nimet breadcrumb-navigoinnissa
Der Pflugschar-Zungenstendel (Serapias vomeracea) ist eine Pflanzenart aus der Gattung der Zungenstendel (Serapias) und der Familie der Orchideengewächse (Orchidaceae).
Die mehrjährige Pflanze erreicht Wuchshöhen von 10 bis 60 Zentimeter und hat zwei kugelige unterirdische Knollen. Die vier bis sieben Blätter im unteren Stängelabschnitt sind schmal-lanzettlich und werden bis 19 Zentimeter lang. Die beiden oberen Blätter sind wie die Tragblätter und Blüten braunviolett überlaufen.
Der Blütenstand setzt sich aus drei bis zehn Blüten zusammen. Die Tragblätter sind viel länger als der steil aufgerichtete Helm. Dieser wird aus fünf spitzen Blütenhüllblättern gebildet und ist außen blassviolett bis graulilafarben. Der vordere Teil der braunvioletten Lippe wird zwei bis drei Zentimeter lang und bis 12 Millimeter breit. Der hintere Abschnitt ist breit-keilförmig, mit dunkler gefärbten, aufgerichteten Seitenlappen.
Blütezeit ist von März bis Juni.
Als Standort bevorzugt die Pflanze Magerrasen, Garigues, Brachflächen, lichte Wälder (insbesondere Kiefern und Kastanien) sowie Ölbaumkulturen.
Das Verbreitungsgebiet umfasst fast den gesamten Mittelmeerraum von der Iberischen Halbinsel und Südfrankreich bis zur Ostägäis und Kleinasien, sowie Nordwestafrika. Im Norden reicht es bis zu den südlichen Schweizer Alpen.[1]
Die ökologischen Zeigerwerte nach Landolt & al. 2010 sind in der Schweiz: Feuchtezahl F = 2+w+ (frisch aber stark wechselnd), Lichtzahl L = 4 (hell), Reaktionszahl R = 3 (schwach sauer bis neutral), Temperaturzahl T = 5 (sehr warm-kollin), Nährstoffzahl N = 2 (nährstoffarm), Kontinentalitätszahl K = 3 (subozeanisch bis subkontinental).[1]
Manche Autoren unterscheiden drei Unterarten, die aber von anderen Autoren als selbstständige Arten angesehen werden:[2]
Der Pflugschar-Zungenstendel (Serapias vomeracea) ist eine Pflanzenart aus der Gattung der Zungenstendel (Serapias) und der Familie der Orchideengewächse (Orchidaceae).
Serapias vomeracea, common name long-lipped serapias or the plow-share serapias, is a species of orchid in the genus Serapias.
The name Serapias of the genus derives from the Greek Sarapis, the Graeco-Egyptian god, already used in ancient times to name some orchids. The Latin name vomeracea of this species refers to the shape of the apical portion of the labellum (epichile) reminiscent of a ploughshare.
Serapias vomeracea is an herbaceous perennial plant with two ovoidal underground tubers. This species is highly variable in color and shape. It reaches a height of 20–40 centimetres (7.9–15.7 in), with a maximum of 60 centimetres (24 in). The stem is green, with two membranous basal leaves and 6-8 upper leaves, lanceolate and glossy green or reddish.
The inflorescence is composed by a narrow and elongated spike, with three to ten flowers. The relevant bracts are lanceolate and much longer than the tepals. Their color is red-purple, with darker longitudinal venation. The outer tepals are lanceolate and erect, forming an helmet-like structure. Their color is purple-red or pinkish, with veins of darker color. The internal lateral tepals are brownish-purple and almost entirely hidden by the helmet.
The labellum is brick red, trilobed and larger than the other tepals. The basal portion (hypochile) of the labellum is concave and enclosed in the helmet, with two raised and hairy lateral lobes. The apical portion of the labellum (epichile) is triangular-lanceolate, usually purple-red and quite hairy. The spur is missing. The flowering period extends from March to June.
Serapias vomeracea is an entomophilous plant, but cannot offer floral rewards to pollinators as it does not produce nectar. Therefore, pollinators are just attracted by the shape of the flower, forming a small tube used by insects to rest by night or as a refuge against the rain. In this process pollen gets stuck to the pollinators' bodies. Once they leave their shelter, they will deposit the pollen on other flowers and fertilize them. These orchids are mainly pollinated by some beetles (families Oedemeridae and Lymexylidae) and by bees (genera Ceratina, Eucera and Osmia). Seeds are dispersed by the wind (anemochory).
The species has a Mediterranean- Atlantic distribution from Charente in the north and is widespread from south-central Europe, the Mediterranean Basin to Cyprus.[1]
This orchid prefers dry and wet meadows, pastures, thickets, clearings and scrubland, frequently on clayey substrate, from full light to partial shade, at an altitude of 0–1,200 metres (0–3,937 ft) above sea level.
Plant of Serapias vomeracea
Flowers of Serapias vomeracea
Close-up on a flowers of Serapias vomeracea
Close-up on a flowers of Serapias vomeracea
Leaf of Serapias vomeracea
Serapias vomeracea, common name long-lipped serapias or the plow-share serapias, is a species of orchid in the genus Serapias.
La serapias de labio alargado (Serapias vomeracea) es una planta herbácea perenne de la familia Orchidaceae.
Es una planta herbácea geófita bulbosa, con dos rizomas globulares bajo tierra y tallos erectos, de color azul-vinoso y con altura variable de 20 a 60 cm. Las hojas son linear-lanceoladas. La inflorescencia, suelta y larga, consta de unas pocas flores espaciadas (3 a 8), cada una acompañado por una larga bráctea violácea. Las flores se forman a partir de 2 tépalos externos, lanceoladas y soldadas para formar un casco tepalico agudo y de 2 tépalos interiores que forman una especie de casco. El labelo, rojo trilobal y de color oscuro, está desprovisto de espolón; la parte exterior del labio ( epiquilo ) se dobla hacia atrás con una reminiscencia de forma de la reja de arado, y mede 17-35 mm de longitud por 9-14 mm de ancho (una de las más grandes de su tipo Serapias ). El ovario es de color verde claro, el ginostemo rojo oscuro, las polinias amarillas.
Vive en suelos silíceos, en arenales, matorral alto, y bosques claros que dejen pasar suficiente luz. En la península ibérica, sur de Francia, y en Oriente Medio.
Especie protegida en algunas regiones de Francia.
Serapias vomeracea fue descrita por (Burm.f.) Briq. y publicado en Prodrome de la Flore Corse 1: 378. 1910.[1]
Serapias: nombre genérico de origen griego que se aplicó antiguamente a una orquídea no identificada con certeza, quizá Orchis morio. Proviene de un dios egipcio llamado Serapis en cuyos templos los devotos se dedicaban a los placeres de la carne. El nombre que Linneo asignó a este género quizás se debe a que a algunas orquídeas se le atribuyen efectos afrodisíacos.
vomeracea: epíteto latino que significa "similar a un arado"[2]
Hay tres subespecies:
Serapias vomeracea frecuentemente hibrida con otras especies de Serapias:[5]
Algunos híbridos intergenéricos con especies del género Anacamptis:[6]
La serapias de labio alargado (Serapias vomeracea) es una planta herbácea perenne de la familia Orchidaceae.
Serapias vomeracea
Le Sérapias à labelle allongé (Serapias vomeracea) est une plante herbacée pérenne de la famille des Orchidacées.
Plante mesurant de 20 à 58 cm. La base de la tige feuillée est généralement non maculée de pourpre. Les fleurs varient de 4 à 10 par tige. Le grand labelle étroit atteint environ 37 mm de long et est garni, à sa base, de 2 lames parallèles à légèrement divergentes.
Chez les Serapias (et les Epipactis), le labelle est composé de 2 parties successives : l'hypochile (partie basale) et l'épichile (partie apicale) .
Dans le cas de Serapias vomeracea, la partie externe du labelle, l'épichile, est beaucoup plus long que la partie interne, l'hypochile qui est moins large que lui[1](étalé).
Serapias vomeracea
Le Sérapias à labelle allongé (Serapias vomeracea) est une plante herbacée pérenne de la famille des Orchidacées.
Raonička kukavica (lat. Serapias vomeracea), vrsta orhideje iz roda kukavica (Serapias). Raširena je po mediteranskim zemljama u Europi, Aziji i Africi[1]. Raste i u Hrvatskoj (Istra)
Raonička kukavica (lat. Serapias vomeracea), vrsta orhideje iz roda kukavica (Serapias). Raširena je po mediteranskim zemljama u Europi, Aziji i Africi. Raste i u Hrvatskoj (Istra)
La serapide maggiore (Serapias vomeracea (Burm. f.) Briq., 1910) è una pianta appartenente alla famiglia delle Orchidacee[1]. L'epiteto specifico fa riferimento alla forma a vomere di aratro del labello.
È una pianta erbacea geofita bulbosa, con due rizotuberi sotterranei globosi e fusti eretti, di color violaceo-vinoso e di altezza variabile dai 20 ai 60 cm.
Le foglie sono lineari-lanceolate.
L'infiorescenza, lassa e allungata, è composta da pochi fiori distanziati (da 3 a 8), ognuno accompagnato da una lunga brattea violacea.
I fiori sono formati da 2 tepali esterni, lanceolati e saldati a formare un casco tepalico acuto e da 2 tepali interni che vanno a formare una specie di elmo.
Il labello, trilobato e di colore rosso scuro, è privo di sperone; la parte esterna del labello (epichilo) è ripiegata all'indietro con una forma che ricorda il vomere dell'aratro, e misura 17–35 mm di lunghezza per 9–14 mm di larghezza (tra i più grandi del genere Serapias). L'ovario è di colore verde chiaro, il ginostemio rosso scuro, i pollinii gialli.
Periodo di fioritura: da marzo a maggio.
È la specie più diffusa tra le entità del genere Serapias, è distribuita in gran parte delle regioni europee e mediterranee, dalla Spagna sino alla Turchia e a Cipro. In Italia è comune in tutto il territorio, eccetto che in Sardegna e Valle d'Aosta dove è assente.
Si può trovare nei prati assolati e umidi, ai margini di sentieri, negli ambienti cespugliati, dal piano fino a 1200 m di altitudine.
La specie appartiene al gruppo Serapias vomeracea (sezione Bilamellaria), che con 18 specie è il raggruppamento più numeroso del genere Serapias; le specie di questo gruppo sono caratterizzate:
Le specie di questo raggruppamento hanno tutte numero cromosomico 2n=36.[2]
Ne sono note 2 sottospecie[3]:
Serapias vomeracea da frequentemente luogo ad ibridi con altre specie di Serapias[4]:
Sono documentati anche diversi ibridi intergenerici con specie del genere Anacamptis[6]:
La serapide maggiore (Serapias vomeracea (Burm. f.) Briq., 1910) è una pianta appartenente alla famiglia delle Orchidacee. L'epiteto specifico fa riferimento alla forma a vomere di aratro del labello.
De lange tongorchis (Serapias vomeracea) is een Europese orchidee van het geslacht tongorchis (Serapias). Het is een soort van het Middellands Zeegebied, die tot voor kort niet in België en Nederland voorkwam, maar recent is ontdekt in het oosten van Nederland.
De plant dankt zijn naam aan zijn opvallende brede hartvormige bloemlip.
De botanische naam Serapias is ontleend aan de Egyptische god Serapis. De soortaanduiding vomeracea is afkomstig van het Latijnse vomer (ploegschaar) en heeft betrekking op de vorm van het epichiel.
De lange tongorchis is een robuuste, 20–60 cm hoge overblijvende geofyt. De bloemstengel is zelden aan de basis gevlekt, draagt tot 8 bladeren en een langgerekte, losbloemige tot ijle aar met 3 tot 10 bloemen.
De bladeren zijn lijn- tot lancetvormig, rechtopstaand tot gebogen, gootvormig, tot 19 cm lang, naar boven toe overgaand in zeer lange roze schutbladen. Deze zijn langer dan de helm van de bloem.
De grote bloem heeft een grijze, aan de buitenzijde purper en aan de binnenzijde rood geaderde, horizontale of licht stijgende helm, gevormd door de grotendeels gefuseerde kelkbladen en bovenste kroonbladen. De helm steekt verder uit dan de basis van het epichiel. De kelkbladen zijn zwak gekield, de kroonbladen driehoekig, met afgeronde basis, gegolfde randen en een lang uitgerekte top.
De lip bestaat uit twee delen. De hypochiel is tot 17 mm lang en 25 mm breed, concaaf, omgekeerd hartvormig tot niervormig, met de zijlobben volledig verborgen onder de helm maar door hun donkere kleur sterk afstekend tegen de rest van de hypochiel, en draagt een karakteristieke verdikte en van haren voorziene, lange witte callus, met aan de basis twee witachtige of donker gevlekte, gladde lamellen, parallel of in V-vorm. De epichiel is tot 30 mm lang en 13 mm breed, lancetvormig, roodbruin tot purper, meestal naar achter gebogen, en voorzien van donkere haren. Het gynostemium draagt groene, met violet bespikkelde pollinia.
De bloeitijd is van april tot juni.
De lange tongorchis prefereert basische tot licht zure gronden op zonnige of licht beschaduwde plaatsen zoals vochtige tot natte grasland, garrigue, oude olijfboomgaarden en lichte bossen. In de bergen komt de soort voor tot op hoogtes van 1.200 m.
De lange tongorchis is net als de andere soorten van hetzelfde geslacht een plant die voornamelijk voorkomt in het Middellandse Zeegebied, van Spanje tot in Cyprus, en in Noord-Afrika. Ook aan de Atlantische kust van Spanje en Frankrijk, noordelijk tot in het departement Charente-Maritime.
Over het hele verspreidingsgebied komt de soort plaatselijk, maar soms abundant voor.
De lange tongorchis kan door zijn kleur en vorm enkel verward worden met andere soorten uit hetzelfde geslacht. Hij kan van de meeste tongorchissen onderscheiden worden door zijn ongevlekte bloemstengel, de lange, ijle bloeiwijze en de grote bloemen met de smalle bloemlip met een witte callus.
De lange tongorchis is in Frankrijk regionaal beschermd in Poitou-Charentes.
Bronnen, noten en/of referentiesDe lange tongorchis (Serapias vomeracea) is een Europese orchidee van het geslacht tongorchis (Serapias). Het is een soort van het Middellands Zeegebied, die tot voor kort niet in België en Nederland voorkwam, maar recent is ontdekt in het oosten van Nederland.
De plant dankt zijn naam aan zijn opvallende brede hartvormige bloemlip.
Serapias vomeracea là một loài lan được tìm thấy từ nam trung bộ châu Âu, Lưu vực Địa Trung Hải đến Kavkaz.
_-_Moggridge_-_Flora_of_Mentone_pl._94_(1871).jpg)
[{{fullurl:wikispecies:{{{wikispecies}}}|uselang=ru}} Систематика
на Викивидах]
Серапиас сошниковый — это вид рода Серапиас семейства Орхидные.
Корнеклубневой многолетник высотой 20-60см. Клубни либо яйцевидной, либо шаровидной формы. Соцветие - колос высотой 5-12см., состоящий обычно из 8-10 цветков. Прицветники прямоугольной формы. Околоцветник зигоморфный. Губа выемками поделена на 2 части. Завязь сидячая. Цветок имитирует гнездо пчёл надсемейства Apoidea,что способствует опылению цветков данными пчёлами. Плод- коробочка. Цветёт в мае- июне.
Произрастает на сырых лугах и лесных опушках.
В России встречается в Краснодарском крае и Кавказе. За рубежом произрастает в Средизимноморье, Балканах и Малой Азии.
Редкий вид. Занесён в Красные книги России и Краснодарского края. Вымирает в связи с хозяйственным освоением территорий в местах произрастания, сбора на букеты.
Серапиас сошниковый: информация о таксоне в проекте «Плантариум» (определителе растений и иллюстрированном атласе видов).
Серапиас сошниковый (англ.) информация на сайте «Энциклопедия жизни» (EOL).
Красная книга России
_-_Moggridge_-_Flora_of_Mentone_pl._94_(1871).jpg)
_-IMG_8955.jpg)
_IMG-8963_-.jpg)
