Juniperus indica (lat. Juniperus indica) - sərvkimilər fəsiləsinin ardıc cinsinə aid bitki növü.
_at_Bhandakthathaatch_(8000_ft)_I_IMG_7363.jpg){kind=small}
İynəyarpaqlılar ilə əlaqədar bu məqalə qaralama halındadır. Məqaləni redaktə edərək Vikipediyanı zənginləşdirin. Etdiyiniz redaktələri mənbə və istinadlarla əsaslandırmağı unutmayın.
Juniperus indica (lat. Juniperus indica) - sərvkimilər fəsiləsinin ardıc cinsinə aid bitki növü.
Der Schwarze Wacholder (Juniperus indica) ist eine Pflanzenart aus der Familie der Zypressengewächse (Cupressaceae). Er ist in Zentralasien heimisch.
Der Schwarze Wacholder wächst als aufrechter oder niederliegender immergrüner Strauch, selten auch als Baum, der Wuchshöhen von bis zu 2 Meter erreichen kann. Die dicht an den Ästen stehenden Zweige sind viereckig, manchmal auch bleistiftförmig und gehen meist gerade ab.[1]
Die Art bildet zwei verschiedene Formen von Blättern aus. Die nadelförmigen Blätter findet man meist an jungen Pflanzen. Diese werden 3 bis 8 Millimeter lang, haben eine spitz zulaufende Spitze und an der Basis der Blattunterseite eine längliche Blattdrüse. Sie stehen in Dreierwirteln an den Zweigen. Die schuppenartigen, stumpfen Blätter sind bei einer Länge von 1,2 bis 2 Millimetern rautenförmig geformt. In der Mitte der Blattunterseite befindet sich eine länglich geformte Drüse. Die Blätter sind eng anliegend und stehen kreuzgegenständig oder in Dreierwirteln an den Zweigen.[1]
Der Schwarze Wacholder ist zweihäusig-getrenntgeschlechtig (diözisch). Die männlichen Blütenzapfen sind bei einem Durchmesser von 2 bis 3 Millimetern annähernd kugelig bis eiförmig geformt. Sie enthalten sechs bis acht Mikrosporophylle mit zwei bis drei Pollensäcken. Die Beerenzapfen sind bei einer Länge von 6 bis 13 Millimetern und einer Dicke von 5 bis 8 Millimetern annähernd kugelig bis eiförmig geformt. Sie sind zur Reife hin schwarzbraun gefärbt. Jeder Zapfen trägt ein bis zwei Samen. Die glatten oder undeutlich gefurchten Samen sind bei einer Länge von 5 bis 6 Millimetern und einer Breite von rund 4 Millimeter eiförmig geformt.[1]
Das natürliche Verbreitungsgebiet des Schwarzen Wacholders umfasst Bhutan, Südwest-China, Nord-Indien, Kaschmir, Nepal sowie Nord-Pakistan. In China kommt er im Osten und Süden des Autonomen Gebiet Tibets, dem Westen Sichuans und im Nordwesten Yunnans vor. In Indien findet man ihn in den Bundesstaaten Himachal Pradesh, Sikkim und Uttar Pradesh.[1][2][3]
In China gedeiht die Art in Höhenlagen von 2600 bis 5100 Metern. Sie wächst dort vor allem in Dickichten und Wäldern an Berghängen.[1]
Die Erstbeschreibung als Juniperus indica erfolgte 1862 durch Antonio Bertoloni in "Miscellanea Botanica", Band 23, Seite 16, Tafel 1. Synonyme für Juniperus indica Bertol. sind Juniperus wallichiana Hook. f. & Thomson ex Parl. und Sabina wallichiana (Hook. f. & Thomson ex E. Brandis) W.C. Cheng & L.K. Fu.[4]
Die Art wird in bis zu drei Varietäten unterteilt:[3]
Der Schwarze Wacholder wird in der Roten Liste der IUCN Aufgrund des großen Verbreitungsgebietes als "nicht gefährdet" eingestuft. Es wird jedoch darauf hingewiesen das eine erneute Überprüfung der Gefährdung notwendig ist.[2]
Der Schwarze Wacholder (Juniperus indica) ist eine Pflanzenart aus der Familie der Zypressengewächse (Cupressaceae). Er ist in Zentralasien heimisch.
Juniperus indica, the black juniper, is a juniper native to high-altitude climates in the Himalaya, occurring in Pakistan, India, Nepal, Bhutan and China.
It is of interest as the highest elevation woody plant known, reported growing as high as 5,200 metres (17,100 feet) in southern Tibet; the lowest limit being 2,600 m (8,500 ft).
It is a shrub growing to 50–200 centimetres (20–79 in) tall, with largely horizontal branching. The leaves are dark gray-green, dimorphic, with adult plants having mostly scale-like leaves 1–3 millimetres (1⁄16–1⁄8 in) long, while young plants have mostly needle-like leaves 5–8 mm long, but needle-like leaves can also be found on shaded shoots of adult plants. The leaves are borne in whorls of three on strong stout main stem shoots, and opposite pairs on thinner, slower-growing shoots. It is dioecious, with male (pollen) and female (seed) cones on separate plants. The mature seed cones are ovoid, berry-like, 6–10 mm long, glossy black, and contain a single seed; the seeds are dispersed by birds which eat the cones, digest the fleshy cone pulp, and excrete the seeds in their droppings.
Juniperus indica, the black juniper, is a juniper native to high-altitude climates in the Himalaya, occurring in Pakistan, India, Nepal, Bhutan and China.
It is of interest as the highest elevation woody plant known, reported growing as high as 5,200 metres (17,100 feet) in southern Tibet; the lowest limit being 2,600 m (8,500 ft).
It is a shrub growing to 50–200 centimetres (20–79 in) tall, with largely horizontal branching. The leaves are dark gray-green, dimorphic, with adult plants having mostly scale-like leaves 1–3 millimetres (1⁄16–1⁄8 in) long, while young plants have mostly needle-like leaves 5–8 mm long, but needle-like leaves can also be found on shaded shoots of adult plants. The leaves are borne in whorls of three on strong stout main stem shoots, and opposite pairs on thinner, slower-growing shoots. It is dioecious, with male (pollen) and female (seed) cones on separate plants. The mature seed cones are ovoid, berry-like, 6–10 mm long, glossy black, and contain a single seed; the seeds are dispersed by birds which eat the cones, digest the fleshy cone pulp, and excrete the seeds in their droppings.
La hinda junipero (latine kaj science : Juniperus indica) estas specio de junipero indiĝena en la altaj altitudoj de Himalajo, troviĝanta ekde norda Induso-Valo en Kaŝmiro oriente al okcidenta Junano en Ĉinujo. Ĝi estas interesa kiel la ligneca planto kiu monde vegetas ĝis la plej alta altitudo, tie ĉi ĝis 5 200 m en suda Tibeto; ĝia plej malalta limo estas 2 600 m.
Angle oni nomas ĝin black juniper rilate al nigraj fruktoj.
Tiu orientalisa arbedo atingas alton de 50 ĝis 200 cm, kun larĝe horizontale etendiĝantaj branĉoj. La folioj estas malhele griz-verdaj, duformaj, kun plenkreskaj plantoj havantaj plejofte skvamecajn foliojn kiuj longas 1-3 mm, dum junaj plantoj havas plejofte pinglecajn kiuj longas 5-8 mm, sed pingloj ankaŭ troviĝas ĉe ombrokovritaj ŝosoj de plenkreskaj plantoj. La folioj estas triope verticile arigitaj sur fortikaj ĉeftigaj ŝosoj, kaj kontraŭstarante duope sur pli maldikaj malrapid-kreskantaj ŝosoj.
Ĝi estas dioika, kun masklaj (poleno) kaj femalaj (semo) strobiloj sur izolaj plantoj. La maturaj semostrobiloj estas ovoidaj, berecaj, brile nigraj, longas 6-10 mm, kaj enhavas unusolan semon. La semoj estas dissemitaj per birdoj kiuj manĝas la strobilojn, digestas la karnecan strobilpulpon, kaj ekskrecias la semojn kun siaj ekskrementoj.
La hinda junipero (latine kaj science : Juniperus indica) estas specio de junipero indiĝena en la altaj altitudoj de Himalajo, troviĝanta ekde norda Induso-Valo en Kaŝmiro oriente al okcidenta Junano en Ĉinujo. Ĝi estas interesa kiel la ligneca planto kiu monde vegetas ĝis la plej alta altitudo, tie ĉi ĝis 5 200 m en suda Tibeto; ĝia plej malalta limo estas 2 600 m.
Juniperus indica est une espèce de genévrier.
Il est composé des sous-espèces :
Juniperus indica er einitegund upprunnin úr háfjöllum Himalaja, þar sem hann kemur fyrir frá Indusdal í Kasmír austur til vestur Yunnan í Kína.[1]
Þess má geta að hann er sú trjáplanta sem vex hæst yfir sjó, hann hefur fundist svo hátt sem í 5200 m hæð í suður Tíbet; lægst fer hann í 2600 m. yfir sjávarmáli.
Þetta er runni sem verður 50 til 200 sm hár, með að mestu láréttan greinavöxt.Nálarnar eru dökk grágrænar, með tvær formgerðir; fullorðnar plöntur með hreisturlík blöð 1 til 3 mm löng, meðan ungplöntur eru að mestu með nálarlaga blöð 5 til 8mm löng, en nálarlaga blöð geta einnig verið á skyggðum sprotum á fullorðnum plöntum. Blöðin eru þrjú í hvirfingu á kröftugum aðalsprotum, og og gagnstæð pör á grennri, seinvaxnari sprotum. Hann er einkynja, með plöntur annaðhvort karlkyns eða kvenkyns. Þroskaðir berkönglarnir eru egglaga, 6 til 10mm langir, gljáandi svartir, og innihalda eitt fræ. Fræin dreifast þegar fuglar éta berkönglana.
Juniperus indica er einitegund upprunnin úr háfjöllum Himalaja, þar sem hann kemur fyrir frá Indusdal í Kasmír austur til vestur Yunnan í Kína.
Þess má geta að hann er sú trjáplanta sem vex hæst yfir sjó, hann hefur fundist svo hátt sem í 5200 m hæð í suður Tíbet; lægst fer hann í 2600 m. yfir sjávarmáli.
Þetta er runni sem verður 50 til 200 sm hár, með að mestu láréttan greinavöxt.Nálarnar eru dökk grágrænar, með tvær formgerðir; fullorðnar plöntur með hreisturlík blöð 1 til 3 mm löng, meðan ungplöntur eru að mestu með nálarlaga blöð 5 til 8mm löng, en nálarlaga blöð geta einnig verið á skyggðum sprotum á fullorðnum plöntum. Blöðin eru þrjú í hvirfingu á kröftugum aðalsprotum, og og gagnstæð pör á grennri, seinvaxnari sprotum. Hann er einkynja, með plöntur annaðhvort karlkyns eða kvenkyns. Þroskaðir berkönglarnir eru egglaga, 6 til 10mm langir, gljáandi svartir, og innihalda eitt fræ. Fræin dreifast þegar fuglar éta berkönglana.
Svarteiner (latin: Juniperus indica) er en art av bartrær som tilhører einerslekten Juniperus i sypressfamilien. Den vokser i høye strøk av Himalaya, nærmere bestemt i nordlige dalfører av Indus i Kashmir, videre via Nepal og Bhutan til det vestre Yunnan i Kina. Den starter på om lag 2 600 moh. og er rapportert opp til 5 200 moh. i Tibet.
Betegnelsen Juniperus wallichiana kan være et synonym, eller sannsynligvis en variant (Juniperus indica var. wallichiana) av svarteiner. Begge vokser i Himalaya.
Planten er en busk inntil 2 meter høy, og grenene er horisontalt liggende. Nålene på unge skudd sitter i grupper av 3 og er inntil 5–8 mm lange, voksne nåler er mørkt grågrønne, skjellaktig tette og 1–3 mm. Den er særbu, med hann- og hunnblomster på separate individer.
Frøkonglene modner til svarte bær med et blankt skjær, inntil 6–10 mm store, runde eller ovale med bare étt frø. Hannkonglene 2–3 mm store, de sprer pollenet tidlig om våren. Frøene spres med fugler (fuglespredning).
Svarteiner (latin: Juniperus indica) er en art av bartrær som tilhører einerslekten Juniperus i sypressfamilien. Den vokser i høye strøk av Himalaya, nærmere bestemt i nordlige dalfører av Indus i Kashmir, videre via Nepal og Bhutan til det vestre Yunnan i Kina. Den starter på om lag 2 600 moh. og er rapportert opp til 5 200 moh. i Tibet.
Betegnelsen Juniperus wallichiana kan være et synonym, eller sannsynligvis en variant (Juniperus indica var. wallichiana) av svarteiner. Begge vokser i Himalaya.
Planten er en busk inntil 2 meter høy, og grenene er horisontalt liggende. Nålene på unge skudd sitter i grupper av 3 og er inntil 5–8 mm lange, voksne nåler er mørkt grågrønne, skjellaktig tette og 1–3 mm. Den er særbu, med hann- og hunnblomster på separate individer.
Frøkonglene modner til svarte bær med et blankt skjær, inntil 6–10 mm store, runde eller ovale med bare étt frø. Hannkonglene 2–3 mm store, de sprer pollenet tidlig om våren. Frøene spres med fugler (fuglespredning).
Країни проживання: Бутан; Китай (Сичуань, Тибет, Юньнань); Індія (Хімачал-Прадеш, Сіккім, Уттар-Прадеш); Непал; Пакистан. Росте у верхніх гірських хвойних лісах і рідколіссях в чистих насадженнях, або разом з, Abies, Pinus, Cupressus torulosa, чи в субальпійських лісах Betula, до альпійських пусток і лук і в голих моренах і осипах білосніжних зон. Висотний діапазон становить від 3600 м до 4800 м над рівнем моря. Як підлісок чагарнику або дерева у хвойному лісі часто супроводжується Juniperus squamata, Rhododendron, Rosa, Cotoneaster. Вище лінії дерев може утворювати ялівцево-рододендронові зарості, або рости розкидано по моренах та осипових схилах граніту або гнейсу або іншого метаморфічних кислих порід, на найбільших висотах виключно на пд. схилах. Клімат від високогірного до високогірного з вираженою фазою мусонів, які приносять сильні опади (в основному сніг) з травня по жовтень.
Чагарники прямостоячі або розлогі, до 2 м, рідко невеликі дерева, дводомні. Листки як лускаті так і голчасті; голчасте листя зазвичай присутнє на молодих деревах, росте по 3, за зростанням, 3-8 мм, вершини загострені; лускоподібне листя ромбічне, 1.2-2 мм, довгасте або лінійне, верхівці тупі. Пилкові шишки майже кулясті або яйцевидні, 2-3 мм. Шишки стоячі, чорно-коричневі, майже кулясті або яйцевидні, 6-13 × 5-8 мм, з 1 (або 2) насінинами. Насіння яйцеподібне, злегка сплюснуте, 5-6 × бл. 4 мм, гладке або трохи хребтоподібне.
Ймовірно, рідко зустрічається в культивуванні. У Гімалаях деревина використовується як паливо, гілки і листки спалюються як фіміам в буддійських храмах.
Надмірне використання пасовищ може бути проблемою в деяких областях. У Непалі субпопуляції фрагментовані і експлуатуються для пахощів і дров. Цей вид зустрічається в деяких ПОТ.
Juniperus indica là một loài thực vật hạt trần trong họ Cupressaceae. Loài này được Bertol. mô tả khoa học đầu tiên năm 1862.[1]
Juniperus indica là một loài thực vật hạt trần trong họ Cupressaceae. Loài này được Bertol. mô tả khoa học đầu tiên năm 1862.
