Multimedia w Wikimedia Commons 
Hasło w Wikisłowniku Mrówkojadowate[2], mrówkojady (Myrmecophagidae) – rodzina ssaków łożyskowych z rzędu włochaczy[3][2]. Występują w Ameryce Południowej i Środkowej, od Argentyny po południowy Meksyk. W zapisie kopalnym znane są od miocenu.
Średnie i duże ssaki o gęstej sierści, długim ogonie i wydłużonej głowie zakończonej wąskim ryjem. Przednie kończyny cztero- lub pięciopalczaste, zakończone potężnymi, hakowatymi pazurami. Długi język pokryty jest lepką śliną wydzielaną intensywnie przez duże ślinianki. Czaszka rurkowata, zęby nie występują. Mrówkojadowate prowadzą naziemny lub nadrzewny tryb życia. Cechują się powolnym metabolizmem i stosunkowo niską temperaturą ciała. Mają dobrze rozwinięty zmysł węchu. Żyją pojedynczo lub w parach.
Mrówkojady są owadożerne i znakomicie przystosowane do wyjadania mrówek z gniazd. Ich zęby uległy całkowitej redukcji, wykształciły się natomiast długi lepki język i potężne pazury umożliwiające rozgrzebywanie mrowisk i termitier. Ich głównym pokarmem są mrówki i termity, nie gardzą jednak pszczołami i ich miodem. Mrówkojad wielki preferuje mrówki, a mrówkojady meksykański i czteropalczasty wolą termity nadrzewne.
Samice mrówkojadowatych wielkich rodzą tylko jedno młode, które następnie noszą na grzbiecie; karmienie może trwać sześć miesięcy. U przedstawicieli rodzaju Tamandua pojawia się czasem ciąża bliźniacza.
Rodzina Myrmecophagidae obejmuje:
Zaliczany niegdyś do mrówkojadów jedyny przedstawiciel rodzaju Cyclopes – mrówkojadek jedwabisty – jest obecnie klasyfikowany w odrębnej, monogatunkowej rodzinie Cyclopedidae.
Mrówkojadowate, mrówkojady (Myrmecophagidae) – rodzina ssaków łożyskowych z rzędu włochaczy. Występują w Ameryce Południowej i Środkowej, od Argentyny po południowy Meksyk. W zapisie kopalnym znane są od miocenu.
