Aderyn a rhywogaeth o adar yw Cigydd brith Saõ Tomé (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: cigyddion brith Saõ Tomé) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Lanius newtoni; yr enw Saesneg arno yw Newton's fiscal. Mae'n perthyn i deulu'r Cigyddion (Lladin: Laniidae) sydd yn urdd y Passeriformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn L. newtoni, sef enw'r rhywogaeth.[2]
Mae'r cigydd brith Saõ Tomé yn perthyn i deulu'r Cigyddion (Lladin: Laniidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Cigydd brith Somalia Lanius somalicus Cigydd brown Lanius cristatus
_in_Anantgiri,_AP_W_IMG_8868.jpg)
_in_Delhi_W2_Pix_051.jpg)
.JPG)
.jpg)
,_Hindhede_Nature_Park,_Singapore_-_20060921.jpg)
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Cigydd brith Saõ Tomé (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: cigyddion brith Saõ Tomé) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Lanius newtoni; yr enw Saesneg arno yw Newton's fiscal. Mae'n perthyn i deulu'r Cigyddion (Lladin: Laniidae) sydd yn urdd y Passeriformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn L. newtoni, sef enw'r rhywogaeth.
Der Newton-Würger (Lanius newtoni), manchmal auch als São-Tomé-Würger bezeichnet, ist eine sehr seltene Vogelart aus der Familie der Würger. Er ist endemisch auf der Insel São Tomé im Golf von Guinea. Benannt ist die Art nach Francisco Newton, einem portugiesischen Naturforscher, der für José Vicente Barbosa du Bocage arbeitete.
Der Newton-Würger erreicht eine Länge von 20 bis 21 Zentimetern. Schnabel, Kopf, Oberseite und Oberschwanzdecken sind schwarz. Die Schultern sind durch ein weiß-gelb getöntes blitzförmiges Muster charakterisiert. Kinn, Brust, Bauch, Flanken, Steiß und Unterschwanzdecken sind hellgelb. Der Schwanz ist abgestuft. Die mittleren Schwanzfedern sind schwarz. Die Außenfahnen weisen eine Weißfärbung auf, die von den inneren zu den äußeren Schwanzfedern zunimmt. Der Gesang besteht aus einem sich häufig wiederholenden klar gepfiffenen tiuh tiuh und einem metallischen tsink tsink, das über weite Strecken zu hören ist.
Der Newton-Würger bewohnt primäre Flachlandwälder und Wälder in mittleren Höhenlagen bis ca. 1.000 m. Er ist hauptsächlich unter der geschlossenen Baumdecke und an Seiten mit wenig oder fehlendem Unterholz anzutreffen. Viele Beobachtungen stammen von Anhöhen und Wasserläufen.
Vor seiner Wiederentdeckung im Jahre 1990 war der Newton-Würger nur von zwei Nachweisen aus den Jahren 1888 durch Newton und 1928 durch José G. Correia bekannt, der dreizehn Exemplare sammelte. Im Juli 1990 wurde ein einzelnes Exemplar am Lauf des Xufexufe im Südwesten der Insel São Tomé beobachtet. Seit 1994 gibt es regelmäßig Beobachtungen im Stromgebiet des Xufexufe. Des Weiteren wurde die Art bei Valverde im Tal des Rio Ió Grande in der Mitte der Insel und südlich von Pequeno in der Region von Bombaím beobachtet. 2007 gab es Nachweise bei Ribeira Peixe und Ana Chaves. Aufgrund der wenigen Beobachtungen schätzt BirdLife International den Bestand auf unter 50 Exemplare. Die tatsächliche Population ist allerdings unbekannt. In der Vergangenheit war die größte Bedrohung die Umwandlung der Wälder in Kakao- und Kaffeeplantagen. Invasive Tierarten wie Hausratten oder die Monameerkatze sowie die Palmweinernte stellen eine potentielle Gefährdung dar. In Zukunft könnte die steigende Zahl von kleinen Farmen und die damit verbundene Rodung von Bäumen den Lebensraum des Newton-Würgers noch weiter einschränken.
Der Newton-Würger (Lanius newtoni), manchmal auch als São-Tomé-Würger bezeichnet, ist eine sehr seltene Vogelart aus der Familie der Würger. Er ist endemisch auf der Insel São Tomé im Golf von Guinea. Benannt ist die Art nach Francisco Newton, einem portugiesischen Naturforscher, der für José Vicente Barbosa du Bocage arbeitete.
The São Tomé fiscal (Lanius newtoni), or Newton's fiscal, is a species of bird in the family Laniidae. It is endemic to São Tomé Island, São Tomé and Príncipe. It is 20 to 21 centimeters long. The bird is black above with a white shoulder-scapular bar.[2] The São Tomé fiscal has a pale yellow chin, breast, belly, flanks vent and under tail.[2] Its graduated tail has all black central tail feathers and an increasing amount of white on outer web from inner to outer tail feathers.[2] The Lanius newtoni has a clear voice with a whistle tiuh tiuh often repeated and metallic tsink tsink audible over a long distance.[2]
The species lives on the island of São Tomé and is usually found under closed canopy. Its natural habitats are subtropical or tropical moist lowland forests and subtropical or tropical moist montane forests.[2]
The São Tomé fiscal is a very rare bird. There were records of sightings in 1888 and again in 1928. Another individual was sighted in 1990 near the source of the Rio Xufexufe, and a number of birds have been spotted since then. All sightings have been in primary forest with rocky areas but little undergrowth, sometimes on low ridges or beside watercourses, and always below 1,400 m (4,600 ft). This type of habitat is decreasing as forests are cut to create coffee and cocoa plantations, and the building of new hydropower plants are another possible threat, even though it is a protected area (Parque Natural Obô de São Tomé).[1][3] It is considered to be a critically endangered bird by the International Union for Conservation of Nature.[1]
The São Tomé fiscal (Lanius newtoni), or Newton's fiscal, is a species of bird in the family Laniidae. It is endemic to São Tomé Island, São Tomé and Príncipe. It is 20 to 21 centimeters long. The bird is black above with a white shoulder-scapular bar. The São Tomé fiscal has a pale yellow chin, breast, belly, flanks vent and under tail. Its graduated tail has all black central tail feathers and an increasing amount of white on outer web from inner to outer tail feathers. The Lanius newtoni has a clear voice with a whistle tiuh tiuh often repeated and metallic tsink tsink audible over a long distance.
The species lives on the island of São Tomé and is usually found under closed canopy. Its natural habitats are subtropical or tropical moist lowland forests and subtropical or tropical moist montane forests.
La Santomea lanio (Lanius newtoni) estas malgranda paserina birdo kiu apartenas al plej tipa genro Lanius de la familio de Laniedoj. Ĝi estas endemia de precipe sudaj partoj de la insulo de Santomeo en Santomeo kaj Princo en la Golfo de Gvineo. Ĝi formas superspecion kun L. collaris kaj L. marwitzi, kaj ĉiuj tri estis iam traktataj kiel samspecifa. Ĝi estas monotipa.
Tiu afrotropisa specio estas tute malkutima inter lanioj kaj inter afrikaj lanioj, ĉar ne estas alia tia specio en insuloj de Afriko ĉu en Atlantiko ĉu en Hinda Oceano. Krome lanioj estas ĝenerale specioj de malferma arbaro aŭ eĉ malferma kamparo, dum tiu estas specio de tre densa arbaro. La ununura simile arbara specio estas la Makinona lanio, kiu preferas arbarbordojn kaj ne tiom densajn arbarojn.
Ĝi estas 20 al 21 cm longa. Tiu birdo estas nigra supre kun blankeca ŝultra strio kun formo de “V” vidata de malantaŭe foje nuance al flaveca.[1] La Santomea lanio havas flavecajn mentonon, bruston, ventron, flankojn kaj subvoston, kun groĝo kutime pli blankeca.[2] La gradata vosto havas tutnigrajn centrajn vostoplumojn kaj pliiĝantan kvanton de blankon en anguloj de eksteraj vostoplumoj.[3] Ĝi estas tre simila al la kontinenta Kolumlanio kun nigraj supraj partoj, sed tiu havas blankajn subajn partojn, dum la insula Santomea lanio havas flavajn subajn partojn.
La Lanius newtoni havas klaran voĉon kun fajfa tiuh tiuh ofte ripete kaj metaleca cink cink aŭdebla el longa distanco, ĉefe mateniĝe kaj krepuske.[1]; alarmalvoko estas “ĉek-ĉek-ĉek”. Foje oni aŭdas la birdon kaj ne vidas ĝin, aŭ eĉ ties kanto helpas ties lokigon kaj eĉ per imitado de la voĉo oni povas allogi ĝin.
La beko estas mallonga, larĝa ĉebaze kaj hokoforma en pinto de supra makzelo, kiel ĉe aliaj lanioj. Per tiu beko tiu lanio, kiel la aliaj, havas kutimon palisumi kadavraĵojn sur dornoj aŭ pikdrato kaj konservi ilin por posta manĝado. Ĝi manĝas grandajn insektojn kaj malgrandajn vertebrulojn kaptataj el elstaraj ripozejoj, kiel ĉe aliaj lanioj, sed malkiel aliaj, tiu traserĉas ankaŭ likenon kaj muskon serĉe de malgrandaj senvertubruloj. Ankaŭ malkiel aliaj lanioj, tiu specio ne estas tiom en rekta sinteno, sed pli ofte en horizontala sinteno eble pro la pli densa habitato.
Tiu specio loĝas en la insulo de Santomeo kaj kutime troviĝas sub densa kanopeo.[1] Ties natura habitato estas subtropikaj aŭ tropikaj humidaj arbaroj de malaltaj teroj kaj montararbaroj sed kun proksimaj nuda grundo aŭ rokoj.
Pro habitatoperdo ĝi nuntempe loĝas en de registaro protektata arbaroj por helpi kontraŭ ties endanĝera problemo.[4] Ĝi estas unu el 168 specioj konsiderataj draste endanĝerigita birdo, kio signifas, ke ĝi havas duonan ŝancon iĝi formortinta dum la venontaj kvin jaroj.[5] Fakte dum plej parto de la 20a jarcento oni supozis, ke ĝi jam estas formortinta (post kiam okazis esceptaj vidaĵoj en 1888 kaj 1928), kaj ununura vidaĵo de 1990 permesis pluhavi esperon, ke tiu specio ankoraŭ vivas. De tie okazis kelkaj pliaj vidaĵoj.
La habitatoperdo komencis unue pro plantejoj de kakao kaj kafo, poste disvolvigo de agrikulturo (farmoj kaj senarbarigo) kaj lastatempe eĉ konstruo de ŝoseoj laŭ marbordo. Eventualaj predantoj estus enmetitaj Nigra rato, Rattus rattus, la Monosimio, Cercopithecus mona, civetoj kaj ermenoj, krom sovaĝigitaj porkoj.
La Santomea lanio (Lanius newtoni) estas malgranda paserina birdo kiu apartenas al plej tipa genro Lanius de la familio de Laniedoj. Ĝi estas endemia de precipe sudaj partoj de la insulo de Santomeo en Santomeo kaj Princo en la Golfo de Gvineo. Ĝi formas superspecion kun L. collaris kaj L. marwitzi, kaj ĉiuj tri estis iam traktataj kiel samspecifa. Ĝi estas monotipa.
Tiu afrotropisa specio estas tute malkutima inter lanioj kaj inter afrikaj lanioj, ĉar ne estas alia tia specio en insuloj de Afriko ĉu en Atlantiko ĉu en Hinda Oceano. Krome lanioj estas ĝenerale specioj de malferma arbaro aŭ eĉ malferma kamparo, dum tiu estas specio de tre densa arbaro. La ununura simile arbara specio estas la Makinona lanio, kiu preferas arbarbordojn kaj ne tiom densajn arbarojn.
Ĝi estas 20 al 21 cm longa. Tiu birdo estas nigra supre kun blankeca ŝultra strio kun formo de “V” vidata de malantaŭe foje nuance al flaveca.[1] La Santomea lanio havas flavecajn mentonon, bruston, ventron, flankojn kaj subvoston, kun groĝo kutime pli blankeca.[2] La gradata vosto havas tutnigrajn centrajn vostoplumojn kaj pliiĝantan kvanton de blankon en anguloj de eksteraj vostoplumoj.[3] Ĝi estas tre simila al la kontinenta Kolumlanio kun nigraj supraj partoj, sed tiu havas blankajn subajn partojn, dum la insula Santomea lanio havas flavajn subajn partojn.
La Lanius newtoni havas klaran voĉon kun fajfa tiuh tiuh ofte ripete kaj metaleca cink cink aŭdebla el longa distanco, ĉefe mateniĝe kaj krepuske.[1]; alarmalvoko estas “ĉek-ĉek-ĉek”. Foje oni aŭdas la birdon kaj ne vidas ĝin, aŭ eĉ ties kanto helpas ties lokigon kaj eĉ per imitado de la voĉo oni povas allogi ĝin.
La beko estas mallonga, larĝa ĉebaze kaj hokoforma en pinto de supra makzelo, kiel ĉe aliaj lanioj. Per tiu beko tiu lanio, kiel la aliaj, havas kutimon palisumi kadavraĵojn sur dornoj aŭ pikdrato kaj konservi ilin por posta manĝado. Ĝi manĝas grandajn insektojn kaj malgrandajn vertebrulojn kaptataj el elstaraj ripozejoj, kiel ĉe aliaj lanioj, sed malkiel aliaj, tiu traserĉas ankaŭ likenon kaj muskon serĉe de malgrandaj senvertubruloj. Ankaŭ malkiel aliaj lanioj, tiu specio ne estas tiom en rekta sinteno, sed pli ofte en horizontala sinteno eble pro la pli densa habitato.
Tiu specio loĝas en la insulo de Santomeo kaj kutime troviĝas sub densa kanopeo.[1] Ties natura habitato estas subtropikaj aŭ tropikaj humidaj arbaroj de malaltaj teroj kaj montararbaroj sed kun proksimaj nuda grundo aŭ rokoj.
Pro habitatoperdo ĝi nuntempe loĝas en de registaro protektata arbaroj por helpi kontraŭ ties endanĝera problemo.[4] Ĝi estas unu el 168 specioj konsiderataj draste endanĝerigita birdo, kio signifas, ke ĝi havas duonan ŝancon iĝi formortinta dum la venontaj kvin jaroj.[5] Fakte dum plej parto de la 20a jarcento oni supozis, ke ĝi jam estas formortinta (post kiam okazis esceptaj vidaĵoj en 1888 kaj 1928), kaj ununura vidaĵo de 1990 permesis pluhavi esperon, ke tiu specio ankoraŭ vivas. De tie okazis kelkaj pliaj vidaĵoj.
La habitatoperdo komencis unue pro plantejoj de kakao kaj kafo, poste disvolvigo de agrikulturo (farmoj kaj senarbarigo) kaj lastatempe eĉ konstruo de ŝoseoj laŭ marbordo. Eventualaj predantoj estus enmetitaj Nigra rato, Rattus rattus, la Monosimio, Cercopithecus mona, civetoj kaj ermenoj, krom sovaĝigitaj porkoj.
El alcaudón de Santo Tomé (Lanius newtoni) es una especie de ave paseriforme de la familia de los alcaudones (Laniidae).[2] Es endémica de la isla de Santo Tomé y en grave peligro de extinción. Parece que habita en los bosques primarios cerrados en zonas bajas y de mediana altitud.
Mide entre 20 y 21 cm. Es negro en sus partes superiores con una mancha blanca, a veces tiznada de amarillo, en las escapulares (hombro). Todas sus partes inferiores, desde el babero hasta debajo de la cola es de un color amarillo pálido. Tiene una cola larga, negra en el centro y con cada vez más blanco en las partes exteriores.[3]
Tiene un silbido claro y que repite a menudo tipo "tiuh tiuh" y un potente "tsink tsink" metálico.[3]
El primer registro de esta especie fue en 1888, el siguiente en 1928, y no se tuvieron más noticias de la especie hasta su redescubrimiento en 1990. A partir de 1994 se han realizado avistamientos regulares de esta especie.[3]
Su población es desconocida, pero se estima en unos 50 ejemplares. Las amenazas a esta especie son la introducción de predadores del continente (ratas, monos, comadrejas, etc), la destrucción de su hábitat para convertirlo en plantaciones de cacao y café, y las molestias por parte del hombre.[1]
El alcaudón de Santo Tomé (Lanius newtoni) es una especie de ave paseriforme de la familia de los alcaudones (Laniidae). Es endémica de la isla de Santo Tomé y en grave peligro de extinción. Parece que habita en los bosques primarios cerrados en zonas bajas y de mediana altitud.
Lanius newtoni Lanius generoko animalia da. Hegaztien barruko Laniidae familian sailkatua dago.
Sãotoménlepinkäinen (Lanius newtoni) on äärimmäisen uhanalainen São Tomén saarella São Tomé ja Príncipessa elävä lintu [1].
Kooltaan sãotoménlepinkäinen on noin 20 cm. Pitkäpyrstöinen lepinkäinen on musta lukuun ottamatta kellertävää vatsaa ja rintaa sekä saman väristä leveähköä siipijuovaa. Lajin ääni on kirkas tsiuh tsiuh-vihellys, jota seuraa usein metallinen tsink tsink-ääni [2].
Sãotoménlepinkäinen elinympäristöä ovat pääasiassa alangoilla kasvavat metsät aina 1000 metrin korkeuteen. Lajin kannan arvellaan olevan alle 50 yksilöä [2]. Aikaisemmin metsiä raivattiin runsaasti kahvi- ja kaakaoviljelmiä varten. Nykyään metsiä raivaavat pienemmät tilat, joskin elinympäristön tuhoutuminen on edelleen sãotoménlepinkäinen suurin uhka. myös saarelle levinneet mustarotat ja monamarakatti vähentävät kantaa [1].
Sãotoménlepinkäinen (Lanius newtoni) on äärimmäisen uhanalainen São Tomén saarella São Tomé ja Príncipessa elävä lintu .
Kooltaan sãotoménlepinkäinen on noin 20 cm. Pitkäpyrstöinen lepinkäinen on musta lukuun ottamatta kellertävää vatsaa ja rintaa sekä saman väristä leveähköä siipijuovaa. Lajin ääni on kirkas tsiuh tsiuh-vihellys, jota seuraa usein metallinen tsink tsink-ääni .
Sãotoménlepinkäinen elinympäristöä ovat pääasiassa alangoilla kasvavat metsät aina 1000 metrin korkeuteen. Lajin kannan arvellaan olevan alle 50 yksilöä . Aikaisemmin metsiä raivattiin runsaasti kahvi- ja kaakaoviljelmiä varten. Nykyään metsiä raivaavat pienemmät tilat, joskin elinympäristön tuhoutuminen on edelleen sãotoménlepinkäinen suurin uhka. myös saarelle levinneet mustarotat ja monamarakatti vähentävät kantaa .
Lanius newtoni
La Pie-grièche de Sao Tomé (Lanius newtoni) est une espèce de passereaux endémique de l'île de São Tomé. Connue uniquement par des observations faites en 1888 et 1928, elle est redécouverte en 1990. Depuis, quelques individus ont été observés régulièrement suggérant une population très faible[1]. Son nom commémore le naturaliste portugais, le colonel Francisco Newton (pt) (1864-1909).
Lanius newtoni
La Pie-grièche de Sao Tomé (Lanius newtoni) est une espèce de passereaux endémique de l'île de São Tomé. Connue uniquement par des observations faites en 1888 et 1928, elle est redécouverte en 1990. Depuis, quelques individus ont été observés régulièrement suggérant une population très faible. Son nom commémore le naturaliste portugais, le colonel Francisco Newton (pt) (1864-1909).
Il fiscal di São Tomé (Lanius newtoni ( Bocage,1891) è un uccello passeriforme della famiglia Laniidae, endemico dell'isola di São Tomé.[1][2]
La Lista rossa IUCN classifica Lanius newtoni come specie in pericolo critico di estinzione (Critically Endangered).[1]
Il fiscal di São Tomé (Lanius newtoni ( Bocage,1891) è un uccello passeriforme della famiglia Laniidae, endemico dell'isola di São Tomé.
De Newtons klauwier (Lanius newtoni) is een vogel uit de familie der klauwieren (Laniidae). Het is een ernstig bedreigde, endemische vogelsoort op het eiland Sao Tomé.
De vogel is 19 tot 21 cm lang. De vogel lijkt sterk op de noordelijke gekraagde klauwier (L.humeralis) dat wil zeggen een vanboven glanzend zwarte vogel met een brede witte vleugelstreep en een lichte keel, borst en buik. Newtons klauwier is echter iets kleiner, met een relatief kleine, hoornkleurige (niet zwarte) snavel en vaak een roomkleurig gele borst en de witte stippels op de uiteinden van de staartpennen zijn kleiner.[2]
Deze soort is endemisch op Sao Tomé, een eiland in de Golf van Guinee. Het leefgebied bestaat uit ongerept regenwoud met weinig ondergroei, meestal op hoogten lager dan 700 m boven de zeespiegel. Het is de enige klauwier die uitsluitend in het bos voorkomt.[2]
Newtons klauwier heeft een zeer klein verspreidingsgebied en daardoor is de kans op uitsterven aanwezig. De grootte van de populatie is niet bepaald. De vogel wordt incidenteel waargenomen, tot 2010 breidde het areaal waarbinnen waarnemingen zijn gedaan zich iets uit. Het leefgebied wordt echter bedreigd door uitbreiding van koffieplantages, de aanleg van wegen en het tappen van palmwijn in de overgebleven bosrestanten. Daarnaast heeft de vogel mogelijk te lijden door de invoer van invasieve soorten zoals ratten en apen uit het Afrikaanse continent. Om deze redenen staat deze soort als ernstig bedreigd (kritiek) op de Rode Lijst van de IUCN.[1]
De Newtons klauwier (Lanius newtoni) is een vogel uit de familie der klauwieren (Laniidae). Het is een ernstig bedreigde, endemische vogelsoort op het eiland Sao Tomé.
Lanius newtoni é uma espécie de ave da família Laniidae.
É endémica de São Tomé e Príncipe.
Os seus habitats naturais são: florestas subtropicais ou tropicais húmidas de baixa altitude e regiões subtropicais ou tropicais húmidas de alta altitude.[1]
Está ameaçada por perda de habitat.[1]
Lanius newtoni é uma espécie de ave da família Laniidae.
É endémica de São Tomé e Príncipe.
Os seus habitats naturais são: florestas subtropicais ou tropicais húmidas de baixa altitude e regiões subtropicais ou tropicais húmidas de alta altitude.
Está ameaçada por perda de habitat.
Sãotométörnskata[2] (Lanius newtoni) är en utrotningshotad fågel i familjen törnskator inom ordningen tättingar som enbart förekommer på ön São Tomé utanför Västafrika.[3]
Sãotométörnskatan är en 20-21 centimeter lång långstjärtad skogslevande törnskata. Den är svart ovan med en vit fläck på skapularerna som kan vara gultonad. Den är blekgul på hake, bröst, buk, flanker, undergump och undre stjärttäckare. Den kilformade stjärten har helsvarta centrala stjärtfjädrar och ökande antal vitt ut mot stjärtens kanter. Ungfåglar är bandat gulbrunt och svart. Lätet är en klar vissling, tiu tiu, som ofta upprepas och ett metalliskt tsink tsink hörbart på långt håll.[1]
Fågeln förekommer enbart på São Tomé och återsågs 1990 efter 50 års frånvaro.[3]
IUCN kategoriserar arten som akut hotad.[1]
Wikimedia Commons har media som rör sãotométörnskata.
Wikispecies har information om Lanius newtoni.
Sãotométörnskata (Lanius newtoni) är en utrotningshotad fågel i familjen törnskator inom ordningen tättingar som enbart förekommer på ön São Tomé utanför Västafrika.
Bách thanh Newton, tên khoa học Lanius newtoni, là một loài chim trong họ Laniidae.[2]
Lanius newtoni du Bocage, 1891
Ареал
Сорокопу́т Ньюто́на[1] (лат. Lanius newtoni) — птица семейства сорокопутовых, эндемик острова Сан-Томе в Гвинейском заливе у западных берегов Африки. Это единственный вид сорокопутов, населяющий сомкнутые девственные леса; для остальных видов характерно сочетание древесно-кустарниковой растительности с относительно низкотравной открытой местностью[2]. Российский орнитолог Евгений Панов предполагает, что птица могла заселить образованный не позднее 1,6 млн лет назад остров ещё до образования на нём тропического дождевого леса, и в процессе изменения ландшафта приспособилась к новым условиям[3]. Вид назван в честь португальского ботаника Франческо Ньютона (Francesco Newton, 1864—1909), собиравшего коллекции растений на островах Сан-Томе, Биоко и Тимор[4] и первым из европейцев в 1888 году добывшим несколько тушек этой птицы в различных частях острова[5].
Это средней величины сорокопут; длина 19—21 см[5]. Своим внешним обликом сорокопут Ньютона напоминает скорее мухоловок: у взрослой птицы верх блестяще-чёрный, низ бледно-жёлтый. На плечевых на чёрном фоне выделяется широкая полоса бледно-жёлтого цвета. Крылья чёрные; «зеркало» либо сильно редуцировано, либо отсутствует вовсе. Рулевые также чёрные, имеют бледно-серые либо белые окончания и каёмку по внешнему краю. Половой диморфизм не выражен. Молодые птицы сверху буроватые с тёмным струйчатым рисунком, снизу жёлтые с частыми рыжевато-коричневыми поперечными пестринами. Крылья и хвост буровато-чёрные[5].
Известны два варианта песни, которую издаёт сорокопут. Первый из них, судя по описанию, звучит как серия монотонных заунывных звуков «пью…пью…пью», повторяемых 10—11 раз с интервалом около секунды. Второй сигнал, который может иметь отличную от песни функцию, передаётся как многократное (до 250 раз) повторение металлических нот «тсинк, тсинк, тсинк, тсинк…», слышных на большом расстоянии. Кроме того, источник сообщает о территориальных криках «тиу» или «тиух», напоминающих ноту из пения длиннохвостого сорокопута-прокурора[6][7].
Сорокопут населяет средний и нижний ярус сохранившегося на острове влажного тропического леса с густой кроной и каменистым негустым подлеском, преимущественно на высоте до 700 метров над уровнем моря[5]. В большинстве случаев птицу встречали вдоль хребтов и возле водотоков — по этой причине полагают, что она имеет линейное распространение[8].
К настоящему времени этот вид остаётся наименее изученным среди сорокопутов, многие сведения о его биологии отсутствуют либо вызывают сомнения в достоверности[9].
Ранние документальные сведения о сорокопуте Ньютона относятся к 1888 и 1928 годам, после чего птица долгое время считалась исчезнувшей, пока в 1990 году одинокая особь не попала в ловушку на юго-востоке острова в районе водотока Rio Xufexufe (порт.)[10][11]. Начиная с 1994 года единичные случаи стали периодически регистрировать в различных частях лесистой части острова: близ водосборного бассейна Rio Xufexufe[12], в долине реки Rio Ió Grande (порт.), в районе селений Pico Formoso Pequeno, Ribeira Peixe, Ana Chaves и Estação Sousa[11]. В последнем случае птица была обнаружена в горных лесах на высоте около 1500 м над уровнем моря, что значительно превышает более ранние сведения о ней[13].
Общая численность птиц на острове остаётся неизвестной; предполагают, что она может быть менее, чем 50 половозрелых особей, причём имеет тенденцию к уменьшению[11] — по этой причине виду в Международной Красной книге присвоен статус таксона, находящегося в критическом состоянии (категория CR)[14]. Основной причиной вымирания вида за последнее столетие называют уменьшение площади места его обитания — вырубку девственного леса с последующим использованием ландшафтов под плантации какао и кофе. Другие деградирующие факторы — строительство дорог вдоль западного и восточного побережий, облегчающие доступ в ранее труднодоступные районы, и интродукцию потенциальных хищников — чёрной крысы, мартышки мона (Cercopithecus mona), циветт и горностаев. Определённый вред могут принести одичавшие свиньи. Кроме того, предполагают, что определённый вред может вызвать фактор беспокойства птиц со стороны фермеров, выращивающих пальмы под тодди[14]. В последние годы вырубка девственного леса остановлена. На двух основных островах Сан-Томе и Принсипи образован Национальный парк Обо (Parque Natural Ôbo), охватывающий около 30 % площади этого государства; часть территории парка занимает природный биотоп сорокопута[15].
Сорокопу́т Ньюто́на (лат. Lanius newtoni) — птица семейства сорокопутовых, эндемик острова Сан-Томе в Гвинейском заливе у западных берегов Африки. Это единственный вид сорокопутов, населяющий сомкнутые девственные леса; для остальных видов характерно сочетание древесно-кустарниковой растительности с относительно низкотравной открытой местностью. Российский орнитолог Евгений Панов предполагает, что птица могла заселить образованный не позднее 1,6 млн лет назад остров ещё до образования на нём тропического дождевого леса, и в процессе изменения ландшафта приспособилась к новым условиям. Вид назван в честь португальского ботаника Франческо Ньютона (Francesco Newton, 1864—1909), собиравшего коллекции растений на островах Сан-Томе, Биоко и Тимор и первым из европейцев в 1888 году добывшим несколько тушек этой птицы в различных частях острова.
圣多美伯劳（学名：Lanius newtoni）是伯劳科伯劳属的一种。为圣多美和普林西比的特有种。体长约20至21厘米。在1888年至1928年有其活动记录，并于1990年重新发现。
