nomes no trilho de navegação
Ar sifaka Decken[1] a zo ur primat, Propithecus deckenii an anv skiantel anezhañ.
Dougen a ra anv an aotrou baron Karl Klaus von der Decken (1833-1865), an ergerzher alaman a voe an Europad kentañ o klask krapañ war menez Kilimanjaro e 1862.
Daou isspesad zo dezhañ — Propithecus deckenii coronatus ha Propithecus deckenii deckenii — hag int-i brosezat e gwalarn Madagaskar.
Ar sifaka Decken a zo ur primat, Propithecus deckenii an anv skiantel anezhañ.
Dougen a ra anv an aotrou baron Karl Klaus von der Decken (1833-1865), an ergerzher alaman a voe an Europad kentañ o klask krapañ war menez Kilimanjaro e 1862.
El sifaca de Von de Decken (Propithecus deckenii) és un sifaca endèmic de Madagascar. Mesura 92-107 cm, dels quals 42-48 cm pertanyen a la cua.[1] Viu a boscos caducifolis secs de l'oest de l'illa.[1] Té un pelatge que habitualment és blanc cremós, amb tocs de groc daurat, gris argentat o marró pàl·lid al coll, les espatlles, l'esquena i els membres. Té la cara completament negra.[1]
El sifaca de Von de Decken (Propithecus deckenii) és un sifaca endèmic de Madagascar. Mesura 92-107 cm, dels quals 42-48 cm pertanyen a la cua. Viu a boscos caducifolis secs de l'oest de l'illa. Té un pelatge que habitualment és blanc cremós, amb tocs de groc daurat, gris argentat o marró pàl·lid al coll, les espatlles, l'esquena i els membres. Té la cara completament negra.
Der Von-der-Decken-Sifaka (Propithecus deckenii) ist eine Primatenart aus der Familie der Indriartigen innerhalb der Lemuren. Ehemals galt er als Unterart des Larvensifakas.
Das Fell der Von-der-Decken-Sifakas ist überwiegend weiß, der Nacken, die Schultern, der Rücken und die Gliedmaßen sind manchmal leicht gelbbraun oder silbergrau gefärbt. Die Hautfarbe ist schwarz. Das Gesicht und die kleinen runden Ohrmuscheln sind unbehaart, die Schnauze ist stumpfer als bei anderen Sifakas. Die Augenfarbe ist rot oder orange-rot. Es gibt auch melanistische Individuen, bei diesen sind der Kopf und der Nacken schwarz und die Schultern, die Oberarme und der vordere Teil des Rückens graubraun. Diese Tiere erreichen eine Kopfrumpflänge von 42 bis 48 Zentimetern, der Schwanz misst 50 bis 60 Zentimeter und das Gewicht beträgt 3,5 bis 4,5 Kilogramm.
Von-der-Decken-Sifakas leben wie alle Lemuren nur auf Madagaskar. Ihr Verbreitungsgebiet liegt an der Westküste der Insel zwischen den Flüssen Mahavavy und Manambolo, die genauen Abgrenzungen sind aber nicht bekannt. Ihr Lebensraum sind trockene Laubwälder. Ansonsten ist über ihre Lebensweise wenig bekannt, die dürfte weitgehend mit der des Larvensifakas übereinstimmen. Sie sind tagaktiv und halten sich meist auf den Bäumen auf. Sie leben in Gruppen von zwei bis zehn (meist drei bis sechs) Tieren.
Die Hauptgefahr für diese Primaten stellt die Zerstörung ihres Lebensraums durch Abholzungen und Holzkohleerzeugung dar. Aufgrund eines strengen Tabus werden sie in einem Großteil des Verbreitungsgebietes nicht gejagt, sie werden dadurch relativ zahm und leben auch in Ortschaften. Die IUCN listet die Art als „gefährdet“ (vulnerable).
Der Von-der-Decken-Sifaka (Propithecus deckenii) ist eine Primatenart aus der Familie der Indriartigen innerhalb der Lemuren. Ehemals galt er als Unterart des Larvensifakas.
Von der Decken's sifaka (Propithecus deckenii) is a sifaka lemur that is endemic to the arid, deciduous and spiny succulent forests of Western Madagascar.[5] It has a length of 92 to 107 centimeters, of which 42-48 centimeters are tail.[5] The species is named in honor of the German explorer Karl Klaus von der Decken.
Its pelage is usually creamy white, with tinges of yellow-gold, silver-grey or pale brown on the neck, shoulders, back and limbs. The face is entirely black.[5] Group size is between two and ten individuals, with groups of three to six being the most common.[5]
The IUCN lists its status as critically endangered, and it is listed in CITES Appendix I.[1][2]
Von der Decken's sifaka (Propithecus deckenii) is a sifaka lemur that is endemic to the arid, deciduous and spiny succulent forests of Western Madagascar. It has a length of 92 to 107 centimeters, of which 42-48 centimeters are tail. The species is named in honor of the German explorer Karl Klaus von der Decken.
Its pelage is usually creamy white, with tinges of yellow-gold, silver-grey or pale brown on the neck, shoulders, back and limbs. The face is entirely black. Group size is between two and ten individuals, with groups of three to six being the most common.
The IUCN lists its status as critically endangered, and it is listed in CITES Appendix I.
El sifaca de Decken (Propithecus deckenii) es una especie de mamífero primate de la familia Indriidae. Como todos los lémures es endémico de Madagascar, en las regiones de Mahajanga y el norte de Toliara, al oeste de la isla; entre los ríos Mahavavy al norte y Manambolo al sur, sin sobrepasar el río Tsirimbihina, límite septentrionnal del sifaca de Verreaux.[2]
En el pasado se consideraba a esta una subespecie de P. verreauxi.[1] Algunos autores consideran a esta especie como sinónimo de P. coronatus cuyos límites por el norte son claros, separadas por los ríos Mahavavy y Betsiboka, pero no tanto en la cabecera del primero, donde se han encontrado híbridos; o en islas de su parte media, donde se han encontrado individuos de coloración intermedia. Aún más, en la zona más alejada del mar, en el macizo de Bongolava, se han observado individuos con el patrón de color de ambas especies.[2]
Su cuerpo mide de 42 a 48 cm, más la cola que alcanza los 50 o 60 cm, y pesa de dos y medio a tres kilogramos; por tanto es una especie pequeña dentro de este género. Dorsalmente, su pelaje el blanquecino cremoso, con tonos dorados en la cabeza, hombros y muslos. La cara es lampiña y negra, con una mancha blanquecina en el morro.[2]
Los datos sobre su dieta, comportamiento y ecología en general son muy escasos y no se ha estudiado en libertad. Sin embargo, se sospecha que formen grupos de entre dos y diez individuos. Habita en el bosques secos caducifolios y parecen ser bastante resistentes a la degradación de su hábitat, incluso se les ha podido observar en eucaliptos dentro de la ciudad de Soalala. Son diurnos y arbóreos.[1][2]
Su estatus en la Lista Roja de la UICN es de «en peligro de extinción», debido a que en las últimas tres generaciones (unos 50 años) su población ha descendido a la mitad, causado por la pérdida de un cuarto de superficie donde habitaba. Este hábitat se ha trasformado en pastos para ganado a través de incendios y deforestado para la recolección de leña. Es muy posible que en las próximas tres generaciones la población vuelva a reducirse otro 50% si no se toman medidas de protección. Se encuentra protegido por el apéndice I de CITES y existen poblaciones dentro de áreas protegidas en Madagascar. No es cazado debido a ser tabú en la mayor parte de su rango de distribución.[1]
El sifaca de Decken (Propithecus deckenii) es una especie de mamífero primate de la familia Indriidae. Como todos los lémures es endémico de Madagascar, en las regiones de Mahajanga y el norte de Toliara, al oeste de la isla; entre los ríos Mahavavy al norte y Manambolo al sur, sin sobrepasar el río Tsirimbihina, límite septentrionnal del sifaca de Verreaux.
En el pasado se consideraba a esta una subespecie de P. verreauxi. Algunos autores consideran a esta especie como sinónimo de P. coronatus cuyos límites por el norte son claros, separadas por los ríos Mahavavy y Betsiboka, pero no tanto en la cabecera del primero, donde se han encontrado híbridos; o en islas de su parte media, donde se han encontrado individuos de coloración intermedia. Aún más, en la zona más alejada del mar, en el macizo de Bongolava, se han observado individuos con el patrón de color de ambas especies.
Su cuerpo mide de 42 a 48 cm, más la cola que alcanza los 50 o 60 cm, y pesa de dos y medio a tres kilogramos; por tanto es una especie pequeña dentro de este género. Dorsalmente, su pelaje el blanquecino cremoso, con tonos dorados en la cabeza, hombros y muslos. La cara es lampiña y negra, con una mancha blanquecina en el morro.
Los datos sobre su dieta, comportamiento y ecología en general son muy escasos y no se ha estudiado en libertad. Sin embargo, se sospecha que formen grupos de entre dos y diez individuos. Habita en el bosques secos caducifolios y parecen ser bastante resistentes a la degradación de su hábitat, incluso se les ha podido observar en eucaliptos dentro de la ciudad de Soalala. Son diurnos y arbóreos.
Su estatus en la Lista Roja de la UICN es de «en peligro de extinción», debido a que en las últimas tres generaciones (unos 50 años) su población ha descendido a la mitad, causado por la pérdida de un cuarto de superficie donde habitaba. Este hábitat se ha trasformado en pastos para ganado a través de incendios y deforestado para la recolección de leña. Es muy posible que en las próximas tres generaciones la población vuelva a reducirse otro 50% si no se toman medidas de protección. Se encuentra protegido por el apéndice I de CITES y existen poblaciones dentro de áreas protegidas en Madagascar. No es cazado debido a ser tabú en la mayor parte de su rango de distribución.
Propithèque de von der Decken
Le Propithèque de von der Decken[1], Propithèque de Decken[2] ou encore Sifaka de Decken (Propithecus deckenii) est un lémurien de la famille des indridés.
Le Propithèque de von der Decken vit dans les forêts sèches caducifoliées de l'Ouest de Madagascar. Il est présent et protégé dans le parc national du Tsingy de Namoroka.
Selon Mammal Species of the World (version 3, 2005) (12 décembre 2014)[3] :
Propithèque de von der Decken
Le Propithèque de von der Decken, Propithèque de Decken ou encore Sifaka de Decken (Propithecus deckenii) est un lémurien de la famille des indridés.
Il sifaka di Decken (Propithecus deckenii A. Grandidier, 1867) è un lemure appartenente alla famiglia Indriidae.[2] Come tutti i lemuri, è endemico del Madagascar.
Sono lemuri di taglia medio-grande: hanno una lunghezza media di 92–107 cm e un peso di 5-6,5 kg. La coda è lunga 42–48 cm.
La faccia è glabra e nera, mentre gli occhi sono di color arancio-scuro.
Il pelo è color bianco-crema, con tinte dorate, grigiastre o brune nella zona dorsale.
Si tratta di animali diurni e arboricoli. Sono abili arrampicatori e potenti saltatori, capaci di compiere lunghi balzi da un albero all'altro.
Sono animali sociali, organizzati in gruppi da 2 a 10 esemplari (anche se mediamente un gruppo conta 4-5 esemplari), con un maschio e una femmina dominanti.
Amano crogiolarsi al sole nelle prime ore del mattino, stendendosi sul dorso ed appoggiando le zampe anteriori su quelle posteriori tenute incrociate.
Sono erbivori: si nutrono di foglie, fiori e frutti.
Al pari degli altri lemuri i P. deckeni sottostanno ad una stretta stagionalità riproduttiva: le femmine sono ricettive per pochi giorni all'anno, in febbraio-marzo. Dopo una gestazione di 4-5 mesi danno alla luce in media un piccolo ogni 2 anni.
Il piccolo rimane aggrappato saldamente al ventre materno sino al gennaio dell'anno successivo: nel frattempo comincia i suoi primi salti da solo, che spesso hanno esito negativo (l'analisi di ossa di sifaka ha rivelato la presenza di molte fratture suturatesi spontaneamente, segno che i balzi non sempre vanno a buon fine).
È diffuso nel Madagascar occidentale, dove colonizza le aree di foresta decidua secca.
La sottospecie nominale (Propithecus deckenii deckenii) veniva fino a poco tempo fa classificata come sottospecie del sifaka di Verreaux (Propithecus verreauxi deckenii), così come l'attuale sottospecie P. deckenii coronatus (P. verreauxi coronatus); alcuni autori riterrebbero quest'ultima sottospecie una specie a sé stante (Propithecus coronatus).
La IUCN Red List classifica P. deckenii come specie in pericolo critico.[1]
Parte del suo areale ricade all'interno di aree protette quali il Parco nazionale Tsingy di Bemaraha e la Riserva naturale integrale Tsingy di Bemaraha, il Parco nazionale della Baia di Baly e il Parco nazionale Tsingy di Namoroka.
La specie è inserita nella Appendice I della Convention on International Trade of Endangered Species (CITES)[3]
Il sifaka di Decken (Propithecus deckenii A. Grandidier, 1867) è un lemure appartenente alla famiglia Indriidae. Come tutti i lemuri, è endemico del Madagascar.
Von der Deckens sifaka (Propithecus deckenii) is een dagactieve maki uit het geslacht van de sifaka's (Propithecus). De soort is, net als alle maki's, endemisch in Madagaskar.
Een volwassen von der Deckens sifaka heeft een kop-romplengte van 42,5 tot 47,5 centimeter en een staartlengte van 50 tot 60 centimeter. Het gewicht ligt tussen de 3,5 en 4,5 kilogram. De vacht is crèmewit, soms met gele, zilvergrijze of lichtbruine tinten op de nek, schouders, ledematen en rug. Op de borst, buik en de binnenzijde van de ledematen is de vacht grijs tot zwart. De oren en het gezicht zijn onbehaard, waardoor de zwarte huid te zien is.
Von der Deckens sifaka is een dagactieve maki en net als alle indriachtigen een herbivoor, zijn gewoontes komen sterk overeen met die van de verreauxsifaka (P. verreauxi). 's Ochtends neemt de sifaka een zonnebad, waarna hij een groot dagdeel besteed aan het zoeken naar voedsel, voornamelijk bladeren, fruit, zaden en bloemen. Von der Deckens sifaka leeft meestal in groepen van drie tot zes individuen, maar groepen van twee tot tien individuen zijn ook waargenomen.
Een typische eigenschap van von der Deckens sifaka is dat hij weinig schuw tegenover mensen is. Dit komt omdat hij in zijn gebied wordt beschermd door een lokale fady (taboe) en er derhalve weinig op hem wordt gejaagd.
Het verspreidingsgebied van von der Deckens sifaka ligt in het centrale westen van Madagaskar en bestaat voornamelijk uit gedegradeerde droge loofbossen. Het gebied wordt aan de noordzijde begrensd door de rivier de Mahavavy-Sud en aan de zuidzijde door de rivier de Manambolo. In het gebied ligt Tsingy de Bemaraha, een nationaal park waar von der Deckens sifaka vaak wordt aangetroffen.
Von der Deckens sifaka komt in een aantal beschermde gebieden voor, waaronder drie nationale parken: Tsingy de Bemaraha, Baie de Baly en Tsingy de Namoroka. De voornaamste bedreiging van von der Deckens sifaka is vermindering van leefgebied. De bossen waarin hij leeft worden gedecimeerd door houtkap en brandlandbouw.
De status van von der Deckens sifaka is derhalve geklasseerd als 'bedreigd' (EN of Endangered) op de Rode Lijst van de IUCN. De CITES (een internationale overeenkomst over de handel in dieren en planten) heeft de sifaka opgenomen op hun lijst onder categorie I. Er zijn geen gegevens bekend over von der Deckens sifaka's in gevangenschap.[1]
De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1867 voor het eerst geldig gepubliceerd door de Franse ontdekkingsreiziger en natuuronderzoeker Alfred Grandidier. Hij beschouwde de sifaka als een ondersoort van de verreauxsifaka en noemde hem derhalve Propithecus verreauxi deckenii, naar de twee jaar daarvoor overleden Duitse ontdekkingsreiziger Karl Klaus von der Decken. Tegenwoordig is von der Deckens sifaka als eigen soort geklasseerd.[1] De kroonsifaka (P. coronatus) werd lange tijd beschouwd als een ondersoort van de verreauxifaka en later van von der Deckens sifaka. Deze sifaka kreeg in 2007 de soortstatus.[2]
Bronnen, noten en/of referentiesVon der Deckens sifaka (Propithecus deckenii) is een dagactieve maki uit het geslacht van de sifaka's (Propithecus). De soort is, net als alle maki's, endemisch in Madagaskar.
Propithecus deckenii är en primat i släktet sifakor som förekommer på västra Madagaskar. Den listades tidigare som underart till Propithecus verreauxi och godkänns nu oftast som självständig art.[2][1]
Denna sifaka når en kroppslängd (huvud och bål) av 42,5 till 47,5 cm och en svanslängd av 50 till 60 cm. Vikten varierar mellan 3,5 och 4,5 kg. Pälsen har allmänt en vitaktig färg. Ibland kan det finnas gula eller ljusbruna skuggor på övre bakkroppen. Ansiktet är nästan naken och svart. Några individer med mörk päls (melanism) är dokumenterade.[3]
Utbredningsområdet ligger i södra delen av provinsen Mahajanga. Arten vistas där i mera torra lövfällande skogar.[1]
Det är inte mycket känt om artens beteende. Individerna är aktiva på dagen. De bildar flockar med två till tio medlemmar.[1][3]
Propithecus deckenii hotas av skogsavverkningar, till exempel för produktionen av träkol. IUCN uppskattar att beståndet minskade med 30 procent under de senaste 30 åren (tre generationer) och listar arten som sårbar (VU).[1]
Wikimedia Commons har media som rör Propithecus deckenii.
Wikispecies har information om Propithecus deckenii.
Propithecus deckenii är en primat i släktet sifakor som förekommer på västra Madagaskar. Den listades tidigare som underart till Propithecus verreauxi och godkänns nu oftast som självständig art.
Propithecus deckenii là một loài động vật có vú trong họ Indridae, bộ Linh trưởng. Loài này được A. Grandidier mô tả năm 1867.[2]
Bài viết liên quan đến Bộ Linh trưởng này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Propithecus deckenii là một loài động vật có vú trong họ Indridae, bộ Linh trưởng. Loài này được A. Grandidier mô tả năm 1867.
Propithecus deckenii Peters, 1870
Синонимы
Сифака Ван-дер-Декена[1] (лат. Propithecus deckenii) — вид приматов из семейства индриевых. Видовое название дано в честь немецкого путешественника Карла Клауса ван дер Декена (1833—1865)[2].
Шерсть кремово-белая, лицо чёрное, безволосое. Шея, плечи, спина и конечности с жёлтым, серебристо-серым или светло-коричневым оттенком. В некоторых местах ареала встречаются особи-меланисты с тёмно-коричневой или чёрной головой, коричневыми плечами, спиной и верхними конечностями. Брюхо и грудь у меланистов тёмно-коричневые. Общая длина взрослой особи от 92,5 до 107,5 см, при этом длина тела от 42,5 до 47,5 см, длина хвоста от 50 до 60 см. Вес от 3,5 до 4,5 кг.[3]
Встречаются в западной части Мадагаскара в нескольких фрагментах леса между реками Манамбулу на юге и Махавави на севере. В некоторых районах встречаются гибриды с Propithecus coronatus.[3][4]
Дневные животные. Образуют группы от двух до десяти особей.[5]
Ранее считался подвидом сифаки Верро, сейчас выделен в отдельный вид. Некоторые приматологи выделяют 2 подвида:[4][6]
Часто Propithecus deckenii coronatus рассматривается в качестве отдельного вида Propithecus coronatus.[5]
Международный союз охраны природы присвоил этому виду охранный статус «Уязвимый», поскольку по оценкам 2008 года численность популяции сократилась более, чем на 30 % за 30 лет (3 поколения). Основная угроза виду — разрушение и фрагментация среды обитания.[4]
Сифака Ван-дер-Декена (лат. Propithecus deckenii) — вид приматов из семейства индриевых. Видовое название дано в честь немецкого путешественника Карла Клауса ван дер Декена (1833—1865).
반데르데켄시파카(Propithecus deckenii)는 마다가스카르에 사는 시파카의 일종이다. 몸 길이는 꼬리 길이 42~48cm를 포함하여, 92~107cm정도이다.[3] 반데르데켄시파카는 마다가스카르의 서부에 산다.[3] 건조한 낙엽성의 숲에서 생활한다.[3]
몸의 털은 보통 크림색의 흰색이고, 노란 황금색의 색조를 띠며, 목과 어깨, 등과 팔다리는 은백색 또는 연한 갈색을 띤다. 얼굴은 전적으로 검다.[3] 군집은 2마리에서 10마리 사리로 구성되며, 통상 3마리에서 6마리이다.[3]
