Płatkonóg płaskodzioby (Phalaropus fulicarius) – gatunek średniego ptaka wędrownego z rodziny bekasowatych (Scolopacidae).
Płatkonóg płaskodzioby (Phalaropus fulicarius) – gatunek średniego ptaka wędrownego z rodziny bekasowatych (Scolopacidae).
Występowanie Zamieszkuje Syberię, Alaskę i północną Kanadę, Islandię, Grenlandię oraz Svalbard i Nową Ziemię. Zimuje na wybrzeżach Ameryki Południowej oraz zachodniej i południowej Afryki. Czasem zostaje spychany przez sztormy na lądy Zachodniej i Środkowej Europy. Do Polski zalatuje sporadycznie. Lęgi Zimowiska Cechy gatunku Samica nieco większa i bardziej jaskrawo ubarwiona niż samiec. W szacie godowej wierzch głowy, potylica, czoło i gardziel czarne, boki głowy (policzki) białe - otaczające oczy, wierzch ciała pokryty ciemnobrązowymi piórami o płowych brzegach. Reszta ciała rdzawokasztanowata. Dziób mocny, na końcu spłaszczony, żółty o czarnym końcu. Nogi zielonoszare. Samce na głowie mają mniej wyraźny wzór, a na piersi i brzuchu są białe plamy. W upierzeniu spoczynkowym jesienią obie płci ubarwione jednakowo. Wierzch popielatoszary, spód biały. Potylica i pas przechodzący przez oko ciemne. Osobniki młodociane mają wierzch ciała pokryty ciemnymi piórami o rdzawych brzegach. Spód ciała biały. W locie widać szeroki biały pasek skrzydłowy. Gdy pływa podobny jest do mewy, ale znacznie mniejszy. W porównaniu z płatkonogiem szydłodziobym jest nieco większy i mocniej zbudowany. Dziób ma grubszy i latem staje się on żółty z czarnym końcem, podczas gdy u jego krewniaka jest cały czarny. Wymiary średnie dł. ciała ok. 20-23 cm