Multimedia w Wikimedia Commons Szlarnik pacyficzny (Zosterops conspicillatus) – gatunek małego ptaka z rodziny szlarników. Klasyfikacja niejasna; IOC wyróżnia dwa podgatunki, szlarnika pacyficznego, który zamieszkiwał wyspę Guam (ostatni raz widziany w 1983; wymarły) i szlarnika białokantarowego, który zamieszkuje trzy wyspy spośród północnych Marianów Północnych (zagrożony wyginięciem).
Po raz pierwszy gatunek opisał Friedrich Heinrich von Kittlitz w 1833 na podstawie holotypu z wyspy Guam. Nowemu gatunkowi nadał nazwę Dicæum conspicillatum[3]. Obecnie (2017) Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny umieszcza szlarnika pacyficznego w rodzaju Zosterops pod nazwą Z. conspicillatus. Wyróżnia dwa podgatunki: nominatywny (szlarnik pacyficzny[4]) i Z. c. saypani (szlarnik białokantarowy[4])[5], który został opisany po raz pierwszy przez Dubois w 1902 na podstawie holotypu z Saipan[6]. Klasyfikacja jest jednak sporna. Niektórzy uznają te dwa podgatunki za odrębne gatunki[7], są również odrębnie klasyfikowane przez IUCN[8][9]. Badania mtDNA nie wykazały znaczącej różnicy między ptakami z Guam a szlarnikami białokantarowymi; różnice w sekwencjach badanych par zasad wynosiły 0,6 ± 0,5%, co jest typowe dla ptaków wróblowych należących do jednego gatunku[10].
Długość ciała wynosi około 10[7]–12[11][8] cm, masa ciała 7,9–10,5 g[7]. Wierzch ciała jest jaskrawy, oliwkowozielony, pokrywy uszne oliwkowe. Widoczna biała obrączka oczna. Spód ciała białożółty[11].
Wymarły szlarnik pacyficzny zamieszkiwał wyspę Guam[12]. Szlarniki białokantarowe występują na trzech wyspach spośród północnych Marianów Północnych: Saipan, Tinian i Aguijan[11].
Szlarniki białokantarowe zamieszkują różnorodne środowiska – od lasów porastających wapienne skały po zarośla wtórne z krzewami i siedliska ludzkie. Są rzadsze na sawannach z trawami o ostrych źdźbłach. Często żerują w większych stadach w koronach drzew. Żywią się nasionami, owadami, owocami, gąsienicami. Zdają się konkurować o pokarm z większymi złotoszlarnikami (Cleptornis marchei)[11]. Szlarniki pacyficzne, zamieszkujące Guam, występowały niemal ze wszystkich środowiskach na wyspie. Żerowały w figowcach (Ficus) i drzew Guettarda (marzanowate), zaroślach wtórnych, na obszarach trawiastych i zboczach; obserwowano je również na plażach i bagnach[13].
Okres lęgowy szlarników białokantarowych trwa od stycznia do lutego oraz w sierpniu i październiku. Na Saipan jego najintensywniejszy przebieg przypada na luty i marzec. Najczęściej gniazda zakładają w zaroślach Leucaena leucocephala[11]. W przpadku szlarników pacyficznych odnotowano niewiele gniazd; Według Harterta umieszczone były od 1 do 2 m nad ziemią. Jedno zbudowane było z delikatnych włókien roślinnych i korzonków[13].
IUCN klasyfikuje obydwa podgatunki jako odrębne gatunki. Szlarnik pacyficzny jest wymarły (EX, Extinct)[9]. Przyczyną jego wymarcia było wprowadzenie na wyspę węża Boiga irregularis; po tym liczebność populacji zaczęła gwałtownie spadać. Podczas badań w latach 1963–1968 szlarniki pacyficzne występowały już tylko na izolowanych obszarach, w latach 70. XX wieku jedynie w okolicach klifów i północnego płaskowyżu. W 1981 odnotowano 2200 osobników, zamieszkujących obszar odpowiadający zaledwie 2% pierwotnego zasięgu. Ostatnia obserwacja miała miejsce w czerwcu 1983, podgatunek uznano za wymarły[12][13]. Szlarniki białokantarowe klasyfikowane są jako zagrożone wyginięciem (EN, Endangered)[8]. Na Taitan zagrożenie dla tych ptaków stanowią węże Boiga irregularis. Z 2007 pochodzi informacja o planowanych szkoleniach żołnierzy na Tinian co, podobnie jak rozwój turystyki, stanowi potencjalne zagrożenie dla szlarników[11].
Lista wymarłych gatunków za: Maas, P.H.J: Globally Extinct Birds. The Sixth Extinction, 2 stycznia 2017. [dostęp 24 maja 2017].
Szlarnik pacyficzny (Zosterops conspicillatus) – gatunek małego ptaka z rodziny szlarników. Klasyfikacja niejasna; IOC wyróżnia dwa podgatunki, szlarnika pacyficznego, który zamieszkiwał wyspę Guam (ostatni raz widziany w 1983; wymarły) i szlarnika białokantarowego, który zamieszkuje trzy wyspy spośród północnych Marianów Północnych (zagrożony wyginięciem).
