брашнари

Os tenebriónidos (Tenebrionidae) son unha gran familia de escaravellos, cosmopolita, que comprende un número estimado de especies de 20 000. Os humanos espallaron certas especies por todo o mundo facendo que hoxe teñan unha distribución cosmopolita. Exemplos coñecidos son Tenebrio molitor ou Tribolium castaneum.

Taxonomía

O nome Tenebrionidae procede do nome do xénero Tenebrio,^[1] que á súa vez significa "buscador de lugares escuros"^[2] or figurativamente 'timador'.

Moitas especies de Tenebrionidae habitan en lugares escuros. As excepcións inclúen xéneros como Stenocara e Onymacris, que son activos polo día e inactivos de noite.

A familia comprende unha variada gama de formas, polo que a clasificación presena grandes dificultades. A seguinte lista de subfamilias foi amplamente aceptada en 2005.^[3]

• Alleculinae Laporte, 1840
• Cossyphodinae Wasmann, 1899
• Diaperinae Latreille, 1802
• Lagriinae Latreille, 1825 (1820)
• Nilioninae Lacordaire, 1859
• Phrenapatinae Solier, 1834
• Pimeliinae Latreille, 1802
• Stenochiinae Kirby, 1837
• Tenebrioninae Latreille, 1802
• Zolodininae Watt, 1974

Cabeza de tenebriónido

Características

Os Tenebrionidae poden identificarse por unha combinación de características, como son :

• Antenas de 11 segmentos que poden ser filiformes, moniliformes ou debilmente con forma de maza.
• O primeiro esternito abdominal é enteiro e non está dividido polas coxas posteriores.
• Ollos divididos por unha crista frontal.
• Os tarsos teñen catro segmentos no par posterior de patas e cinco nos pares anterior e medio (fórmula 5-5-4), e as garras tarsais son simples.

Bioloxía e ecoloxía

Os escaravellos tenebriónidos ocupan nichos ecolóxicos principalmente en desertos e bosques como comedores de restos de plantas. A maioría das especies son omnívoros xeneralistas, e aliméntanse de follas en descomposición, madeira podre, materia vexetal fresca, insectos mortos e fungos, sexa como larvas ou adultos.^[4] Varios xéneros, como Bolitotherus, son funxívoros especializados, que se alimentan de fungos políporos. Moitas das especies máis grandes non poden voar e as que poden facelo, como Tenebrio molitor, só o fan cando é verdadeiramente necesario, como cando se dispersan ou están malntutridos.^[5][6][7]

Larva do tenebriónido Eleodes sp.

As larvas son xeralmente escavadoras, están fortemente acoirazadas e son nocturnas. Posiblemente son unha fonte importante de recursos para certos invertebrados e pequenos mamíferos. Porén, os adultos de moitas especies teñen defensas químicas e están relativamente protexidos contra os predadores.^[6] Os adultos da maioría das especies, excepto as que son pragas de cereais, teñen metabolismos lentos, e teñen vidas longas comparados con outros insectos, que van desde aproximadamente os seis meses a dous anos.

Algunhas especies viven en desertos moi secos como o de Namibia, e neles evolucionaron adaptacións para recoller pingas de auga da néboa que se depositan nos seus élitros. A medida que se acumula a auga, esta drénase fluíndo polo dorso do animal ata a súa boca, onde a tragan.^[8]

Especies notables

Os estadios larvarios de varias especies críanse para a alimentación de animais insectívoros que están en catividade nos laboratorios:

• As larvas de Tenebrio molitor utilízase comunmente para alimentar animais amniotas terrestres de terrarios.
• Tribolium castaneum é un animal de laboratorio útil como organismo modelo, especialmente en estudos de conflito intraxenómico e ecoloxía de poboacións.
• Zophobas morio é valorado como comida para réptiles en catividade; contén menos quitina que Tenebrio molitor.
• As larvas de Alphitobius diaperinus son menores que as de Tenebrio molitor e, xa que logo, máis axeitadas para alimentar réptiles máis pequenos.
• Moitos tenebriónidos son pragas dos cereais e a fariña almacenados en silos ou outros lugares, incluíndo T. castaneum, outras especies de Tribolium como T. confusum e T. destructor, e tamén Gnathocerus cornutus.
• Varios xéneros, como Stenocara e Onymacris, son interesantes para facer estudos ecolóxicos de condicións áridas e as súas adaptacións asociadas.
• Ulomoides dermestoides, cómese en Arxentina, onde se cre que é un bo tratamento para o cancro, asma e outras enfermidades.

Galería

• Diaperis boleti baixo a codia dun carballo.

• Lagria sp. (Lagriinae) en Tanzania

• Un Platynotina (Tenebrioninae) en India

• Stenocara dentata no sur de África

• Gonopus tibialis

• Escaravello Helea sp. en Australia

• Hegemona sp. (De Laporte, 1840) de Belize

Notas

Véxase tamén