Juniperus phoenicea (sabina negral o sabina nidia) ye una especie de conífera qu'habita na contorna de la rexón mediterránea, algamando hasta les Islles Canaries (var. canariensis). Ye la sabina más frecuente na Península, faltando en gran parte de la metá occidental. Nun suel ser abondosu, apaeciendo la mayoría de les vegaes aisllada o en rodales pocu estensos. La sabina considérase, según una llei del Gobiernu de Canaries, el símbolu natural de la islla d'El Hierro, conxuntamente cola llagartu xigante d'El Hierro.[1]
Parrotal o pequeñu arbolucu d'hasta 8 m d'altor, de fueya verde y perenne tol añu; tueru derechu, de corteza cenicienta, fibrosa y sédase llonxitudinalmente, esprendiéndose en tires estreches. Tien la copa oval o arrondada, bien ramosa, con xamasca bien trupa, paecíu al del ciprés, formáu por cañes de color pardu-acoloratáu; ramillas arrondaes y bien fines, de 1 mm de diámetru, totalmente cubiertes de hojitas escuamiformes.
Los conos masculinos y femeninos producir na mesma planta, en rares ocasiones van en distintu pie de planta.
Florece a finales d'iviernu o en primavera y les arcéstides maurecen al segundu añu, son de color verde o verde-leonáu, de primeres y al maurecer de color acoloratáu y polencos.
Como tola familia, ye una planta bien variable y con munches variedaes y subespecies.
Criar en tou tipu de suelu y condiciones; nes dunes y arenales marítimos (var. oophora), nos suelos volcánicos, nos suelos daqué salinos, nos ácidos, nos caliares, nes fisuras de les roques y nos cantiles. Dende'l nivel del mar hasta cerca de los 1.400 msnm, onde empieza a arralecer, aguantando intenses xelaes y climes bien secos, con menos de 300 mm añales de precipitación y fuertes vientos.
La madera ye compacta, de granu finu, bien resistente, de color pardu-amarellentáu o acoloratáu y bien arumosa; ye escelente pa fabricar carbón, lo qu'ensin dulda motivó, la escasez d'exemplares bien desenvueltos. Dacuando cultívase como ornamental.
L'aceite esencial del árbol ye especialmente ricu nel tricíclico sesquiterpeno thujopseno; el duramen contién un envaloráu 2.2% d'esti hidrocarburu. El bioquímicu Jarl Runeburg señaló en 1960 que "Juniperus phoenicea paez ser la fonte más conveniente de Thujopseno hasta agora atopada."[2]
Juniperus phoenicea describióse por Carlos Linneo y espublizóse en Species Plantarum 2: 1040. 1753.[3]
Númberu de cromosomes de Juniperus phoenicea (fam. Cupressaceae) y táxones infraespecíficos: 2n=22[4]
Juniperus: nome xenéricu que procede del llatín iuniperus, que ye'l nome del enebro.[5]
phoenicea: epítetu llatín que significa "colloráu, encarnáu", seique en referencia a'l color de los frutos.
.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Juniperus phoenicea (sabina negral o sabina nidia) ye una especie de conífera qu'habita na contorna de la rexón mediterránea, algamando hasta les Islles Canaries (var. canariensis). Ye la sabina más frecuente na Península, faltando en gran parte de la metá occidental. Nun suel ser abondosu, apaeciendo la mayoría de les vegaes aisllada o en rodales pocu estensos. La sabina considérase, según una llei del Gobiernu de Canaries, el símbolu natural de la islla d'El Hierro, conxuntamente cola llagartu xigante d'El Hierro.
