Przytulia błotna (Galium palustre L.) – gatunek rośliny należący do rodziny marzanowatych. W Polsce jest pospolity.
Morfologia
- Łodyga
- Cienka i wiotka, pokładająca się i podnosząca, gładka lub nieco szorstkozadzierzysta. Osiąga długość 15–35(55) cm. Cała roślina po zasuszeniu czernieje.
- Liście
- Równowąskopodługowate lub odwrotnie jajowatolancetowate, cienkie, o długości 0,5–1,2 cm. Wyrastają w okółkach, przeważnie po 4, rzadziej po 5–6.
- Kwiaty
- Zebrane w luźną wiechę wyrastającą na szczycie łodygi. Kwiaty o średnicy 2,5–3,5 mm, przeważnie 4–krotne, o białych płatkach i czerwonych pylnikach. Zapylane są przez muchówki i błonkówki[2] Wyrastają na szypułkach o długości 1–2 mm.
- Owoc
- Kuliste, pokryty drobnymi brodawkami rozłupki.
Biologia i ekologia
Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od maja do sierpnia. Występuje na brzegach wód, mokrych łąkach i na bagnach. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych, gatunek charakterystyczny dla związku (All.) Magnocaricion[3]. Liczba chromosomów 2n = 24.
Przypisy
Bibliografia
- Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
- Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
