Els frurolítids (Phrurolithidae) són una família d'aranyes araneomorfes,[2] descrita per N. Banks el 1892.[1] Aquesta nova família va ser elevada en el seu estatus taxonòmic per Ramírez l'any 2014. Anteriorment havien format part dels Corinnidae com la subfamília Phrurolithinae; però estudis filogenètics recents van demostrar que aquesta classificació era injustificada i, en canvi, era més pertinent considerar-los com una família diferenciada.[3]
Les espècies d'aquesta família es troben a Amèrica del Nord, a Àsia, a Europa, a Àfrica i a Oceania. És una família amb exemplars fòssils del gènere Phrurolithus trobats ja en el paleogen dins ambre bàltic.[4]
Segons el World Spider Catalog amb data de desembre de 2018, dins d'aquesta família hi ha reconeguts 13 gèneres i 206 espècies:[2]
Fins fa poc també hi havia el gènere Orthobula Simon, 1897; fou transferit dels Liocranidae als Corinnidae per Bosselaers & Jocqué l'any 2002,;[5] posteriorment, l'any 2014, col·locat dins els Phrurolithidae per Ramírez,[6] i recentment, el 2017, transferit als Trachelidae per Wheeler et al.[7]
Segons el World Spider Catalog versió 19.0 (2018), existeixen els següents gèneres fòssils:[4]
Els frurolítids (Phrurolithidae) són una família d'aranyes araneomorfes, descrita per N. Banks el 1892. Aquesta nova família va ser elevada en el seu estatus taxonòmic per Ramírez l'any 2014. Anteriorment havien format part dels Corinnidae com la subfamília Phrurolithinae; però estudis filogenètics recents van demostrar que aquesta classificació era injustificada i, en canvi, era més pertinent considerar-los com una família diferenciada.
Les espècies d'aquesta família es troben a Amèrica del Nord, a Àsia, a Europa, a Àfrica i a Oceania. És una família amb exemplars fòssils del gènere Phrurolithus trobats ja en el paleogen dins ambre bàltic.
Phrurolithidae is a family of araneomorph spiders first described by Nathan Banks in 1892.[1] First included in the Corinnidae as the subfamily Phrurolithinae, later phylogenetic studies justified a separate family.[2]
As of January 2023, the World Spider Catalog accepts the following genera:[3]
Phrurolithidae is a family of araneomorph spiders first described by Nathan Banks in 1892. First included in the Corinnidae as the subfamily Phrurolithinae, later phylogenetic studies justified a separate family.
Les Phrurolithidae sont une famille d'araignées aranéomorphes[1].
Les espèces de cette famille se rencontrent en Amérique du Nord, en Asie, en Europe, en Afrique et en Océanie[1].
Cette famille est connue depuis le Paléogène[2].
Selon World Spider Catalog (version 23.0, 03/04/2022)[3] :
Cette famille a été décrite par Banks en 1892 comme tribu des Clubionidae. Elle est élevé au rang de famille par Ramírez en 2014[4].
Cette famille rassemble 302 espèces dans 20 genres[1].
Les Phrurolithidae sont une famille d'araignées aranéomorphes.
Phrurolithidae Ramírez, 2014 è una famiglia di ragni appartenente all'infraordine Araneomorphae.
I generi Phrurolithus e Phrurotimpus si trovano fra le foglie di ramoscelli e hanno alcune spine ventrali sulla loro prima tibia delle zampe.
Sono ragni distribuiti nella regione olartica, nelle Antille e nell'Asia sudorientale[1].
Un lavoro di Ramírez del 2014, sulla base di considerazioni filogenetiche accurate ed approfondite, ha portato a precise caratterizzazioni nell'ambito dei Dionycha, con la costituzione di tre nuove famiglie (Eutichuridae, Phrurolithidae e Trachelidae) e la ristrutturazione di altre quattro (Miturgidae, Corinnidae, Clubionidae e Liocranidae)[2].
13 dei generi inseriti in questa famiglia sono provenienti dalla famiglia Corinnidae e sono il risultato dell'elevazione al rango di famiglia della sottofamiglia Phrurolithinae; il solo Dorymetaecus era ascritto alla famiglia Clubionidae[2]
Attualmente, a novembre 2020, si compone di 15 generi e 247 specie[1]:
Lo stesso argomento in dettaglio: Specie di Phrurolithidae e Famiglie di Araneae. Phrurolithidae Ramírez, 2014 è una famiglia di ragni appartenente all'infraordine Araneomorphae.
Phrurolithidae – rodzina pająków z podrzędu Opisthothelae i infrarzędu Araneomorphae.
Pająki te mają odnóża kroczne o zredukowanej liczbie kolców, zwłaszcza na odnóżach tylnych i na grzbietowych powierzchniach ud. Odnóża zwieńczone są parą pazurków oraz przypazurkową kępką mocno pomarszczonych szczecinek, wyrastających z niepołączonej stawowo dystalnej części stopy. Przednia para odnóży ma kilka markoskopowych szczecinek (makrochet) na spodniej stronie goleni[1]. Samce cechuje zmodyfikowana spodnia strona ud nogogłaszczków – w szczególności znajduje się na niej apofiza środkowa, a zwykle też wyrostek wierzchołkowy o haczykowatym kształcie[1][2]. Aparat kopulacyjny samca, z wyjątkiem bazalnego rodzaju Drassinella ma płaty blokujące na tegulum i subtegulum. Endyty samca mają kuliste nasady. Opistosoma (odwłok) samca ma zachowaną tarczę grzbietową oraz skleryt epigastryczny[2]. Z wyjątkiem rodzaju Drassinella samice odznaczają się brakiem groniastych gruczołów przędnych w kądziołkach przędnych tylno-środkowej pary[2] oraz kulistymi zbiornikami nasiennymi[1][2].
Przedstawiciele rodziny zasiedlają Amerykę Północną, Europę, palearktyczną i orientalną Azję oraz krainę australijską[3]. W Polsce stwierdzono tylko 3 gatunki[4] (zobacza: Phrurolithidae Polski).
Takson ten wprowadzony został w 1892 roku przez Nathana Banksa[5]. Do rangi osobnej rodziny wyniósł go w publikacji z 2014 roku Martín Ramírez[2]. W 2017 Ward Wheeler i współpracownicy dokonali zmiany zakresu rodziny, przenosząc rodzaj Orthobula do Trachelidae[1].
Phrurolithidae – rodzina pająków z podrzędu Opisthothelae i infrarzędu Araneomorphae.
Pająki te mają odnóża kroczne o zredukowanej liczbie kolców, zwłaszcza na odnóżach tylnych i na grzbietowych powierzchniach ud. Odnóża zwieńczone są parą pazurków oraz przypazurkową kępką mocno pomarszczonych szczecinek, wyrastających z niepołączonej stawowo dystalnej części stopy. Przednia para odnóży ma kilka markoskopowych szczecinek (makrochet) na spodniej stronie goleni. Samce cechuje zmodyfikowana spodnia strona ud nogogłaszczków – w szczególności znajduje się na niej apofiza środkowa, a zwykle też wyrostek wierzchołkowy o haczykowatym kształcie. Aparat kopulacyjny samca, z wyjątkiem bazalnego rodzaju Drassinella ma płaty blokujące na tegulum i subtegulum. Endyty samca mają kuliste nasady. Opistosoma (odwłok) samca ma zachowaną tarczę grzbietową oraz skleryt epigastryczny. Z wyjątkiem rodzaju Drassinella samice odznaczają się brakiem groniastych gruczołów przędnych w kądziołkach przędnych tylno-środkowej pary oraz kulistymi zbiornikami nasiennymi.
Przedstawiciele rodziny zasiedlają Amerykę Północną, Europę, palearktyczną i orientalną Azję oraz krainę australijską. W Polsce stwierdzono tylko 3 gatunki (zobacza: Phrurolithidae Polski).
Takson ten wprowadzony został w 1892 roku przez Nathana Banksa. Do rangi osobnej rodziny wyniósł go w publikacji z 2014 roku Martín Ramírez. W 2017 Ward Wheeler i współpracownicy dokonali zmiany zakresu rodziny, przenosząc rodzaj Orthobula do Trachelidae.
Należy tu 13 rodzajów:
Abdosetae Fu, Zhang & MacDermott, 2010 Dorymetaecus Rainbow, 1920 Drassinella Banks, 1904 Liophrurillus Wunderlich, 1992 Otacilia Thorell, 1897 Phonotimpus Gertsch & Davis, 1940 Phrurolinillus Wunderlich, 1995 Phrurolithus C. L. Koch, 1839 Phruronellus Chamberlin, 1921 Phrurotimpus Chamberlin & Ivie, 1935 Piabuna Chamberlin & Ivie, 1933 Plynnon Deeleman-Reinhold, 2001 Scotinella Banks, 1911
