Juniperus rigida (lat. Juniperus rigida) — sərvkimilər fəsiləsinin ardıc cinsinə aid bitki növü.
_at_Bhandakthathaatch_(8000_ft)_I_IMG_7363.jpg){kind=small}
İynəyarpaqlılar ilə əlaqədar bu məqalə qaralama halındadır. Məqaləni redaktə edərək Vikipediyanı zənginləşdirin. Etdiyiniz redaktələri mənbə və istinadlarla əsaslandırmağı unutmayın.
Juniperus rigida (lat. Juniperus rigida) — sərvkimilər fəsiləsinin ardıc cinsinə aid bitki növü.
Der Igel-Wacholder (Juniperus rigida) ist eine Pflanzenart aus der Familie der Zypressengewächse (Cupressaceae). Sie ist in China, Ost-Russland, Korea und Japan heimisch.
Der Igel-Wacholder wächst als immergrüner Strauch oder kleiner Baum, der Wuchshöhen von bis zu 10 Meter und Brusthöhendurchmesser von bis zu 45 Zentimeter erreichen kann. Die dünne und schuppige Borke ist bei Jungbäumen braun gefärbt. Mit zunehmendem Alter verfärbt sie sich grau und wird gefurcht. Die Krone ist pyramidenförmig oder zylindrisch geformt und wird von Ästen gebildet, die gerade oder aufsteigend vom Stamm abgehen. Die hängenden, dünnen Zweige haben einen dreieckigen Querschnitt und eine rotbraune, unbehaarte Rinde.[1][2]
Die dunkelgrünen, starren Nadeln sind bei einer Länge von 1 bis 2,8 Zentimeter und einer Breite von rund 1 Millimeter linear-nadelförmig geformt. Sie stehen zu dritt in Wirteln zusammen. Ihr Querschnitt ist v-förmig. Die Spitze ist spitz zulaufend und stachelig. Die Nadelunterseite ist tief gekielt und auf der Nadeloberseite befindet sich ein schmales weißes Stomataband.[1][2]
Der Igel-Wacholder ist zweihäusig (diözisch), nur selten einhäusig (monözisch). Die Blütezeit umfasst den Monat April; die Samen reifen gegen Ende des zweiten oder im Sommer des dritten Jahres. Die gelblich-grünen männlichen Blütenzapfen sind bei einem Durchmesser von 3 bis 5 Millimeter kugelig bis elliptisch geformt. Sie stehen in Dreierwirteln zusammen und enthalten neun bis zwölf Mikrosporophylle mit je vier bis sieben Pollensäcken. Die kurz gestielten, beerenförmigen Zapfen sind bei einem Durchmesser von 6 bis 10 Millimeter kugelig bis eiförmig geformt. Die Stiele sind dicht mit kleinen Schuppenblättern bedeckt. Anfangs sind die Zapfen grün gefärbt. Zur Reife hin verfärben sie sich hell bräunlich, blau oder blauschwarz mit einer blaugrünen Tönung und verströmen einen starken Harzgeruch. Jeder Zapfen enthält zwei bis drei braune Samenkörner. Die harzigen Samen sind bei einer Länge von rund 6 Millimeter und einer Breite von etwa 3 Millimeter länglich bis dreieckig geformt. Jeder Samen weist drei bis vier Zähne auf.[1][2]
Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 22.[1]
Das natürliche Verbreitungsgebiet des Igel-Wacholder liegt in China, Korea, Südost-Russland sowie in Japan. Er kommt in China in den Provinzen Gansu, Nord-Hebei, Heilongjiang, Jilin, Liaoning, Nei Mongol, Ningxia, Qinghai, Shanxi sowie Shaanxi vor. In Japan umfasst das Verbreitungsgebiet die Inseln Hokkaidō, Honshū, Nord-Shikoku, Nord- und Zentral-Kyushu sowie weiters die Ryūkyū-Inseln. In Russland findet man die Art in der südlichen Region Primorje, auf Kamtschatka und auf Sachalin.[1][3]
Der Igel-Wacholder gedeiht in Höhenlagen von 100 bis 2200 Metern. Dort wächst er vor allem in trockenen Berggebieten und an Meeresküsten auf Kalkstein- und Sandböden.[1]
Der Igel-Wacholder wird unter anderem als Ziergehölz angepflanzt.[3]
Die Erstbeschreibung als Juniperus rigida erfolgte 1846 durch Philipp Franz von Siebold und Joseph Gerhard Zuccarini in "Abhandlungen der Mathematisch-Physikalischen Classe der Königlich Bayerischen Akademie der Wissenschaften", Band 4(3), Seite 233. Ein Synonym für Juniperus rigida Siebold & Zucc. ist Juniperus utilis Koidz.[4]
Die Art wird in bis zu zwei Unterarten unterteilt:[4]
Der Igel-Wacholder wird in der Roten Liste der IUCN als „nicht gefährdet“ geführt. Es wird jedoch darauf hingewiesen, dass eine erneute Überprüfung der Gefährdung notwendig ist.[6]
Der Igel-Wacholder (Juniperus rigida) ist eine Pflanzenart aus der Familie der Zypressengewächse (Cupressaceae). Sie ist in China, Ost-Russland, Korea und Japan heimisch.
Juniperus rigida (лат. Juniperus rigida ) – Cupressaceae семьяысь Китайын, Кореяын, Япониын но Россиын (Приморской шаерын) будӥсь сусыпу. Ӝуждалаез ог 6-10 м, модослэн диаметрез 50 см.
Juniperus rigida, the temple juniper, is a species of juniper, native to northern China, Mongolia, Korea, Japan, and the far southeast of Russia (Sakhalin and Primorsky Krai), occurring at altitudes of 10–2,200 metres (33–7,218 ft). The species is also naturalized in the United States (California and Alabama). It is closely related to Juniperus communis (common juniper) and Juniperus conferta (shore juniper), the latter sometimes treated as a variety or subspecies of J. rigida.[2][3]
It is a shrub or small tree growing to a height of 6–10 metres (20–33 ft) and a trunk diameter up to 50 centimetres (20 in). The leaves are evergreen, needle-like, in whorls of three, bright green to yellowish-green, 10–23 millimetres (1⁄2–1 in) long and 1–1.3 mm broad, with a single white stomatal band on the inner surface. It is dioecious, with separate male and female plants. The seed cones are berry-like, green ripening in 18 months to dark purple or brownish with a variable whitish waxy coating; they are spherical, 5–9 mm diameter, and have three (rarely six) fused scales in one (rarely two) whorls of three, each with a single seed (when six scales, only the three larger scales with seeds). The seeds are dispersed when birds eat the cones, digesting the fleshy scales and passing the hard seeds in their droppings. The pollen cones are yellow, 3–5 mm long, and fall soon after shedding their pollen in spring.[2][3]
It is grown as an ornamental tree, often planted in temple grounds in Japan. It is also often grown as bonsai.[2]
Specimen tree
Pendulous branchlets
Foliage and pollen cones
Bark
Trained as a bonsai.
Juniperus rigida, the temple juniper, is a species of juniper, native to northern China, Mongolia, Korea, Japan, and the far southeast of Russia (Sakhalin and Primorsky Krai), occurring at altitudes of 10–2,200 metres (33–7,218 ft). The species is also naturalized in the United States (California and Alabama). It is closely related to Juniperus communis (common juniper) and Juniperus conferta (shore juniper), the latter sometimes treated as a variety or subspecies of J. rigida.
Tree It is a shrub or small tree growing to a height of 6–10 metres (20–33 ft) and a trunk diameter up to 50 centimetres (20 in). The leaves are evergreen, needle-like, in whorls of three, bright green to yellowish-green, 10–23 millimetres (1⁄2–1 in) long and 1–1.3 mm broad, with a single white stomatal band on the inner surface. It is dioecious, with separate male and female plants. The seed cones are berry-like, green ripening in 18 months to dark purple or brownish with a variable whitish waxy coating; they are spherical, 5–9 mm diameter, and have three (rarely six) fused scales in one (rarely two) whorls of three, each with a single seed (when six scales, only the three larger scales with seeds). The seeds are dispersed when birds eat the cones, digesting the fleshy scales and passing the hard seeds in their droppings. The pollen cones are yellow, 3–5 mm long, and fall soon after shedding their pollen in spring.
It is grown as an ornamental tree, often planted in temple grounds in Japan. It is also often grown as bonsai.
Juniperus rigida (el enebro de las pagodas) es una especie de arbusto o pequeño árbol perteneciente a la familia de las Cupresáceas. Es originario del norte de China, Corea, Japón, y del extremo sureste de Rusia (Krai de Primorie), apareciendo a altitudes desde los 10 hasta los 2.200 msnm. Está estrechamente emparentado con el enebro común (J. communis) y Juniperus conferta, este último a veces tratado como una variedad o subespecie de J. rigida.[1][2]
Es un arbusto o pequeño árbol que crece hasta una altura de 6-10 metros y un tronco con diámetro de hasta 50 cm. Las hojas son siempreverdes, aciculares, en verticilos de tres, verde brillante a verde amarillento, de 10-23 mm de largo y 1-1,3 mm de ancho, con dos estrechas bandas blancuzcas que flanquean una acanaladura en la cara interna. Es dioica, con plantas separadas, femenina y masculina. Los estróbilos son de forma parecida a bayas, verdes al madurar en 18 meses a púrpura oscura o parduzco con una cubierta cerúlea blancuzca variable; son esféricos, de 5-9 mm de diámetro, y tienen tres (raramente seis) escamas fusionadas en un (raramente dos) verticilo de tres, cada una con una sola semilla (cuando tiene seis escamas, sólo las tres escamas más grandes tienen semillas). Las semillas están dispersas cuando los pájaros comen los conos, digiriendo las escamas carnosas y pasando las semillas duras en sus deposiciones. Los conos de polen son amarillos, de 3-5 mm de largo, y caen poco después de lanzar su polen en la primavera.[1][2]
Se cultiva como un árbol ornamental, a menudo plantado en terrenos de los templos japoneses. También se cultiva como bonsái.[1]
Juniperus rigida fue descrita por Siebold & Zucc. y publicado en Abhandlungen der Mathematisch-Physikalischen Classe der Königlich Bayerischen Akademie der Wissenschaften 4(3): 233. 1846.[3]
Juniperus: nombre genérico que procede del latín iuniperus, que es el nombre del enebro.[4]
rigida: epíteto latíno que significa "rígido"[5]
Juniperus rigida (el enebro de las pagodas) es una especie de arbusto o pequeño árbol perteneciente a la familia de las Cupresáceas. Es originario del norte de China, Corea, Japón, y del extremo sureste de Rusia (Krai de Primorie), apareciendo a altitudes desde los 10 hasta los 2.200 msnm. Está estrechamente emparentado con el enebro común (J. communis) y Juniperus conferta, este último a veces tratado como una variedad o subespecie de J. rigida.
Juniperus rigida
Le Genévrier rigide (Juniperus rigida) est un arbre natif du nord de la Chine, Corée et du Japon appartenant au genre Juniperus et à la famille des Cupressaceae.
Nálaeinir (fræðiheiti: Juniperus rigida) er tegund af einisættkvísl, ættuð frá norður Kína, Kóreu, Japan og suðaustast í Rússlandi (Sakalínfylki og Prímorju), í 10 til 2,200m hæð yfir sjávarmáli. Tegundin hefur einnig villst úr ræktun í Kaliforníu og Alabama. Hún er náskyld Juniperus communis (Eini) og Juniperus conferta, og er sú seinni stundum talin afbrigði eða undirtegund af J. rigida.[2][3]
Hann er runni eða lítið tré og vex upp í 6 til 10 m hæð, með stofn ummál að 50 sm. Stingandi nálarnar eru sígrænar, þrjár saman, skærgrænar til gulgrænar, 10 til 23 mm langar og 1 til 1.3 mm breiðar, með staka hvíta loftaugarák ofantil, þversniðið er v-laga. Hann er einkynja, með plöntur annaðhvort karlkyns eða kvenkyns. Könglarnir eru svonefndir berkönglar, grænir og þroskast svo á 18 mánuðum og verða þá dökkfjólubláir eða brúnleitir með breytilega hvíta vaxhúð; þeir eru kúlulaga, 5 til 9 mmí ummál, og eru með þrjá (sjaldan sex) samrunnar hreisturflögur í stakri (sjaldan tvemur) hvirfingu af þremur, hver með stöku fræi (þegar hreisturflögurnar eru sex, eru aðeins þrjár stærstu með fræi). Fræin dreifast þegar fuglar éta berkönglana. Frjókönglarnir eru gulir, 3 til 5 mm langir, og falla skömmu eftir að hafa dreift frjókornunum að vori.[2][3]
Litningatala er 2n = 22.[4]
Hann er ræktaður sem skrauttré, oft í kring um hof í Japan. Hann er einnig oft ræktaður sem bonsai.[2]
Nálar og frjókönglar
Börkur
Bonsai eintak
Gamall nálaeinir í Royal Botanic Garden Edinburgh
Nálaeinir (fræðiheiti: Juniperus rigida) er tegund af einisættkvísl, ættuð frá norður Kína, Kóreu, Japan og suðaustast í Rússlandi (Sakalínfylki og Prímorju), í 10 til 2,200m hæð yfir sjávarmáli. Tegundin hefur einnig villst úr ræktun í Kaliforníu og Alabama. Hún er náskyld Juniperus communis (Eini) og Juniperus conferta, og er sú seinni stundum talin afbrigði eða undirtegund af J. rigida.
De heilige jeneverbes (Juniperus rigida) is een Oost-Aziatische conifeer uit de cipresfamilie. Hij is nauw verwant aan de gewone jeneverbes (J. communis) en J. conferta.
De heilige jeneverbes is een groenblijvende plant die groeit als struik of boom. Het bereikt een hoogte van 6 tot 15 meter en een stamdiameter van 50 centimeter. De kroon is meestal asymmetrisch met spaarzaam begroeide, hangende takken. De grove schors is grijsbruin.
De naaldachtige, dof geelgroene bladeren zijn spits en zacht en tot twee centimeter lang. Ze staan per drie in uiteenstaande kransen op de twijgen. Aan de bovenkant loopt een witte stomagroef. De naalden hebben een grasachtige geur.
De heilige jeneverbes is tweehuizig. De besachtige vrouwelijke kegel heeft een diameter van vijf tot negen millimeter en is bedekt met een wittige, wasachtige laag. Het rijpt in 18 maanden van groen naar donkerpaars. Elke kegel bestaat uit drie, soms zes vergroeide schubben. Een kegel bevat drie zaden, elk in een schub. Bij zes schubben dragen alleen de drie grootsten zaad. Deze worden verspreid door frugivore vogels. De mannelijke gele kegel meet drie tot vijf millimeter en geeft in de lente stuifmeel af.
De heilige jeneverbes is inheems in het noorden van China, Korea, Japan en het uiterste zuidoosten van Rusland, in Sachalin en Kraj Primorski. Hij komt voor van 10 tot 2200 meter boven zeeniveau. De soort is geïntroduceerd in Californië en Alabama.
De heilige jeneverbes wordt als sierplant gebruikt. In Japan is hij veel aangeplant in tempeltuinen. Ook wordt de plant gecultiveerd als bonsai en penjing.
Heilige jeneverbes naast een boeddhistische tempel in Japan
Exemplaar in het Morris Arboretum
Bonsai van een heilige jeneverbes
De heilige jeneverbes (Juniperus rigida) is een Oost-Aziatische conifeer uit de cipresfamilie. Hij is nauw verwant aan de gewone jeneverbes (J. communis) en J. conferta.
Vitenskapelig(e)Tempeleiner (latin: Juniperus rigida) er en art av bartrær som tilhører einerslekten Juniperus i sypressfamilien. Den vokser i Korea, Kina og sørøstre Russland opp til 2.200 moh.
Treet blir 5-16 m høyt og diameteren inntil 50 cm. Barken er matt gråbrun. Den er en spissnålet einerbusk med mellomgrønne, inntil 2,3 cm lange nåler og ett enslig blåhvit bånd av spalteåpninger under bladene. Nålene sitter i grupper av 3. Den er særbu, med hann- og hunnblomster på separate individer.
Konglene starter som en slags bærliknende, grønne knopper, og modner over 18 måneder til brune, purpurbrune eller purpurblå kongler på inntil 8 mm diameter. Frøene er fuglespredd.
Treet plantes mye rundt templer og som bonsaitre.
Tempeleiner (latin: Juniperus rigida) er en art av bartrær som tilhører einerslekten Juniperus i sypressfamilien. Den vokser i Korea, Kina og sørøstre Russland opp til 2.200 moh.
Treet blir 5-16 m høyt og diameteren inntil 50 cm. Barken er matt gråbrun. Den er en spissnålet einerbusk med mellomgrønne, inntil 2,3 cm lange nåler og ett enslig blåhvit bånd av spalteåpninger under bladene. Nålene sitter i grupper av 3. Den er særbu, med hann- og hunnblomster på separate individer.
Konglene starter som en slags bærliknende, grønne knopper, og modner over 18 måneder til brune, purpurbrune eller purpurblå kongler på inntil 8 mm diameter. Frøene er fuglespredd.
Juniperus rigida é uma espécie de conífera da família Cupressaceae.
Pode ser encontrada nos seguintes países: China, Japão, Coreia do Norte, Coreia do Sul, Mongólia e Rússia.
Juniperus rigida é uma espécie de conífera da família Cupressaceae.
Pode ser encontrada nos seguintes países: China, Japão, Coreia do Norte, Coreia do Sul, Mongólia e Rússia.
Країни проживання: Китай (Ганьсу, Хебей, Хейлунцзян, Цзілінь, Ляонін, Внутрішня Монголія, Нінся, Цинхай, Шеньсі, Шаньсі); Японія (Хоккайдо, Хонсю, Кюсю, Сікоку); Корея, КНДР; Монголія; Російська Федерація (Приморьє, Сахалін). В Японії, знайдений на 100–1000 м над рівнем моря. У Китаї росте в сухих гірських районах на до 2200 м над рівнем моря. Рідкісний в Росії, де росте тільки на пд. Уссурійського краю, на вапнякових скелях і піщаних берегах.
Це чагарники або невеликі дерева до 10 м, дводомні (рідко однодомні); крона пірамідальна або циліндрична; гілки висхідні або горизонтальні. Кора тонка і луската, червоно-коричнева, пізніше сіра, борозниста на старих деревах. Листки ростуть по 3, зелені знизу, лінійно-голчасті, товсті, «V» -подібний в поперечному перерізі, 1-2.3 см × бл 1 мм, жорсткі, глибоко рифлена з вузькими, білими жиловими смугами зверху, вершина різко загострена. Пилкові шишки еліпсоїдні або майже кулясті, 3-5 мм. Шишки світло-коричнево-сині або синювато-чорні при дозріванні, зазвичай тьмяні, кулясті, 6-8 мм в діаметрі. Насіння часто суб-яйцеподібні, смолисте, коричневе, бл. 6 мм у довжину, шириною 3 мм, невиразно 4-ребристі, верхівці тупі або закруглені. Насіння дозріває з кінця другого року до кінця літа на третій рік. 2n = 22.
Листки і незрілі шишки
Листки і пилкові шишки
Кора
Бонсай
Зазвичай висаджують в садах і на території храмів у Японії, іноді в Кореї та Китаї. Деревина використовується локально для виготовлення меблів, різьби по дереву та інших побутових потреб.
Ніяких конкретних загроз не було визначено для цього виду. Цей вид зустрічається в кількох ПОТ.
Juniperus rigida là một loài thực vật hạt trần trong họ Cupressaceae. Loài này được Siebold & Zucc. mô tả khoa học đầu tiên năm 1846.[1]
Juniperus rigida là một loài thực vật hạt trần trong họ Cupressaceae. Loài này được Siebold & Zucc. mô tả khoa học đầu tiên năm 1846.
Древесина дерева устойчива против гниения.
С 1861 года изредка встречается в культуре в Западной Европе и США. В одиночных посадках весьма декоративен (особенно мужские экземпляры). Растение издавна используется для формирования бонсай.
В рамках вида выделяют несколько подвидов:[1]
Вид Можжевельник твёрдый входит в род Можжевельник (Juniperus) семейства Кипарисовые (Cupressaceae) порядка Сосновые (Pinales).
Древесина дерева устойчива против гниения.
С 1861 года изредка встречается в культуре в Западной Европе и США. В одиночных посадках весьма декоративен (особенно мужские экземпляры). Растение издавна используется для формирования бонсай.
分類 界 : 植物界 Plantae 門 : 裸子植物門 Pinophyta 綱 : マツ綱 Pinopsida 目 : マツ目 Pinales 科 : ヒノキ科 Cupressaceae 属 : ビャクシン属 Juniperus 種 : ネズ J. rigida 学名 Juniperus rigidaネズ（杜松、学名: Juniperus rigida）は、ヒノキ科ビャクシン属に属する針葉樹。別名はネズミサシ[2]、ムロ、モロノキ。
和名はネズの硬い針葉をネズミ除けに使っていたこと[3]から、ネズミを刺すという意でネズミサシとなり、それが縮まったことに由来する。
日本では東北以南の日当たりの良い丘陵地帯や花崗岩地に自生している。
ネズなどビャクシン属の雌の花序は、受粉後に多くの針葉樹と同様に球果となるが、通常の針葉樹のように乾燥した松ぼっくり状に熟すのではなく、受粉の1-2年後の10月頃に黒紫色漿果状の肉質に熟し、果実食の鳥に食われて内部の種子が散布される。
庭木、生垣として利用され、盆栽では音読みのトショウの名で親しまれている。
球果は杜松子（トショウシ）と呼ばれ、中国では古くから漢方の生薬として利用されている。
|date= (help)CS1 maint: Uses authors parameter （英語）
この項目は、植物に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（プロジェクト:植物／Portal:植物）。 ネズ（杜松、学名: Juniperus rigida）は、ヒノキ科ビャクシン属に属する針葉樹。別名はネズミサシ、ムロ、モロノキ。
和名はネズの硬い針葉をネズミ除けに使っていたことから、ネズミを刺すという意でネズミサシとなり、それが縮まったことに由来する。
노간주나무(문화어: 노가지나무, 학명 Juniperus rigida, temple juniper)는 측백나무과에 속하는 늘푸른큰키나무이다.
잎은 바늘 모양이고, 열매는 10월에 열린다. 열매의 진은 향이 좋아 술을 만들고, 약으로도 널리 쓰인다. 한국의 석회암 지대에서 자란다. 나무 모양은 곧은 원통형이며, 나무껍질은 세로로 갈라진다. 꽃은 5월에 암꽃과 수꽃이 한 나무에 따로 피는데, 수꽃은 달걀처럼 생겼으며 1-3송이씩 피고 암꽃은 한 송이씩 핀다. 구과는 타원형으로 10월에 검붉게 익는다. 추위에 강하며, 메마르고 척박한 토양에서도 잘 견디는 특징이 있다.
노간주나무(문화어: 노가지나무, 학명 Juniperus rigida, temple juniper)는 측백나무과에 속하는 늘푸른큰키나무이다.
잎은 바늘 모양이고, 열매는 10월에 열린다. 열매의 진은 향이 좋아 술을 만들고, 약으로도 널리 쓰인다. 한국의 석회암 지대에서 자란다. 나무 모양은 곧은 원통형이며, 나무껍질은 세로로 갈라진다. 꽃은 5월에 암꽃과 수꽃이 한 나무에 따로 피는데, 수꽃은 달걀처럼 생겼으며 1-3송이씩 피고 암꽃은 한 송이씩 핀다. 구과는 타원형으로 10월에 검붉게 익는다. 추위에 강하며, 메마르고 척박한 토양에서도 잘 견디는 특징이 있다.
