nomes no trilho de navegação
Ailurops urisinus eats the leaves of many different tree species, but three make up half of the total diet. Young leaves are much preferred, probably because they are easier to digest and contain fewer toxins. However, the bear cuscus prefers mature leaves of mistletoes, which have more protein than the young leaves. A small amount of flowers and unripe fruit (which contains more protein than ripe fruit) are also eaten.
Common foods eaten include: tree leaves (Garuga floribunda, Melia azedarach, Dracontomelum dao), mistletoe leaves (Cananga odorata, Palaquium amboinense), unripe fruit, flowers and buds.
(Dwiyahreni et al, 1999; Lee, 2000)
Plant Foods: leaves; fruit; flowers
Primary Diet: herbivore (Folivore )
Ailurops ursinus is the most primitive and plesiomorphic of all phalangerids, and is thus placed in a separate subfamily, Ailuropinae. It is hypothesized that A. ursinus was isolated on the island of Sulawesi when the island first emerged in the Miocene, accounting for the animal's morphological divergence from the rest of the family Phalangeridae.
(Flannery et al, 1987; George, 1987)
Perception Channels: tactile ; chemical
Under the name Phalanger ursinus, A. ursinus has protected status in Indonesia. Hunting greatly threatens this animal because of its low reproductive rate, particularly because females with young in the pouch may be killed and the young then abandoned, almost certainly dying.
(The Indonesian Nature Conservation Database, 2000; National Wildlife Federation, 2000; Lee, 2000)
US Federal List: no special status
CITES: no special status
IUCN Red List of Threatened Species: vulnerable
Although not much sought-after, the meat of A. ursinus is still commonly found in the restaurants and markets of Indonesia.
(Lee, 2000)
Positive Impacts: food
Although primarily a folivore, Ailurops ursinus also consumes unripe fruit, flowers and buds. These have not yet completed the development necessary in order to be able to give rise to another plant. Thus, the bear cuscus tends to restrict the reproductive potential of some plants.
Ailurops ursinus is found only on Sulawesi and the Talaut Islands of Indonesia.
(George, 1987; USGS, 1996)
Biogeographic Regions: australian (Native )
Other Geographic Terms: island endemic
Ailurops ursinus is an arboreal marsupial that lives in the upper canopy of lowland tropical rainforests.
(Dwiyahreni et al, 1999; Lee, 2000)
Habitat Regions: tropical ; terrestrial
Terrestrial Biomes: rainforest
Ailurops ursinus has a short face and short, furry ears. The pelage is composed of a fine, wiry underfur and coarse guard hairs. Coloration ranges from black to grey to brown with a lighter colored belly and tips of extremities, with variation depending on geographic location and age of the animal.
The prehensile, unfurred tail is half of the total body length and is used in conjunction with the forefeet (which have two opposable digits) and syndactylous hindfeet to move between trees. Ailurops ursinus is the most primitive of all phalangerids, retaining primitive dentition and cranial features.
(George, 1987; Nowak, 1997; Myers, 1999; National Wildlife Federation, 2000)
Average mass: 7 kg.
Range length: 1.2 (high) m.
Other Physical Features: endothermic ; bilateral symmetry
Average mass: 7000 g.
Mating system and behavior is unknown.
(Hayssen et al, 1993)
An adult female A. ursinus gives birth one or two times a year.
(Lee, 2000)
Range number of offspring: 1 to 2.
Average weaning age: 8 months.
Key Reproductive Features: gonochoric/gonochoristic/dioecious (sexes separate); sexual ; fertilization (Internal ); viviparous
Young are born at an extrememly altricial stage and continue development in the mother's pouch. After eight months, development is sufficient to allow survival, although the young remains with the mother for an additional period. It is unknown at what age Ailurops ursinus reaches developmental maturity.
(Lee, 2000)
Parental Investment: altricial ; female parental care
El cuscús gros de Sulawesi (Ailurops ursinus) és una espècie de marsupial de la família dels falangèrids.[1] És endèmic de Sulawesi i illes properes d'Indonèsia. El seu hàbitat natural són els boscos secs tropicals o subtropicals.[2]
El cuscús gros de Sulawesi (Ailurops ursinus) és una espècie de marsupial de la família dels falangèrids. És endèmic de Sulawesi i illes properes d'Indonèsia. El seu hàbitat natural són els boscos secs tropicals o subtropicals.
Der Eigentliche Bärenkuskus (Ailurops ursinus) ist ein Beuteltier in der Familie der Kletterbeutler, das auf Sulawesi vorkommt. Der Gesamtbestand wird in vier Unterarten aufgeteilt, die möglicherweise eigenständige Arten darstellen.[1]
Mit einer maximalen Kopf-Rumpf-Länge von 61 cm, einer Schwanzlänge bis zu 58 cm sowie einem Gewicht von 7 bis 10 kg zählt die Art zu den größeren Kletterbeutlern.[2] Die Fellfarbe der Oberseite variiert zwischen schwarz, grau und braun, während die Unterseite, die Unterarme und die Schienbeine von hellerem Fell bedeckt sind. Das Fell besteht laut einer Quelle aus einer kurzen Unterwolle und langen harschen Deckhaaren.[3] Laut einer anderen Beschreibung ist es dicht und weich.[2] Mit seinem am Ende nackten Greifschwanz kann sich der Eigentliche Bärenkuskus sehr gut im Geäst der Bäume bewegen. Zusätzlich besitzt er zwei opponierbare Finger an den Pfoten (Daumen und Zeigefinger) sowie einen opponierbaren großen Zeh.[3] Alle Finger und Zehen sind mit scharfen, spitzen Krallen versehen. Der Kopf ist durch einen abgeflachten Schädel, eine kurze Schnauze und kleine runde Ohren gekennzeichnet, womit die Art einem Bären ähnelt, was sich im deutschen Namen widerspiegelt. Wie bei allen Kletterbeutlern kommt bei Weibchen ein gut entwickelter Beutel (Marsupium) vor, der die saugenden Jungtiere schützt.[2]
Die Art lebt endemisch auf der indonesischen Insel Sulawesi sowie auf kleineren zugehörigen Inseln. Sie hält sich im Flachland und im Hügelland bis 600 Meter Höhe auf. Als Habitat dienen vorwiegend ursprüngliche feuchte Tropenwälder. Gelegentlich besucht der Eigentliche Bärenkuskus Plantagen oder Gärten.[4]
Die Individuen leben meist in kleineren Gruppen mit drei oder vier Mitgliedern. Sie klettern langsam in Bäumen und Büschen, ohne zu springen. Der Eigentliche Bärenkuskus ist nicht auf eine bestimmte Tageszeit spezialisiert. Er kann bei Tageslicht oder nachts aktiv sein. Allerdings verbringt er die meiste Zeit mit Ruhepausen. Da im Verbreitungsgebiet reife Blätter, z. B. von Ylang-Ylang (Cananga odorata) oder von Guttaperchabäumen, das meiste Protein liefern, werden diese als Nahrung bevorzugt. Weiterhin frisst dieses Beuteltier junge Triebe, Blumen und unreife Früchte.[3]
Bei Weibchen kommen jährlich bis zu zwei Würfe vor, mit jeweils einem Jungtier.[3] Wie bei anderen Beuteltieren ist der Nachwuchs bei Geburt unterentwickelt. Die Mutter passt die Zusammensetzung der Milch dem Entwicklungsstand des Jungtieres an. Die Milch ist anfänglich reich an Kohlenhydraten und später nimmt der Fettanteil zu, was zu einer schnellen Entwicklung des Nachwuchses führt. Weibliche Jungtiere können so kurz nach Ende der Säugeperiode geschlechtsreif werden.[2]
Der Eigentliche Bärenkuskus ist durch Waldrodungen als Grundlage für neue Landwirtschaftsflächen bedroht. Zusätzlich wird er wegen seines Fleisches gejagt oder gezielt als Haustier eingefangen. Im Verbreitungsgebiet gibt es drei Nationalparke und verschiedene Naturreservate. Indonesien hat die Art per Gesetz unter Schutz gestellt. Die IUCN schätzt, dass sich der Gesamtbestand über einen Zeitraum von 10 Jahren (5 vor und 5 nach 2008) mit 30 Prozent verringert. Sie listet den Eigentlichen Bärenkuskus als gefährdet (Vulnerable).[4]
Der Eigentliche Bärenkuskus (Ailurops ursinus) ist ein Beuteltier in der Familie der Kletterbeutler, das auf Sulawesi vorkommt. Der Gesamtbestand wird in vier Unterarten aufgeteilt, die möglicherweise eigenständige Arten darstellen.
The Sulawesi bear cuscus, also known as the Sulawesi bear phalanger (Ailurops ursinus), is a species of arboreal marsupial in the family Phalangeridae that is endemic to Sulawesi and nearby islands in Indonesia. It lives in tropical moist lowland forest at elevations up to 600 m (2,000 ft) and is diurnal, folivorous and often found in pairs.[2] A. ursinus is threatened by hunting, collection for the pet trade and deforestation.[2]
When approached, their automatic reaction is to wrap their tail around a nearby branch and switch from tripedal and bipedal posture with their foreleg raised. While doing these movements, they're constantly making short, harsh sounds.[3]
Bear cuscuses can feed on the young leaves of up to 31 different species of plants varying from trees, lianas, and mistletoes.[4] Feeding only amounts to about 5% of their daily activity, compared to about 63% spent on resting.[4]
Male in Tangkoko Nature Reserve
Female and infant on fruiting Ficus tree in Tangkoko
.JPG)
Bear cuscus in Sulawesi
.JPG)
Ailurops ursinus in Tangkoko
The Sulawesi bear cuscus, also known as the Sulawesi bear phalanger (Ailurops ursinus), is a species of arboreal marsupial in the family Phalangeridae that is endemic to Sulawesi and nearby islands in Indonesia. It lives in tropical moist lowland forest at elevations up to 600 m (2,000 ft) and is diurnal, folivorous and often found in pairs. A. ursinus is threatened by hunting, collection for the pet trade and deforestation.
When approached, their automatic reaction is to wrap their tail around a nearby branch and switch from tripedal and bipedal posture with their foreleg raised. While doing these movements, they're constantly making short, harsh sounds.
Bear cuscuses can feed on the young leaves of up to 31 different species of plants varying from trees, lianas, and mistletoes. Feeding only amounts to about 5% of their daily activity, compared to about 63% spent on resting.
El cuscús ursino de Célebes (Ailurops ursinus) es una especie de marsupial diprotodonto de la familia Phalangeridae, una de las dos que forman el género Ailurops. Esta rara especie es endémica de Célebes y otras islas menores cercanas de Indonesia.
El cuscús ursino de Célebes (Ailurops ursinus) es una especie de marsupial diprotodonto de la familia Phalangeridae, una de las dos que forman el género Ailurops. Esta rara especie es endémica de Célebes y otras islas menores cercanas de Indonesia.
Ailurops ursinus Ailurops generoko animalia da. Martsupialen barruko Diprotodontia ordeneko animalia da. Ailuropinae azpifamilia eta Phalangeridae familian sailkatuta dago.
Ailurops ursinus Ailurops generoko animalia da. Martsupialen barruko Diprotodontia ordeneko animalia da. Ailuropinae azpifamilia eta Phalangeridae familian sailkatuta dago.
Couscous de Célèbes
Le Couscous des Célèbes[2],[3],[4] (Ailurops ursinus) est une espèce de marsupiaux de la famille des Phalangeridae.
Cette espèce est endémique d'Indonésie, elle ne se rencontre que dans l'archipel de Sulawesi. Il vit au sommet des arbres dans la forêt tropicale humide.
Il mesure environ 1,20 m (taille du corps : entre 56 et 61 cm ; taille de la queue : entre 54 et 58 cm) pour un poids compris entre 7 et 10 kg[5]. Son pelage gris, noir ou marron est plus clair au niveau du ventre et des extrémités. Sa longue queue préhensile est dépourvue de poils. Il est très mal connu : seuls 4 zoos en Europe en ont, le Zoo de Wrocław (Pologne), le Zoo de Pairi Daiza (Belgique) et le Zoo de Zlin-Lesna (République Tchèque) (le mâle du Zoo de La Flèche (France) est parti en 2017 pour « participer à un programme de reproduction mené par le Zoo de Wrocław »[6]).
Il se nourrit des feuilles d'arbres, de fruits et de bourgeons.
Selon Catalogue of Life (20 septembre 2017)[7] et Mammal Species of the World (version 3, 2005) (20 septembre 2017)[8] il existe les sous-espèces suivantes :
Couscous de Célèbes
Le Couscous des Célèbes,, (Ailurops ursinus) est une espèce de marsupiaux de la famille des Phalangeridae.
Ailurops ursinus é unha especie de mamífero marsupial australidelfo da orde dos diprotodontes, suborde dos falanxeroideos, familia dos falanxéridos e subfamilia dos ailuropinos.[2][3] unha das dúas que integran o xénero Ailurops, o único da subfamilia.[4][5]
Ailurops ursinus ten unha lonxitude de cabeza e tronco duns 56 cm, unha cola, prénsil, duns 54 cm de lonxitude e un peso de até os 7 kg.[6]
Presenta un fociño curto e pequenas orellas peludas.
A capa está formada por unha pelaxe suave e laúda cuberta por pelos longos e grosos que a protexen, e pode ser de cor negra, gris ou parda, con tonalidades máis claras no abdome e nas extremidades. A coloración pode variar segundo a distribución xeográfica e a idade do animal.
A cola, prénsil e carente de pelo na súa poción distal, é case tan longa como o resto do corpo, e o animal utilízaa, xunto coas patas dianteiras (con dous dedos opoñíbeis) e a sindactilia dos pés das traseiras, para desprazarse polas árbores.
Xunto co seu parente, o cuscús ursino das Talaud (A. melanotis), é o máis primitivo representante da familia dos falanxéridos, e presenta características primitivas nos dentes e na forma do cranio.[7]
O cuscís ursino común está presente na illa Célebes, así como nas veciñas illas de Butung e Peleng, nas illas Togian e, quizais, na illa de Muna.
Vive nos bosques tropicais, desde o nivel do mar até máis de 600 m de altura.
Ailurops ursinus adoita vivir en parellas ou en pequenos grupos de tres ou catro individuos.
Estritamente arbóreo, móvese lentamente desprazándose dunha árbore a outra grazas á súa cola prénsil e ao forte agarre coas patas dianteiras. Pasa a maior parte do día en repouso e dedica pouco tempo á nutrición e ao aseo do pelo.
Crese que ten un comportamento diúrno e nocturno, alternando períodos de actividade con períodos de descanso.
A súa alimentación baséase principalmente no consumo de follas, pero tamén pode comer, en menor medida, froitos inmaturos, flores e brotes.
As femias paren unha ou dúas crías unha ou dúas veces ao ano. As crías pasan os seus oito primeiros meses de vida dentro do marsupio da nai, e ao saíren del seguen coa súa nai durante un curto tempo. Descoñécese a idade á que alcanzan a madurez sexual.
A especie foi descrita en 1824 polo naturalista neerlandés Coenraad Jacob Temminck, en Monographies de mammalogie. 1: 10.[2] obra en varios volumes editada por Dufour & d'Ocagne en París e Leiden entre 1827 e 1841. Temminck encadrouna no antigo xénero Phalangista, que describiran en 1795 Étienne Geoffroy Saint-Hilaire e Georges Cuvier, e que hoxe está obsoleto,[8] designándoa co nome de Phalangista ursina.
Posteriormente o xénero Phlangista foi reclasificado no xénero Phalanger, que creara en 1780 Storr, pasando a nosa especie a denominarse Phalanger ursinus (Temminck, 1824). Posteriormente foi trasladada ao xénero Ailurops, polo que chegou ao seu nome actual Ailurops ursinus (Temminck, 1824).
A día de hoxe recoñécense na especie as catro subespecies seguintes:[2][3]
A pesar de ser intensamente cazados pola súa carne, o cuscús ursino común é aínda moi numeroso nalgunhas áreas, pero a diminución da súa poboación producida nos últimos anos fixo que a UICN cualificara a especie como VU (vulnerable). Á parte da caza, a poboación desta especie está ameazada pola destrución do seu hábitat e á captura de exemplares que se usan como animais de compañía.[1]
Ailurops ursinus é unha especie de mamífero marsupial australidelfo da orde dos diprotodontes, suborde dos falanxeroideos, familia dos falanxéridos e subfamilia dos ailuropinos. unha das dúas que integran o xénero Ailurops, o único da subfamilia.
Kuskus beruang sulawesi (Ailurops ursinus) adalah spesies marsupialia dari famili Phalangeridae. Satwa ini hidup di hutan tropis dataran rendah yang lembab, endemik di Pulau Sulawesi dan pulau-pulau disekitarnya seperti Kepulauan Butung, Kepulauan Peleng, Kepulauan Togian, dan kemungkinan juga dapat ditemukan di Pulau Muna[2].
|title= (bantuan)Pemeliharaan CS1: Banyak nama: editors list (link) Pemeliharaan CS1: Teks tambahan: editors list (link) .JPG)
.JPG)
Kuskus beruang sulawesi (Ailurops ursinus) adalah spesies marsupialia dari famili Phalangeridae. Satwa ini hidup di hutan tropis dataran rendah yang lembab, endemik di Pulau Sulawesi dan pulau-pulau disekitarnya seperti Kepulauan Butung, Kepulauan Peleng, Kepulauan Togian, dan kemungkinan juga dapat ditemukan di Pulau Muna.
Il cusco orsino di Sulawesi (Ailurops ursinus Temminck, 1824) è un marsupiale arboricolo della famiglia dei Falangeridi[2].
Il cusco orsino di Sulawesi ha una lunghezza della testa e del corpo di circa 564 mm, la lunghezza della coda di circa 542 mm e un peso fino a 7 kg[3].
Ha muso corto e piccole orecchie pelose. Il manto, composto da un soffice sottopelo e da ispidi peli di guardia, può essere nero, grigio o marrone, ma assume tonalità più chiare su addome ed estremità. La colorazione, inoltre, varia sia in base alla distribuzione geografica che all'età dell'animale. La coda, prensile e priva di pelo, è lunga quanto il corpo e viene usata, assieme alle zampe anteriori (munite di due dita opponibili) e alle zampe posteriori sindattile, per muoversi tra gli alberi. Assieme al suo stretto parente, il cusco orsino delle Talaud (A. melanotis), il cusco orsino di Sulawesi è il rappresentante più primitivo della famiglia dei Falangeridi, e presenta caratteristiche primitive nella dentatura e nella forma del cranio[4].
Il cusco orsino di Sulawesi tende a vivere in coppie o in gruppi di tre o quattro esemplari. Strettamente arboricolo, si sposta lentamente da un albero all'altro grazie alla coda prensile e alla forte presa delle zampe anteriori. Trascorre gran parte del giorno a riposare o dormire, e dedica solo poco tempo alla nutrizione e alla pulizia del pelo. Si ritiene che abbia abitudini sia diurne che notturne, con periodi di attività intervallati a periodi di riposo.
L'alimentazione è costituita quasi essenzialmente da foglie, ma anche, in piccola parte, da frutti non ancora giunti a maturazione, fiori e boccioli.
La femmina partorisce 1-2 piccoli una o due volte all'anno. Questi trascorrono i primi otto mesi di vita all'interno del marsupio materno, ma continuano a rimanere in compagnia della madre per un po' di tempo. L'epoca del raggiungimento della maturità sessuale è sconosciuta.
Il cusco orsino di Sulawesi è presente, oltre che a Sulawesi, sulle vicine isole di Butung e Peleng, sulle isole Togian e, forse, sull'isola di Muna.
Popola le foreste pluviali, dal livello del mare fino a oltre 600 m di quota.
Sono state riconosciute quattro sottospecie:
Pur essendo cacciato intensamente per la sua carne, il cusco orsino di Sulawesi è ancora piuttosto numeroso in alcune aree, ma il declino della popolazione avvenuto nel corso degli ultimi anni ha fatto sì che la IUCN lo classificasse tra le specie vulnerabili (Vulnerable). Oltre che dalla caccia, è minacciato anche dalla distruzione dell'habitat e dalla cattura di esemplari che vengono allevati come animali da compagnia.
Il cusco orsino di Sulawesi (Ailurops ursinus Temminck, 1824) è un marsupiale arboricolo della famiglia dei Falangeridi.
De beerkoeskoes (Ailurops ursinus) is een buideldier uit de familie van de Phalangeridae (koeskoezen). De soortnaam ursinus is afgeleid van het Latijnse woord ursus "beer".
Het is de grootste koeskoes op de gevlekte koeskoezen (Spilocuscus) na. Daarvan verschilt hij in de ronde pupillen, lange ledematen, zwarte kleur (vaak met geelgepunte vacht). Hij heeft een stompe, bijna naakte bek. De ronde pupil suggereert dat de beerkoeskoes, als enige van de Phalangeridae, overdag actief is.
Deze soort komt voor op Celebes en enkele omliggende eilanden. Op Celebes komt hij het meeste voor op zo'n 400 m hoogte.
De soort van de Talaud-eilanden, de Talaudbeerkoeskoes (Ailurops melanotis), die wat kleiner is, werd tot 2003 tot dezelfde soort gerekend.
De beerkoeskoes heeft de volgende ondersoorten:
De beerkoeskoes (Ailurops ursinus) is een buideldier uit de familie van de Phalangeridae (koeskoezen). De soortnaam ursinus is afgeleid van het Latijnse woord ursus "beer".
Multimedia w Wikimedia Commons Kuskusiec niedźwiedzi (Ailurops ursinus) – jeden z gatunków torbaczy z rodzaju kuskuśców, żyjących w naturze na Celebes (indonezyjska wyspa znana też pod nazwą Sulawesi). Zwierzę słabo poznane, zagrożone wyginięciem. W niewoli znajduje się (rok 2018) jedynie 13 przedstawicieli tego gatunku w czterech ogrodach zoologicznych (m.in. we Wrocławiu).
We wrocławskim ZOO w marcu 2018 roku udało się doprowadzić do pierwszych w świecie narodzin w niewoli kuskuśca niedźwiedziego[3][4][5]. Rok później urodził się kolejny młody, o czym – z fotografią młodego – 7 marca 2019 roku poinformował Prezes wrocławskiego ZOO.
Kuskusiec niedźwiedzi (Ailurops ursinus) – jeden z gatunków torbaczy z rodzaju kuskuśców, żyjących w naturze na Celebes (indonezyjska wyspa znana też pod nazwą Sulawesi). Zwierzę słabo poznane, zagrożone wyginięciem. W niewoli znajduje się (rok 2018) jedynie 13 przedstawicieli tego gatunku w czterech ogrodach zoologicznych (m.in. we Wrocławiu).
We wrocławskim ZOO w marcu 2018 roku udało się doprowadzić do pierwszych w świecie narodzin w niewoli kuskuśca niedźwiedziego. Rok później urodził się kolejny młody, o czym – z fotografią młodego – 7 marca 2019 roku poinformował Prezes wrocławskiego ZOO.
Ailurops ursinus é uma espécie de marsupial da família Phalangeridae. Endêmica da Indonésia.
Ailurops ursinus é uma espécie de marsupial da família Phalangeridae. Endêmica da Indonésia.
Sulawesikuskus (Ailurops ursinus[2][3][4][5]) är en pungdjursart som först beskrevs av Coenraad Jacob Temminck 1824. Ailurops ursinus ingår i släktet Ailurops och familjen klätterpungdjur.[6][7] IUCN kategoriserar arten globalt som sårbar.[1]
Arten når en absolut längd av upp till 120 cm och svansen är lika lång som huvud och bål tillsammans. Den genomsnittliga vikten ligger vid 7 kg. Ovansidans päls varierar mellan svart, grå och brun och undersidan samt underarmar och skenben är allmänt ljusare. Pälsfärgen är beroende på individens ålder samt av utbredningen. Det finns ganska grova täckhår över en kort underull.[8] Enligt en annan källa är pälsen tät och mjuk.[9] Sulawesikuskus kan använda sin nakna svans som gripverktyg. Den har dessutom två motsättliga "tummar" vid varje hand och en motsättlig stortå vid bakfoten.[8] Huvudet kännetecknas av en avplattad skalle, en kort nos och små öron. Alla fingrar och tår är utrustade med skarpa, spetsiga klor. Liksom hos flera andra pungdjur har honor en pung (marsupium) på buken som skyddar ungarna när de diar.[9]
Pungdjuret förekommer på Sulawesi och på några mindre öar i samma region. Öarna utgörs av lågland och kulliga områden. Arten vistas i tropiska regnskogar samt i människans trädodlingar eller trädgårdar.[1]
Individerna bildar oftast par eller mindre flockar med tre eller fyra medlemmar. De klättrar vanligen i växtligheten och vilar stora delar av dygnet. Aktiviteten är inte kopplad till någon särskild dagtid. Sulawesikuskus äter huvudsakligen blad och den föredrar unga blad. För att få proteiner äts även mogna blad (till exempel av ilang-ilang och av Palaquium amboinense), blommor, unga växtskott och omogna frukter.[8]
Honor kan ha upp till två kullar per år med en unge per kull. Annars är fortplantningssättet okänt. Troligen liknar arten i detta avseende andra klätterpungdjur.[8][9]
Arten delas in i följande underarter:[6]
Wikimedia Commons har media som rör Sulawesikuskus.
Wikispecies har information om Ailurops ursinus.
Sulawesikuskus (Ailurops ursinus) är en pungdjursart som först beskrevs av Coenraad Jacob Temminck 1824. Ailurops ursinus ingår i släktet Ailurops och familjen klätterpungdjur. IUCN kategoriserar arten globalt som sårbar.
Ailurops ursinus là một loài động vật có vú trong họ Phalangeridae, bộ Hai răng cửa. Loài này được Temminck mô tả năm 1824.[2]
.png){kind=small}
Bài viết liên quan đến động vật có vú này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Ailurops ursinus là một loài động vật có vú trong họ Phalangeridae, bộ Hai răng cửa. Loài này được Temminck mô tả năm 1824.
Латинское название Ailurops ursinus
Медвежий ку́скус (лат. Ailurops ursinus) — представитель рода Ailurops семейства Кускусовые (Phalangeridae). Эндемик Сулавеси и близлежащих островов в Индонезии. Его естественная среда обитания — субтропический или тропический сухой лес от уровня моря до более чем 600 метров над уровнем моря[1].
Длина тела составляет около 56 см, длина хвоста около 54 см, вес до 7 кг[2]. Морда короткая, уши маленькие пушистые. Мех, состоящий из мягкого подшёрстка и жилистых остевых волос, может быть чёрного, серого или коричневого цвета, более светлый на брюхе и конечностях. Окраска изменяется с возрастом животного. Хвост цепкий и без волос, он используется вместе с передними ногами, оснащёнными двумя противопоставленными пальцами, и задними ногами для передвижения по деревьям.
Как правило, живут в парах или в группах из трёх или четырёх особей. Ведут древесный образ жизни, медленно передвигаясь от дерева к дереву при помощи цепкого хвоста и сильного захвата передних ног. Большую часть дня отдыхают или спят, затрачивая небольшое время на поиски питания и чистку меха.
Рацион питания почти полностью состоит из листьев, а также, в немалой степени, из незрелых плодов, цветов и бутонов.
Самка рождает 1—2 детёнышей один или два раза в год. Они проводят первые восемь месяцев жизни внутри сумки матери, но продолжают оставаться с матерью на некоторое время. Возраст наступления половой зрелости неизвестен.
Медвежий ку́скус (лат. Ailurops ursinus) — представитель рода Ailurops семейства Кускусовые (Phalangeridae). Эндемик Сулавеси и близлежащих островов в Индонезии. Его естественная среда обитания — субтропический или тропический сухой лес от уровня моря до более чем 600 метров над уровнем моря.
Длина тела составляет около 56 см, длина хвоста около 54 см, вес до 7 кг. Морда короткая, уши маленькие пушистые. Мех, состоящий из мягкого подшёрстка и жилистых остевых волос, может быть чёрного, серого или коричневого цвета, более светлый на брюхе и конечностях. Окраска изменяется с возрастом животного. Хвост цепкий и без волос, он используется вместе с передними ногами, оснащёнными двумя противопоставленными пальцами, и задними ногами для передвижения по деревьям.
Как правило, живут в парах или в группах из трёх или четырёх особей. Ведут древесный образ жизни, медленно передвигаясь от дерева к дереву при помощи цепкого хвоста и сильного захвата передних ног. Большую часть дня отдыхают или спят, затрачивая небольшое время на поиски питания и чистку меха.
Рацион питания почти полностью состоит из листьев, а также, в немалой степени, из незрелых плодов, цветов и бутонов.
Самка рождает 1—2 детёнышей один или два раза в год. Они проводят первые восемь месяцев жизни внутри сумки матери, но продолжают оставаться с матерью на некоторое время. Возраст наступления половой зрелости неизвестен.
苏岛袋猫（Ailurops ursinus），全稱蘇拉維西島袋貓，是袋貂科（Phalangeridae）的一种有袋动物，是苏拉威西岛及其鄰近島嶼的特有动物，只生活在島上地勢高至600米的熱帶雨林。晝行性，以樹葉為主食。受狩獵、寵物交易、因伐林而造成的棲地喪失而受威脅。[1]
苏岛袋猫（Ailurops ursinus），全稱蘇拉維西島袋貓，是袋貂科（Phalangeridae）的一种有袋动物，是苏拉威西岛及其鄰近島嶼的特有动物，只生活在島上地勢高至600米的熱帶雨林。晝行性，以樹葉為主食。受狩獵、寵物交易、因伐林而造成的棲地喪失而受威脅。
술라웨시곰쿠스쿠스(Ailurops ursinus)는 쿠스쿠스과에 속하는 유대류의 일종이다. 술라웨시섬과 인도네시아 인근 섬의 토착종이다. 자연 서식지는 아열대 또는 열대 기후 지역의 건조림이다.[2]
