Padalec kolchidzki, padalec wschodni[4] (Anguis colchica) – gatunek beznogiej jaszczurki z rodziny padalcowatych, wydzielony w 2010 roku z padalca zwyczajnego[2][4][1].
Występuje od Europy Środkowej do Iranu oraz prawdopodobnie we wschodniej Skandynawii[2]. Jego zasięg występowania w Polsce obejmuje przypuszczalnie południowo-wschodnią i wschodnią część kraju[4].
Padalec zwyczajny Anguis fragilis (sensu lato) został podzielony w 2010 roku na 3 gatunki. Są to:
Do takich wniosków doszedł zespół badaczy pracujących pod kierownictwem Václava Gvoždíka. Podstawą były wyniki analizy mitochondrialnego oraz jądrowego DNA[2][4].
W Polsce występują dwa pierwsze gatunki[4].
Z Czech i Węgier znane są mieszańce padalca zwyczajnego oraz kolchidzkiego[4].
Padalec kolchidzki występuje od Czech i regionu Bałtyku w Europie Środkowej aż do Iranu oraz prawdopodobnie we wschodniej Skandynawii i na północno-wschodnich Bałkanach[2]. Jego zasięg występowania w Polsce nie jest dokładnie zbadany. Przypuszczalnie obejmuje południowo-wschodnią i wschodnią część kraju[4].
Natomiast padalec zwyczajny (sensu stricto) zamieszkuje Europę Zachodnią i Środkową, północno-zachodnie Bałkany i prawdopodobnie zachodnią Skandynawię[2].
Morfologia padalca kolchidzkiego jest niedostatecznie poznana[2]. Różnice pomiędzy tym gatunkiem a padalcem zwyczajnym (sensu stricto) są zestawione w poniższej tabeli[2][4]:
padalec kolchidzkiSzczyt głowy[4] lub też czaszkowa okolica głowy (jej powierzchnia grzbietowa) u jaszczurek czy węży[3] jest określana terminem pileus[4][3].
Cechy morfologiczne odróżniające te gatunki odpowiadają z grubsza różnicom pomiędzy dawniej rozpoznawanymi formami fragilis i colchica[2].
Padalec kolchidzki, padalec wschodni (Anguis colchica) – gatunek beznogiej jaszczurki z rodziny padalcowatych, wydzielony w 2010 roku z padalca zwyczajnego.
Występuje od Europy Środkowej do Iranu oraz prawdopodobnie we wschodniej Skandynawii. Jego zasięg występowania w Polsce obejmuje przypuszczalnie południowo-wschodnią i wschodnią część kraju.
