Tekst üüb Öömrang Delfiinen (Delphinidae) hiar tu a tuswaaler an san sodenang en famile faan tetjdiarten, diar uun't weeder lewe.
At jaft wel son 40 slacher, diar tu 17 sköölen tuupfaadet wurd:
Sköölen: Cephalorhynchus – Delphinus – Feresa – Globicephala – Grampus – Lagenodelphis – Lagenorhynchus – Lissodelphis – Orcaella – Orcinus – Peponocephala – Pseudorca – Sotalia – Sousa – Stenella – Steno – Tursiops
Delfiinen (Delphinidae) hiar tu a tuswaaler an san sodenang en famile faan tetjdiarten, diar uun't weeder lewe.
Systematik Unnerklasse: Eutheria Uuroardenge: Laurasiatheria Oardenge: Woale (Cetacea) Unneroardenge: Tusk-Woale (Odontoceti) Uurfamilie: Delfin-Oardige (Delphinoidea) Familie: Delfine (Delphinidae) Beskrieuwen fon GRAY, 1821 Delfine (Delphinidae) sunt een Familie fon Woale.
Delfine (Delphinidae) sunt een Familie fon Woale.
Delfinët oqeanikë janë një familje e gjitarëve detarë. Delfinët oqeanikë formojnë familjen Delphinidae. Ekzistojnë 30 lloje të gjalla të delfinëve oqeanikë. Delfinët, dhe cetacetë tjerë, i përkasin degës Cetartiodactyla, së bashku me dythundrakëve me majë, ndërsa më të afërmit e tyre janë kuajt e Nilit, me të cilët u ndanë rreth 40 milion vjet më parë.
Delfinët oqeanikë kanë madhësi nga 1.7 m të gjatë dhe 50 kg, si tek delfini i Mauit deri në 9.4 m dhe 10 tonë, si tek balena vrasëse, delfini më i madh i njohur. Disa lloje shfaqin dimorfizëm gjinor, ku femrat janë më të mëdha se meshkujt. Kanë trup aerodinamik dhe dy gjymtyrë të modifikuara në pendë notimi. Edhe pse jo aq fleksibël sa fokat, disa delfinët mund të udhëtojnë deri në 55.5 km/h. Shumica e delfinëve kryesisht udhqehen me peshq, gjithashtu me një numër më të vogël të kallamarëve dhe krustaceve të vegjël, por disa lloje janë të specializuar në ushqyerjen me kallamarë, ose sinë rastin e balenës vrasëse, e cila ushqehet edhe me gjitarët detarë dhe zogjë. Të gjithë delfinët janë mishngrënës. Ata zakonisht kanë nga 100 deri në 200 dhëmbë, megjithëse disa lloje kanë në mënyrë të konsiderueshme më pak.
Delfinët oqeanikë notojë me grupe të mëdha, që mund të numërojnë ehe një mijë individë tek disa lloje. Disa grupe kanë strukturë më të dobët shoqërore, ku individët shpesh vijnë dhe ikin, por disa gurpe janë më të përhershme, të sunduara nga një mashkull dhe një harem me femra.[1] Delfinët komunikojnë me anë të zërit, duke prodhuar fishkëllima me frekuencë të ulët, por edhe duke prodhuar kërcitje brezgjëra me frekuencë të lartë nga 80-220 kHz, që kryesisht e përdorin për ekolokacion. Ngjizja zgjat nga 10 deri në 18 muaj, dhe rezulton me lindjen e një të vogli të vetëm.Disa lloje janë përshtatur mirë zhytjes në thellësi të mëdha. Ata kanë një shtresë yndyre, ose dhjami, nën lëkurë për t'i mbajtur ngrohtë në ujra të ftohtë.
Familja Delphinidae
Delfinët oqeanikë janë një familje e gjitarëve detarë. Delfinët oqeanikë formojnë familjen Delphinidae. Ekzistojnë 30 lloje të gjalla të delfinëve oqeanikë. Delfinët, dhe cetacetë tjerë, i përkasin degës Cetartiodactyla, së bashku me dythundrakëve me majë, ndërsa më të afërmit e tyre janë kuajt e Nilit, me të cilët u ndanë rreth 40 milion vjet më parë.
Delfinët oqeanikë kanë madhësi nga 1.7 m të gjatë dhe 50 kg, si tek delfini i Mauit deri në 9.4 m dhe 10 tonë, si tek balena vrasëse, delfini më i madh i njohur. Disa lloje shfaqin dimorfizëm gjinor, ku femrat janë më të mëdha se meshkujt. Kanë trup aerodinamik dhe dy gjymtyrë të modifikuara në pendë notimi. Edhe pse jo aq fleksibël sa fokat, disa delfinët mund të udhëtojnë deri në 55.5 km/h. Shumica e delfinëve kryesisht udhqehen me peshq, gjithashtu me një numër më të vogël të kallamarëve dhe krustaceve të vegjël, por disa lloje janë të specializuar në ushqyerjen me kallamarë, ose sinë rastin e balenës vrasëse, e cila ushqehet edhe me gjitarët detarë dhe zogjë. Të gjithë delfinët janë mishngrënës. Ata zakonisht kanë nga 100 deri në 200 dhëmbë, megjithëse disa lloje kanë në mënyrë të konsiderueshme më pak.
Delfinët oqeanikë notojë me grupe të mëdha, që mund të numërojnë ehe një mijë individë tek disa lloje. Disa grupe kanë strukturë më të dobët shoqërore, ku individët shpesh vijnë dhe ikin, por disa gurpe janë më të përhershme, të sunduara nga një mashkull dhe një harem me femra. Delfinët komunikojnë me anë të zërit, duke prodhuar fishkëllima me frekuencë të ulët, por edhe duke prodhuar kërcitje brezgjëra me frekuencë të lartë nga 80-220 kHz, që kryesisht e përdorin për ekolokacion. Ngjizja zgjat nga 10 deri në 18 muaj, dhe rezulton me lindjen e një të vogli të vetëm.Disa lloje janë përshtatur mirë zhytjes në thellësi të mëdha. Ata kanë një shtresë yndyre, ose dhjami, nën lëkurë për t'i mbajtur ngrohtë në ujra të ftohtë.
Los Delphinidae son de mamifèrs marins odontocèts nomenats dalfins e òrcas.
Coma totes los mamifèrs, son d'animals omeotèrmes (de sang caud) (35 a 36 °C). Son carnivòrs e manjan de peisses costièrs, de sardinas e d'arengs, de sépias, de gabaròts, de pofres e de còps, quitament, d'autres mamifèrs marins (òrcas).
Lo dalfin a una pel lissa e sopla. Amb son fuselage idrodinamic, es un animal dotat per la velocitat que pòt aténher 45 km/h. Sa longor es d'environ 1,7 m a 4 m per un pes que varia de 70 a 400 kg. Son ròstre (lo bèc del dalfin), pro long, es provesit de dents nombrosas, pichonas e ponchudas, que servisson a agafar sas predas, mas non pas a las mastegar.
A la diferéncia dels peisses, sa coa propulsa lo dalfin en bolegant de naut en bas. L'esqueleta del dalfin mòstra que las nadarèlas son los vestigis de mans e de patas de quadrupède.
Los uèlhs del dalfin, espaçats, li permeton de veire tant plan suls costats coma en naut, en bas o en arrièr, e aquò, tant plan jos l'aiga coma al dessús, gràcias a sa capacitat de deformar sa cornèa. En revenge, sa vision de fàcia es marrida, e utiliza alara l'ecolocacion per se localizar. Es lo melon, la partida grassosa sul front de l'animal, que li permet d'emetre e de recebre los ultrasons que permeton al dalfin de localizar la posicion de sa preda e sa velocitat.
Lo « nas » del dalfin, apelat event, es situat al som del rostre e li servís a alenar e se dobrís pas que quand l'animal es al dessús de l'aiga. Amb una respiracion, lo dalfin renovèla 90 % d'aire de sos polmons. Los dalfins pòdon cabussar fins a 260 m de pregondor e demorar atal sens alenar pendent prèp d'un quart d'ora mas demòran pas en general jos l'aiga que pendent qualques minutas abans de reprendre lor respiracion. La respiracion del dalfin es un acte volontari.
Coma a pas de glandas sudoriparas, lo dalfin evacua la calor a travèrs sas nadarèlas, largament irrigadas de sang.
Quand dormís, lo dalfin demòra a 50 centimètres al dejós de la superfícia e, automaticament, tòrna pujar cada mièjorada per prendre d'aire. Se vei de còps flotar prèp de la superfícia amb una nadarèla que despassa de l'aiga. Coma la màger part dels mamifèrs, lo dalfin somia pendent son sòmi.
Lo dalfin, que siá en absolut o en comparason amb sa maissa, a un cervèl plan mai gròs que lo de l'òme. Se poiriá doncas pensar que lo dalfin es lo mai intelligent dels animals. Çaquelà, aquesta conclusion es fòrt rapida e simplista. La question de l'intelligéncia dels dalfins es encara subjècta a de debats.
Los mamifèrs coma lo dalfin pòrtan de mamèlas (dins de silhons sul costat del ventre) e son vivipars. Lo jove dalfin atenh sa maturetat vèrs l'atge d'1 o 2 ans. Lo coble de dalfin es permanent
La gestacion es de 52 setmanas environ, al tèrme de laquala un sol pichon es mes al mond.
Lo pichon sortís per la coa (per evitar de nadar immediatament) e sap nadar sul pic.
La maire e sas « tantas » menan alara immediatament lo pichon alenar a la superfícia. Serà alachat pendent 2 a 8 meses, mas a partir d'1 setmana s'anirà aventurar ja solet.
Lo dalfin pòt viure fins a 50 ans.
Lo dalfin es un animal que viu dins las aigas saladas de totas las mars temperadas del glòbe, a l'entorn de las còstas, e que migra per seguir los gropes de peisses.
Es un animal social que viu en tropèls de centenats d'individús ont coabitan los joves, las femèlas e los mascles, mas sens estructura ierarquica. Lo dalfin coopèra amb los autres membres del tropèl a travèrs de sas activitats de caça e de jòc en comunicant amb eles per ultrasons. Abandonan pas lors ferits e luchan pas entre eles.
Lo sol predator natural del dalfin es l'òrca, qu'es tanben un delfinid mas fòrça mai grand e poderós que lo dalfin.
Lo nom del dalfin ven del grèc delphis que significa esperit de la mar e es ligat al nom de Delphes, quitament s'èra l'emblèma de Corinta. Ja, dins l'Antiquitat, los pòbles marins lor prestavan de valentitges multiples coma de guidar los vaissèls perduts dins la tempèsta o salvar los naufragièrs...
Lo mot cetacèu significa mòstre marin en grèc e lo mot odontocèt significa cetacèu de dents.
Los delfinids comptan 32 espècias diferentas. Los noms vernaculars indicats çaijós son los noms pus sovent utilizats mas çaquelà, existisson de variacions nombrosas.
Delphinidae es un familia de Delphinoidea, Odontoceti.
Los Delphinidae son de mamifèrs marins odontocèts nomenats dalfins e òrcas.
Coma totes los mamifèrs, son d'animals omeotèrmes (de sang caud) (35 a 36 °C). Son carnivòrs e manjan de peisses costièrs, de sardinas e d'arengs, de sépias, de gabaròts, de pofres e de còps, quitament, d'autres mamifèrs marins (òrcas).
Dolfienen (Latien: Delphinidae) bin een femilie van in zee levende walvisachtigen. Ze worren oek wel dolfienachtigen, zeedolfienen of echte dolfienen eneumd (in tegenstelling tot de grundeldolfienen). Ze vormen een femilie uut de oenderorde van de tandwalvissen (Latien: Odontoceti) en kommen veur in alle wereldzeeën.
Der bestaon 34 soorten dolfienen verdeeld over 16 geslachten. De kleinste dolfien is Heavisidesdolfien, mit een lengte van 1,2 meter en een gewicht van 40 kilogram. De grootste dolfien is de zwart-witte orka, die zeuven meter lang kan worren, en wel vier-en-een-halve ton kan wegen.
Dolfienen leven veural in de oendiepere gebieden van de zee. Ze eten veural vis en inktvis. Tussen de verschillende soorten he-j nogal wat verschillen: orka's pakken bieveurbeeld veul grotere prooien (zoas zeeroofdieren) as de gewone dolfien, die veural van vis leeft.
Uut oenderzeuk is ebleken dat de dolfienen vere verwanten bin van de koen.
Dolfienen bin alderbarstens slimme zoogdieren, en staon hier oek um bekend. De dolfien kan zien eigen spiegelbeeld herkennen, en oek is an-eteund dat een dolfien een veurwaarp dat de mins anwiest kan begriepen.
Dolfienen hen vrie grote harses en kennen gien remslaap. Dieren zoender remslaap staon der-um bekend dat ze vaak aorig grote harses hen.
Tumelaars reupen mekaar mit een fluitend geluud, dit wort deur wetenschappers ezien as namen bie minsen.
Dolfienen kunnen niet ruken, mar preuven kunnen ze wel. Oek kunnen dolfienen goed heuren en zien. Ze hen een sonar, oek wel echolokaosie eneumd. Een sonar waarkt as volgt: dolfienen maken gelujen via 't blaosgat op d'r kop. Disse gelujen kommen tegen een vis of een veurwaarp an. De terug-ekaotste gelujen worren via de oenderkaak van de dolfien op-evungen. Via de oenderkaak gaot 't geluud naor 't middenoor. Zo weet de dolfien waor de vissen en are zeewezen bin.
In 2004 maakten Jepanse oenderzeukers bekend dat ze ontdekt han dat dolfienen altied roos hen. Der huud schilfert of, waorbie 't elke twee uur vervaarst.
't Is ebleken dat de loslaotende huudschilfers de waotervrieving verminderen deurdat de waoterstroom roend 't lief kalmeert. Hierdeur gaot der minder energie verleuren an 't overwinnen van de waoterweerstand en hoeft 't dier minder energie te gebruken veur 't zwemmen.
De huud is zacht en ze hen een bult oenderhuudse vetreserves. Daordeur is 't oppervlak een bietjen veerkrachtig. As ze gauw zwemmen ontstaon der kleine golfjes in de huud, asof 't eribbeld is. Disse golfjes gaon turbulentie tegen.
De bekendste soorten bin de orka (Orcinus orca), de tumelaar (Tursiops truncatus) en de gewone dolfien (Delphinus delphis). Een paor are tandwalvissen die "dolfien" eneumd worren, bieveurbeeld: revierdolfienen zoas de Orinocodolfien (Inia geoffrensis) en de Chinese vlagdolfien (Lipotes vexillifer) beheuren niet tot de femilie.
Een selectie van de soorten:
Een minder bekende soort:
Dolfienen (Latien: Delphinidae) bin een femilie van in zee levende walvisachtigen. Ze worren oek wel dolfienachtigen, zeedolfienen of echte dolfienen eneumd (in tegenstelling tot de grundeldolfienen). Ze vormen een femilie uut de oenderorde van de tandwalvissen (Latien: Odontoceti) en kommen veur in alle wereldzeeën.
Der bestaon 34 soorten dolfienen verdeeld over 16 geslachten. De kleinste dolfien is Heavisidesdolfien, mit een lengte van 1,2 meter en een gewicht van 40 kilogram. De grootste dolfien is de zwart-witte orka, die zeuven meter lang kan worren, en wel vier-en-een-halve ton kan wegen.
Dolfienen leven veural in de oendiepere gebieden van de zee. Ze eten veural vis en inktvis. Tussen de verschillende soorten he-j nogal wat verschillen: orka's pakken bieveurbeeld veul grotere prooien (zoas zeeroofdieren) as de gewone dolfien, die veural van vis leeft.
Uut oenderzeuk is ebleken dat de dolfienen vere verwanten bin van de koen.
Dolfijne of Delphinidae zien 'n femilie vaan Walvèsechtege. Eigelek geit 't hei allein um de Oceaandolfijne; aander dolfijne zien vereineg in de superfemilie Revierdolfijne. De dolfijne zien relatief ranke en klein bieste mèt dèks 'n hoeg intelligentie. In 't algemein spraakgebruuk weure de groetste dolfijne, wie de orka, dèks walvèsse geneump i.p.v. dolfijne. De orde umvat mie es daarteg soorte.
Al dolfijne zien carnivoor en leve vaan vès. Haaie zien de veurnaomste natuurleke vijande.
Piranare (karaiñe'ẽ: delfín) - (Delphinidae), ha'e hína ko mymba okambúva parapegua juehepehẽ oreko 34 juehegua, ou pirapuã hekovety pegua.
Oreko 2 térã 9 metro ipukukuére, iñakã guasu ha itĩ mbuku, oreko peteĩ kua iñakã ári opytũhe hag̃ua. Ko'ã mymba piranare ho'u so'o mante.
Делфин сымалдуулар (лат. Delphinidae) — кит түспөлдүү айбандардын бир тукуму, буларга кыйла түр жана уруу кирет: Австралия делфини (лат. Lagenorhynchus australis), Амазонка делфини (Sotalia fluviatilis), афалина-делфини (Tursiops truncat), ак каптал делфин (Lagenorhynchus acutus), ак тумшук делфин (L. albirostris), Зонд ак делфини (Sotaliborneensis), кытай ак делфини (S. chinensis), Ганга делфини (Platanista gangetica), Гвияна делфини (Sotalia guianensis), Гектор делфини (Cephalorhynchus hectori), кыска тумшук делфин (Orcella brevirostris), Камерун делфини (Sotalia teuszi), түндүк китсымак делфин (Lissodelphis borealis), түштүк китсымак делфин (L. peroni), Чили куштумшук делфини (Cephalorhynchus eutropia), Коммерсон делфини (С. commersoni), кайчы тамга делфин (Lagenorhynchus cruciger), Ла-Плата делфини (Pontoporia blainvillei), бырыштиштүү делфин (Steno bredanensis), кадимки делфин (Delphinus delphis), кытай кол делфини (Lipotes vexillifer), алача делфин (Lagenorhynchus obliquidens), күңүрт делфин (L. obscurus), Хевисай делфини (Cephalorhynchus heavisidei), жазы тумшук делфин (Peponocephala electra), афалина-делфиндер (уруу) (Tursiops), ак каптал делфиндер (уруу) (Delphinus delphis), жазы тумшук делфиндер (уруу) (Peponocephala), китсымак делфиндер (уруу) (Lissodelphis), куштумшук делфиндер (уруу) (Cephalorhynchus), Деңиз делфиндери, бырыштиш делфиндер (уруу) (Steno), кадимки делфиндер (уруу) (Delphinus), өзөн делфиндери (Platanistidae), дарыя делфиндери (тукум), Саравак делфиндери (уруу) (Lagenodelphis), боз делфиндер (уруу) (Grampus), тоголок баш делфиндер (уруу) (Globicephala) жана ушундай сыяктуулар.
Делфин сымалдуулар (лат. Delphinidae) — кит түспөлдүү айбандардын бир тукуму, буларга кыйла түр жана уруу кирет: Австралия делфини (лат. Lagenorhynchus australis), Амазонка делфини (Sotalia fluviatilis), афалина-делфини (Tursiops truncat), ак каптал делфин (Lagenorhynchus acutus), ак тумшук делфин (L. albirostris), Зонд ак делфини (Sotaliborneensis), кытай ак делфини (S. chinensis), Ганга делфини (Platanista gangetica), Гвияна делфини (Sotalia guianensis), Гектор делфини (Cephalorhynchus hectori), кыска тумшук делфин (Orcella brevirostris), Камерун делфини (Sotalia teuszi), түндүк китсымак делфин (Lissodelphis borealis), түштүк китсымак делфин (L. peroni), Чили куштумшук делфини (Cephalorhynchus eutropia), Коммерсон делфини (С. commersoni), кайчы тамга делфин (Lagenorhynchus cruciger), Ла-Плата делфини (Pontoporia blainvillei), бырыштиштүү делфин (Steno bredanensis), кадимки делфин (Delphinus delphis), кытай кол делфини (Lipotes vexillifer), алача делфин (Lagenorhynchus obliquidens), күңүрт делфин (L. obscurus), Хевисай делфини (Cephalorhynchus heavisidei), жазы тумшук делфин (Peponocephala electra), афалина-делфиндер (уруу) (Tursiops), ак каптал делфиндер (уруу) (Delphinus delphis), жазы тумшук делфиндер (уруу) (Peponocephala), китсымак делфиндер (уруу) (Lissodelphis), куштумшук делфиндер (уруу) (Cephalorhynchus), Деңиз делфиндери, бырыштиш делфиндер (уруу) (Steno), кадимки делфиндер (уруу) (Delphinus), өзөн делфиндери (Platanistidae), дарыя делфиндери (тукум), Саравак делфиндери (уруу) (Lagenodelphis), боз делфиндер (уруу) (Grampus), тоголок баш делфиндер (уруу) (Globicephala) жана ушундай сыяктуулар.
Йоныс балыклары ике иягендә шактый зур санда булган бер төрле конус формасандагы тешләр белән характерлана, ике борын тишеге дә бер аркылы ярым ай формасындагы баш сөяге тишеге белән тоташа, башы чагыштырмача зур тугел, бераз очлы битле, гәүдәсе озынча, аркасында йөзгеч бар. Бик хәрәкәтчән һәм җитезләр, ерткычлар, иҗтимагый яшәүчеләр, барлык диңгезләрдә дә яшиләр, елгаларга күтәреләләр, балык, моллюсклар һәм кысласыманнар белән тукланалар. Йоныс балыклары сыманнар кызыксынучанлык һәм кешеләргә традицион яхшы караш белән аерылып торалар.
Йоныс балыклары ике иягендә шактый зур санда булган бер төрле конус формасандагы тешләр белән характерлана, ике борын тишеге дә бер аркылы ярым ай формасындагы баш сөяге тишеге белән тоташа, башы чагыштырмача зур тугел, бераз очлы битле, гәүдәсе озынча, аркасында йөзгеч бар. Бик хәрәкәтчән һәм җитезләр, ерткычлар, иҗтимагый яшәүчеләр, барлык диңгезләрдә дә яшиләр, елгаларга күтәреләләр, балык, моллюсклар һәм кысласыманнар белән тукланалар. Йоныс балыклары сыманнар кызыксынучанлык һәм кешеләргә традицион яхшы караш белән аерылып торалар.
↑ Integrated Taxonomic Information System — 2008. ↑ Wilson D. E., Reeder D. M. Class Mammalia Linnaeus, 1758 // Animal Biodiversity: An Outline of Higher-level Classification and Survey of Taxonomic Richness / мөхәррир Z. Zhang — 2011. ↑ Mammal Species of the World — 2005. ↑ Integrated Taxonomic Information System — 1996. ↑ таксономическая база данных Национального центра биотехнологической информации США / National Center for Biotechnology Information ↑ Энциклопедия жизни — 2008.Шыв сыснисем, дельфинсем (лат. Delphinidae) — сĕт ĕçекенсен çемьинчи кит евĕрлисен отрядĕнчи шăллă китсен кĕçĕн отрядне кĕрекен ăратсем (Odontoceti)[1].
Шыв сыснисем, дельфинсем (лат. Delphinidae) — сĕт ĕçекенсен çемьинчи кит евĕрлисен отрядĕнчи шăллă китсен кĕçĕн отрядне кĕрекен ăратсем (Odontoceti).
கடல் ஓங்கில் (Delphinidae) என்பது கடலில் வாழும் ஓங்கில் குடும்பம் ஆகும். இதில் மொத்தம் 20 வாழும் இனங்கள் உள்ளன. இவை சராசரியாக 1.7 மீட்டர் நீளமும் 50 கிலோ எடையும் கொண்டவை. இக்குடும்பத்தைச் சேர்ந்த கொலைகாரத் திமிங்கிலம் என்ற இனம் இதுவரை அறியபட்ட ஓங்கில்களிலேயே மிகப் பெரியது ஆகும்.
கடல் ஓங்கில்கள் பொதுவாக மீன் மற்றும் கணவாய் போன்ற உயிரினங்களை உண்டு வாழ்கின்றன. எனினும் கொலைகாரத் திமிங்கிலம் போன்ற மிகப்பெரிய கடல் ஓங்கில்களானது கடல் நாய் போன்ற கடற்பாலூட்டிகளையும் உண்டு வாழ்கின்றன. பெரும்பாலும் பெண் ஓங்கில்களை விட ஆண் ஓங்கில்களே உருவில் பெரியதாக இருக்கும். எனவே அவை பால் ஈருருமை பண்பை வெளிப்படுத்துகின்றன.[1][2]
கடல் ஓங்கில் (Delphinidae) என்பது கடலில் வாழும் ஓங்கில் குடும்பம் ஆகும். இதில் மொத்தம் 20 வாழும் இனங்கள் உள்ளன. இவை சராசரியாக 1.7 மீட்டர் நீளமும் 50 கிலோ எடையும் கொண்டவை. இக்குடும்பத்தைச் சேர்ந்த கொலைகாரத் திமிங்கிலம் என்ற இனம் இதுவரை அறியபட்ட ஓங்கில்களிலேயே மிகப் பெரியது ஆகும்.
கடல் ஓங்கில்கள் பொதுவாக மீன் மற்றும் கணவாய் போன்ற உயிரினங்களை உண்டு வாழ்கின்றன. எனினும் கொலைகாரத் திமிங்கிலம் போன்ற மிகப்பெரிய கடல் ஓங்கில்களானது கடல் நாய் போன்ற கடற்பாலூட்டிகளையும் உண்டு வாழ்கின்றன. பெரும்பாலும் பெண் ஓங்கில்களை விட ஆண் ஓங்கில்களே உருவில் பெரியதாக இருக்கும். எனவே அவை பால் ஈருருமை பண்பை வெளிப்படுத்துகின்றன.
.jpg)
.jpg)
