Guinea Grass

Blousaadsoetgras (Megathyrsus maximus syn. Panicum maximum) is 'n grasspesie wat veral in WWF-ekostreek AT1012 (die rivierklowe van Maputa- tot Pondoland) voorkom. Op die SANBI-rooilys word dit as veilig gelys. Dit kom ook buite Suid-Afrika voor.^[1]

Galery

Landbou

Hierdie gras het hoë waarde vir beweiding

Verwysings

Eksterne skakels

• Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Blousaadsoetgras.

Panicum maximum és una espècie de planta perenne rizomatosa de la família de les poàcies. És una gramínia de port alt pot arribar fins als 3 m d'alçada. L'epítet específic maximum fa referència a la gran alçada que aconsegueix aquesta planta. La inflorescència consisteix en una espiga oberta amb ramificacions laterals.

És una espècie amb un ampli rang d'adaptació des del nivell del mar fins als 1800 msnm. Creix bé sota sòls d'alta fertilitat i suporta nivells moderats de sequera pel seu gran sistema radicular. S'usa generalment per a pasturatge, encara que pot ser utilitzada per fenificació.

Ecologia

Aquest pastura atrau a moltes espècies d'aus que s'alimenten de llavors; especialment quan es planta en jardins urbans, donant molt aliment a petits ocells de l'ambient urbà. També és font d'aliment per a les larves de la papallona Orsotriaena medus.

La llavor es desprèn fàcilment de la panícula, ocasionant altes pèrdues de cariòpsides. La producció de llavors es troba generalment entre 50 i 300 kg de llavor/ha, efectuant la collita entre els 28 i 36 dies després de l'aparició de la inflorescència. El percentatge de germinació de la llavor varia entre 0 i 45%. El millor període per utilitzar la llavor correctament emmagatzemada és de 6 a 12 mesos després de tallada. Després o abans d'aquest temps la germinació disminueix. És una espècie que millora el seu comportament quan és sotmesa a penombra o ombra rala d'una espècie arbòria adequada. A les zones de bosc humit tropical de Costa Rica s'han trobat produccions de 14 t MS/ha/any, la qual va ser superior a la trobada per a Brachiaria brizantha.

Usos

Normalment, la praderia s'estableix a través de llavor, sent necessaris de 4 a 6 kg/ha per a una pastura en monocultiu. El primer pasturatge es pot fer en bones condicions 180 dies després de la sembra. És una espècie bastant exigent en fertilitat del sòl i per això és comú trobar que se l'ha gestionat amb nivells alts de fertilització i en els millors sòls que s'exploten amb ramaderia. Amb sistemes de fertilització, s'han assolit nivells de producció de 40 a 50 t de Matèria Seca (MS)/ha/any (150 -200 t de MV/ha/any). La informació en relació a la qualitat nutricional és molt variable i depèn del maneig; s'han trobat nivells de proteïna entre 5 i 15%.^[1]

Sinonímia

Referències

Enllaços externs

• Imatges de P. maximum
• Botànica de P. maximum
• Exhaustiva descripció de l'espècie

Inde (Megathyrsus maximus) ni aina ya nyasi refu inayoishi miaka mingi. Nyasi hili hutumika kwa kulisha wanyama.

Viungo vya nje

• Taarifa kutoka PROTA
• Taarifa kutoka Feedipedia

Picha

• Masuke

මානා, අලි මානා හෝ ගිනි ග්‍රාස් (ඉංග්‍රීසි: Megathyrsus maximus,Guinea grass) නමින් හැඳින්වෙන්නේ තෘණ වර්ගයකි.^[3][4]

භාවිතා

මෙම ශාකයේ පත්‍ර ඉහල ප්‍රෝටීන් සංයුතියක් සහිත බැවින් සත්ව ආහාරයක් ලෙස භාවිතා කළ හැක.

ආක්‍රමණික ශාක විශේෂය

Texas, ශ්‍රී ලංකාව^[5] සහ Hawai'i ආදී ස්ථානවල මෙම ශාකය ආක්‍රමණශීලී වල් පැලෑටියක් ලෙස හැසිරෙයි.^[6][7]

මූලාශ්‍ර

භාහිර සබැඳි

• Panicum maximum in West African plants – A Photo Guide.

Ko e saafa ko e fuʻu ʻakau siʻi ia, ko e mohuku ia. Naʻe ʻomi ki Tongá ni mei ʻAfelika, naʻe pehē ko e ngaahi tenga ʻi he kofukofu saafa (lea fakapilitānia: chaff). Ko e mohuku ʻoku lava tupu mita ʻe 4 ʻi olunga, ʻoku vaoa mo e taʻefiemaʻu. Ko hono ngaahi ʻuhinga tatau: Megathyrsus maximus mo Urochloa maxima.

Hingoa ʻi he ngaahi lea kehe

• vao kini (lea fakahaʻamoa)
• tinikarāti, tine (lea fakakuki)

Tataku

• http://www.hear.org/pier/species/panicum_maximum.htm
• Hokohoko ngaahi ʻakau; Vaʻa fekumi ngoue Vainī
• Tongan dictionary; C.M. Churchward
• Plants of Tonga; T.G. Yuncker; BPB bulletin 220, Honolulu 1959

Zèb ginen se yon plant. Li nan fanmi plant kategori: Poaceæ . Non syantifik li se Panicum maximum Jacq.

Istwa

Istwa

referans

Kèk lyen

ਗਿੰਨੀ ਘਾਹ (ਵਿਗਿਆਨਿਕ ਨਾਮ: ਮੈਗਾਥੀਰਸੁਸ ਮੈਕਸਿਮਸ, Eng: Guinea grass) ਅਤੇ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਵਿੱਚ ਗ੍ਰੀਨ ਪੈਨਿਕ ਘਾਹ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਇੱਕ ਵਿਸ਼ਾਲ ਬਾਰਨਯੁਅਲ ਝੁੰਡ ਘਾਹ ਹੈ ਜੋ ਅਫਰੀਕਾ, ਫਿਲਸਤੀਨ, ਅਤੇ ਯਮਨ ਦੇ ਮੂਲ ਹੈ। ਇਹ ਸੰਸਾਰ ਭਰ ਵਿੱਚ ਗਰਮ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ 2003 ਤਕ, ਇਸਦਾ ਨਾਮ ਉਰੋਕੋਲੋ ਮੈਕਸਿਮਾ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ ਸੀ ਇਸਨੂੰ ਜੀਯੂਂਸ ਮੈਗੈਟੀਆਰਸ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਜਿਸਨੂੰ ਇਹ ਇੱਕ ਹੋਰ ਸਪੀਸੀਜ਼, ਐਮ. ਇਨਫੇਸਟਸ ਨਾਲ ਸਾਂਝਾ ਕਰਦਾ ਹੈ।

ਵਰਣਨ

ਗਿੰਨੀ ਘਾਹ ਖੁੱਲ੍ਹੇ ਘਾਹ ਦੇ ਮੈਦਾਨਾਂ ਵਿੱਚ ਕੁਦਰਤੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵਧਦਾ ਹੈ, ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਦਰੱਖਤਾਂ ਅਤੇ ਬੂਟੇ ਹੇਠਾਂ ਜਾਂ ਨਦੀ ਦੇ ਕੰਢਿਆਂ ਦੇ ਨੇੜੇ ਜਾਂ ਨੇੜੇ। ਇਹ ਜੰਗਲਾਂ ਦੀ ਅੱਗ ਅਤੇ ਸੋਕੇ ਦਾ ਸਾਮ੍ਹਣਾ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਸਪੀਸੀਜ਼ ਵਿੱਚ ਵਿਆਪਕ ਰੂਪ ਵਿਗਿਆਨਿਕ ਅਤੇ ਐਗਰੋਨੌਮਿਕ ਪਰਿਵਰਤਨਸ਼ੀਲਤਾ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਉਚਾਈ ਵਿੱਚ 0.5 ਤੋਂ 3.5 ਮੀਟਰ ਤੱਕ ਵਧਦਾ ਹੈ (1.6 ਤੋਂ 11.5 ਫੁੱਟ), 5-10 ਸੈਂਟੀਮੀਟਰ (2.0-3.9 ਇੰਚ) ਮੋਟਾ ਤਣਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਪੌਦਾ ਐਪੀਐਮਿਕਸਿਸ ਰਾਹੀਂ ਵੀ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਬੀਜ ਰਾਹੀਂ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਨਕਲ ਦੇ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਪੈਨਿਕਲਜ਼ ਖੁੱਲ੍ਹੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਜਿਸ ਵਿਚ ਪ੍ਰਤੀ ਪੌਦਾ 9000 ਬੀਜ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।

ਉਪਯੋਗ

ਇਸ ਨੂੰ ਲੰਮੇ ਸਮੇਂ ਲਈ ਘਾਹ ਵਾਂਗ ਇਸਤੇਮਾਲ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਜੇਕਰ ਲਗਾਤਾਰ ਖਾਦ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ ਅਤੇ ਜੇ ਉਪਜਾਊ ਹੋਵੇ। ਇਹ ਕੱਟ-ਅਤੇ-ਕੈਰੀ ਲਈ ਢੁਕਵਾਂ ਹੈ, ਇੱਕ ਪ੍ਰੈਕਟਿਸ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਘਾਹ ਦੀ ਕਟਾਈ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਇੱਕ ਬੰਦ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਰਿਊਮਰੈਂਟ ਜਾਨਵਰ ਲਿਆਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਸ਼ੇਡ ਸਹਿਣਸ਼ੀਲਤਾ ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਵਿੱਚ ਦਰਖਤਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਮਿਲਵਰਤਣ ਲਈ ਢੁਕਵਾਂ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਕੁੱਝ ਕਿਸਮ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਸਿੰਲਾਈ ਅਤੇ ਪਰਾਗ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ। ਪੱਤਿਆਂ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰੋਟੀਨ ਦੇ ਚੰਗੇ ਪੱਧਰ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਜੋ ਕਿ ਉਮਰ ਅਤੇ ਨਾਈਟ੍ਰੋਜਨ ਦੀ ਸਪਲਾਈ ਦੇ ਆਧਾਰ ਤੇ 6-25% ਹੁੰਦਾ ਹੈ।

ਆਵਾਜਾਈ ਸਪੀਸੀਜ਼

ਕੁਝ ਥਾਵਾਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਦੱਖਣੀ ਟੈਕਸਾਸ, ਸ਼੍ਰੀਲੰਕਾ ਅਤੇ ਹਵਾਈ, ਇਹ ਇੱਕ ਹਮਲਾਵਰ ਬੂਟੀ ਹੈ ਜੋ ਸਥਾਨਕ ਮੂਲ ਦੇ ਪੌਦਿਆਂ ਨੂੰ ਖ਼ਤਮ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜਾਂ ਵਿਸਥਾਰ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਹ ਇੱਕ ਅੱਗ ਦਾ ਜੋਖਮ ਹੈ।

ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆਈ ਰਾਈਟਸ ਆਫ ਕੁਈਨਜ਼ਲੈਂਡ ਵਿੱਚ, ਕੁਈਨਜ਼ਲੈਂਡ ਐਮੀਲੀਮੇਟਾਈਜ਼ ਸੋਸਾਇਟੀ ਨੇ 1865 ਅਤੇ 1869 ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ 22 ਥਾਵਾਂ ਨੂੰ ਗਿਨੀ ਘਾਹ ਦਿੱਤੀ।

ਨੋਟ

ਹਵਾਲੇ

• Wisumperuma, D. (2007). First known record of guinea grass cultivation in Sri Lanka, 1801-1802. Journal of the Royal Asiatic Society of Sri Lanka 53, 219-226.

ਬਾਹਰੀ ਕੜੀਆਂ

கினியா புல் (Megathyrsus maximus) ஆப்பிரிக்கா, பாலஸ்தீன், ஏமன் நாடுகளைத் தாயகமாகக் கொண்ட, கால்நடைகளால் விரும்பி உண்ணக்கூடிய, பசுந்தீவனப் பயிராகும். இது விதைப்பு செய்தோ அல்லது வேர் விட்ட கரணைகள் ஊன்றியோ பயிரிடப்படுகிறது^[1]. இப்புற்கள் மிகவும் தடிமனாகவும், பனிப்பொழிவைத் தாங்க முடியாததாகவும் உள்ளன^[2] என்றாலும், இது வறட்சியை தாங்கி வளரக்கூடிய புல் வகையாகும்.

பயிரிடும் முறை

வடிகால் வசதியுள்ள அனைத்து நிலங்களிலும் கினியாப்புல் வளரும் என்றாலும், களிமண் பாங்கான நிலங்களிலும், தண்ணீர் தேங்கக்கூடிய இடங்களிலும் கினியா புல் நன்றாக வளராது^[1]. கினியா புற்களை வளர்க்க ஏக்கருக்கு 20:20:60 கிலோ முறையே தழைச்சத்து, மணிச்சத்து, சாம்பல் சத்துக்களும், மேலுரமாக 10 கிலோ தழைச்சத்தும் இட வேண்டும். ஏக்கருக்கு விதையென்றால் ஒரு கிலோவும், வேர்க் கரணையென்றால் 20,640-ம் தேவைப்படுகிறது. விதைத்த உடன் முதல் தண்ணீர் மூன்றாம் நாளும், பின்னர் 15 முதல் 20 நாட்களுக்கு ஒருமுறையும் நீர்ப் பாய்ச்ச வேண்டும். 50 முதல் 55 நாட்களில் அறுவடை செய்யலாம்^[3]. அடுத்தடுத்த அறுவடைகள் 45 நாட்கள் இடைவெளியில் செய்யலாம். ஒரு எக்டேர் நிலத்தில் 175 டன்கள் கினியா புல் பசுந்தீவனத்தை 5 அறுவடைகளில் பெறலாம்^[1].

மேற்கோள்கள்

ಪ್ಯಾನಿಕಂ ಮ್ಯಾಕ್ಸಿಮಂ ಎಂಬ ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ಹೆಸರಿನ ಒಂದು ಹುಲ್ಲು.

ಆಫ್ರಿಕದ ಮೂಲವಾಸಿ.

ಕೃಷಿ

1.3-3 ಮೀ ಎತ್ತರಕ್ಕೆ ಬೆಳೆಯುವ ಬಹುವಾರ್ಷಿಕ ಹುಲ್ಲು ಇದು. ಹಲವಾರು ಬಗೆಯ ಮಣ್ಣಿನಲ್ಲೂ ವಾಯುಪರಿಸ್ಥಿತಿಗಳಲ್ಲೂ ಬೆಳೆಯಬಲ್ಲ ಸಾಮರ್ಥ್ಯ ಇದಕ್ಕೆ ಇದೆ. ಆದರೆ ಮಣ್ಣಿನಲ್ಲಿ ನೀರು ನಿಲ್ಲುವಂತಿರಬಾರದು. ಇದು ಚಳಿಯನ್ನು ತಡೆಯಲಾರದು. ಬೀಜ ಇಲ್ಲವೆ ಬೇರು ತುಂಡುಗಳಿಂದ ಇದನ್ನು ವೃದ್ಧಿಸಬಹುದು. ಬೀಜ ಬಿತ್ತಿದ 2 1/2 ತಿಂಗಳ ಅನಂತರ ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಇದನ್ನು ಕಟಾಯಿಸಬಹುದು. ಆಮೇಲೆ 6-8 ವಾರಗಳ ಅಂತರಕ್ಕೊಮ್ಮೆ ಹಲವಾರು ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ಕತ್ತರಿಸಬಹುದು. ಗಿನಿಹುಲ್ಲಿನ ವಾರ್ಷಿಕ ಇಳುವರಿ ಹೆಕ್ಟೇರಿಗೆ 38-62 ಮೆಟ್ರಕ್ ಟನ್ನುಗಳಷ್ಟಾಗುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಕೊಟ್ಟಿಗೆ ಗೊಬ್ಬರ, ಕಂಪೋಸ್ಟ್, ಅಮೋನಿಯಂ ಸಲ್ಫೇಟ್, ಚರಂಡಿ ನೀರು ಮುಂತಾದ ಗೊಬ್ಬರಗಳನ್ನು ಕೊಟ್ಟು ಬೆಳೆಸಿದಲ್ಲಿ ಹುಲ್ಲಿನ ಬೆಳೆವಣಿಗೆ ಇನ್ನೂ ಹುಲುಸಾಗಿ ಇಳುವರಿ ಹೆಕ್ಟೇರಿಗೆ 250 ಮೆಟ್ರಿಕ್ ಟನ್ನುಗಳವರೆಗೆ ಹೆಚ್ಚುವುದುಂಟು.

ಗಿನಿ ಹುಲ್ಲನ್ನು ಅನೇಕ ವರ್ಷಗಳವರೆಗೆ ಬೆಳೆಸಬಹುದಾದರೂ 3-5 ವರ್ಷಗಳ ಮೇಲೆ ಇಳುವರಿ ಕಡಿಮೆಯಾಗುವುದರಿಂದ ಆ ಅವಧಿಯ ಅನಂತರ ಹಳೆಯ ಗಿಡಗಳನ್ನು ಕಿತ್ತು ಹೊಸದಾಗಿ ಕೃಷಿ ಮಾಡಬೇಕು.

ಉಪಯೋಗ

ಅಧಿಕ ಗಾತ್ರದಲ್ಲಿ ಕ್ಯಾಲ್ಸಿಯಮ್ ಮತ್ತು ಫಾಸ್ಫರಸ್ಗಳನ್ನೂ ಶೇ.5-8 ರಷ್ಟು ಪ್ರೋಟೀನುಗಳನ್ನೂ ಒಳಗೊಂಡಿದ್ದು ಉತ್ತಮ ಬಗೆಯ ಮೇವುಗಳಲ್ಲೊಂದು ಎನಿಸಿದೆ. ಇದನ್ನು ಹಸಿ ಇಲ್ಲವೆ ಒಣಹುಲ್ಲಾಗಿ ಬಳಸಬಹುದು.

Megathyrsus maximus, known as Guinea grass and green panic grass,^[1] is a large perennial bunch grass that is native to Africa and Yemen. It has been introduced in the tropics around the world. It has previously been called Urochloa maxima and Panicum maximum. It was moved to the genus Megathyrsus in 2003.^[3]

Description

Megathyrsus maximus grows naturally in open grasslands, usually under or near trees and shrubs and along riverbanks. It can withstand wildfire and drought. The species has broad morphological and agronomic variability, ranging in height from 0.5 to 3.5 m (1.6 to 11.5 ft), with 5–10 cm (2.0–3.9 in) stems. The plant also can reproduce through apomixis, effectively cloning itself through seed. Panicles are open, with as many as 9,000 seeds per plant.

Uses

It can be used as a long-term foraging grass if grazed consistently and if fertilized. It is well suited for cut-and-carry, a practice in which grass is harvested and brought to a ruminant animal in an enclosed system. Shade tolerance makes it suited to coexisting with trees in agroforestry. Some varieties have been used successfully for making silage and hay. The leaves contain good levels of protein, 6-25% depending on age and nitrogen supply.

Invasive species

In some places, such as South Texas, Sri Lanka^[4] and Hawai'i, it is an invasive weed that suppresses or displaces local native plants and is a fire hazard.

In the Australian state of Queensland, the Queensland Acclimatisation Society introduced Guinea grass to 22 locations between 1865 and 1869.^[5]

References

La hierba de Guinea^[1]​ (Megathyrsus maximus) es una gramínea perenne rizomatosa, de la familia de las poáceas; de porte alto, desarrolla principalmente en macollos aisladas, que pueden alcanzar hasta 3 m de altura. La inflorescencia es una espiga abierta con ramificaciones laterales. Fue renombrada en 2003 como Megathyrsus maximus a partir de su basónimo Panicum maximum.^[2]​

Es una especie con amplio rango de adaptación desde el nivel del mar hasta los 1800 msnm, crece bien bajo suelos de alta fertilidad y soporta niveles moderados de sequía por su gran sistema radicular (por eso se ha llamado "siempre verde") (Bernal, 1988). Se usa generalmente para pastoreo, aunque puede ser utilizada para henificación.

Etimología

El epíteto maximus se refiere a la gran altura que alcanza este pasto.

Ecología

Este pasto atrae muchas especies de aves semilleras; en especial cuando se planta en jardines urbanos, dando mucho alimento a pequeños pájaros del ambiente urbano. La hierba de Guinea es fuente de alimento para las larvas de la mariposa Orsotriaena medus.

Tiene un sistema de crecimiento en macollos, que la hace bastante susceptible al enmalezamiento, por ello se está utilizando la mezcla con otra gramínea estolonífera como la estrella o con leguminosas rastreras como el Arachis pintoi (maní forrajero). Es una especie que mejora su comportamiento cuando es sometida a penumbra o sombra rala de una especie arbórea adecuada. En las zonas de bosque húmedo tropical de Costa Rica se han encontrado producciones de 14 t MS/ha/año, la cual fue superior a la encontrada para Brachiaria brizantha

La semilla de guinea se desprende fácilmente de la panícula, ocasionando altas pérdidas de cariópsides. La producción de semillas se encuentra generalmente entre 50 y 300 kg de semilla/ha efectuando la cosecha entre los 28 y 36 días después de la aparición de la inflorescencia. El porcentaje de germinación de la semilla varía entre 0 y 45%. El mejor periodo para utilizar la semilla correctamente almacenada es 6 a 12 meses después de cortada. Después o antes de este tiempo la germinación disminuye.

Usos

Normalmente, la pradera se establece a través de semilla, siendo necesarios de 4 a 6 kg/ha para una pastura en monocultivo. El primer pastoreo se puede hacer en buenas condiciones, 180 días después de la siembra (Bernal, 1988). Es una especie bastante exigente en fertilidad del suelo y por ello es común encontrarla manejada con niveles altos de fertilización y en los mejores suelos que se explotan con ganadería. Con sistemas de fertilización, se han alcanzado niveles de producción de 40 a 50 t de Materia Seca (MS)/ha/año (150 -200 t de MV/ha /año). La información con relación a la calidad nutricional es muy variable y depende del manejo; se han encontrado niveles de proteína entre 5 y 15 % (Bernal, 1988). [2]

Fitorremediación

La capacidad de la gramínea Megathyrsus maximus para fitorremediar un suelo contaminado levemente (3%) con un hidrocarburo de petróleo (HCP) liviano, tomando en cuenta los efectos de la contaminación sobre la germinación de las semillas y la supervivencia y producción de materia seca por las plántulas, así como el tiempo y magnitud de la reducción de la carga del contaminante. Luego de 45 días no se encontraron diferencias significativas en la germinación de semillas en suelos contaminados y no contaminados. La presencia de HCP causó también una ligera reducción en la producción total de materia seca (aérea y subterránea), en P. maximum del 1,2 %. El suelo con la gramínea presentó una disminución del contenido de aceites y grasas a los 240 días respecto a los suelos contaminados, sin vegetación, hecho que demuestra el potencial que tiene la sp. para descontaminar suelos con concentraciones de crudo liviano inferiores o iguales al 3%. Estudio

Referencias

Panicum maximum, le Panic maximal, l'herbe fataque ou fataque, l'herbe de Guinée, l'herbe à Bengalis ou guinée, est une espèce de plantes de la famille des Poaceae (Graminées).

C'est un fourrage très répandu en zone tropicale. Il est communément appelé « guinée » et est apprécié pour ses rendements élevés, sa facilité de récolte (« cut and carry ») et ses valeurs nutritives.

Description

Aspect général

Panicum maximum est une plante vivace touffue pouvant atteindre deux mètres de haut^[1].

Feuilles

Les feuilles sont linéaires et rubanées^[2]. Leur largeur peut atteindre 3,5 centimètres^[1].

Fleurs

Les inflorescences prennent la forme de grandes panicules d'épillets dont les ramifications inférieures sont verticillées^[2].

Fruits

Les fruits sont des glumelles ridées transversalement^[2], mesurant 2 millimètres de long^[1]. Elles sont abondantes mais peu germinatives^[1].

Répartition

L'espèce est originaire d'Afrique mais est à présent pantropicale^[2].

Caractère envahissant

L'espèce est envahissante en Nouvelle-Calédonie où elle a été introduite en 1874^[3] comme plante fourragère^[2]. Elle forme des peuplements denses dans les pâturages ouverts et les zones perturbées^[1]. Résistante, elle peut survivre à des incendies rapides qui ne nuisent pas aux racines souterraines^[1].

Usages

Fourrage

L'espèce est utilisée comme plante fourragère, mais son appétence et sa valeur nutritive diminuent rapidement avec l'âge^[2].

Très productive, cette herbe revêt une importance économique primordiale dans de nombreuses zones tropicales, notamment l’Afrique de l’Est, Hawaii, les Îles Vierges, Porto Rico, l’Asie du Sud-Est et l’Amérique du Sud^[1].

Médecine

L'herbe de Guinée est un remède traditionnel contre le météorisme^[1].

Références

Synonymes

• Urochloa maxima (Jacq.) R.Webster
• Megathyrsus maximus (Jacq.) B.K.Simon & S.W.L.Jacobs (possible nom valable à l'avenir)

Rumput benggala (Megathyrsus maximus) adalah salah satu jenis rumput yang biasa digunakan untuk bahan dasar pembuatan pakan ternak.^{[3] [4]}

Deskripsi

Rumput benggala adalah suatu rumput-rumputan yang hidupnya menahun.^[5] Tinggi buluhnya 2,5 M.^[5] Sementara itu, akarnya berrimpang dan berbulu hingga berrambut.^[6] Bulu-bulu yang terdapat pada rumput benggala ini bisa juga terlihat jarang hingga kasar, tetapi ada pula yang tidak berbulu.^[6] Sedangkan, permukaan bulu pada daun jarang.^[6] Semakin ke atas, daun-daunnya semakin kecil.^[6] Daun-daun rumput benggala agak lurus, dan memita.^[6] Perbungaannya berbentuk malai, berbentuk piramid, yang lebarnya 45 cm dan melewati percabangan utama.^[6]Bunga rumput benggala berkelamin dua, dan berbentuk perahu.^[6] Percabangan pada rumput benggala kasar, tumbuh secara tegak dan melebar.^[5] Cabang dari perbungaan rumput benggala terletak di bawah dan bercabang 2-4, dan letaknya berselang-seling, dan paling ujungnya menyendiri^[5]. Buliran sebagai buahnya banyak, warnanya hijau hingga hijau-keunguan dan bagian ujungnya berbentuk tumpul.^[5] Tanaman ini berbunga sepanjang tahun, dan berkembang-biak dengan cara menggunakan biji atau dengan ujung rumpun yang dimilikinya.^[5]

Referensi

Panicum maximum (capim-mombaça), Megathyrsus maximus desde 2003, é uma espécie de planta com flor pertencente à família Poaceae. É uma planta tropical de origem africana lançada pela Embrapa em 1994.

A autoridade científica da espécie é Jacq., tendo sido publicada em Icones Plantarum Rariorum 1: 2, pl. 13. 1781.^[2]

O capim-mombaça é uma espécie de gramínea que atinge até 1,65 m de altura e tem folhas quebradiças.^[3]

Usos

Adubo Verde

O capim-mombaça é um capim utilizado como adubo verde, não só pelo seu rápido e vigoroso crescimento após o corte, mas também por ter uma tolerância maior ao sombreamento do que a maioria dos capins. Assim, na agricultura sintrópica e em sistemas agroflorestais é possível fazer consórcios de plantas onde as "ruas", ou entrelinhas, são de capim-mombaça e as leiras - linhas de árvores e/ou hortaliças - são de várias espécies que serão beneficiadas pelo acumulo de matéria orgânica em suas bordas, a partir do constante corte e manejo. Dessa forma, ao longo do tempo, aumenta-se o percentual de matéria orgânica no solo, a microbiota, e a fertilidade.^[4][5][6]

Forragem

É um capim considerado de boa palatabilidade e nutritivo para o consumo animal, como forragem. O consumo de P. maximum, como matéria seca, foi relacionado em experimentos com o ganho de peso dos animais.^[7]

Portugal

Trata-se de uma espécie presente no território português, nomeadamente no Arquipélago da Madeira.

Em termos de naturalidade é introduzida na região atrás indicada.

Protecção

Encontra-se/Não se encontra protegida por legislação portuguesa ou da Comunidade Europeia, nomeadadamente pelo Anexo da Directiva Habitats e pelo Anexo da Convenção sobre a Vida Selvagem e os Habitats Naturais na Europa e pelo.

Referências

Bibliografia

• Panicum maximum - Checklist da Flora de Portugal (Continental, Açores e Madeira) - Sociedade Lusitana de Fitossociologia
• Checklist da Flora do Arquipélago da Madeira(Madeira, Porto Santo, Desertas e Selvagens) - Grupo de Botânica da Madeira
• Panicum maximum - Portal da Biodiversidade dos Açores
• Panicum maximum - The Plant List (2010). Version 1. Published on the Internet; http://www.theplantlist.org/ (consultado em 9 de novembro de 2014).
• Panicum maximum - International Plant Names Index
• Castroviejo, S. (coord. gen.). 1986-2012. Flora iberica 1-8, 10-15, 17-18, 21. Real Jardín Botánico, CSIC, Madrid.

* Megathyrsus maximus (Jacq.) B.K. Simon & S.W.L. Jacobs

• Urochloa maxima (Jacq.) R.D.Webster
• Panicum hirsutissimum Steud.
• Panicum maximum Jacq. var. hirsutissimum (Steud.) Oliv.
• Megathyrsus maximus var. coloratus (C.T. White) B.K. Simon & S.W.L. Jacobs
• Panicum maximum var. coloratum C.T. White
• Megathyrsus maximus var. pubiglumis (K. Schum.) B.K. Simon & S.W.L. Jacobs
• Panicum maximum Jacq. var. pubiglume K. Schum.
• Panicum maximum Jacq. var. trichoglume Robyns
• Urochloa maxima var. trichoglumis (Robyns) R.D. Webster
• [1]

Panicum maksimum çok yıllık bir bitkidir. Kısa sürünen bir rizom vardır. Gövdesi sağlamdır. Boyu 2 m uzunluğa erişebilir. Tohum ile beslenen kuşları çekerler. Yem bitkisi olarak kullanılabilirler.

Dış bağlantılar

• Resimler P. maximum
• P. maximum
• Panicum maksimum

Megathyrsus maximus là một loài thực vật có hoa trong họ Hòa thảo. Loài này được Jacq. mô tả khoa học đầu tiên năm 1781.^[3]

Hình ảnh

Chú thích

Liên kết ngoài

• Phương tiện liên quan tới Panicum maximum tại Wikimedia Commons
• Dữ liệu liên quan tới Panicum maximum tại Wikispecies

大黍（学名：Panicum maximum）是一种禾本科植物。这种植物于20世纪30年代传入中国广州。原产非洲，现广布于热带和亚热带地区。^[1]

参考资料