Els hidrogenofilàcias (Hydrogenophilaceae) són una petita família del fílum Proteobacteria, amb dos gèneres. Els hidrogenofilàcias són termofílics, creixent al voltant de 50 °C i obtenint la seva energia de l'oxidació d'hidrogen. L'altre gènere Thiobacillus, redefinit per incloure solament aquelles espècies beta proteobacteri. Altres membres de Thiobacillus van ser transferits a Acidithiobacillus, Halothiobacillus i a Thermithiobacillus, ara col·locats en altres famílies.
Thiobacillus és usat com a control de plagues, i.g. cancros de la papa, on no tolera condicions àcides. Si una zona afectada és tractada amb sulfurs i Thiobacillus, els bacteris oxidarán al sulfur cap a àcid sulfúric, destruint la pesta.
Els hidrogenofilàcias (Hydrogenophilaceae) són una petita família del fílum Proteobacteria, amb dos gèneres. Els hidrogenofilàcias són termofílics, creixent al voltant de 50 °C i obtenint la seva energia de l'oxidació d'hidrogen. L'altre gènere Thiobacillus, redefinit per incloure solament aquelles espècies beta proteobacteri. Altres membres de Thiobacillus van ser transferits a Acidithiobacillus, Halothiobacillus i a Thermithiobacillus, ara col·locats en altres famílies.
Thiobacillus és usat com a control de plagues, i.g. cancros de la papa, on no tolera condicions àcides. Si una zona afectada és tractada amb sulfurs i Thiobacillus, els bacteris oxidarán al sulfur cap a àcid sulfúric, destruint la pesta.
Die Hydrogenophilaceae bilden eine Familie von gramnegativen Bakterien innerhalb der Proteobacteria. Es ist die einzige Familie der Klasse der Hydrogenophilalia und wird hier zu der Ordnung Hydrogenophilales gestellt.
Die Zellen von Bakterien der Gattung Hydrogenophilus sind stäbchenförmig, gewöhnlich 2 bis 3 µm lang und weisen einen Durchmesser von 0,5 µm auf. Sie wachsen bei rund 50 °C und sind aerob. Sie sind als fakultativ chemolithoautotroph (vergleiche Stoff- und Energiewechsel) zu kennzeichnen, das heißt, sie sind in der Lage, Energie aus anorganischen Stoffen zu gewinnen und dabei anorganische Verbindungen als Kohlenstoff-Quelle zu nutzen. So können sie ihre Energie aus der Oxidation von Wasserstoff (Knallgasreaktion) beziehen.[1] Darauf bezieht sich auch der Gattungsname, lateinisch hydrogenium ‚Wassererzeuger‘ (verweist auf das Element Wasserstoff) und altgriechisch φίλος phílos, deutsch ‚liebend‘, also „Wasserstoff-liebend“.[2] Als Kohlenstoff-Quelle verwenden sie dann Kohlenstoffdioxid.[1]
Vertreter der Gattung Tepidiphilus sind ebenfalls moderat thermophil, beispielsweise wurde Tepidiphilus margaritifer aus einem bei 60 °C betriebenen Faulbehälter zur Nachbehandlung von aerob erzeugtem Klärschlamm isoliert. Es handelt sich um stäbchenförmige Bakterien, die unter anaeroben Bedingungen wachsen können und dabei Nitrat als Elektronenakzeptor verwenden, vergleiche Denitrifikation. Als Reservestoff werden in der Zelle Polyhydroxybuttersäure-Granula eingelagert.[3]
Die Klasse Hydrogenophilalia wurde 2017 von Boden et al. vorgeschlagen, damit verbunden war die Zuordnung der Gattung Thiobacillus (ehemals in der Ordnung Hydrogenophilales) zur Ordnung Nitrosomonadales.[4] Damit ist die Ordnung Hydrogenophilales monotypisch mit der Familie Hydrogenophilaceae.
In der Familie der Hydrogenophilaceae sind folgende Gattungen zusammengefasst (Stand 2020):[5]
Petrobacter Bonilla Salinas et al. 2004 ist das heterotypische Synonym von Tepidiphilus Manaia et al. 2003.[6]
Die Hydrogenophilaceae bilden eine Familie von gramnegativen Bakterien innerhalb der Proteobacteria. Es ist die einzige Familie der Klasse der Hydrogenophilalia und wird hier zu der Ordnung Hydrogenophilales gestellt.
The Hydrogenophilaceae are a family of the Hydrogenophilalia, with two genera – Hydrogenophilus and Tepidiphilus. Like all Pseudomonadota, they are Gram-negative. All known species are thermophilic, growing around 50 °C and using molecular hydrogen or organic molecules as their source of electrons to support growth - some species are autotrophs.
The genus Thiobacillus was previously considered to be a member in this family but was reclassified into the order Nitrosomonadales at the same time that the Hydrogenophilales were removed from the Betaproteobacteria and the class Hydrogenophilalia was formed.[2]
Hydrogenophilus thermoluteolus is a facultative chemolithoautotroph originally isolated from a hot spring; however, it was detected 2004 in ice core samples retrieved from a depth around 3 km within the ice covering Lake Vostok in Antarctica.[3] The presence of DNA from (and potentially live cells of) thermophilic bacteria in the ice suggests that a geothermal system could exist beneath the cold water body of Lake Vostok, or simply that non-thermophilic strains of Hydrogenophilus exist and were present in the ice.
The class Hydrogenophilalia in the Bacteria was circumscribed in 2017 when it was demonstrated that the order Hydrogenophilales was distinct from the Betaproteobacteria on the basis of physiology, biochemistry, fatty acid profiles, and phylogenetic analyses on the basis of the 16S rRNA gene and 53 ribosomal protein sequences concatenated using the rMLST platform for multilocus sequence typing.[2]
The class comprises one order, the Hydrogenophilales (type order), which contains thermophilic organisms - both autotrophs and heterotrophs, the former of which utilise molecular hydrogen as their electron donor, coupling its oxidation to the reduction of NAD+ with the enzyme hydrogenase. The very high proportion of ω-cyclohexyl fatty acids (specifically C19:0 cyclo and C17:0 cyclo) versus straight counterparts was a major distinguishing feature versus the Betaproteobacteria, and is probably involved in ensuring membrane stability at high growth temperatures.[2] Members of the class can all use molecular oxygen as a terminal electron acceptor (i.e. are aerobic) as well as nitrate, which can be used by some members during denitrification. The autotrophic members of the class do not use carboxysomes to concentrate carbon dioxide or improve RuBisCO efficiency as a carboxylase versus an oxygenase. The dominant respiratory quinone of the class is ubiquinone-8 and menaquinones or rhodoquinones are not observed, though they are in the neighbouring Betaproteobacteria.[2]
{{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (help) The Hydrogenophilaceae are a family of the Hydrogenophilalia, with two genera – Hydrogenophilus and Tepidiphilus. Like all Pseudomonadota, they are Gram-negative. All known species are thermophilic, growing around 50 °C and using molecular hydrogen or organic molecules as their source of electrons to support growth - some species are autotrophs.
The genus Thiobacillus was previously considered to be a member in this family but was reclassified into the order Nitrosomonadales at the same time that the Hydrogenophilales were removed from the Betaproteobacteria and the class Hydrogenophilalia was formed.
Hydrogenophilus thermoluteolus is a facultative chemolithoautotroph originally isolated from a hot spring; however, it was detected 2004 in ice core samples retrieved from a depth around 3 km within the ice covering Lake Vostok in Antarctica. The presence of DNA from (and potentially live cells of) thermophilic bacteria in the ice suggests that a geothermal system could exist beneath the cold water body of Lake Vostok, or simply that non-thermophilic strains of Hydrogenophilus exist and were present in the ice.
Los Hydrogenophilaceae son una pequeña familia del filo Proteobacteria. Las especies Hydrogenophilus son termófilas, creciendo a alrededor de 50 °C y obteniendo su energía de la oxidación de hidrógeno. Otro género, Thiobacillus, fue redefinido para incluir solo aquellas especies beta proteobacteria. Otros miembros de Thiobacillus fueron transferidos a Acidithiobacillus, Halothiobacillus y a Thermithiobacillus, ahora colocados en otras familias.
Thiobacillus es usado como control de plagas, e.g. cancros de la papa, donde no tolera condiciones ácidas. Si una zona afectada es tratada con sulfuros y Thiobacillus, las bacterias oxidarán al sulfuro hacia ácido sulfúrico, destruyendo la peste.
Datos: Q134834
Especies: Hydrogenophilaceae
Les Hydrogenophilaceae sont une famille de Betaproteobacteria se subdivisant en deux genres, et la seule famille décrite de l'ordre des Hydrogenophilales. Comme toutes les Proteobacteria, elles sont à Gram négatif. Les deux genres qui la composent sont Hydrogenophilus et Thiobacillus (certaines espèces ayant appartenu à ces genres en ont cependant été supprimées). Les Hydrogenophilus sont thermophiles, vivant aux alentours de 50 °C et obtenant leur énergie par oxydation de l'hydrogène.
Les espèces du genre Thiobacillus peuvent être utilisés pour lutter contre les parasites, comme les espèces du genre Streptomyces atteignant les pommes de terre. Si la zone touché par le parasite est traitée avec du soufre et des espèces du genre Thiobacillus, ceux-ci oxydent le soufre en acide sulfurique, qui détruit Streptomyces ne pouvant résister à des conditions acides. Thiobacillus thioparus peut contribuer à la formation de pluies acides en oxydant le dioxyde de soufre en acide sulfurique.
Hydrogenophilius thermoluteolus est un chimiotrophe facultatif, qui a longtemps été trouvé uniquement dans des sources chaudes. Il fut cependant isolé en 2004 dans des échantillons de glaces provenant d'une profondeur d'environ 3 km sous la couche de glace qui recouvre le lac Vostok, en Antarctique[2]. La présence de cette bactérie thermophile dans la glace suggère qu'un système géothermique existe sous la couche d'eau froide du lac Vostok.
Le genre Thiobacillus a été redéfini pour n'inclure que les espèces faisant partie des Betaproteobacteria. Les autres espèces qui avaient été nommées « Thiobacillus » ont été transférées aux Gammaproteobacteria[3]:
Les Hydrogenophilaceae sont une famille de Betaproteobacteria se subdivisant en deux genres, et la seule famille décrite de l'ordre des Hydrogenophilales. Comme toutes les Proteobacteria, elles sont à Gram négatif. Les deux genres qui la composent sont Hydrogenophilus et Thiobacillus (certaines espèces ayant appartenu à ces genres en ont cependant été supprimées). Les Hydrogenophilus sont thermophiles, vivant aux alentours de 50 °C et obtenant leur énergie par oxydation de l'hydrogène.
Les espèces du genre Thiobacillus peuvent être utilisés pour lutter contre les parasites, comme les espèces du genre Streptomyces atteignant les pommes de terre. Si la zone touché par le parasite est traitée avec du soufre et des espèces du genre Thiobacillus, ceux-ci oxydent le soufre en acide sulfurique, qui détruit Streptomyces ne pouvant résister à des conditions acides. Thiobacillus thioparus peut contribuer à la formation de pluies acides en oxydant le dioxyde de soufre en acide sulfurique.
Hydrogenophilius thermoluteolus est un chimiotrophe facultatif, qui a longtemps été trouvé uniquement dans des sources chaudes. Il fut cependant isolé en 2004 dans des échantillons de glaces provenant d'une profondeur d'environ 3 km sous la couche de glace qui recouvre le lac Vostok, en Antarctique. La présence de cette bactérie thermophile dans la glace suggère qu'un système géothermique existe sous la couche d'eau froide du lac Vostok.
As hidroxenofiláceas (Hydrogenophilaceae) son unha familia da clase Betaproteobacteria e única familia da orde Hydrogenofilales[1], que comprende dous xéneros: Hydrogenophilus e Thiobacillus. Como todas as especies do filo Proteobacteria son gramnegativas. Hydrogenophilus é un xénero termófilo, que crece arredor dos 50 °C e obtén a súa enerxía oxidando o hidróxeno. Thiobacillus oxida o xofre.
As especies de Thiobacillus poden utilizarse para o control de pragas, como algunhas das que afectan ás patacas orixinando costras no tubérculo producidas por infeccións por Streptomyces. Se unha área afectada se trata con xofre e con bacterias Thiobacillus, estes microorganismos oxidarán o xofre a ácido sulfúrico, o cal acaba coa praga, xa que esta praga da pataca non pode tolerar condicións ácidas. Thiobacillus thioparus pode contribuír á formación de chuvia ácida por medio da oxidación de dióxido de xofre a ácido sulfuroso.
Hydrogenophilus thermoluteolus é un quimiolitoautótrofo facultativo que previamente se atopara só en fontes termais, pero que en 2004 foi illada tamén en mostras de cilindros de xeo extraídas de profundidades de ~3 km baixo a capa de xeo que cobre o Lago Vostok na Antártida.[2] A presenza destas bacterias termófilas no xeo suxire que probablemente existe un sistema xeotermal baixo as augas frías do Lago Vostok.
Dentro da familia das hidroxenofiláceas, os maiores cambios taxonómicos tiveron lugar no xénero Thiobacillus, no cal varias especies foron pasadas a outros xéneros. O antigo xénero Thiobacillus foi redefinido de modo que agora só inclúe as especies consideradas betaproteobacterias. Outros antigos membros deste xénero foron transferidos ás gammaproteobacterias e están agora noutros xéneros:[3]
As hidroxenofiláceas (Hydrogenophilaceae) son unha familia da clase Betaproteobacteria e única familia da orde Hydrogenofilales, que comprende dous xéneros: Hydrogenophilus e Thiobacillus. Como todas as especies do filo Proteobacteria son gramnegativas. Hydrogenophilus é un xénero termófilo, que crece arredor dos 50 °C e obtén a súa enerxía oxidando o hidróxeno. Thiobacillus oxida o xofre.
As especies de Thiobacillus poden utilizarse para o control de pragas, como algunhas das que afectan ás patacas orixinando costras no tubérculo producidas por infeccións por Streptomyces. Se unha área afectada se trata con xofre e con bacterias Thiobacillus, estes microorganismos oxidarán o xofre a ácido sulfúrico, o cal acaba coa praga, xa que esta praga da pataca non pode tolerar condicións ácidas. Thiobacillus thioparus pode contribuír á formación de chuvia ácida por medio da oxidación de dióxido de xofre a ácido sulfuroso.
Hydrogenophilus thermoluteolus é un quimiolitoautótrofo facultativo que previamente se atopara só en fontes termais, pero que en 2004 foi illada tamén en mostras de cilindros de xeo extraídas de profundidades de ~3 km baixo a capa de xeo que cobre o Lago Vostok na Antártida. A presenza destas bacterias termófilas no xeo suxire que probablemente existe un sistema xeotermal baixo as augas frías do Lago Vostok.
Hydrogenophilaceae Garrity et al., 2006[1] è una famiglia di batteri appartenente alla classe dei betaproteobatteri e, come tutti i proteobatteri, sono Gram-negativi.
Hydrogenophilaceae Garrity et al., 2006 è una famiglia di batteri appartenente alla classe dei betaproteobatteri e, come tutti i proteobatteri, sono Gram-negativi.
Hydrogenophilaceae é uma pequena família de proteobactérias, constituída por dois géneros. Os membros do género Hydrogenophilus são termofílicos, crescendo em ambientes com cerca de 50 °C e obtendo a sua energia por oxidação do hidrogénio. O outro género, denomina-se Thiobacillus, redefinido para incluir somente as espécies de betaproteobactérias. Outros membros de Thiobacillus foram transferidos para o género Acidithiobacillus, Halothiobacillus e Thermithiobacillus, agora colocados em outras famílias.
Thiobacillus é usado para controlar pragas (por exemplo, em batatas). Se uma zona afectada é tratada com enxofre e Thiobacillus, as bactérias oxidarão o enxofre até formar ácido sulfúrico, destruindo a peste.
Hydrogenophilaceae é uma pequena família de proteobactérias, constituída por dois géneros. Os membros do género Hydrogenophilus são termofílicos, crescendo em ambientes com cerca de 50 °C e obtendo a sua energia por oxidação do hidrogénio. O outro género, denomina-se Thiobacillus, redefinido para incluir somente as espécies de betaproteobactérias. Outros membros de Thiobacillus foram transferidos para o género Acidithiobacillus, Halothiobacillus e Thermithiobacillus, agora colocados em outras famílias.
Thiobacillus é usado para controlar pragas (por exemplo, em batatas). Se uma zona afectada é tratada com enxofre e Thiobacillus, as bactérias oxidarão o enxofre até formar ácido sulfúrico, destruindo a peste.
Hydrogenophilaceae — невелика родина бета-протеобактерій, що містить три відомих роди. Представники роду Hydrogenophilus є термофілами, що ростуть за температурами близько 50 °C та отримують енергію за допомогою окиснення водню. До родини також належать роди Tepidiphilus і Thiobacillus. Інші бактерії, що раніше класифікувалися до цієї родини, зараз належать до родів Acidithiobacillus, Halothiobacillus і Thermithiobacillus, що знаходяться в інших родинах.
Thiobacillus також використовується для контролю кількості шкідників, таких картопляна парша. Якщо вражену ділянку обробити сіркою і бактеріями цього роду, бактерії окиснюють сірку до сірчаної кислоти, яка вбиває паразита, тому що картопляна парша незадатна витримувати кислі середовища. Одна бактерія родини, thiobacillus thioparus, також додає свій внесок в формування кислотних дощів, окиснюючи діоксид сірки до сірчаної кислоти.
