De watersla (Pistia stratiotes) of mosselplant is de enige soort uit het geslacht Pistia. Het is een waterplant, die bestaat uit los drijvende bladrozetten. De rozetten zijn uitgespreid of opgericht, tot 25 cm breed, met uitlopers en vele, fijn veervormig vertakte wortels. De zittende bladeren zijn zachtbehaard en dof bleekgroen. Ze hebben drie tot twaalf evenwijdige, verdiept liggende nerven. De 2–15 cm grote bladeren zijn breed wigvormig met een afgeronde top . De haren op de bladeren zijn waterafstotend en tussen de haren wordt veel lucht vastgehouden, wat de plant een hoog drijfvermogen geeft. Hierdoor kunnen zelfs zwaardere watervogels over een “tapijt” van watersla lopen.
De bloemen zijn zeer klein. Een aantal mannelijke bloemen en één vrouwelijke bloem zitten tezamen in een puntzakvormig, in het midden ingesnoerd schutblad. De schutbladeren met de bloemen zitten verscholen tussen de bladeren en zijn maar zelden goed zichtbaar. Er worden zelden bessen gevormd. Deze zijn eivormig en circa 5 mm groot.
De watersla vermeerdert zich hoofdzakelijk vegetatief via uitlopers. Dit gaat zo snel dat één plant via zijn nakomelingen al snel een heel wateroppervlak kan bedekken.
De watersla komt voor aan het oppervlak van stilstaande en traagstromende wateren. De herkomst is onduidelijk. In België en Nederland wordt de watersla in vijvers en aquaria gekweekt. Soms verwildert de soort 's zomers in stadsgrachten.
De watersla is een waardplant voor de mot Theretra silhetensis.
Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Pistia stratiotes op Wikimedia Commons. De watersla (Pistia stratiotes) of mosselplant is de enige soort uit het geslacht Pistia. Het is een waterplant, die bestaat uit los drijvende bladrozetten. De rozetten zijn uitgespreid of opgericht, tot 25 cm breed, met uitlopers en vele, fijn veervormig vertakte wortels. De zittende bladeren zijn zachtbehaard en dof bleekgroen. Ze hebben drie tot twaalf evenwijdige, verdiept liggende nerven. De 2–15 cm grote bladeren zijn breed wigvormig met een afgeronde top . De haren op de bladeren zijn waterafstotend en tussen de haren wordt veel lucht vastgehouden, wat de plant een hoog drijfvermogen geeft. Hierdoor kunnen zelfs zwaardere watervogels over een “tapijt” van watersla lopen.
De bloemen zijn zeer klein. Een aantal mannelijke bloemen en één vrouwelijke bloem zitten tezamen in een puntzakvormig, in het midden ingesnoerd schutblad. De schutbladeren met de bloemen zitten verscholen tussen de bladeren en zijn maar zelden goed zichtbaar. Er worden zelden bessen gevormd. Deze zijn eivormig en circa 5 mm groot.
De watersla vermeerdert zich hoofdzakelijk vegetatief via uitlopers. Dit gaat zo snel dat één plant via zijn nakomelingen al snel een heel wateroppervlak kan bedekken.
De watersla komt voor aan het oppervlak van stilstaande en traagstromende wateren. De herkomst is onduidelijk. In België en Nederland wordt de watersla in vijvers en aquaria gekweekt. Soms verwildert de soort 's zomers in stadsgrachten.
De watersla is een waardplant voor de mot Theretra silhetensis.
