Os cloroflexos (Chloroflexi) ou Chlorobacteria (antes bacterias verdes non do xofre) son un filo de bacterias cunha gran diversidade de fenotipos, que inclúe membros aeróbicos termófilos, que usan o osíxeno e viven a altas temperaturas, e fotótrofos anoxixénicos, que captan a luz para facer a fotosíntese, e halorrespiradores anaerobios, que usan como fonte de enerxía compostos haloxenados orgánicos (como etenos clorados tóxicos e bifenilos policlorados).
A maioría dos Chloroflexi son monodermos e na maior parte dos casos gramnegativos. Nisto diferénciase doutros grupos de bacterias que son didermos gramnegativos, coa excepción de Firmicutes (grampositivos con baixo GC), Actinobacteria (grampositivos con alto GC) e o grupo Deinococcus-Thermus (grampositivo, pero didermos cunha grosa capa de peptidoglicano).[1]
O xénero tipo do grupo Chloroflexus ten un metabolismo moi versátil. É termófilo, fotosintético anoxixénico (é dicir, que non desprende oxíxeno da fotosíntese, na que en vez de auga usa H2S ou H2), é fotoheterótrofo, aínda que tamén pode usar CO2 polo ciclo do hidroxipropionato (en vez de polo ciclo de Calvin), e na escuridade pode crecer tamén como quimioorganótrofo que respira aeróbicamente. Contén bacterioclorofila c e clorosomas. O seu fototrofismo considérase ancestral.[2] Os xéneros das distintas clases teñen características bastante diferentes.
En 1987, Carl Woese, considerado o precursor da revolución na filoxenia molecular, dividiu as Eubacteria en 11 divisións baseadas nas secuencias do ARNr 16S (SSU) e agrupou os xéneros Chloroflexus, Herpetosiphon e Thermomicrobium no grupo das "bacterias verdes non do xofre e relacionadas",[3][4] que foi renomeado provisoriamente como "Chloroflexi" no volume 1 do Bergey's Manual of Systematic Bacteriology.[5]
Considérase un filo de ramificación moi temperá na evolución das bacterias, e a súa clasificación foi analizada no volume 1 do Bergey's, establecéndose inicialmente unha clase única co mesmo nome, a clase Chloroflexi.[5] Porén, desde 2001, foron creadas novas clases para incluír as novas especies que se foron descubrindo, polo que actualmente o filo Chloroflexi está dividido en 6 clases:[6]
Con respecto á clase "Dehalococcoidetes", o nome foille dado por Hugenholtz & Stackebrandt, 2004,[7] a partir do nome da especie Dehalococcoides ethenogenes, que foi parcialmente descrita en 1997,[8] e a primeira especie que foi descrita totalmente foi Dehalogenimonas lykanthroporepellens por Moe et al. 2009,[9] pero coa descrición desta especie a clase non se fixo oficial nin se formaron familias ou ordes, xa que estas dúas especies comparten só o 90% de identidade no ARNr de 16 S, o que indica que poderían situarse en diferentes familias e mesmo ordes.[9]
O cladograma mostra a taxonomía actualmente aceptada do grupo baseada na LPSN (List of Prokaryotic names with Standing in Nomenclature) [10] e nos datos do NCBI (National Center for Biotechnology Information) [11] e a filoxenia está baseada nas secuencias do ARNr de 16 S do LTP 106 do Proxecto The All-Species Living Tree.[12]
Candidatus Chlorothrix halophila
DehalococcoidetesDehalogenimonas lykanthroporepellens
Dehalococcoides Caldilinea Anaerolineaceae Anaerolinea Ktedonobacteria Thermogemmatispora KtedonobacterialesKtedonobacter racemifer corrig.
Thermomicrobia Chloroflexi Herpetosiphon Chloroflexales OscillochlorisO. chrysea ♪ Gorlenko and Pivovarova 1989
O. trichoides (ex Szafer) Gorlenko and Korotkov 1989 emend. Keppen et al. 2000
ChloroflexaceaeChloronema giganteum ♪ Dubinina and Gorlenko 1975
ChloroflexusNotas:
♠ Cepas atopadas no NCBI pero non no LPSN.
♪ Procariotas dos que non hai cultivos puros (axénicos) illados ou dispoñibles, é dicir, que non se poden cultivar ou o cultivo dura pouco.
O nome "Chloroflexi" é un nominativo masculino plural neolatino obtido a partir do nome do xénero "Chloroflexus", que foi o primeiro xénero descrito. O nome é unha combinación do grego chloros, -a, -on (χλωρός, -ά, -όν), que significa "verde-amarelento", e do latín flexus ("dobrado") [5], polos filamentos flexionados que forma.
Os cloroflexos (Chloroflexi) ou Chlorobacteria (antes bacterias verdes non do xofre) son un filo de bacterias cunha gran diversidade de fenotipos, que inclúe membros aeróbicos termófilos, que usan o osíxeno e viven a altas temperaturas, e fotótrofos anoxixénicos, que captan a luz para facer a fotosíntese, e halorrespiradores anaerobios, que usan como fonte de enerxía compostos haloxenados orgánicos (como etenos clorados tóxicos e bifenilos policlorados).
A maioría dos Chloroflexi son monodermos e na maior parte dos casos gramnegativos. Nisto diferénciase doutros grupos de bacterias que son didermos gramnegativos, coa excepción de Firmicutes (grampositivos con baixo GC), Actinobacteria (grampositivos con alto GC) e o grupo Deinococcus-Thermus (grampositivo, pero didermos cunha grosa capa de peptidoglicano).
O xénero tipo do grupo Chloroflexus ten un metabolismo moi versátil. É termófilo, fotosintético anoxixénico (é dicir, que non desprende oxíxeno da fotosíntese, na que en vez de auga usa H2S ou H2), é fotoheterótrofo, aínda que tamén pode usar CO2 polo ciclo do hidroxipropionato (en vez de polo ciclo de Calvin), e na escuridade pode crecer tamén como quimioorganótrofo que respira aeróbicamente. Contén bacterioclorofila c e clorosomas. O seu fototrofismo considérase ancestral. Os xéneros das distintas clases teñen características bastante diferentes.
