nomes no trilho de navegação
El xoriguer australià (Falco cenchroides) és un ocell rapinyaire de la família dels falcònids (Falconidae) que habita planures, terres de conreu i pobles d'Australàsia, en Austràlia, Tasmània, illa de Lord Howe, centre de Nova Guinea, illes Aru i Christmas.
El xoriguer australià (Falco cenchroides) és un ocell rapinyaire de la família dels falcònids (Falconidae) que habita planures, terres de conreu i pobles d'Australàsia, en Austràlia, Tasmània, illa de Lord Howe, centre de Nova Guinea, illes Aru i Christmas.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Cudyll Awstralia (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: cudyllod Awstralia) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Falco cenchroides; yr enw Saesneg arno yw Australian kestrel. Mae'n perthyn i deulu'r Hebogiaid (Lladin: Falconidae) sydd yn urdd y Falconiformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn F. cenchroides, sef enw'r rhywogaeth.[2]
Mae'r cudyll Awstralia yn perthyn i deulu'r Hebogiaid (Lladin: Falconidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Corhebog adain fannog Spiziapteryx circumcincta Cudyll Bach Falco columbarius
_male.jpg)
.jpg)
.jpg)
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Cudyll Awstralia (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: cudyllod Awstralia) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Falco cenchroides; yr enw Saesneg arno yw Australian kestrel. Mae'n perthyn i deulu'r Hebogiaid (Lladin: Falconidae) sydd yn urdd y Falconiformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn F. cenchroides, sef enw'r rhywogaeth.
Der Graubartfalke (Falco cenchroides) ist eine Vogelart aus der Familie der Falkenartigen (Falconidae). Er bewohnt Australien und einige vorgelagerte Inseln und kommt auch in einem eng begrenzten Gebiet auf Neuguinea vor. Der Graubartfalke ähnelt in Verhalten und Aussehen sehr dem in Mitteleuropa heimischen Turmfalken.
Der Graubartfalke ähnelt insgesamt sehr dem Turmfalken. Er ist mit einer Körperlänge von 28–35 cm und einer Flügelspannweite von 66–78 cm ebenso groß wie dieser. Weibchen sind etwas größer und schwerer als Männchen, Weibchen der Nominatform haben eine Flügellänge von 248–275 mm und wiegen zwischen 115 und 273 g, beim Männchen beträgt die Flügellänge 231–260 mm und das Gewicht zwischen 121 und 195 g.
Wie beim Turmfalken zeigen die Geschlechter einen deutlichen Dimorphismus hinsichtlich Färbung und Zeichnung. Beim Männchen sind der Rücken und die Oberflügeldecken fast einfarbig rotbraun und nur schwach schwärzlich gefleckt. Die Unterseite des Rumpfes und die Unterflügeldecken sind weiß, die Brust ist fein dunkel gestrichelt. Der Kopf ist oberseits und an den Seiten blassgrau und zeigt einen schmalen, schwarzen Bartstreif; der Schwanz ist ebenfalls blassgrau mit einer breiten, schwarzen Subterminalbinde und einer schmalen weißen Endbinde.
Beim Weibchen sind Kopf und Oberseite auf warmbraunen Grund intensiv schwarz gefleckt und gestrichelt, der ebenfalls braune Schwanz ist dicht dunkel quergebändert und zeigt am Ende ebenfalls eine schwarze Subterminalbinde und eine schmale weiße Endbinde. Unterseite des Rumpfes und die Unterflügeldecken sind weißlich bis blass rostfarben, die Brust ist meist etwas stärker gestrichelt als beim Männchen.
Bei beiden Geschlechtern sind die Schwingen an den Außenfahnen schwarzbraun, die Innenfahnen sind hell dunkel gebändert. Die Iris ist braun, Wachshaut und Beine sind gelb, die Krallen schwarz.
Das Verbreitungsgebiet umfasst fast ganz Australien, die Art fehlt dort als Brutvogel nur im nördlichsten Queensland. Sie kommt außerdem isoliert in den Snow Mountains auf Neuguinea sowie auf einigen Inseln um Australien vor.
Der Graubartfalke bewohnt offene Landschaften aller Art von stark aufgelockerten Wäldern und Küstendünen bis zu landwirtschaftlich genutzten Flächen und städtischen Grünflächen und Brachen.
Die Art nutzt ebenso wie der Turmfalke ein breites Spektrum kleiner Wirbeltiere und frisst außerdem häufig große Insekten und andere Wirbellose. Hauptnahrung sind kleine Vögel, vor allem die in Australien eingebürgerten Stare, Mäuse sowie kleine Eidechsen. Die Jagdweise entspricht der des Turmfalken; die Beute wird entweder vom Ansitz aus (z. B. auf einem toten Baum oder einem Telefonmast) oder aus einem etwa 30 m hohen Rüttelflug gesucht und dann im Sturzflug am Boden gefangen. Gelegentlich werden in der Luft Insekten erjagt oder fliegende Vögel erbeutet.
Zur Brut werden Baumhöhlen, Felsnischen oder -bänder, Gebäudenischen und verlassene Krähennester genutzt. Die Eiablage erfolgt im Süden Australiens im Frühjahr (September bis Dezember), im Norden in der Trockenzeit (Juli bis Februar). Das Gelege besteht aus ein bis sechs, meist aus drei bis fünf Eiern. Die Jungvögel schlüpfen nach 26 bis 29 Tagen und fliegen im Alter von 28 bis 35 Tagen aus. Etwa drei Wochen nach dem Ausfliegen verlassen die Jungvögel das elterliche Revier.
Wie viele australische Vögel ziehen auch Graubartfalken nicht regelmäßig und gerichtet, sondern wandern mehr oder weniger großräumig und ungerichtet auf dem gesamten Kontinent umher. Diese Wanderungen werden offenbar im Wesentlichen durch Änderungen des lokalen Nahrungsangebotes infolge von Trockenzeiten, starken Regenfällen, Beutetiergradationen und ähnlichem ausgelöst.
Der Weltbestand wird grob auf 750.000 bis 1.000.000 Brutpaare geschätzt. Die Art hat sich als sehr anpassungsfähig erwiesen und hat von den durch Menschen verursachten Landschaftsveränderungen in Australien eher profitiert, die IUCN stuft sie daher als 
(=least concern – nicht gefährdet) ein.
Der Graubartfalke (Falco cenchroides) ist eine Vogelart aus der Familie der Falkenartigen (Falconidae). Er bewohnt Australien und einige vorgelagerte Inseln und kommt auch in einem eng begrenzten Gebiet auf Neuguinea vor. Der Graubartfalke ähnelt in Verhalten und Aussehen sehr dem in Mitteleuropa heimischen Turmfalken.
Alap-alap layang minangka manuk pemangsa saka kulawarga Falconidae. Manuk iki kalebu jinis falkon kang paling cilik, lan dawane udakara 30 cm.
Alap-alap layang kaya déné alap-alap erasia, wernane coklat lan buntute. Dibandingake karo alap-alap erasia, alap-alap layang duwé warna kang luwih pucet lan tandha ireng kang kurang kandel. Ing manuk lanang, bathuke wernane klawu lan jithoke wernane coklat.
Alap-alap layang minangka manuk pemangsa saka kulawarga Falconidae. Manuk iki kalebu jinis falkon kang paling cilik, lan dawane udakara 30 cm.
Ччуру рехи тIегъерхъан, гьакlни австралиядин тIегъерхъан (лат. Falco cenchroides)
лувгуз
шикил
The nankeen kestrel (Falco cenchroides), also known as the Australian kestrel, is a raptor native to Australia and New Guinea. It is one of the smallest falcons, and unlike many, does not rely on speed to catch its prey. Instead, it simply perches in an exposed position, but it also has a distinctive technique of hovering over crop and grasslands.
The nankeen kestrel is a species of the genus Falco, allied to a subgenus Tinnunculus. They were first described by Nicholas Vigors and Thomas Horsfield in 1827. Further descriptions — regarded as synonyms for the species — were published: Cerchneis immaculata Brehm, 1845; the later name Cerchneis unicolor by Alexander Milligan was published in Emu in 1904; and that author's name appearing in the assignment to a subspecies, Cerchneis cenchroides milligani, published by Gregory Mathews in 1912.[2]
The generic name is Late Latin falco 'falcon' (from falx falcis, 'sickle') and the specific epithet is derived from Ancient Greek kenkhris 'kestrel' and -oides 'resembling'. [3]
The common names Mosquito Hawk, Kestrel, Windhover, Hoverer are cited in the Australian Faunal Directory.[2][4] Its common descriptor refers to the colour of nankeen cloth, originally a yellowish cotton from Nankeen or Nanking (modern Nanjing), China.[5]
This bird is thought to be a very close relative of the Eurasian kestrel (Falco tinnunculus), and probably also the spotted kestrel (Falco moluccensis). It seems to have evolved from ancestral common kestrels dispersing to the Australian region in the Middle Pleistocene — less than 1 million years ago — and adapting to local conditions.[6]
Two subspecies are recognised:[7] the nominate subspecies Falco cenchroides cenchroides is found throughout Australia and Tasmania, as well as Christmas Island, Norfolk Island, Lord Howe Island, and as a non-breeding visitor to southern New Guinea; and F. c. baru Rand, 1940 is found in the Snow Mountains of west central New Guinea.[7]
The nankeen kestrel is a small, slim falcon 28 to 35 cm (11 to 14 in) long with a wingspan of 66 to 78 cm (26 to 31 in).[8] The male weighs 121 to 195 g (4.3 to 6.9 oz) while the female weighs 115 to 273 g (4.1 to 9.6 oz).[8] It has pale rufous upper-parts with contrasting black flight-feathers and is finely streaked white below, with a black subterminal band.[9] The cere, eye-ring, and legs are yellow.[4] The male has a pale grey crown and tail with a darker grey tear-mark, while the female and juvenile have a pale rufous crown and finely barred rufous tail.[4] Plumage varies considerably in detail, and some birds can look very scruffy, but the slim build, small size and distinctive straight-winged hovering habit make identification easy. The only other Australasian raptors to hover are the elanid kites, which are much lighter in colour and a little larger, and the brown falcon, which is much larger and more heavily built, and hovers only occasionally. Altogether, the nankeen kestrel looks just like a pale, less patterned, and smaller derivate of the Eurasian kestrel, which it indeed is (see Gloger's Rule, Bergmann's Rule).
A very common and easily seen raptor, the nankeen kestrel is found in Australia, New Guinea, and nearby islands, and is an irregular visitor to New Zealand. It occupies any type of land that is not too densely vegetated, but in particular temperate grasslands and open woodlands. In the tropical north and the sandy deserts of the west, it has a patchy and seasonal distribution. It can be seen in Western Australia on coastal cliffs and windy conditions. Also seen on phone lines and power lines.
Like many Australian birds, it has no clear migratory pattern: in the grasslands of the south, established pairs are resident year-round, but many other birds migrate north during the austral winter, or roam the arid interior following food supplies. Typically seen singly or in pairs, they can aggregate into loose flocks of up to 30 when conditions are right. Pairs are typically monogamous and may or may not disperse to different areas during the non-breeding season. The nest is any convenient structure: a tree hollow, cliff ledge or disused corvid's nest, for example, and is not modified or added to by the kestrels.
Diet is varied, with a large number of insects, but also small birds and reptiles, and in particular, small rodents, mostly mice. Nankeen kestrels are adaptable and hunt in a number of different ways: of these, simply perching in an exposed position (such as on a dead tree or a telephone pole) and watching for prey is the most common, but it is their habit of hovering motionless over crop and grasslands that is most distinctive.
Three to seven eggs are laid in late winter (usually about four) and incubated by the female alone. Hatching takes place after 26 to 28 days, and the male brings food while the female continues to incubate until the young are close to fledging, at which time the female leaves the nest to hunt for them too. Multiple broods are raised in good seasons.
{{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (help) The nankeen kestrel (Falco cenchroides), also known as the Australian kestrel, is a raptor native to Australia and New Guinea. It is one of the smallest falcons, and unlike many, does not rely on speed to catch its prey. Instead, it simply perches in an exposed position, but it also has a distinctive technique of hovering over crop and grasslands.
La Aŭstralia turfalko (Falco cenchroides) estas malgranda rabobirdo apartenanta al la genro Falco de la falka familio de Falkedoj. Ĝi estas unu el plej malgrandaj falkoj, kaj malkiel multaj, ne dependas de rapido por kapti predon. Anstataŭe ĝi simple ripozas sur elstara ripozejo, sed ĝi ankaŭ havas distingan teknikon ŝvebi super herbejoj kaj terkultivejoj.
Tiu birdo ŝajne estas tre proksima parenco de la Komuna turfalko, kaj probable ankaŭ de la Moluka turfalko. Ŝajne ĝi evoluis el la praspecio de la Turfalkoj disaj al la Aŭstralia regiono en meza Pleistoceno — antaŭ malpli da 1 miliono da jaroj — kaj adaptintaj al lokaj kondiĉoj.[1]
Tre komuna kaj facile vidata rabobirdo, la Aŭstralia turfalko troviĝas en Aŭstralio, Nov-Gvineo, kaj apudaj insuloj, kaj estas neregula vizitanto al Novzelando. Ĝi okupas ĉiun ajn tipon de tero kiu ne estas dense vegetaligita, sed ĉefe moderklimataj herbejoj kaj malfermaj arbaroj. En tropika nordo kaj sablaj dezertoj okcidentaj, ĝi havas makulecan kaj sezonan distribuadon.
Kiel multaj aŭstraliaj birdoj, ĝi ne havas klaran migrantan modelon: ĉe sudaj herbejoj, la setliĝintaj paroj estas loĝantaj birdoj la tutan jaron, sed multaj aliaj birdoj migras norden dum la aŭstrala vintro, aŭ vagadas tra la arida interno sekve de magoxdisponeblo.
Malgranda, svelta falko ĉirkaŭ 31 al 35 cm longa, la Aŭstralia turfalko estas ruĝeca aŭ bruna supre kaj blanka al blankeca sube, kun nigra vostopinto. La plumaro varias konsiderinde detale, kaj kelkaj birdoj povas aspekti tre mismarkaj, sed la svelta konstruo, malgrando kaj distingaj rektaj flugiloj por ŝvebo faciligas identigon. (La nuraj aliaj aŭstralaziaj rabobirdoj ŝvebantaj estas la elanienoj kiuj estas multe pli helaj kaj iom pli grandaj kaj la Bruna falko, kiu estas multe pli granda kaj pli fortika, kaj ŝvebas nur malfacile). Kunkompare ĝi aspektas kiel pli pala, malpli bilda kaj pli malgranda ol la Komuna turfalko, kio ja estas (vidu Regulo de Gloger, Regulo de Bergmann).
Dieto estas varia, kun granda nombro de insektoj, sed ankaŭ malgrandaj birdoj kaj reptilioj, kaj ĉefe, malgrandaj roduloj, ĉefe musoj. La Aŭstraliaj turfalkoj estas adapteblaj kaj ĉasas laŭ nombro de diferencaj sistemoj: el tiuj, simpla gvatado sur elstara ripozejo (kia sur mortinta arbo aŭ telefonfosto) kaj predatendo estas la plej komuna, sed ties kutimo ŝvebi senmove super terkultivejoj kaj herbejoj estas plej distinga.
Tipe vidata sola aŭ en paroj, ili povas kuniĝi en izolaj aroj de ĝis 30 kiam la kondiĉoj taŭgas. Paroj estas tipe monogamiaj kaj povas disiĝi aŭ ne al diferencaj areoj for de la reprodukta sezono. La nesto estas iu ajn konvena strukturo: arbotruo, klifokornico aŭ neuzata korveda nesto, ekzemple, kaj ĝi ne estas modifita aŭ pligrandigita fare de la turfalkoj.
La ino demetas 3 al 7 ovojn fine de vintre (kutime ĉirkaŭ 4) kaj ili estas kovataj nur de la ino. Eloviĝo okazas post 26 al 28 tagoj, kaj la masklo alportas manĝon dum la ino pluas kovadon ĝis elnestiĝo, kiam ankaŭ la ino elnestiĝas por ĉasi ankaŭ por la idoj. Eblas multoblaj ovodemetadoj en bonkondiĉaj sezonoj.
La Aŭstralia turfalko (Falco cenchroides) estas malgranda rabobirdo apartenanta al la genro Falco de la falka familio de Falkedoj. Ĝi estas unu el plej malgrandaj falkoj, kaj malkiel multaj, ne dependas de rapido por kapti predon. Anstataŭe ĝi simple ripozas sur elstara ripozejo, sed ĝi ankaŭ havas distingan teknikon ŝvebi super herbejoj kaj terkultivejoj.
Tiu birdo ŝajne estas tre proksima parenco de la Komuna turfalko, kaj probable ankaŭ de la Moluka turfalko. Ŝajne ĝi evoluis el la praspecio de la Turfalkoj disaj al la Aŭstralia regiono en meza Pleistoceno — antaŭ malpli da 1 miliono da jaroj — kaj adaptintaj al lokaj kondiĉoj.
Tre komuna kaj facile vidata rabobirdo, la Aŭstralia turfalko troviĝas en Aŭstralio, Nov-Gvineo, kaj apudaj insuloj, kaj estas neregula vizitanto al Novzelando. Ĝi okupas ĉiun ajn tipon de tero kiu ne estas dense vegetaligita, sed ĉefe moderklimataj herbejoj kaj malfermaj arbaroj. En tropika nordo kaj sablaj dezertoj okcidentaj, ĝi havas makulecan kaj sezonan distribuadon.
Kiel multaj aŭstraliaj birdoj, ĝi ne havas klaran migrantan modelon: ĉe sudaj herbejoj, la setliĝintaj paroj estas loĝantaj birdoj la tutan jaron, sed multaj aliaj birdoj migras norden dum la aŭstrala vintro, aŭ vagadas tra la arida interno sekve de magoxdisponeblo.
Malgranda, svelta falko ĉirkaŭ 31 al 35 cm longa, la Aŭstralia turfalko estas ruĝeca aŭ bruna supre kaj blanka al blankeca sube, kun nigra vostopinto. La plumaro varias konsiderinde detale, kaj kelkaj birdoj povas aspekti tre mismarkaj, sed la svelta konstruo, malgrando kaj distingaj rektaj flugiloj por ŝvebo faciligas identigon. (La nuraj aliaj aŭstralaziaj rabobirdoj ŝvebantaj estas la elanienoj kiuj estas multe pli helaj kaj iom pli grandaj kaj la Bruna falko, kiu estas multe pli granda kaj pli fortika, kaj ŝvebas nur malfacile). Kunkompare ĝi aspektas kiel pli pala, malpli bilda kaj pli malgranda ol la Komuna turfalko, kio ja estas (vidu Regulo de Gloger, Regulo de Bergmann).
Dieto estas varia, kun granda nombro de insektoj, sed ankaŭ malgrandaj birdoj kaj reptilioj, kaj ĉefe, malgrandaj roduloj, ĉefe musoj. La Aŭstraliaj turfalkoj estas adapteblaj kaj ĉasas laŭ nombro de diferencaj sistemoj: el tiuj, simpla gvatado sur elstara ripozejo (kia sur mortinta arbo aŭ telefonfosto) kaj predatendo estas la plej komuna, sed ties kutimo ŝvebi senmove super terkultivejoj kaj herbejoj estas plej distinga.
Tipe vidata sola aŭ en paroj, ili povas kuniĝi en izolaj aroj de ĝis 30 kiam la kondiĉoj taŭgas. Paroj estas tipe monogamiaj kaj povas disiĝi aŭ ne al diferencaj areoj for de la reprodukta sezono. La nesto estas iu ajn konvena strukturo: arbotruo, klifokornico aŭ neuzata korveda nesto, ekzemple, kaj ĝi ne estas modifita aŭ pligrandigita fare de la turfalkoj.
La ino demetas 3 al 7 ovojn fine de vintre (kutime ĉirkaŭ 4) kaj ili estas kovataj nur de la ino. Eloviĝo okazas post 26 al 28 tagoj, kaj la masklo alportas manĝon dum la ino pluas kovadon ĝis elnestiĝo, kiam ankaŭ la ino elnestiĝas por ĉasi ankaŭ por la idoj. Eblas multoblaj ovodemetadoj en bonkondiĉaj sezonoj.
El cernícalo australiano[2] (Falco cenchroides), es uno de los halcones más pequeños, y a diferencia de muchos de ellos, no depende de la velocidad para capturar a sus presas. Aparentemente este pájaro es un pariente muy cercano del cernícalo vulgar, y probablemente también del cernícalo de las Molucas Falco moluccensis. Parece haber evolucionado de los ancestros de los cernícalos vulgar o primilla que se dispersaron al sur de la línea de Wallace en el Pleistoceno Medio - menos de 1 millón de años - y se adaptaron a las condiciones locales.[3]
Rapaz fácil de ver y común, se encuentra en Australia, Nueva Guinea, y las islas cercanas, y es un visitante irregular en Nueva Zelanda. Ocupa cualquier tipo de tierra que no tenga vegetación demasiado densa, particularmente los pastizales templados y bosques abiertos. En el norte tropical y los desiertos arenosos del oeste de Australia, tiene una distribución irregular y estacional.
Al igual que muchas aves de australianas, no tiene un patrón claro de migración: en las praderas del sur, las parejas establecidas son residentes durante todo el año, pero muchas otras aves migran hacia el norte durante el invierno austral, o recorren el árido interior siguiendo el suministro de alimentos.
Es un pequeño halcón (alrededor de 31 a 35 cm de largo), rojizo o marrón por encima y blanco o casi blanco a continuación, con una punta de la cola negro. El plumaje varía mucho en los detalles, y algunas aves pueden parecer desaliñadas, pero el tamaño pequeño y el hábito de revolotear con las alas rectas lo hacen inconfundible (de las rapaces australasiáticas sólo flotan los Elaninaes, que son mucho más claros en color y un poco más grande, y el Falco berigora, que es mucho más grande y fornido, y se cierne sólo con dificultad). En total, se ve como una pálida, y más pequeña derivación del cernícalo común, cumpliendo con las Reglas de Gloger y de Bergmann).
La dieta es variada, con una gran presencia de insectos, pero también aparecen pequeñas aves y reptiles, y, en particular, pequeños roedores, principalmente ratones. Estos cernícalos son adaptables y cazan en un número de maneras diferentes: simplemente posados en una posición expuesta (como en un árbol muerto o un poste de teléfono) y divisar a la presa es la más común, pero es su costumbre de cernerse flotando inmóvil sobre los cultivos y los pastizales lo que le distingue.
Normalmente visto solos o en parejas, pueden agregarse en manadas sueltas de hasta 30 individuos, cuando las condiciones son correctas. Las parejas son típicamente monógamas y pueden o no pueden dispersarse a diferentes áreas durante la temporada no reproductiva. El nido es una estructura sencillo: bordes de acantilados, huecos de un árbol, o nidos de córvidos en desuso que no son modificados por los cernícalos. Ponen de tres a siete huevos a fines de invierno (generalmente cuatro) y los incuba la hembra sola. La eclosión tiene lugar después de 26 a 28 días, y el macho trae la comida mientras que la hembra sigue incubando hasta que los jóvenes casi vuelan, momento en que la hembra deja el nido para cazar también. En un buen año pueden tener varias camadas.
El cernícalo australiano (Falco cenchroides), es uno de los halcones más pequeños, y a diferencia de muchos de ellos, no depende de la velocidad para capturar a sus presas. Aparentemente este pájaro es un pariente muy cercano del cernícalo vulgar, y probablemente también del cernícalo de las Molucas Falco moluccensis. Parece haber evolucionado de los ancestros de los cernícalos vulgar o primilla que se dispersaron al sur de la línea de Wallace en el Pleistoceno Medio - menos de 1 millón de años - y se adaptaron a las condiciones locales.
Rapaz fácil de ver y común, se encuentra en Australia, Nueva Guinea, y las islas cercanas, y es un visitante irregular en Nueva Zelanda. Ocupa cualquier tipo de tierra que no tenga vegetación demasiado densa, particularmente los pastizales templados y bosques abiertos. En el norte tropical y los desiertos arenosos del oeste de Australia, tiene una distribución irregular y estacional.
Al igual que muchas aves de australianas, no tiene un patrón claro de migración: en las praderas del sur, las parejas establecidas son residentes durante todo el año, pero muchas otras aves migran hacia el norte durante el invierno austral, o recorren el árido interior siguiendo el suministro de alimentos.
Es un pequeño halcón (alrededor de 31 a 35 cm de largo), rojizo o marrón por encima y blanco o casi blanco a continuación, con una punta de la cola negro. El plumaje varía mucho en los detalles, y algunas aves pueden parecer desaliñadas, pero el tamaño pequeño y el hábito de revolotear con las alas rectas lo hacen inconfundible (de las rapaces australasiáticas sólo flotan los Elaninaes, que son mucho más claros en color y un poco más grande, y el Falco berigora, que es mucho más grande y fornido, y se cierne sólo con dificultad). En total, se ve como una pálida, y más pequeña derivación del cernícalo común, cumpliendo con las Reglas de Gloger y de Bergmann).
La dieta es variada, con una gran presencia de insectos, pero también aparecen pequeñas aves y reptiles, y, en particular, pequeños roedores, principalmente ratones. Estos cernícalos son adaptables y cazan en un número de maneras diferentes: simplemente posados en una posición expuesta (como en un árbol muerto o un poste de teléfono) y divisar a la presa es la más común, pero es su costumbre de cernerse flotando inmóvil sobre los cultivos y los pastizales lo que le distingue.
Normalmente visto solos o en parejas, pueden agregarse en manadas sueltas de hasta 30 individuos, cuando las condiciones son correctas. Las parejas son típicamente monógamas y pueden o no pueden dispersarse a diferentes áreas durante la temporada no reproductiva. El nido es una estructura sencillo: bordes de acantilados, huecos de un árbol, o nidos de córvidos en desuso que no son modificados por los cernícalos. Ponen de tres a siete huevos a fines de invierno (generalmente cuatro) y los incuba la hembra sola. La eclosión tiene lugar después de 26 a 28 días, y el macho trae la comida mientras que la hembra sigue incubando hasta que los jóvenes casi vuelan, momento en que la hembra deja el nido para cazar también. En un buen año pueden tener varias camadas.
Falco cenchroides Falco generoko animalia da. Hegaztien barruko Falconidae familian sailkatua dago.
Falco cenchroides Falco generoko animalia da. Hegaztien barruko Falconidae familian sailkatua dago.
Australiantuulihaukka (Falco cenchroides) on Oseaniassa tavattava jalohaukka.
Linnun pituus on 31–36 cm ja paino keskimäärin 172 g. Se muistuttaa suuresti lähisukulaistaan tuulihaukkaa, jonka oseanialainen vastinlaji se on.
Australiantuulihaukka elää yleisenä koko Australian mantereella sekä mannerta ympäröivillä saarilla, Papua-Uusi-Guineassa ja osassa Indonesiaa. Sen elinympäristön ala on 1–10 miljoonaa neliökilometriä ja maailman populaation koko on 100 000–1 000 000 yksilöä.
Laji asuu harvapuustoisissa ja aukkoisissa metsissä ja avomailla, ja karttaa sulkeutuneita metsiä.
Pesä on puunkolossa, rakennuksessa, luolassa tai muussa kolossa, tai jonkun muun lintulajin vanhassa pesässä. Naaras munii tavallisesti kolme tai neljä, joskus jopa seitsemän munaa. Naaras hoitaa pääosan haudonnasta ja koiras ruoan hankinnasta. Haudonta-aika on 26–28 päivää ja poikaset jättävät pesän 28–35 päivän ikäisinä.
Ruokalistalle kuuluvat pikkujyrsijät, linnut, matelijat ja hyönteiset.
Australiantuulihaukka (Falco cenchroides) on Oseaniassa tavattava jalohaukka.
Falco cenchroides
La Crécerelle d'Australie (Falco cenchroides) est une espèce de rapaces diurnes appartenant à la famille des Falconidae.
Cet oiseau vit à travers l'Australie et dans l'ouest de la cordillère centrale de Nouvelle-Guinée où il hiverne à travers toute l'île.
Falco cenchroides
La Crécerelle d'Australie (Falco cenchroides) est une espèce de rapaces diurnes appartenant à la famille des Falconidae.
Alap-alap layang merupakan burung pemangsa dari keluarga Falconidae. Burung ini termasuk jenis falkon yang terkecil, dengan panjang sekitar 30cm.
Alap-alap layang menyerupai alap-alap erasia, berwarna coklat dan berekor panjang. Dibandingkan dengan alap-alap erasia, alap-alap layang memiliki warna yang lebih pucat dan tanda hitam yang kurang tebal. Pada burung jantan, dahi akan berwarna abu-abu dan tengkuk berwarna coklat.
Burung remaja mirip dengan burung betina, tetapi sedikit lebih suram, bagian bawah merah karat lebih keabu-abuan dan bagian atas bergaris-garis hitam lebih tebal. Iris berwarna cokelat, paruh abu-abu dengan ujung hitam dan sera kuning, tungkai dan kaki kuning. Kebiasaan
Burung ini merupakan penerbang yang sangat anggun, terbang melingkar perlahan, perilaku lebih mirip elang, sering bertengger di cabang terbuka yang menjuntai ke padang rumput, dan memangsa buruannya di atas tanah, terbang dengan mengepakkan sayapnya secara santai, menukik tajam dengan sayap terangkat untuk menangkap mangsanya.
Alap-alap layang merupakan burung karnivora yang memakanan burung mamalia kecil, serangga, reptil dan burung yang berukuran kecil.
Penetap di Australia dan Pulau Papua bagian selatan, bermigrasi ke utara pada musim dingin sampai ke Nusa Tenggara dan Maluku. Kadang – kadang ditemukan tersesat sampai Jawa dan Bali.
Artikel bertopik burung ini adalah sebuah rintisan. Anda dapat membantu Wikipedia dengan mengembangkannya. Alap-alap layang merupakan burung pemangsa dari keluarga Falconidae. Burung ini termasuk jenis falkon yang terkecil, dengan panjang sekitar 30cm.
Il gheppio australiano (Falco cenchroides Vigors e Horsfield, 1827) è un uccello falconiforme della famiglia dei Falconidi. È uno dei falchi più piccoli del mondo e, diversamente da molti di essi, non fa affidamento sulla velocità per catturare le prede. Rimane semplicemente appollaiato in posizione elevata in attesa che una preda gli passi vicino, ma possiede anche una tecnica caratteristica che gli permette di catturare le prede in volo su campi coltivati e praterie. Si ritiene che sia uno stretto parente del gheppio comune e, probabilmente, del gheppio macchiato. Sembra che si sia evoluto a partire da gheppi comuni ancestrali che raggiunsero la regione australiana nel Pleistocene medio - meno di un milione di anni fa - e si adattarono alle condizioni locali[2].
Il gheppio australiano, lungo circa 31–35 cm, è un piccolo falco di colore marrone o rossiccio sul dorso e bianco o biancastro sul ventre, con la punta della coda nera. Il piumaggio varia considerevolmente nei dettagli e alcuni esemplari possono avere un piumaggio molto scialbo, ma la costituzione leggera, le piccole dimensioni e il caratteristico modo di librarsi in aria con le ali distese rendono molto facile la sua identificazione. (Gli unici altri rapaci australasiatici in grado di librarsi in aria ad ali distese sono i nibbi della sottofamiglia degli Elanini, di colore molto più chiaro e un po' più grandi, e il falco bruno, molto più grande e più tozzo, che però rimane sospeso in aria con difficoltà). In tutte le sue caratteristiche il gheppio australiano somiglia proprio a una forma chiara, meno chiazzata e più piccola del gheppio comune, da cui infatti deriva.
Il gheppio australiano è un rapace molto comune e facilmente avvistabile; vive in Australia, Nuova Guinea e nelle isole vicine e talvolta fa la sua comparsa anche in Nuova Zelanda. Occupa qualsiasi tipo di terreno che non sia fittamente alberato, ma in particolare predilige le praterie temperate e le aree boschive aperte. Nelle regioni tropicali del nord e nei deserti sabbiosi dell'ovest ha una diffusione irregolare e stagionale.
Come molti uccelli australiani, anche questa specie non ha abitudini migratorie determinate: nelle praterie del sud le coppie sono stanziali tutto l'anno, ma molti altri esemplari migrano a nord durante l'inverno australe o si spingono nell'interno arido in cerca di nutrimento.
La dieta è piuttosto varia e comprende un gran numero di insetti, ma anche piccoli uccelli e rettili e, in particolare, piccoli roditori, specialmente topi. Il gheppio australiano è molto adattabile ed ha sviluppato vari metodi di caccia: uno di questi, il più comune, consiste semplicemente nel restare appollaiato in posizione elevata (su un albero secco o un palo del telegrafo) in attesa della preda, ma il più caratteristico consiste nel rimanere immobile in aria mentre scruta in cerca di preda il terreno di aree coltivate e praterie.
Generalmente avvistato da solo o in coppie, se le condizioni sono buone può raggrupparsi in ampi stormi che possono essere costituiti anche da 30 esemplari. Le coppie sono generalmente monogame e al di fuori della stagione della nidificazione i partner possono sia rimanere uniti che disperdersi verso territori diversi. Il nido è una struttura molto spartana: è costituito, ad esempio, dalla cavità di un albero, dalla parete di una rupe o da un nido abbandonato di Corvidi, e i gheppi non vi aggiungono alcuna modifica.
Verso la fine dell'inverno vengono deposte da tre a sette uova (solitamente quattro), incubate dalla sola femmina. La schiusa avviene dopo 26-28 giorni; il maschio porta il nutrimento alla femmina mentre questa continua a covare fino a che i piccoli non sono in grado di volare: a quel punto, essa lascia il nido per provvedere anch'essa alla loro alimentazione. Se la stagione è buona vengono allevate più covate.
Il gheppio australiano (Falco cenchroides Vigors e Horsfield, 1827) è un uccello falconiforme della famiglia dei Falconidi. È uno dei falchi più piccoli del mondo e, diversamente da molti di essi, non fa affidamento sulla velocità per catturare le prede. Rimane semplicemente appollaiato in posizione elevata in attesa che una preda gli passi vicino, ma possiede anche una tecnica caratteristica che gli permette di catturare le prede in volo su campi coltivati e praterie. Si ritiene che sia uno stretto parente del gheppio comune e, probabilmente, del gheppio macchiato. Sembra che si sia evoluto a partire da gheppi comuni ancestrali che raggiunsero la regione australiana nel Pleistocene medio - meno di un milione di anni fa - e si adattarono alle condizioni locali.
De Australische torenvalk (Falco cenchroides) is een roofvogel uit de familie der valken (Falconidae).
Deze soort komt voor in Australië, Christmaseiland, Indonesië, Nieuw-Caledonië, Nieuw-Zeeland, Norfolk en Papoea-Nieuw-Guinea.
De soort telt 2 ondersoorten:
De Australische torenvalk (Falco cenchroides) is een roofvogel uit de familie der valken (Falconidae).
Multimedia w Wikimedia Commons Pustułka australijska (Falco cenchroides) – gatunek średniej wielkości ptaka drapieżnego z rodziny sokołowatych (Falconidae).
To jeden z najmniejszych sokołów i w przeciwieństwie do wielu przedstawicieli tej rodziny w łowieniu zdobyczy głównym jego atutem nie jest szybkość. Zamiast tego siedzi na wyeksponowanej gałęzi i stąd wypatruje swych ofiar. Posiada też specyficzną technikę lotu wiszącego, który odbywa nad obszarami uprawnymi i pastwiskami.
Uważa się, że ptak jest bardzo blisko spokrewniony z pustułką i prawdopodobnie z pustułką plamistą. Wydaje się, że pustułka australijska wyewoluowała od pustułki. Proces ten miał miejsce w Australii i zaczął się w środkowym plejstocenie niecałe milion lat temu, kiedy to ptak zaczynał dostosowywać się do lokalnych warunków[3]. Wyróżniono dwa podgatunki F. cenchroides[4][5]:
To bardzo powszechny i łatwy do zauważenia drapieżnik w Australii, Nowej Gwinei i na sąsiednich wyspach. Nieregularnie zalatuje do Nowej Zelandii.
Zasiedla każdy typ krajobrazu, jeśli nie jest on zbyt gęsto porośnięty roślinnością. Preferuje zwłaszcza umiarkowanej wysokości tereny trawiaste i otwarte zbiorowiska leśne. Areał występowania w tropikalnej północy i na piaszczystych pustyniach na zachodzie jest nieciągły w wybranych porach roku.
Jak wiele australijskich ptaków, nie wykazuje dokładnie wyznaczonych tras migracji: na południowych pastwiskach występujące tam pary pustułek pozostają cały rok, ale wiele innych ptaków migruje na północ w trakcie australijskiej zimy lub wędruje do suchego wnętrza kontynentu w poszukiwaniu źródeł pokarmu.
To mały, wysmukły sokół o długości ok. 31-35 cm i rdzawym lub brązowym upierzeniu od góry i białym w dolnej części ciała. Końcówki ogona są czarne. Szczegóły ubarwienia mogą się różnić u poszczególnych osobników, toteż niektóre mogą wyglądać na przybrudzone. Pomimo to szczupła budowa, niewielkie rozmiary i zawisanie w powietrzu z wyprostowanymi skrzydłami sprawia, że łatwo rozpoznać ten gatunek w terenie (jedynymi australijskimi ptasimi drapieżnikami zawisającymi w powietrzu są kaniuki, które posiadają dużo bielsze upierzenie i są nieco większe, oraz sokoły brunatne, dużo większe i masywniej zbudowane, a zawisanie w powietrzu przychodzą im z trudnością). Gdy są grupie wyglądają na jasnych, słabiej pręgowanych i mniejszych krewnych pustułki, którymi w istocie są.
Dieta tej pustułki jest zróżnicowana, z dużym udziałem owadów. Znajdują się w niej również małe ptaki i gady, a zwłaszcza małe gryzonie, głównie myszy.
Pustułka australijska potrafi przystosować się do nowych warunków, co przejawia się w różnych metodach polowania. Jedną z najczęstszych jest przesiadywanie na dobrze widocznej w terenie gałęzi lub innym obiekcie, np. na starym drzewie, słupie telefonicznym i wypatrywanie zdobyczy. Ma jednak w zwyczaju zawisać bez ruchu w powietrzu nad uprawami i pastwiskami, co jest charakterystyczne dla tego gatunku.
Zwykle widuje się ją pojedynczo lub w parach, choć może się łączyć w luźne stada liczące do 30 osobników, gdy warunki temu sprzyjają. Pary lęgowe sa przeważnie monogamiczne i nierzadko nie rozdzielają się na różne obszary w okresie pozalęgowym.
Gniazdo jest praktycznie stworzoną konstrukcją. Stanowi je zagłębienie w korze drzewa, półka skalna lub opuszczone gniazdo po ptaku krukowatym. Pustułki nie zmieniają zastanego miejsca gniazdowego, ani go nie nadbudowują dla własnym potrzeb.
Samica składa od 3 do 7 (zwykle 4) jaj późną zimą i sama je wysiaduje. Młode wykluwają się po 26-28 dniach. Samiec w tym czasie przynosi pożywienie samicy ogrzewającej potomstwo dopóki te się nie opierzy. Po tym czasie również matka opuszcza gniazdo i łapie ofiary dla swoich piskląt. W urodzajnych latach pustułki australijskie wyprowadzają więcej lęgów w ciągu roku.
Pustułka australijska (Falco cenchroides) – gatunek średniej wielkości ptaka drapieżnego z rodziny sokołowatych (Falconidae).
To jeden z najmniejszych sokołów i w przeciwieństwie do wielu przedstawicieli tej rodziny w łowieniu zdobyczy głównym jego atutem nie jest szybkość. Zamiast tego siedzi na wyeksponowanej gałęzi i stąd wypatruje swych ofiar. Posiada też specyficzną technikę lotu wiszącego, który odbywa nad obszarami uprawnymi i pastwiskami.
Nankinfalk[2] (Falco cenchroides) är en fågel i familjen falkar inom ordningen falkfåglar.[3] IUCN kategoriserar arten som livskraftig.[1]
Nankinfalk delas in i två underarter:[3]
Med byte
I flykten
Födosökande
Wikimedia Commons har media som rör nankinfalk.
Wikispecies har information om Falco cenchroides.
Nankinfalk (Falco cenchroides) är en fågel i familjen falkar inom ordningen falkfåglar. IUCN kategoriserar arten som livskraftig.
Nankinfalk delas in i två underarter:
Falco cenchroides cenchroides – förekommer i Australien. Vintertid förekommer den också från Nya Guinea till Java och Moluckerna Falco cenchroides baru – förekommer i bergsskogar på västra centrala Nya Guinea Med byte
I flykten
Födosökande
Avustralya kerkenezi (Falco cenchroides), doğan cinsinin bir üyesidir. Avustralya, Yeni Gine ve Yeni Zelanda ana yaşam alanlarıdır. Uzunluğu 28–35 cm arasında değişir. Kanat açıklığı 66 – 78 cm arasındadır. Ağırlıkları 121 - 195 gr arasında değişir. Kanatlarının genişliği ise 231 – 260 mm arasında değişir. Bayağı sığırcık, fare ve kertenkele ana besinleri arasındadır. Alaca yalıçapkını da sevdiği avlardan birisidir. Ayrıca omurgasızlar da besininin önemli bir bölümünü oluştururlar.
Gündüz yırtıcı kuşları ile ilgili bu madde bir taslaktır. Madde içeriğini geliştirerek Vikipedi'ye katkıda bulunabilirsiniz. Cắt Nankeen (danh pháp hai phần: Falco cenchroides) là một loài chim săn mồi thuộc chi Cắt trong họ Cắt (Falconidae).[2] Là loài chim ăn thịt rất phổ biến và dễ dàng nhìn thấy, cắt Nankeen được tìm thấy ở Úc, New Guinea và các đảo gần đó, và thỉnh thoảng thayys bay đến New Zealand. Nó chiếm bất kỳ loại đất không có cây cối rậm rạp, nhưng đặc biệt là ở đồng cỏ và rừng ôn đới thưa. Ở phía bắc nhiệt đới và sa mạc cát phía tây, nó có một phân bố không đồng đều và theo mùa.
Giống như nhiều loài chim khác ở Úc, nó không có mô hình di cư rõ ràng: trong vùng đồng cỏ phía nam, các cặp được thiết lập định cư quanh năm, nhưng nhiều con khác di chuyển về phía bắc trong mùa đông phương nam, hoặc lang thang ở các vùng nội địa khô cằn theo các nguồn cung cấp thực phẩm.
Loài cắt này nhỏ, dài khoảng 31–35 cm, phía trên có màu đỏ hung hoặc nâu và màu trắng hoặc trắng nhợt ở dưới, với chỏm đuôi màu đen. Bộ lông biến thiên đáng kể về chi tiết.
Cắt Nankeen (danh pháp hai phần: Falco cenchroides) là một loài chim săn mồi thuộc chi Cắt trong họ Cắt (Falconidae). Là loài chim ăn thịt rất phổ biến và dễ dàng nhìn thấy, cắt Nankeen được tìm thấy ở Úc, New Guinea và các đảo gần đó, và thỉnh thoảng thayys bay đến New Zealand. Nó chiếm bất kỳ loại đất không có cây cối rậm rạp, nhưng đặc biệt là ở đồng cỏ và rừng ôn đới thưa. Ở phía bắc nhiệt đới và sa mạc cát phía tây, nó có một phân bố không đồng đều và theo mùa.
Giống như nhiều loài chim khác ở Úc, nó không có mô hình di cư rõ ràng: trong vùng đồng cỏ phía nam, các cặp được thiết lập định cư quanh năm, nhưng nhiều con khác di chuyển về phía bắc trong mùa đông phương nam, hoặc lang thang ở các vùng nội địa khô cằn theo các nguồn cung cấp thực phẩm.
Loài cắt này nhỏ, dài khoảng 31–35 cm, phía trên có màu đỏ hung hoặc nâu và màu trắng hoặc trắng nhợt ở dưới, với chỏm đuôi màu đen. Bộ lông biến thiên đáng kể về chi tiết.
Falco vespertinus Vigors et Horsfield, 1827
Синонимы
Седоборо́дая пустельга́[1] или австрали́йская пустельга́[1] (лат. Falco cenchroides) — вид хищных птиц рода соколов.
Мелкий сокол, длина 31—35 см.
Населяет Австралию, остров Рождества, Новую Гвинею, Новую Зеландию, Новую Каледонию.
в полёте
портрет
Седоборо́дая пустельга́ или австрали́йская пустельга́ (лат. Falco cenchroides) — вид хищных птиц рода соколов.
Мелкий сокол, длина 31—35 см.
Населяет Австралию, остров Рождества, Новую Гвинею, Новую Зеландию, Новую Каледонию.
