Els bacteris verds no del sofre (Chloroflexi) són un filum i classe d'eubacteris que produeixen energia a partir de la llum. El seu nom científic fa referència al seu pigment verd, habitualment situat en cossos fotosintètics anomenats clorosomes.
Els bacteris verds no del sofre (Chloroflexi) són un filum i classe d'eubacteris que produeixen energia a partir de la llum. El seu nom científic fa referència al seu pigment verd, habitualment situat en cossos fotosintètics anomenats clorosomes.
Chloroflexi je kmen fotosyntetizujících, převážně vláknitých bakterií, označovaných jako zelené nesirné bakterie. Obvykle mají fotosyntetický zelený pigment ve speciálních tělískách, chlorozomech. Díky těmto barvivům získali své jméno.
Chloroflexi jsou vláknité bakterie, pohybují se zpravidla klouzavým pohybem. Jsou to fakultativní aerobové. Při své fotosyntéze však kyslík neprodukují. Jsou to takzvaní fotoheterotrofové (místo oxidu uhličitého získávají uhlík z organických sloučenin).
Thermomicrobia jsou někdy vyřazovány jako samostatný kmen.[1]
V tomto článku byl použit překlad textu z článku Chloroflexi na anglické Wikipedii.
Chloroflexi je kmen fotosyntetizujících, převážně vláknitých bakterií, označovaných jako zelené nesirné bakterie. Obvykle mají fotosyntetický zelený pigment ve speciálních tělískách, chlorozomech. Díky těmto barvivům získali své jméno.
Chloroflexi jsou vláknité bakterie, pohybují se zpravidla klouzavým pohybem. Jsou to fakultativní aerobové. Při své fotosyntéze však kyslík neprodukují. Jsou to takzvaní fotoheterotrofové (místo oxidu uhličitého získávají uhlík z organických sloučenin).
Thermomicrobia jsou někdy vyřazovány jako samostatný kmen.
Die Grünen Nichtschwefelbakterien oder Chloroflexi bilden eine phylogenetisch eigenständige Gruppe unter den Bakterien. Chloroflexi bezeichnet dabei das Phylum, Chloroflexia (früher gleich wie das Phylum genannt) eine der Klassen innerhalb des Phylums. Sie sind von den Grünen Schwefelbakterien zu unterscheiden. Die Chloroflexi sind gramnegativ und meist filamentös. Alle bisher bekannten Vertreter sind thermophil.
Chloroflexus verfügt über die Fähigkeit zur Photosynthese. Die lichtabsorbierenden Pigmente verleihen den Bakterien ihre grünliche Farbe. Der Photosyntheseapparat besitzt einen ungewöhnlichen Aufbau. Er verfügt einerseits über Merkmale, die für Grüne Schwefelbakterien typisch sind, wie etwa Chlorosomen und Bacteriochlorophyll c, andererseits aber auch über Bacteriochlorophyll a, das sonst bei Purpurbakterien zu finden ist. Chloroflexus ist metabolisch vielfältig: Er kann anoxygen photoautotroph wachsen, aber auch photoheterotroph (wie Nichtschwefelpurpurbakterien) und bei Lichtmangel chemoorganotroph. Chloroflexus ist ein aus phylogenetischer Sicht sehr alter Organismus und verfügt über einen einzigartigen Weg der Kohlenstoffassimilation (Hydroxypropionatzyklus).
Thermomicrobium lebt chemotroph und wächst bei Temperaturen um 75 °C am besten. Das Bakterium ist durch seine ungewöhnliche Zellmembran interessant, deren Lipide im Gegensatz zu anderen Bakterien und Archaeen kein Glycerin enthalten und weder verestert noch verethert sind.
Grüne Nichtschwefelbakterien findet man in heißen Quellen mit neutralen bis hohen pH-Werten, aber auch in marinen Matten.
Klassen / Ordnungen / Familien / Gattungen[1]
Klasse Chloroflexia
Klasse Dehalococcoidia
Klasse Anaerolineae
Klasse Caldilineae
Die Klasse Thermomicrobia wird ebenfalls den Grünen Nichtschwefelbakterien zugeordnet.[2]
Die Grünen Nichtschwefelbakterien oder Chloroflexi bilden eine phylogenetisch eigenständige Gruppe unter den Bakterien. Chloroflexi bezeichnet dabei das Phylum, Chloroflexia (früher gleich wie das Phylum genannt) eine der Klassen innerhalb des Phylums. Sie sind von den Grünen Schwefelbakterien zu unterscheiden. Die Chloroflexi sind gramnegativ und meist filamentös. Alle bisher bekannten Vertreter sind thermophil.
Chloroflexus verfügt über die Fähigkeit zur Photosynthese. Die lichtabsorbierenden Pigmente verleihen den Bakterien ihre grünliche Farbe. Der Photosyntheseapparat besitzt einen ungewöhnlichen Aufbau. Er verfügt einerseits über Merkmale, die für Grüne Schwefelbakterien typisch sind, wie etwa Chlorosomen und Bacteriochlorophyll c, andererseits aber auch über Bacteriochlorophyll a, das sonst bei Purpurbakterien zu finden ist. Chloroflexus ist metabolisch vielfältig: Er kann anoxygen photoautotroph wachsen, aber auch photoheterotroph (wie Nichtschwefelpurpurbakterien) und bei Lichtmangel chemoorganotroph. Chloroflexus ist ein aus phylogenetischer Sicht sehr alter Organismus und verfügt über einen einzigartigen Weg der Kohlenstoffassimilation (Hydroxypropionatzyklus).
Thermomicrobium lebt chemotroph und wächst bei Temperaturen um 75 °C am besten. Das Bakterium ist durch seine ungewöhnliche Zellmembran interessant, deren Lipide im Gegensatz zu anderen Bakterien und Archaeen kein Glycerin enthalten und weder verestert noch verethert sind.
Grüne Nichtschwefelbakterien findet man in heißen Quellen mit neutralen bis hohen pH-Werten, aber auch in marinen Matten.
Ang Chloroflexi ay isang uri ng phylum sa bakterya kahariang Protista. Hindi malaman kung saan ito maikakategorya, sa Gram-positive bacteria o Gram-negative bacteria.[1]
Ang lathalaing ito na tungkol sa Bakterya ay isang usbong. Makatutulong ka sa Wikipedia sa nito.
Ang Chloroflexi ay isang uri ng phylum sa bakterya kahariang Protista. Hindi malaman kung saan ito maikakategorya, sa Gram-positive bacteria o Gram-negative bacteria.
Chloroflexi (Chlorobacteria) е колено на бактерии во кои спаѓаат различни фенотипски форми, вклучително членови кои можат да бидат аеробни термофили, аноксигени фототрофи (зелените несулфурни бактерии) и анаеробни халореспиратори, кои користат халогенирани јаглеводороди како акцептори на електрони.
Додека повеќето бактерии, во смисла на диверзитет, се дидермални и се бојат Грам негативно, со исклучок на Firmicutes (ниска CG соржина, Грам-позитивни), Actinobacteria (висока CG содржина, Грам-позитивни) и групата Deinococcus–Thermus (Грам-позитивни, но дидермални, со дебел пептидогликански слој), членовите на коленото Chloroflexi се монодермални, но најчесто се бојат Грам негативно.[1]
Името на таксонот е множина од името на видот Chloroflexus, а за првпат било објавено во Бергејовиот Прирачник за Систематска Бактериологија.[2]
Во 1987 година, Карл Воуз, кој се смета како основоположник на молекуларната филогенетика, ги поделил бактериите во 11 групи врз основа на секвенци на 16S рРНК, а родовите Chloroflexus, Herpetosiphon и Thermomicrobium ги групирал во "Зелени не-сулфурни бактерии и сродници",[3][4] која група привремено била преименувана во "Chloroflexi" во Бергејовиот Прирачник за Систематска Бактериологија.
Бидејќи станува збор за длабоко разгранувачко колено, иницијално било класифицирано како класа со истото име - Chloroflexi. Сепак, од 2001 година па наваму, воведени се нови класи во класификацијата благодарение на новооткриени видови, па затоа во моментов коленото Chloroflexi е поделено на:[5]
Во однос на класата "Dehalococcoidetes", името било дадено од страна на Hugenholtz и Stackebrandt, 2004,[6] според видот "Dehalococcoides ethenogenes" делумно опишан во 1997 година,[7] додека првиот потполно опишан вид бил Dehalogenimonas lykanthroporepellens од страна на Moe и соработниците, 2009,[8] но во описот на тој вид припадноста кон одредена класа, ред или фамилија не бил одреден бидејќи двата вида споделуваат само 90% идентичност во 16S рРНК секвенците, што значи дека би можеле да припаѓаат во сосема различни фамилии па дури и редови.[8]
Најновите филогенетски анализи на коленото Chloroflexi покажуваат многу слаба поддршка за групирањето на неговите составни класи во едно заедничко колено.[9] Шестте класи кои моментално го сочинуваат ова колено не формираат добро поддржан монофилетичен клад во филогенетските дрва базирани на скратени протеински секвенци од големите бази на податоци и не биле идентификувани CSIs (анг. Conserved signature inserts and deletions) уникатно споделувани во рамките на целото колено. Сепак, класите Chloroflexi и Thermomicrobia доследно се групирале заедно при употреба и на обичните филогенетски анализи и со идентификација на CSIs во 50S рибозомниот протеин L19 и ензимот UDP-гликоза 4-епимераза. Се претпоставува дека коленото Chloroflexi sensu stricto треба да ги содржи само класите Chloroflexi и Thermomicrobia, додека останатите четири класи (Dehalococcoidetes, Anaerolineae, Caldilineae и Ktedonobacteria) може да претставуваат едно или повеќе независни колена кои во филогенетското дрво се разгрануваат близу до коленото Chloroflexi.
Моментално прифатената таксономија е врз основа на Листата на имиња на прокариотите со евиденција во номенклатурата (анг. List of Prokaryotic names with Standing in Nomenclature - LPSN)[10] и Националниот центар за биотехнолошки информации (анг. National Center for Biotechnology Information - NCBI),[11] а филогенијата е заснована на 16S рРНК-базираното LTP ослободување 123 од Проектот "Животно дрво на сите видови" (анг. The All-Species Living Tree Project).[12]
Thermoflexus hugenholtzii Dodsworth et al. 2014
Dehalococcoides Löffler et al. 2013
D. alkenigignens Bowman et al. 2013
D. lykanthroporepellens Moe et al. 2009 (type sp.)
Litorilinea aerophila Kale et al. 2013
C. aerophila Sekiguchi et al. 2003 (type sp.)
C. tarbellica Grégoire et al. 2011
Ardenticatena maritima Kawaichi et al. 2013
Thermomarinilinea lacunifontana Nunoura et al. 2013
A. thermolimosa Yamada et al. 2006
A. thermophila Sekiguchi et al. 2003 (type sp.)
Ornatilinea apprima Podosokorskaya et al. 2013
Pelolinea submarina Imachi et al. 2014
Bellilinea caldifistulae Yamada et al. 2007
Levilinea saccharolytica Yamada et al. 2006
Leptolinea tardivitalis Yamada et al. 2006
Longilinea arvoryzaeYamada et al. 2007
Ktedonobacter racemifer corrig. Cavaletti et al. 2007
Thermosporothrix hazakensis Yabe et al. 2010
T. foliorum Yabe et al. 2011
T. carboxidivorans King & King 2014
T. onikobensis Yabe et al. 2011 (type sp.)
Nitrolancea hollandica Sorokin et al. 2014
Sphaerobacter thermophilus Demharter et al. 1989
Thermorudis peleae King & King 2014
T. carboxidum King & King 2014
T. roseum Jackson et al. 1973
H. aurantiacus Holt & Lewin 1968
H. geysericola Lewin 1970
Kallotenue papyrolyticum Cole et al. 2013
Roseiflexus castenholzii Hanada et al. 2002
C. aggregans Hanada et al. 1995
C. aurantiacus Pierson & Castenholz 1974
Забелешки:
♠ Видови кои се наоѓаат во NCBI, но не се наведени во LSPN.
♪ Прокариоти каде што не се изолирани чисти култури или не се достапни, т.е. не се култивирани или не може да се одржат во културата.
Род "Kouleothrix" ♠ Kohno et al. 2002
Род "Candidatus Chlorothrix" Klappenbach & Pierson 2004[13]
Класа Thermoflexia Dodsworth et al. 2014
Класа Dehalococcoidia Löffler et al. 2013
Класа Anaerolineae Yamada et al. 2006
Класа Ardenticatenia Kawaichi et al. 2013
Класа Caldilineae Yamada et al. 2006
Класа Ktedonobacteria Cavaletti et al. 2007 emend. Yabe et al. 2010
Класа Thermomicrobia Garrity and Holt 2002 emend. Hugenholtz and Stackebrandt 2004
Класа Chloroflexia Gupta et al. 2013
Името "Chloroflexi" е неолатински номинатив машки род множина од "Chloroflexus", кое е името на првиот опишан род. Именката е комбинација од грчката придавка chloros, -, (χλωρός, -ά, -όν)[34] што значи "зеленикаво-жолта" и латинскиот пасив перфект партиципл од машки род flexus (од flecto)[35] што значи "искривен" што дава "зелено свиткување". Треба да се напомене дека етимологија не е изведена од елементот хлор. Друго колено со ист корен е Chlorobi, а Cyanobacteria има корен cyanos (κύανος) што значи "сино-зелени".[36]
Chloroflexi (Chlorobacteria) е колено на бактерии во кои спаѓаат различни фенотипски форми, вклучително членови кои можат да бидат аеробни термофили, аноксигени фототрофи (зелените несулфурни бактерии) и анаеробни халореспиратори, кои користат халогенирани јаглеводороди како акцептори на електрони.
Додека повеќето бактерии, во смисла на диверзитет, се дидермални и се бојат Грам негативно, со исклучок на Firmicutes (ниска CG соржина, Грам-позитивни), Actinobacteria (висока CG содржина, Грам-позитивни) и групата Deinococcus–Thermus (Грам-позитивни, но дидермални, со дебел пептидогликански слој), членовите на коленото Chloroflexi се монодермални, но најчесто се бојат Грам негативно.
क्लोरोफ़्लेक्सी (Chloroflexi) या क्लोरोबैक्टीरिया (Chlorobacteria) बैक्टीरिया का एक जीववैज्ञानिक संघ है। इसकी कुछ सदस्य जातियाँ गरम तापमानों में ऑक्सीजन के प्रयोग करने व पनपने वाली वायवीय ऊष्मपसंदी हैं, कुछ अनॉक्सीजनी प्रकाशाहारी हैं और कुछ अवायवीय हैलोश्वासी (anaerobic halorespirers) हैं।[1]
क्लोरोफ़्लेक्सी (Chloroflexi) या क्लोरोबैक्टीरिया (Chlorobacteria) बैक्टीरिया का एक जीववैज्ञानिक संघ है। इसकी कुछ सदस्य जातियाँ गरम तापमानों में ऑक्सीजन के प्रयोग करने व पनपने वाली वायवीय ऊष्मपसंदी हैं, कुछ अनॉक्सीजनी प्रकाशाहारी हैं और कुछ अवायवीय हैलोश्वासी (anaerobic halorespirers) हैं।
The Chloroflexota are a phylum of bacteria containing isolates with a diversity of phenotypes, including members that are aerobic thermophiles, which use oxygen and grow well in high temperatures; anoxygenic phototrophs, which use light for photosynthesis (green non-sulfur bacteria); and anaerobic halorespirers, which uses halogenated organics (such as the toxic chlorinated ethenes and polychlorinated biphenyls) as electron acceptors.
The members of the phylum Chloroflexota are monoderms (that is, have one cell membrane with no outer membrane), but they stain mostly gram-negative.[2] Many well-studied phyla of bacteria are diderms and stain gram-negative, whereas well-known monoderms that stain Gram-positive include Firmicutes (or Bacillota) (low G+C gram-positives), Actinomycetota (high-G+C gram-positives) and Deinococcota (gram-positive diderms with thick peptidoglycan).
The taxon name was created in the 2001 edition of Volume 1 of Bergey's Manual of Systematic Bacteriology and is the Latin plural of the name Chloroflexus, the name of the type genus of the phylum, a common practice.[3]
In 1987, Carl Woese, regarded as one of the forerunner of the molecular phylogeny revolution, divided Eubacteria into 11 divisions based on 16S ribosomal RNA (SSU) sequences and grouped the genera Chloroflexus, Herpetosiphon and Thermomicrobium into the "green non-sulfur bacteria and relatives",[4][5] which was temporarily renamed as "Chloroflexi" in Volume One of Bergey's Manual of Systematic Bacteriology.[6]
Chloroflexota being a deep branching phylum (see Bacterial phyla), it was considered in Volume One of Bergey's Manual of Systematic Bacteriology to include a single class with the same name.[6] Since 2001, however, new classes have been created thanks to newly discovered species, and the phylum Chloroflexi is now divided into several classes.
"Dehalococcoidetes" is a placeholder name given by Hugenholtz & Stackebrandt, 2004,[7] after "Dehalococcoides ethenogenes" a species partially described in 1997.[8] The first species fully described was Dehalogenimonas lykanthroporepellens, by Moe et al. 2009,[9] but in the description of that species the class was not made official nor were families or orders laid out as the two species share only 90% 16S ribosomal RNA identity, meaning that they could fall in different families or even orders.[9]
Recent phylogenetic analysis of the Chloroflexota has found very weak support for the grouping together of the different classes currently part of the phylum.[10] The six classes that make up the phylum did not consistently form a well-supported clade in phylogenetic trees based on concatenated sequences for large datasets of proteins, and no conserved signature indels were identified that were uniquely shared by the entire phylum.[10] However, the classes Chloroflexi and Thermomicrobia were found to group together consistently by both the usual phylogenetic means and the identification of shared conserved signature indels in the 50S ribosomal protein L19 and the enzyme UDP-glucose 4-epimerase.[10] It has been suggested that the phylum Chloroflexi sensu stricto should comprise only the classes Chloroflexi and Thermomicrobia, and the other four classes ("Dehalococcoidetes," Anaerolineae, Caldilineae and Ktedonobacteria) may represent one or more independent phyla branching in the neighborhood of the Chloroflexi.[10]
The currently accepted taxonomy is based on the List of Prokaryotic names with Standing in Nomenclature (LPSN)[11] and National Center for Biotechnology Information (NCBI).[12]
Genus "Candidatus Caldibacter" corrig. Spieck et al. 2020
Genus "Candidatus Chlorotrichoides" corrig. Oren et al. 2020 ["Candidatus Chlorothrix" Klappenbach & Pierson 2004 non Dyar 1921 non Berger-Perrot 1982[22]]
Genus "Candidatus Nitrocaldera" Spieck et al. 2020
Genus "Candidatus Nitrotheca" Spieck et al. 2020
Genus "Candidatus Poriflexus" Kogawa et al. 2022
Class "Limnocylindria" Mehrshad et al. 2018
Class Ktedonobacteria Cavaletti et al. 2007 emend. Yabe et al. 2010
Class "Umbricyclopia" Mehrshad et al. 2018
Class "Bathosphaeria" Mehrshad et al. 2018
Class Tepidiformia Kochetkova et al. 2020
Class Dehalococcoidia Löffler et al. 2013
Class "Thermofontia" corrig. Ward et al. 2018
Class Ardenticatenia Kawaichi et al. 2013
Class "Caldilineia" Oren, Parte & Garrity 2016 ex Cavalier-Smith 2020
Class Thermoflexia Dodsworth et al. 2014
Class "Anaerolineia" Oren, Parte & Garrity 2016
Class Thermomicrobiia Oren, Parte & Garrity 2016
Class Chloroflexia Gupta et al. 2013
The name Chloroflexi is a Neolatin nominative case masculine plural of Chloroflexus, which is the name of the first genus described. The noun is a combination of the Greek adjective chloros, -a, on (χλωρός, -ά, -όν),[27] meaning "greenish-yellow," and the Latin masculine passive perfect participle flexus (of flecto),[28] meaning "bent."[6] The etymology is unrelated to chlorine, an element that was discovered in 1810 by Sir Humphry Davy and named after its pale green colour. Another phylum with the same root is Chlorobiota, whereas "Cyanobacteria" has the root cyanos (κύανος), meaning "blue-green."[29]
Unlike some other phyla, there is no theme root in the name of genera of Chloroflexota, and in fact many genera beginning with "Chloro-" or ending in "-chloris" are either cyanobacteria or chlorobi.
The Chloroflexota are a phylum of bacteria containing isolates with a diversity of phenotypes, including members that are aerobic thermophiles, which use oxygen and grow well in high temperatures; anoxygenic phototrophs, which use light for photosynthesis (green non-sulfur bacteria); and anaerobic halorespirers, which uses halogenated organics (such as the toxic chlorinated ethenes and polychlorinated biphenyls) as electron acceptors.
The members of the phylum Chloroflexota are monoderms (that is, have one cell membrane with no outer membrane), but they stain mostly gram-negative. Many well-studied phyla of bacteria are diderms and stain gram-negative, whereas well-known monoderms that stain Gram-positive include Firmicutes (or Bacillota) (low G+C gram-positives), Actinomycetota (high-G+C gram-positives) and Deinococcota (gram-positive diderms with thick peptidoglycan).
Chloroflexi es un filo de bacterias filamentosas que es estructural y filogenéticamente Gram positivo debido a que es monodérmico, es decir, presenta una sola membrana celular. Sin embargo, la tinción Gram presenta diferentes resultados, tiñéndose a veces como Gram negativo, dependiendo del grosor de la pared celular que puede ser muy delgada.[1] Anteriormente fueron conocidas como bacterias verdes no del azufre, sin embargo no es completamente correcto porque ni todas estas bacterias son verdes fotosintéticas, y algunas pueden utilizar compuestos reducidos de azufre como donadores de electrones.
Tienden a formar colonias encerradas en envolturas típicamente filamentosas, y se mueven mediante deslizamiento sobre superficies. Muchas especies son termófilas.
Thermomicrobia se consideró un filo, pero ahora es una clase dentro de Chloroflexi.[2][3] Cavalier-Smith denomina a estos dos grupos Chlorobacteria y considera que son las bacterias más primitivas.[4] En 2020 Cavalier-Smith en un análisis del múltiples proteínas ribosómicas ha encontrado que Cloroflexi conforma el grupo más basal de todos los organismos celulares, siendo a la vez las bacterias un grupo parafilético con respecto a las arqueas y los eucariotas.[5]
Chloroflexi podría estar relacionado con otros filos como Cyanobacteria, Deinococcus-Thermus y los Gram positivos Firmicutes y Actinobacteria. Sin embargo, los árboles filogenéticos no son concluyentes.
Según el análisis filogenético del ARNr 16S, los subgrupos se relacionan del siguiente modo:[10]
ChloroflexiChloroflexi es un filo de bacterias filamentosas que es estructural y filogenéticamente Gram positivo debido a que es monodérmico, es decir, presenta una sola membrana celular. Sin embargo, la tinción Gram presenta diferentes resultados, tiñéndose a veces como Gram negativo, dependiendo del grosor de la pared celular que puede ser muy delgada. Anteriormente fueron conocidas como bacterias verdes no del azufre, sin embargo no es completamente correcto porque ni todas estas bacterias son verdes fotosintéticas, y algunas pueden utilizar compuestos reducidos de azufre como donadores de electrones.
Tienden a formar colonias encerradas en envolturas típicamente filamentosas, y se mueven mediante deslizamiento sobre superficies. Muchas especies son termófilas.
Thermomicrobia se consideró un filo, pero ahora es una clase dentro de Chloroflexi. Cavalier-Smith denomina a estos dos grupos Chlorobacteria y considera que son las bacterias más primitivas. En 2020 Cavalier-Smith en un análisis del múltiples proteínas ribosómicas ha encontrado que Cloroflexi conforma el grupo más basal de todos los organismos celulares, siendo a la vez las bacterias un grupo parafilético con respecto a las arqueas y los eucariotas.
Les Chloroflexi sont une classe de l'embranchement Chlorobacteria qui produisent de l'énergie grâce à la photosynthèse. Ils constituent l'essentiel des phototrophes anoxygeniques filamenteux (anciennement connus sous le nom des bactéries vertes non sulfureuses), même si certains sont classés séparément comme les Thermomicrobia. Ils sont nommés ainsi pour leur pigment vert, le plus souvent trouvé dans les organites photosynthétiques appelés chlorosomes.
Les chloroflexes sont généralement filamenteux. Ils sont facultativement aérobies, mais ne produisent pas de dioxygène lors de la photosynthèse, contrairement par exemple aux cyanobactéries dont ils sont phylogénétiquement très éloignés. Ils ne peuvent pas non plus fixer biologiquement le dioxyde de carbone, ils sont donc photohétérotrophes. (à l’exception de Chloroflexus aurantiacus qui possède la voie métabolique du 3-Hydroxyproniate bi-cycle permettant la fixation du carbone inorganique en carbone organique[1])
Classe Chloroflexi
Note: ♠ Strain found at the National Center for Biotechnology Information (NCBI) but not recognised by List of Prokaryotic names with Standing in Nomenclature (LPSN) or published by International Journal of Systematic and Evolutionary Microbiology (IJSB/IJSEM).
Cet arbre simplifié permet de naviguer directement vers les catégories les plus importantes. La classification phylogénétique détaillée du groupe considéré est stockée dans les catégories indiquées.
Les Chloroflexi sont une classe de l'embranchement Chlorobacteria qui produisent de l'énergie grâce à la photosynthèse. Ils constituent l'essentiel des phototrophes anoxygeniques filamenteux (anciennement connus sous le nom des bactéries vertes non sulfureuses), même si certains sont classés séparément comme les Thermomicrobia. Ils sont nommés ainsi pour leur pigment vert, le plus souvent trouvé dans les organites photosynthétiques appelés chlorosomes.
Les chloroflexes sont généralement filamenteux. Ils sont facultativement aérobies, mais ne produisent pas de dioxygène lors de la photosynthèse, contrairement par exemple aux cyanobactéries dont ils sont phylogénétiquement très éloignés. Ils ne peuvent pas non plus fixer biologiquement le dioxyde de carbone, ils sont donc photohétérotrophes. (à l’exception de Chloroflexus aurantiacus qui possède la voie métabolique du 3-Hydroxyproniate bi-cycle permettant la fixation du carbone inorganique en carbone organique)
Os cloroflexos (Chloroflexi) ou Chlorobacteria (antes bacterias verdes non do xofre) son un filo de bacterias cunha gran diversidade de fenotipos, que inclúe membros aeróbicos termófilos, que usan o osíxeno e viven a altas temperaturas, e fotótrofos anoxixénicos, que captan a luz para facer a fotosíntese, e halorrespiradores anaerobios, que usan como fonte de enerxía compostos haloxenados orgánicos (como etenos clorados tóxicos e bifenilos policlorados).
A maioría dos Chloroflexi son monodermos e na maior parte dos casos gramnegativos. Nisto diferénciase doutros grupos de bacterias que son didermos gramnegativos, coa excepción de Firmicutes (grampositivos con baixo GC), Actinobacteria (grampositivos con alto GC) e o grupo Deinococcus-Thermus (grampositivo, pero didermos cunha grosa capa de peptidoglicano).[1]
O xénero tipo do grupo Chloroflexus ten un metabolismo moi versátil. É termófilo, fotosintético anoxixénico (é dicir, que non desprende oxíxeno da fotosíntese, na que en vez de auga usa H2S ou H2), é fotoheterótrofo, aínda que tamén pode usar CO2 polo ciclo do hidroxipropionato (en vez de polo ciclo de Calvin), e na escuridade pode crecer tamén como quimioorganótrofo que respira aeróbicamente. Contén bacterioclorofila c e clorosomas. O seu fototrofismo considérase ancestral.[2] Os xéneros das distintas clases teñen características bastante diferentes.
En 1987, Carl Woese, considerado o precursor da revolución na filoxenia molecular, dividiu as Eubacteria en 11 divisións baseadas nas secuencias do ARNr 16S (SSU) e agrupou os xéneros Chloroflexus, Herpetosiphon e Thermomicrobium no grupo das "bacterias verdes non do xofre e relacionadas",[3][4] que foi renomeado provisoriamente como "Chloroflexi" no volume 1 do Bergey's Manual of Systematic Bacteriology.[5]
Considérase un filo de ramificación moi temperá na evolución das bacterias, e a súa clasificación foi analizada no volume 1 do Bergey's, establecéndose inicialmente unha clase única co mesmo nome, a clase Chloroflexi.[5] Porén, desde 2001, foron creadas novas clases para incluír as novas especies que se foron descubrindo, polo que actualmente o filo Chloroflexi está dividido en 6 clases:[6]
Con respecto á clase "Dehalococcoidetes", o nome foille dado por Hugenholtz & Stackebrandt, 2004,[7] a partir do nome da especie Dehalococcoides ethenogenes, que foi parcialmente descrita en 1997,[8] e a primeira especie que foi descrita totalmente foi Dehalogenimonas lykanthroporepellens por Moe et al. 2009,[9] pero coa descrición desta especie a clase non se fixo oficial nin se formaron familias ou ordes, xa que estas dúas especies comparten só o 90% de identidade no ARNr de 16 S, o que indica que poderían situarse en diferentes familias e mesmo ordes.[9]
O cladograma mostra a taxonomía actualmente aceptada do grupo baseada na LPSN (List of Prokaryotic names with Standing in Nomenclature) [10] e nos datos do NCBI (National Center for Biotechnology Information) [11] e a filoxenia está baseada nas secuencias do ARNr de 16 S do LTP 106 do Proxecto The All-Species Living Tree.[12]
Candidatus Chlorothrix halophila
DehalococcoidetesDehalogenimonas lykanthroporepellens
Dehalococcoides Caldilinea Anaerolineaceae Anaerolinea Ktedonobacteria Thermogemmatispora KtedonobacterialesKtedonobacter racemifer corrig.
Thermomicrobia Chloroflexi Herpetosiphon Chloroflexales OscillochlorisO. chrysea ♪ Gorlenko and Pivovarova 1989
O. trichoides (ex Szafer) Gorlenko and Korotkov 1989 emend. Keppen et al. 2000
ChloroflexaceaeChloronema giganteum ♪ Dubinina and Gorlenko 1975
ChloroflexusNotas:
♠ Cepas atopadas no NCBI pero non no LPSN.
♪ Procariotas dos que non hai cultivos puros (axénicos) illados ou dispoñibles, é dicir, que non se poden cultivar ou o cultivo dura pouco.
O nome "Chloroflexi" é un nominativo masculino plural neolatino obtido a partir do nome do xénero "Chloroflexus", que foi o primeiro xénero descrito. O nome é unha combinación do grego chloros, -a, -on (χλωρός, -ά, -όν), que significa "verde-amarelento", e do latín flexus ("dobrado") [5], polos filamentos flexionados que forma.
Os cloroflexos (Chloroflexi) ou Chlorobacteria (antes bacterias verdes non do xofre) son un filo de bacterias cunha gran diversidade de fenotipos, que inclúe membros aeróbicos termófilos, que usan o osíxeno e viven a altas temperaturas, e fotótrofos anoxixénicos, que captan a luz para facer a fotosíntese, e halorrespiradores anaerobios, que usan como fonte de enerxía compostos haloxenados orgánicos (como etenos clorados tóxicos e bifenilos policlorados).
A maioría dos Chloroflexi son monodermos e na maior parte dos casos gramnegativos. Nisto diferénciase doutros grupos de bacterias que son didermos gramnegativos, coa excepción de Firmicutes (grampositivos con baixo GC), Actinobacteria (grampositivos con alto GC) e o grupo Deinococcus-Thermus (grampositivo, pero didermos cunha grosa capa de peptidoglicano).
O xénero tipo do grupo Chloroflexus ten un metabolismo moi versátil. É termófilo, fotosintético anoxixénico (é dicir, que non desprende oxíxeno da fotosíntese, na que en vez de auga usa H2S ou H2), é fotoheterótrofo, aínda que tamén pode usar CO2 polo ciclo do hidroxipropionato (en vez de polo ciclo de Calvin), e na escuridade pode crecer tamén como quimioorganótrofo que respira aeróbicamente. Contén bacterioclorofila c e clorosomas. O seu fototrofismo considérase ancestral. Os xéneros das distintas clases teñen características bastante diferentes.
Chloroflexi adalah kelompok bakteri yang memproduksi energi melalui fotosintesis. Mereka dinamakan atas dasar pigmen mereka yang hijau, biasanya ditemukan pada klorosom.
Chloroflexi berbentuk filamen dan dapat berpindah dengan cara meluncur (bacterial gliding). Mereka bersifat aerob fakultatif, tetapi tidak memproduksi oksigen selama fotosintesis, dan memiliki metode berbeda untuk mengikat karbon (fotoheterotrofi) dari bakteri fotosintetik lainnya.
Chloroflexi adalah kelompok bakteri yang memproduksi energi melalui fotosintesis. Mereka dinamakan atas dasar pigmen mereka yang hijau, biasanya ditemukan pada klorosom.
Chloroflexi berbentuk filamen dan dapat berpindah dengan cara meluncur (bacterial gliding). Mereka bersifat aerob fakultatif, tetapi tidak memproduksi oksigen selama fotosintesis, dan memiliki metode berbeda untuk mengikat karbon (fotoheterotrofi) dari bakteri fotosintetik lainnya.
Chloroflexi er en gruppe bakterier som produserer energi igjennom fotosyntese. De har et typisk filament som gjør at de kan bevege seg ved gliding. Gruppen er også aerob, men produserer ikke oksygen under fotosyntesen. De har også en annen karbonfiksering enn andre fotosynteserende bakterier. Rekketreet indikerer også at de har hatt et separat opphav.
Denne biologirelaterte artikkelen er foreløpig kort eller mangelfull, og du kan hjelpe Wikipedia ved å utvide den. Chloroflexi er en gruppe bakterier som produserer energi igjennom fotosyntese. De har et typisk filament som gjør at de kan bevege seg ved gliding. Gruppen er også aerob, men produserer ikke oksygen under fotosyntesen. De har også en annen karbonfiksering enn andre fotosynteserende bakterier. Rekketreet indikerer også at de har hatt et separat opphav.
Chloroflexaceae ou Chloroflexi são bactérias verdes não sulfurosas. Obtêm energia mediante fotossíntese. A sua denominação deve-se ao fato de possuírem um pigmento verde, que se encontra geralmente associado a estruturas membranosas internas chamadas clorossomas.
As bactérias deste grupo são tipicamente filamentosas e movem-se mediante deslizamento sobre superfícies. São aeróbios facultativas, mas não produzem oxigênio durante a fotossíntese; realizam fotossíntese anoxigénica. A sua via de fixação de carbono também difere da de outras bactérias fotossintéticas.
Bactérias do filo Chloroflexi, são comuns e abundantes em comunidades microbianas de vida livre [1] [2] [3] [4]. Uma razão para seu sucesso é sua diversidade metabólica; cepas cultivadas do filo incluem podem ser aeróbios termófilos, fotossintetizantes anoxígenos (apesar do nome “não sulfurosa”, essas bactérias usam H2S na fotossíntese), ou ainda crescer anaerobicamente utilizando compostos halógenos como fonte de energia [5].
Os representantes cultivados do filo são classificados em quatro classes pelo banco de dados de taxonomia do genoma [6], pela Cloroflexia e Ktedonobacteria principalmente aeróbias e pelas anaeróbias Anaerolineae e Dehalococcoidia [5].
Um dos principais representantes, Chloroflexus, é filamentoso, termofílico e cresce em associação com cianobactérias, dando origem à cor laranja-avermelhada de fontes termais.
Em 1987, Carl Woese dividiu as Eubactérias baseado na sequencia de RNA ribossomal 16S e agrupou os gêneros Chloroflexus , Herpetosiphon e Thermomicrobium em "bactérias e parentes verdes não-enxofre" [28][29], que foi temporariamente renomeada como "Chloroflexi" no primeiro volume do Manual de Bacteriologia Sistemática de Bergey [30].
Sendo um filo ramificação profunda, a sua classificação foi analisada no primeiro volume do Manual de Bacteriologia Sistemática de Bergey e incluiu uma única classe com o mesmo nome, a classe Chloroflexi [30]. Desde 2001 no entanto, novas classes foram criadas graças a espécies recém-descobertas, sendo o filo Chloroflexi é dividido em [31]:
Em relação à classe "Dehalococcoidetes ", o nome do marcador foi determinado por Hugenholtz & Stackebrandt, 2004 [32], depois de "Dehalococcoides ethenogenes", uma espécie parcialmente descrita em 1997 [33], sendo que a primeira espécie totalmente descrita foi a Dehalogenimonas lykanthroporepellens por Moe et al. 2009 [34].
O nome "Chloroflexi" é um Neolatin plural de "Chloroflexus", que é o nome do primeiro gênero descrito. O substantivo é uma combinação do grego chloros (χλωρός) [6], que significa "amarelo-esverdeado" e o latim flexus (do flecto) [7], que significa "dobrado" para significar "uma flexão verde" [8]. Deve ser, portanto, notar-se que a etiologia não é devida ao cloro, um elemento (ar ácido muriático deflogisticado) que foi confirmada como tal em 1810 por Humphry Davy e nomeado após a sua cor verde pálido. Outra filo com a mesma raiz é Chlorobi , enquanto Cyanobacteria tem as raízes cianobactérias (κύανος) que significa "azul-verde".
Thermoflexus hugenholtzii Dodsworth et al. 2014
Dehalococcoides Löffler et al. 2013
D. lykanthroporepellens Moe et al. 2009 (type sp.)
D. alkenigignens Bowman et al. 2013
D. formicexedens Key et al. 2017
Litorilinea aerophila Kale et al. 2013
C. aerophila Sekiguchi et al. 2003 [19]
C. tarbellica Grégoire et al. 2011
Ardenticatena maritima Kawaichi et al. 2013
Thermomarinilinea lacunifontana Nunoura et al. 2013
A. thermolimosa Yamada et al. 2006 [17]
A. thermophila Sekiguchi et al. 2003 [19]
Flexilinea flocculi Sun et al. 2015
Ornatilinea apprima Podosokorskaya et al. 2013
Levilinea saccharolytica Yamada et al. 2006 [17]
Bellilinea caldifistulae Yamada et al. 2007
Pelolinea submarina Imachi et al. 2014
Leptolinea tardivitalis Yamada et al. 2006 [17]
Longilinea arvoryzae Yamada et al. 2007 [18]
T. foliorum Yabe et al. 2011
T. carboxidivorans King & King 2014
T. onikobensis Yabe et al. 2011 (type sp.)
Dictyobacter aurantiacus Yabe et al. 2017
Ktedonobacter racemifer corrig. Cavaletti et al. 2007
T. hazakensis Yabe et al. 2010
T. narukonensis Yabe, Sakai & Yokota 2016
Nitrolancea hollandica Sorokin et al. 2014
Sphaerobacter thermophilus Demharter et al. 1989
T. peleae King & King 2014
T. pharmacophila Houghton et al. 2015
T. carboxidum King & King 2014
T. roseum Jackson et al. 1973
H. aurantiacus Holt & Lewin 1968
H. geysericola Lewin 1970
Kallotenue papyrolyticum Cole et al. 2013
Roseiflexus castenholzii Hanada et al. 2002
C. aurantiacus Pierson & Castenholz 1974
C. aggregans Hanada et al. 1995
C. islandicus Gaisin et al. 2017
A análise genômica comparativa refinou a taxonomia da classe Cloroflexia, dividindo os Chloroflexales na subordem Chloroflexineae, consistindo das famílias Oscillachloridaceae e Chloroflexaceae, e da subordem Roseiflexineae, família Roseiflexaceae [9]. A taxonomia revisada foi baseada na identificação de um número de indels de assinatura conservada (CSIs) que servem como marcadores moleculares altamente confiáveis de ancestralidade compartilhada [9] [10] [11]. Apoio adicional para a divisão dos Chloroflexales em duas subordens são as diferenças observadas nas características fisiológicas, onde cada subordem é caracterizada por carotenóides distintos, quinonas e perfis de ácidos graxos que estão consistentemente ausentes na outra subordem [10] [11]. Além de demarcar fileiras taxonômicas, os CSIs podem desempenhar um papel nas características únicas dos membros dentro do clado. Em particular, uma inserção de quatro aminoácidos na proteína piruvato flavodoxina / ferredoxina oxidoredutase, uma proteína que desempenha um papel importante em organismos fotossintéticos, foi encontrada exclusivamente entre todos os membros do gênero Chloroflexus, e acredita-se que desempenhe um importante papel funcional [14].
Atualmente, taxonomia aceita segue a lista abaixo [20, 21, 22]:
1. Thompson LR, Sanders JG, McDonald D, Amir A, Ladau J, Locey KJ, et al. A communal catalogue reveals Earth’s multiscale microbial diversity. Nature. 2017;551:457–63. Disponível em: https://www.nature.com/articles/nature24621
2. Delgado-Baquerizo M, Oliverio AM, Brewer TE, Benavent-González A, Eldridge DJ, Bardgett RD, et al. A global atlas of the dominant bacteria found in soil. Science. 2018;359:320–5. Disponível em: https://science.sciencemag.org/content/359/6373/320/tab-figures-data
3. Sunagawa S, Coelho LP, Chaffron S, Kultima JR, Labadie K, Salazar G, et al. Structure and function of the global ocean microbiome. Science. 2015;348:1261359. Disponível em: https://science.sciencemag.org/content/348/6237/1261359.summary
4. Mehrshad M, Salcher MM, Okazaki Y, Nakano S, Šimek K, Andrei A-S, et al. Hidden in plain sight—highly abundant and diverse planktonic freshwater Chloroflexi. Microbiome. 2018;6:176. Disponível em: https://microbiomejournal.biomedcentral.com/articles/10.1186/s40168-018-0563-8
5. Whitman WB. Bergey’s manual of systematics of Archaea and Bacteria. Wiley Online Library; New York, United States, 2015. Disponível em: https://onlinelibrary.wiley.com/doi/book/10.1002/9781118960608
6. χλωρός. Liddell, Henry George; Scott, Robert; A Greek–English Lexicon at the Perseus Project
7. Lewis, Charlton T. and Charles Short, A Latin Dictionary. Oxford: Clarendon Press, 1879.Online version at Perseus
8. Don J. Brenner; Noel R. Krieg; James T. Staley (July 26, 2005) [1984(Williams & Wilkins)]. George M. Garrity (ed.). Introductory Essays. Bergey's Manual of Systematic Bacteriology. 2a (2nd ed.). New York: Springer. p. 304. ISBN 978-0-387-24143-2. British Library no. GBA561951.
9. Gupta RS, Chander P, George S (2013). "Phylogenetic framework and molecular signatures for the class Chloroflexia and its different clades; proposal for division of the class Chloroflexia class. nov. [corrigido] into the suborder Chloroflexineae subord. nov., consisting of the emended family Oscillochloridaceae and the family Chloroflexaceae fam. nov., and the suborder Roseiflexineae subord. nov., containing the family Roseiflexaceae fam. nov". Antonie van Leeuwenhoek. 103(1): 99–119.1589. Disponível em: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22903492
10. Rokas, A.; Holland, P. W. (2000). "Rare genomic changes as a tool for phylogenetics". Trends in Ecology & Evolution. 15 (11): 454–459. doi:10.1016/S0169-5347(00)01967-4. Disponível em: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11050348
11. Gupta, R. S.; Griffiths, E. (2002). "Critical issues in bacterial phylogeny". Theoretical Population Biology. 61 (4): 423–434. doi:10.1006/tpbi.2002.1589. Disponível em: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12167362.
12. Hanada S, Pierson BK (2006) The Family Chloroflexaceae. In: The prokaryotes: a handbook on the biology of bacteria, pp. 815–842. Eds Dworkin M, Falkow S, Rosenberg E, Schleifer KH, Stackebrandt E Springer-: New York.
13. Pierson BK, Castenholz RW (1992) The Family Chloroflexaceae. In: The prokaryotes, pp. 3754–3775. Eds Balows A, Truper HG, Dworkin M, Harder W, Schleifer KH Springer-: New York.
14. Stolz, F. M.; Hansmann, I. (1990). "An MspI RFLP detected by probe pFMS76 D20S23 isolated from a flow-sorted chromosome 20-specific DNA library". Nucleic Acids Research. 18 (7): 1929. doi:10.1093/nar/18.7.1929. Disponível em: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC330654/
15. J.P. Euzéby. "Chloroflexi". List of Prokaryotic names with Standing in Nomenclature(LPSN). Disponível em: http://www.bacterio.net/-classifphyla.html#Chlorobi
16. Sayers; et al. "Chloroflexi". National Center for Biotechnology Information (NCBI) taxonomy database. Disponível em: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/Taxonomy/Browser/wwwtax.cgi?mode=Undef&id=200795&lvl=6&lin
17. Yamada, T.; Sekiguchi, Y.; Hanada, S.; Imachi, H.; Ohashi, A.; Harada, H.; Kamagata, Y. (2006). "Anaerolinea thermolimosa sp. nov., Levilinea saccharolytica gen. nov., sp. nov. And Leptolinea tardivitalis gen. nov., sp. nov., novel filamentous anaerobes, and description of the new classes Anaerolineae classis nov. And Caldilineae classis nov. In the bacterial phylum Chloroflexi". International Journal of Systematic and Evolutionary Microbiology. 56 (6): 1331–1340. Disponível em: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16738111
18. Yamada, T.; Imachi, H.; Ohashi, A.; Harada, H.; Hanada, S.; Kamagata, Y.; Sekiguchi, Y. (2007). "Bellilinea caldifistulae gen. nov., sp. nov. And Longilinea arvoryzae gen. nov., sp. nov., strictly anaerobic, filamentous bacteria of the phylum Chloroflexi isolated from methanogenic propionate-degrading consortia". International Journal of Systematic and Evolutionary Microbiology. 57 (10): 2299–2306.
Disponível em: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17911301
19. Sekiguchi, Y.; Yamada, T.; Hanada, S.; Ohashi, A.; Harada, H.; Kamagata, Y. (2003). "Anaerolinea thermophila gen. nov., sp. nov. And Caldilinea aerophilagen. nov., sp. nov., novel filamentous thermophiles that represent a previously uncultured lineage of the domain Bacteria at the subphylum level". International Journal of Systematic and Evolutionary Microbiology. 53 (6): 1843–1851. Disponível em: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14657113
20. Gupta RS, Chander P, George S (2013). "Phylogenetic framework and molecular signatures for the class Chloroflexia and its different clades; proposal for division of the class Chloroflexia class. nov. [corrected] into the suborder Chloroflexineae subord. nov., consisting of the emended family Oscillochloridaceae and the family Chloroflexaceae fam. nov., and the suborder Roseiflexineae subord. nov., containing the family Roseiflexaceae fam. nov". Antonie van Leeuwenhoek. 103 (1): 99–119. doi:10.1007/s10482-012-9790-3. Disponível em: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22903492
21. Cole JK, Gieler BA, Heisler DL, Palisoc MM, Williams AJ, Dohnalkova AC, Ming H, Yu TT, Dodsworth JA, Li WJ, Hedlund BP (2013). "Kallotenue papyrolyticum gen. nov., sp. nov., a cellulolytic and filamentous thermophile that represents a novel lineage (Kallotenuales ord. nov., Kallotenuaceae fam. nov.) within the class Chloroflexia". Int J Syst Evol Microbiol. 63 (Pt 12): 4675–82. doi:10.1099/ijs.0.053348-0. Disponível em: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23950149
22. Classification of Chloroflexi entry in LPSN. "List of Bacterial Names with Standing in Nomenclature: a folder available on the Internet". Int J Syst Bacteriol. Microbiology Society. 47 (2): 590–2. Disponível em: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9103655
23. Krzmarzick M. J. , Crary B. B. , Harding J. J. , Oyerinde O. O. , Leri A. C. , Myneni S. C. , Novak P. J. . ( 2012; ). Natural niche for organohalide-respiring Chloroflexi. . Appl Environ Microbiol 78:, 393––401. Disponível em: https://aem.asm.org/content/aem/78/2/393.full.pdf.
24. Adrian L, Szewzyk U, Wecke J, Görisch H. 2000. Bacterial dehalorespiration with chlorinated benzenes. Nature 408:580 –583. Disponível em: https://www.nature.com/articles/35046063
25. Fennell DE, Nijenhuis I, Wilson SF, Zinder SH, Häggblom MM. 2004. Dehalococcoides ethenogenes strain 195 reductively dechlorinates diverse chlorinated aromatic pollutants. Environ. Sci. Technol. 38:2075–2081. Disponível em: https://pubs.acs.org/doi/10.1021/es034989b
26. He J, Sung Y, Krajmalnik-Brown R, Ritalahti km, Löffler FE. 2005. Isolation and characterization of Dehalococcoides sp. strain FL2, a trichloroethene (TCE)- and 1,2-dichloroethene-respiring anaerobe. Environ. Microbiol. 7:1442–1450. Disponível em: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16104866
27. Vartoukian S R, Adamowska A, Lawlor M et al. In Vitro Cultivation of 'Unculturable' Oral Bacteria, Facilitated by Community Culture and Media Supplementation with Siderophores. PLoS One 2016; Jan 14;11(1):e0146926. Disponível em: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26764907
28. Holland L. (22 May 1990). "Woese,Carl in the forefront of bacterial evolution revolution". Scientist. 4 (10)
29. Woese, C. R. (1987). "Bacterial evolution". Microbiological Reviews. 51 (2): 221–271. Disponível em: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2439888
30. Don J. Brenner; Noel R. Krieg; James T. Staley (July 26, 2005) [1984(Williams & Wilkins)]. George M. Garrity, ed. Introductory Essays. Bergey's Manual of Systematic Bacteriology. (2nd ed.). New York: Springer. p. 304. ISBN 978-0-387-24143-2. British Library no. GBA561951.
31. Bacterial classification entry in LPSN "List of Bacterial Names with Standing in Nomenclature: a folder available on the Internet". Int J Syst Bacteriol. 47 (2): 590–2. Disponível em: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9103655
32. Hugenholtz, P.; Stackebrandt, E. (2004). "Reclassification of Sphaerobacter thermophilus from the subclass Sphaerobacteridae in the phylum Actinobacteria to the class Thermomicrobia (emended description) in the phylum Chloroflexi (emended description)". International Journal of Systematic and Evolutionary Microbiology. 54 (6): 2049–2051. Disponível em: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15545432
33. Maymo-Gatell, X.; Chien, Y.; Gossett, J. M.; Zinder, S. H. (1997). "Isolation of a Bacterium That Reductively Dechlorinates Tetrachloroethene to Ethene". Science. 276(5318): 1568–1571. Disponível em: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9171062
34. Moe, W. M.; Yan, J.; Nobre, M. F.; Da Costa, M. S.; Rainey, F. A. (2009). "Dehalogenimonas lykanthroporepellens gen. nov., sp. nov., a reductively dehalogenating bacterium isolated from chlorinated solvent-contaminated groundwater". International Journal of Systematic and Evolutionary Microbiology. 59 (11): 2692–2697. Disponível em: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19625421
綠彎菌門(Chloroflexi)是一類通過光合作用產生能量的細菌，又稱作綠非硫細菌，儘管還有一部分稱作熱微菌的細菌也屬於綠非硫細菌。它們具有綠色的色素，包括作爲反應中心的菌綠素a和作爲天線分子的菌綠素c，通常位于稱作綠体的微囊中。
典型的綠彎菌門細菌是線形的，通過滑行來移動。它們是兼性厭氧生物，在光合作用中不產生氧氣，不能固氮。利用3-羥基丙酸途徑，而不是常見的卡爾文途徑來固定二氧化碳。細胞壁的肽聚糖中含有D-鳥氨酸，類似于革蘭氏陽性菌，但革蘭氏染色結果仍爲陰性。系統發生樹顯示綠彎菌門和其他的光合細菌具有不同的起源。
这是一篇與细菌相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。
綠彎菌門(Chloroflexi)是一類通過光合作用產生能量的細菌，又稱作綠非硫細菌，儘管還有一部分稱作熱微菌的細菌也屬於綠非硫細菌。它們具有綠色的色素，包括作爲反應中心的菌綠素a和作爲天線分子的菌綠素c，通常位于稱作綠体的微囊中。
典型的綠彎菌門細菌是線形的，通過滑行來移動。它們是兼性厭氧生物，在光合作用中不產生氧氣，不能固氮。利用3-羥基丙酸途徑，而不是常見的卡爾文途徑來固定二氧化碳。細胞壁的肽聚糖中含有D-鳥氨酸，類似于革蘭氏陽性菌，但革蘭氏染色結果仍爲陰性。系統發生樹顯示綠彎菌門和其他的光合細菌具有不同的起源。
クロロフレクサス門（Chloroflexi、クロロフレクスス門）は真正細菌の門である。カール・ウーズが光合成性の緑色非硫黄細菌を含む系統群として定義したのが始まりだが、光合成細菌は1目のみであり、非光合成の好熱菌や放線菌様の細菌も含んでいる。形態や特徴で定義するのは困難であるため、16S rRNA系統解析などに基づいて定義されている。綱の数としては6を含み、プロテオバクテリア門やフィルミクテス門など大型の門と並ぶ。
タイプであるChloroflexusは、Χλωρός（クローロス/希: 緑色） + flexus（フレクスス/羅: 曲がった）を語源とする。ラテン語読みでクロロフレクスス門とも呼ばれる。
クロロフレクサス門に属する細菌はリポ多糖(LPS)を含む外膜を持たず、ペプチドグリカン壁もないか、変わった組成になっている。これまでのところグラム陰性で糸状の群体を形成するものが多いが、約1/3がグラム陽性菌で、好熱菌や気菌糸と胞子を形成する放線菌様の種も含んでいる。2009年以降、姉妹群と想定される藍藻類と共にグラム陽性菌の系統に含まれるとする仮説が出ている[1][2]。
緑色非硫黄細菌を含む系統群であるが、他にも非光合成性の様々な細菌が含まれている。これまでに以下に示す6つの系統が存在していることが知られている。またそれぞれの系統には未培養の細菌が存在しており、それらはここに記した系統の説明にあてはまらない性質を持っている可能性もある。
糸状の群体を形成し滑走により運動する細菌からなる系統。緑色非硫黄細菌と、それによく似た非光合成性の細菌が含まれている。
高度好熱性で、偏性好気性の桿菌からなる系統。運動能はない。Sphaerobacterは一時は放線菌に近縁と考えられたことがあり、またThermomicrobiumに独自の門をあてる見解もある。しかしこの2つは系統的に近縁であることからクロロフレクサス門に含めて考えられるようになっている。
偏性嫌気性で、糸状の群体を形成する細菌からなる系統。滑走能はない。排水処理施設の嫌気性汚泥から分離される。
好熱性で滑走能のない糸状の群体を形成する細菌を含む系統。
菌糸や胞子形成などの特徴を持つ。微好気、従属栄養。
テトラクロロエチレンを分解する脱塩素細菌"Dehalococcoides ethenogenes"（未記載）を含む系統。なお、2009年に近縁のDehalogenimonas lykanthroporepellens、Dehalogenimonas lykanthroporepellens、2013年にはDehalogenimonas alkenigignens、Dehalococcoides mccartyiが記載された。
主として海洋から得られる系統で、その正体は現在のところ全く不明。
クロロフレクサス門（Chloroflexi、クロロフレクスス門）は真正細菌の門である。カール・ウーズが光合成性の緑色非硫黄細菌を含む系統群として定義したのが始まりだが、光合成細菌は1目のみであり、非光合成の好熱菌や放線菌様の細菌も含んでいる。形態や特徴で定義するのは困難であるため、16S rRNA系統解析などに基づいて定義されている。綱の数としては6を含み、プロテオバクテリア門やフィルミクテス門など大型の門と並ぶ。
タイプであるChloroflexusは、Χλωρός（クローロス/希: 緑色） + flexus（フレクスス/羅: 曲がった）を語源とする。ラテン語読みでクロロフレクスス門とも呼ばれる。
녹만균류(綠彎菌類)는 녹만균문(綠彎菌門, Chloroflexi 또는 Chlorobacteria)에 속하는 세균의 총칭이다.[1] 광합성을 위해 빛을 이용하는 무산소성 광합성균과 에너지원으로써 할로겐화 유기체(독성을 지닌 염화 에탄화합물과 폴리염화 비페닐과 같은)를 이용하는 혐기성 유기할로겐호흡균 등을 포함한 다양한 표현형과 함께 고립종들을 포함하고 있다.
