Boletus ye un xéneru d'hongos, qu'inclúi aproximao 300 especies.[1] Esti xéneru foi definíu y descritu orixinalmente por Elias Magnus Fries en 1821, arrexuntando a tolos hongos que presenten himenio con poros. Darréu fueron definiéndose otros xéneros que les sos especies incluyíen esta carauterística, como Tylopilus, descritu por Petter Adolf Karsten en 1881. Coles mesmes, se readoptaron o redefinieron xéneros yá en desusu, como Leccinum
Dalgunes de les especies que d'antiguo se clasificaben nesti taxón fueron darréu allugaes n'otros xéneros, como asocede coles especies Leccinum scabrum, Tylopilus felleus, Chalciporus piperatus o Suillus luteus.
El nome del xéneru deriva del llatín bōlēlos tos, "cogorda", y del griegu antiguu βωλιτης, que provien de la mesma de bōlos/βωλος, "bultu" o "montón".[2][3] Galeno de Pérgamo (130-200) mentaba nos sos escritos a los βωλιτης, anque se piensa que faía referencia a l'apreciada Amanita caesarea, que nun ta rellacionada col xéneru Boletus.[4]
Munches especies del xéneru Boletus son comestibles y apreciaos en gastronomía, siendo la más conocida Boletus edulis. Tamién son recoyíos pal consumu les cogordes de B. badius, B. aereus y otres especies, tamién bien apreciaes como boletus aestivalis o reticulatus y boletus pinophilus.. Otres, como B. calopus, tienen sabor amargoso o desagradable y nun se consideren hongos comestibles.
Delles guíes d'hongos encamienten evitar tolos Boletus que presenten poros acolorataos, sicasí B. erythropus y B. luridus son comestibles dempués de ser convenientemente cocíos.
La ingesta d'hongos venenosos de cutiu produz síntomes gastrointestinales. Nel xéneru Boletus aisllóse una glicoproteína citotóxica llamada bolesatina. En 2007, atopóse un componente similar —llamáu, n'inglés, bolevenine—, na especie venenosa Boletus venenatus, de China.[5] Hanse documentáu muertes por ingesta de Boletus pulcherrimus. En 1994, una pareya desenvolvió síntomes gastrointestinales acabante comer cogordes d'esta especie, finando l'home. L'autopsia reveló infartu intestinal.[6] Boletus satanas tamién tien mala fama como hongu venenosu, anque nun se conocen casos de muerte por causa del so consumu. Tamién s'aislló muscarina en delles especies, anque la so cantidá ye farmacológicamente insignificante y namái causa síntomes menores.[6]
Boletus ye un xéneru d'hongos, qu'inclúi aproximao 300 especies. Esti xéneru foi definíu y descritu orixinalmente por Elias Magnus Fries en 1821, arrexuntando a tolos hongos que presenten himenio con poros. Darréu fueron definiéndose otros xéneros que les sos especies incluyíen esta carauterística, como Tylopilus, descritu por Petter Adolf Karsten en 1881. Coles mesmes, se readoptaron o redefinieron xéneros yá en desusu, como Leccinum
Dalgunes de les especies que d'antiguo se clasificaben nesti taxón fueron darréu allugaes n'otros xéneros, como asocede coles especies Leccinum scabrum, Tylopilus felleus, Chalciporus piperatus o Suillus luteus.
El nome del xéneru deriva del llatín bōlēlos tos, "cogorda", y del griegu antiguu βωλιτης, que provien de la mesma de bōlos/βωλος, "bultu" o "montón". Galeno de Pérgamo (130-200) mentaba nos sos escritos a los βωλιτης, anque se piensa que faía referencia a l'apreciada Amanita caesarea, que nun ta rellacionada col xéneru Boletus.
.jpg)
