim Weibchen etwas länger, als die übrigen zusammen. Die Beine sind orangebraun gefärbt, die Schenkel (Femora) sind bei manchen oder allen Beinen verdunkelt. Die Fühler sind ebenso orangebraun gefärbt und verdunkeln zur Spitze hin. Dies unterscheidet die Art von dem recht ähnlichen Schmalfühleriger Widderbock (Clytus lama), bei dem die Fühler einheitlich gefärbt und zudem nicht verdickt sind. Auch sind die gelben Flecken hinter den Schultern leicht schräg gestellt.
Die Art ist in Mittel- und Südeuropa, nördlich bis in den Norden Dänemarks, Zentralnorwegen und -schweden, den Süden Finnlands und östlich vom Kaukasus, über Transkaukasus bis nach Vorderasien verbreitet. Sie kommt auch auf den Britischen Inseln vor. Die Tiere besiedeln Laubwälder vom Flachland bis ins niedrige Bergland, kommen überall vor und sind nicht selten, lokal sogar häufig. Sie fliegen von Mai bis Juli.
Die Imagines findet man beim Blütenbesuch, insbesondere an Doldenblütlern und Weißdornen und auch an Totholz von Laubbäumen. Die Larven leben in trockenen Ästen von Laubhölzern, wie beispielsweise Eichen, Buchen, Weißdornen oder Obstbäumen. Sie entwickeln sich anfangs zwischen der Rinde und dem Holz und fressen sich bis zur Verpuppung tief in das Holz hinein. Sie benötigen zwei Jahre für ihre Entwicklung.
Der Echte Widderbock, Gemeine Widderbock oder Wespenbock (Clytus arietis) ist ein Käfer aus der Familie der Bockkäfer (Cerambycidae). Er ist die häufigste Art seiner Gattung in Mitteleuropa, dennoch ist er wie nahezu alle Bockkäferarten in der Bundesartenschutzverordnung als besonders geschützt ausgewiesen.
Clytus arietis, the wasp beetle, is a wasp-mimicking longhorn beetle species in the genus Clytus.[1][2]
It reaches 9–18 millimetres (0.35–0.71 in) in length, and flies well in sunshine from May to July, often visiting flowers for pollen and nectar. It is harmless but is protected by its wasp-like colours and movements, making it a Batesian mimic. The larvae live in dead wood. It also emanates a wasp buzz-like noise when threatened. They can be seen wandering around on flowers from late spring to early summer, and they are easily mistaken for wasps. They are not to be confused with another wasp-mimicking longhorn beetle, Rutpela maculata.
Clytus arietis, the wasp beetle, is a wasp-mimicking longhorn beetle species in the genus Clytus.
Tamme-kirisikk (Clytus arietis) on mardikaliste seltsi siklaste sugukonda kuuluv putukaliik.
Putukat esineb Eestis peamiselt Lääne-Eestis, kuid ta ei ole sage.[1]
Tamme-kirisikk (Clytus arietis) on mardikaliste seltsi siklaste sugukonda kuuluv putukaliik.
Putukat esineb Eestis peamiselt Lääne-Eestis, kuid ta ei ole sage.
Aitojäärä (Clytus arietis) on sarvijäärien heimoon kuuluva kovakuoriaslaji. Se on 8–14 millimetrin pituinen. Sen pääväri on musta ja sillä on ampiaisen tapaan keltaisia juovia ja laikkuja. Takajalat ovat hyvin pitkät ja raajat kellertävät. Toukat oleskelevat kuolleissa puissa, jotka eivät ole hyvin lahonneita, enimmäkseen koivussa ja pähkinäpensaassa. Aitojäärä lentää lähinnä sarjakukkaisten kasvien kukkien läheisyydessä. Sitä esiintyy Suomen lounaisosassa.[1]
Aitojäärä (Clytus arietis) on sarvijäärien heimoon kuuluva kovakuoriaslaji. Se on 8–14 millimetrin pituinen. Sen pääväri on musta ja sillä on ampiaisen tapaan keltaisia juovia ja laikkuja. Takajalat ovat hyvin pitkät ja raajat kellertävät. Toukat oleskelevat kuolleissa puissa, jotka eivät ole hyvin lahonneita, enimmäkseen koivussa ja pähkinäpensaassa. Aitojäärä lentää lähinnä sarjakukkaisten kasvien kukkien läheisyydessä. Sitä esiintyy Suomen lounaisosassa.
Clytus arietis
Le clyte bélier (Clytus arietis) est une espèce de coléoptères de la famille des cérambycidés, sous-famille des Cerambycinae, tribu des Clytini et du genre Clytus.
Morphotype des cérambycidés. Il atteint 9-18 mm. Couleur noire rayée de jaune. Pattes brun-orange. Tête, pronotum et élytres ponctués. Forte pubescence sauf sur les deux tiers inférieurs des élytres. Ce clyte présente un étonnant mimétisme batésien par ses couleurs et son comportement qui évoquent la guêpe commune, surtout lorsqu'il marche rapidement au soleil en agitant les antennes.
Profil : l'abdomen est également rayé
Portait
accouplement
Eurasiatique, on le trouve de mai à août, sur les fleurs, les haies, près des arbres, sur les bois coupés.
La larve vit deux ans dans le bois mort, d'abord sous l'écorce, puis elle fore une galerie dans laquelle elle réalise la nymphose et hiverne.
L'espèce Clytus arietis a été décrite par le naturaliste suédois Carl von Linné en 1758, sous le nom initial de Leptura arietis[1].
Selon BioLib (30 juin 2018)[2] :
Clytus arietis
Le clyte bélier (Clytus arietis) est une espèce de coléoptères de la famille des cérambycidés, sous-famille des Cerambycinae, tribu des Clytini et du genre Clytus.
Clytus arietis adalah spesies kumbang tanduk panjang yang tergolong famili Cerambycidae. Spesies ini juga merupakan bagian dari genus Clytus, ordo Coleoptera, kelas Insecta, filum Arthropoda, dan kingdom Animalia.
Larva kumbang ini biasanya mengebor ke dalam kayu dan dapat menyebabkan kerusakan pada batang kayu hidup atau kayu yang telah ditebang.
Clytus arietis adalah spesies kumbang tanduk panjang yang tergolong famili Cerambycidae. Spesies ini juga merupakan bagian dari genus Clytus, ordo Coleoptera, kelas Insecta, filum Arthropoda, dan kingdom Animalia.
Larva kumbang ini biasanya mengebor ke dalam kayu dan dapat menyebabkan kerusakan pada batang kayu hidup atau kayu yang telah ditebang.
Drebulinis raštenis (Clytus arietis) – ūsuočių (Cerambycidae) šeimos vabalas. Kūnas 6,5 - 14 mm ilgio, juodas. Kojos rusvos. Antenos trumpos. Antsparniai su geltonais plaukuotais raiščiais. Panašus į vapsvą (mimikrija)
Vabalai skraido gegužės – liepos mėnesiais. Sugaunami ant žydinčių krūmų ar žolinių augalų.
Paprastai pažeidžia erškėtinių šeimos džiūstančius medžius ar krūmus.
Galva
Drebulinis raštenis (Clytus arietis) – ūsuočių (Cerambycidae) šeimos vabalas. Kūnas 6,5 - 14 mm ilgio, juodas. Kojos rusvos. Antenos trumpos. Antsparniai su geltonais plaukuotais raiščiais. Panašus į vapsvą (mimikrija)
Vabalai skraido gegužės – liepos mėnesiais. Sugaunami ant žydinčių krūmų ar žolinių augalų.
Paprastai pažeidžia erškėtinių šeimos džiūstančius medžius ar krūmus.
Artikel batopik biologi ko baru babantuak rancangan. Sanak dapek mambantu Wikipedia mangambangannyo.
De kleine wespenbok (Clytus arietis) is een tot 15 millimeter lange kever uit de familie boktorren (Cerambycidae). Er is overigens ook een 'gewone' wespenbok (Chlorophorus varius), die er niet op lijkt en ook niet voorkomt in Nederland, in tegenstelling tot de kleine wespenbok.
De kleine wespenbok komt voor in Europa, Klein-Azië en Rusland en is in de Benelux een vrij algemene soort die vooral leeft in loofbossen en voornamelijk op boomschors en bladeren wordt aangetroffen. Hij behoort tot de familie boktorren en heeft een langwerpig lijf, vrij lange antennes en sprietige poten. De kleur is zwart met gele dwarsstrepen, hoewel er ook andere kleurpatronen voorkomen zoals geel met zwarte strepen en vlekken.
Deze boktor lijkt op een wesp, en dat is niet toevallig. De reden is dat veel vogels en andere predatoren de onschuldige kever met rust laten omdat de meeste dieren, net als mensen, een hekel hebben aan wespen. Dit imiteren van gevaarlijke of giftige soorten door niet-gevaarlijke soorten heet mimicry en komt veel voor in de natuur. De kleine wespenboktor heeft de wesp op diverse gebieden geïmiteerd;
De kleine wespenbok leeft voornamelijk van stuifmeel. Een vrouwtje eet zo af en toe een ander insect omdat de eitjes extra voedingsstoffen nodig hebben, net zoals de vrouwelijke muggen bij zoogdieren bloed zuigt om dezelfde reden. Volwassen kevers leven slechts enkele weken, en zijn voornamelijk van mei tot juli te zien.
De larven leven veel langer, ongeveer anderhalf jaar, en eten rottend loofhout, liefst van de beuk, en enkel exemplaren die door een bepaalde schimmel zijn aangetast. Naast de beuk eten ze ook wel andere boomsoorten, net zoals de kever van diverse bloemensoorten leeft. Dieren die van meerdere soorten leven worden overigens ook wel polyfaag genoemd.
Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Clytus arietis op Wikimedia Commons. De kleine wespenbok (Clytus arietis) is een tot 15 millimeter lange kever uit de familie boktorren (Cerambycidae). Er is overigens ook een 'gewone' wespenbok (Chlorophorus varius), die er niet op lijkt en ook niet voorkomt in Nederland, in tegenstelling tot de kleine wespenbok.
Kvefsebukkener ei bille i trebukkfamilien. Namnet sitt har han fått fordi kroppen hans er farga med svarte og gule stripar som hjå ein stikkekvefs. Arten er relativt vanleg i Europa, Kaukasus og Litle-Asia, i Noreg i låglandet frå Vest-Agder og Østfold i sør til Sør-Trøndelag i nord.
Kvefsebukk brukar hovudsakleg lauvtre som vertar, men har òg unnataksvis funnest i bartrea einer og gran. Dei føretrekk nyleg daude tre, tørre greinar og liknande trevirke. Larvane gneg først mellom borken og veden, før dei gneg seg vidare inn i yteveden. Det er her dei forpuppar seg, anten om hausten eller om våren. Både larvar og puppar kan overvintra.
Generasjonstida er på minst to år. Vaksne biller kjem fram seint på våren, og er aktive frå mai til juli. Dei vitjar gjerne blomar, særleg i skjermplantefamilien.
Kvefsebukkener ei bille i trebukkfamilien. Namnet sitt har han fått fordi kroppen hans er farga med svarte og gule stripar som hjå ein stikkekvefs. Arten er relativt vanleg i Europa, Kaukasus og Litle-Asia, i Noreg i låglandet frå Vest-Agder og Østfold i sør til Sør-Trøndelag i nord.
Vepsebukk (Clytus arietis) er en bille som tilhører familien trebukker (Cerambycidae). Denne arten er utbredt i Sør-Norge men mangler i indre strøk.
En middelsstor (6-15 mm), slank , gul og svart trebukk. Den kan ligne på de andre trebukkene som etterligner veps, og kjennes lettest på at antennene er røde ved roten, svarte ytterst og at beina er rødlige. Antennene er snaut halvparten så lange som kroppen, de fem innerste leddene er rødoransje, de seks ytterste mørke. Hodet er svart med to gule flekker foran antennefestet. Pronotum er nesten sirkelrundt sett ovenfra, med sterkt rundede sider, svart med gule tverrbånd foran og bak. Dekkvingene er svarte med fire gule tverrflekker eller – bånd, dessuten er scutellum gulhåret. Beina er slanke, oransjerøde bortsett fra at for- og mellomlårene er litt mørke.
Larvene utvikler seg i døde greiner og tynne stammer av løvtrær, mest eik. De kan også av og til utnytte bartrær. Larvene lever først under barken men gnager seg så inn i veden. Veden må være hard og ikke angrepet av sopp. Utviklingen tar vanligvis to år, under mindre gunstige forhold tre-fire. De voksne billene er aktive fra slutten av mai til juli og besøker gjerne blomster, der arten trolig har god nytte av sin likhet med veps.
Arten er utbredt over hele Europa og videre østover til Iran. I Norge finnes den i kystnære strøk nord til Møre og Romsdal, dessuten ved Trondheimsfjorden, men den er ikke vanlig på Vestlandet.
Vepsebukk (Clytus arietis) er en bille som tilhører familien trebukker (Cerambycidae). Denne arten er utbredt i Sør-Norge men mangler i indre strøk.
Multimedia w Wikimedia Commons Biegowiec osowaty[1] (Clytus arietis) – gatunek chrząszcza z rodziny kózkowatych i podrodziny kózkowych (Cerambycinae).
Gatunek ten został opisany w 1758 roku przez Karola Linneusza jako Leptura arietis. W rodzaju Clytus umieszczony w 1784 roku przez J. N. Laichartinga[2].
Osiąga od 6,5[3] lub 7 do 14 mm długości ciała. Przedplecze i pokrywy żółto-czarno ubarwione, upodabniające tego owada do osy, co chroni go częściowo przed wrogami[4]. Wyróżnia się kilka form barwnych[3]. Czułki czerwonożółte, ku wierzchołkom grubsze i ciemniejsze. Odnóża czerwonożółte[4].
Zamieszkuje lasy liściaste. Owady dorosłe spotyka się w czerwcu i lipcu, a niekiedy także sierpniu. Przebywają na roślinach żywicielskich oraz kwiatach głogów, kalin i dereni, a rzadziej roślin zielnych[3]. Są bardzo płochliwe, a wzięte w rękę gwałtownie skrzypią[4]. Larwy odżywiają się nieokorowanym drewnem drzew osłabionych, uszkodzonych, świeżo przewalonych, złamanych lub ściętych[5]. Do roślin żywicielskich należą: buk, grab, dęby, klony, jarzębiny, leszczyna, głogi, róże, żarnowce[5], morwy[3] i inne krzewy i drzewa. Cykl rozwojowy trwa od roku do trzech lat[5][3], w zależności od warunków klimatycznych i wilgotności materiału. Larwy najpierw żerują pod korą, a następnie schodzą w biel i drewno[5], na głębokość do 10 cm[3]. Zimują larwy i poczwarki[3].
Gatunek zasiedla Europę po południowy Ural na wschodzie[3], Kaukaz[5], Zakaukazie[3], Armenię[5], północny Iran[3][5] i Turkmenistan[5]. W Polsce na terenie całego kraju z wyjątkiem wyższych położeń górskich[5][3].
Wyróżnia się 3 podgatunki tego chrząszcza[2]:
Biegowiec osowaty (Clytus arietis) – gatunek chrząszcza z rodziny kózkowatych i podrodziny kózkowych (Cerambycinae).
Clytus arietis é uma espécie de insetos coleópteros polífagos pertencente à família Cerambycidae.[1]
A autoridade científica da espécie é Linnaeus, tendo sido descrita no ano de 1758.
Trata-se de uma espécie presente no território português.
Clytus arietis é uma espécie de insetos coleópteros polífagos pertencente à família Cerambycidae.
A autoridade científica da espécie é Linnaeus, tendo sido descrita no ano de 1758.
Trata-se de uma espécie presente no território português.
Osati kozliček (znanstveno ime Clytus arietis) je vrsta kozličkov iz rodu Clytus, ki uporablja mimikrijo, da se izogne plenilcem.
Osati kozliček je na prvi pogled podoben osi, v dolžino pa odrasle živali dosežejo med 9 in 18 mm. Je dober letalec, ki med majem in julijem leta s cveta na cvet med iskanjem medičine in cvetnega prahu, ki sta njegova osnovna prehrana. Ličinke živijo v razpadajočem lesu.
Osati kozliček (znanstveno ime Clytus arietis) je vrsta kozličkov iz rodu Clytus, ki uporablja mimikrijo, da se izogne plenilcem.
Lövgetingbock (Clytus arietis) är en skalbagge i familjen långhorningar. Den är 6 till 15 millimeter lång.
Nationalnyckeln till Sveriges flora och fauna. Skalbaggar: Långhorningar Coleoptera:Cerambycidae. 2007. ArtDatabanken, SLU, Uppsala, ISBN 978-91-88506-62-7
Wikimedia Commons har media som rör Lövgetingbock.
Lövgetingbock (Clytus arietis) är en skalbagge i familjen långhorningar. Den är 6 till 15 millimeter lång.
C. arietis є пан'європейським видом, що входить до європейського зооґеографічного комплексу. Ареал охоплює Європу, Кавказ, Закавказзя, Західну Росію, Північний Іран, Північну Туреччину. В Карпатах звичайний вид, який часто трапляється на квітах в гірській та передгірній частинах регіону.
Літ триває з травня – у передгір’ях, або червня – у горах і до середини липня. Імаґо трапляються на квітах гадючника в’язолистого, арункуса та деяких інших рослин. Личинка розвивається в деревині листяних дерев.
Вусики до вершин помітно потовщені, двоколірні – друга половина темно пігментована. Задні стегна заходять за вершини надкрил. Загальне забарвлення тіла – чорне. Ноги та перша половина вусиків забарвлені в рудий колір. Надкрила – чорні зі строкатим волосяним малюнком жовтого кольору. Для ідентифікації важливим є розташування першої за основою смуги, яка є поперечною. Перев’язь поруч із серединою надкрил слабко витягнена вздовж шва, дуговидна. Перев’язь, за серединою надкрил, перетинає їх впоперек. Вершини надкрил опушені жовтими волосками. Довжина становить 8-15 мм.
Передній край гіпостому личинки помітно пігментований і вкритий різкими борозенками. Мозолі черевця мають по 4 поздовжні борозенки. Ноги відсутні.
Генерація – дворічна.
Підвид Clytus arietis arietis (Linnaeus, 1758)
Підвид Clytus arietis lederi Ganglbauer, 1881
Підвид Clytus arietis oblitus Roubal, 1932
Clytus arietis là một loài bọ cánh cứng trong họ Cerambycidae.[1]
Bài viết tông bọ cánh cứng Clytini này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
Clytus arietis là một loài bọ cánh cứng trong họ Cerambycidae.
Клит многоядный, или клит обыкновенный (лат. Clytus arietis) — жук семейства Усачи (Cerambycidae).
Жук длиной от 6 до 15 мм. Встречается с мая по июль.
Распространяется на следующих территориях: Европа, Россия, Кавказ, Закавказье, Турция и Иран.
Жизненный цикл вида длится два года. Кормовыми растениями являются многие лиственные деревья, изредка хвойные.
,01.JPG)
,01.JPG)
