Multimedia w Wikimedia Commons Mewa białogłowa (Larus cachinnans) – gatunek dużego ptaka wodnego z rodziny mewowatych (Laridae), zamieszkujący w zależności od podgatunku:
Systematyka tego gatunku to jeden z najbardziej skomplikowanych przypadków w ornitologii. Do niedawna wydzielany podgatunek Larus cachinnans michahellis, zamieszkujący zachodnią i południową Europę oraz Maghreb i basen Morza Śródziemnego, od 2003 r. uważany jest za osobny gatunek - mewę romańską (Larus michahellis). Natomiast mewa atlantycka, dawniej Larus cachinnans atlantis (zamieszkująca Azory, Madera i Wyspy Kanaryjskie) to według najnowszej systematyki podgatunek mewy romańskiej (Larus michahellis) - Larus michahellis atlantis.
Klasyfikacja pozostałych podgatunków też bywa sporna - z L. c. cachinnans wydziela się niekiedy kolejne dwa podgatunki: L. c. ponticus i L. c. omissus; czasem podgatunki L. c. atlantis, L. c. barabensis i L. c. mongolicus łączy się w jeden. W przeszłości (do 1982 r.) Larus cachinnans był uznawany za podgatunek mewy srebrzystej (Larus argentatus).
Gatunek zwiększa swą liczebność i zasięg. W Polsce coraz liczniejszy i spotykany w całym kraju, szczególnie latem po okresie lęgowym. Lęgi głównie w południowej części kraju, wzdłuż Wisły najdalej na północ we Włocławku.
Mewa białogłowa, młoda
Mewa białogłowa, młoda
Larus cachinnans michahellis
Mewa białogłowa (Larus cachinnans) – gatunek dużego ptaka wodnego z rodziny mewowatych (Laridae), zamieszkujący w zależności od podgatunku:
Larus cachinnans cachinnans – wybrzeża Morza Czarnego, dalej na wschód po Morze Kaspijskie i wschodni Kazachstan. Zimuje w Azji Południowej, i dalej na zachód poprzez Bliski Wschód po północno-wschodnią Afrykę. Larus cachinnans barabensis – Azja Środkowa. Zimuje głównie na Bliskim Wschodzie. Larus cachinnans mongolicus – południowo-wschodni Ałtaj oraz brzegi Bajkału i Mongolia. Zimuje głównie na Bliskim Wschodzie.Systematyka tego gatunku to jeden z najbardziej skomplikowanych przypadków w ornitologii. Do niedawna wydzielany podgatunek Larus cachinnans michahellis, zamieszkujący zachodnią i południową Europę oraz Maghreb i basen Morza Śródziemnego, od 2003 r. uważany jest za osobny gatunek - mewę romańską (Larus michahellis). Natomiast mewa atlantycka, dawniej Larus cachinnans atlantis (zamieszkująca Azory, Madera i Wyspy Kanaryjskie) to według najnowszej systematyki podgatunek mewy romańskiej (Larus michahellis) - Larus michahellis atlantis.
Klasyfikacja pozostałych podgatunków też bywa sporna - z L. c. cachinnans wydziela się niekiedy kolejne dwa podgatunki: L. c. ponticus i L. c. omissus; czasem podgatunki L. c. atlantis, L. c. barabensis i L. c. mongolicus łączy się w jeden. W przeszłości (do 1982 r.) Larus cachinnans był uznawany za podgatunek mewy srebrzystej (Larus argentatus).
Gatunek zwiększa swą liczebność i zasięg. W Polsce coraz liczniejszy i spotykany w całym kraju, szczególnie latem po okresie lęgowym. Lęgi głównie w południowej części kraju, wzdłuż Wisły najdalej na północ we Włocławku.
Cechy gatunku Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego. Upierzenie zasadniczo białe, grzbiet i pokrywy skrzydłowe popielate, na końcówkach skrzydeł kolor czarny z białymi plamami. Dziób żółty z jasnoczerwoną plamą na żuchwie, nogi żółte, tęczówka bladożółta. Osobniki młodociane brązowe. Podgatunki różnią się między sobą wielkością, odcieniem popielu na wierzchu ciała i rozmiarem ciemnych plam na skrzydłach, jednak są to cechy również silnie zmienne wewnątrz poszczególnych podgatunków. Wymiary średnie dł. ciała ok. 60-68 cm
.jpg)
.jpg)
