The name Cinnamomum camphora (Linnaeus) T. Nees & C. H. Ebermaier is nomenclaturally invalid.
Die Kanferboom (Cinnamomum camphora) is 'n boom wat in Suid-Afrika genaturaliseer geraak het.
Cinnamomum camphora is afkomstig van China suid van die Yangtzerivier, Taiwan, suidelike Japan, Korea en Viëtnam, maar is ook in baie lande gevestig.[1] In Suid-Afrika word die boom aangetref vanaf Port St. Johns, langs die Wildekus, tot in Mpumalanga.
Hierdie boom is 'n indringerplant in KwaZulu-Natal, Limpopo, Mpumalanga, Oos-Kaap en die Wes-Kaap, maar Nasionale Erfenisbome en Nasionale Monumentbome in terme van die Wet op Nasionale Erfenishulpbronne, (25/1999) is van indringerstatus vrygestel.[2]
Die kanferboom is 'n groot immergroen boom wat 20–30 m hoog kan groei.[1] Die blare het 'n blink, wasagtige voorkoms en ruik na kanfer indien gekneus word. In die lente dra die boom heldergroen blare met massas klein wit blommetjies. Dit produseer swart trosse bessie-agtige vrugte van ongeveer 10 mm in diameter. Die boom het 'n vaal, growwe bas.
Reuse ou kanferbome in Hongkong
Botaniese tuine in Adelaide, Suid-Australië
Kanfer laurel in drag
Stam
Blare
Verkleurde blaar
Loof
Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Kanferboom.
Wikispecies het meer inligting verwant aan: Kanferboom
Die Kanferboom (Cinnamomum camphora) is 'n boom wat in Suid-Afrika genaturaliseer geraak het.
Cinnamomum camphora is afkomstig van China suid van die Yangtzerivier, Taiwan, suidelike Japan, Korea en Viëtnam, maar is ook in baie lande gevestig. In Suid-Afrika word die boom aangetref vanaf Port St. Johns, langs die Wildekus, tot in Mpumalanga.
Hierdie boom is 'n indringerplant in KwaZulu-Natal, Limpopo, Mpumalanga, Oos-Kaap en die Wes-Kaap, maar Nasionale Erfenisbome en Nasionale Monumentbome in terme van die Wet op Nasionale Erfenishulpbronne, (25/1999) is van indringerstatus vrygestel.
Cinnamomum camphora, el alcanforero, ye un árbol de la familia de les lauracees que puede llegar a algamar dimensiones del orde de los venti metros.
La planta procede del estremu oriente y ye común en China, Xapón y Taiwán. Cultívase tamién en numberosos países de clima templáu y nes rexones costeres del Pacíficu nos Estaos Xuníos.
Ye un gran árbol de fueya perenne coles cañes fráxiles qu'algama los 20 metros d'altor. Les fueyes son alternes, peciolaes, de forma ovalada, coriacees y acuminaes de color verde brillante y con tres nervios principales que presenten nos sos axiles unes pequeñes glandulitas. Les flores son blanques amarellentaes y apaecen en mayu-xunu arrexuntaes en panícules corimbosas dispuestes nes sos axilas. El frutu ye una baga en forma de globu de color acoloratáu que torna a negru cuando madura.
Cinnamomum camphora describióse por (L.) J.Presl y espublizóse en O Prirozenosti rostlin, aneb rostlinar 2: 47. 1825.[2]
Cinnamomum: nome xenéricu que provién del griegu Kinnamon o Kinnamomon, que significa madera duce. Esti términu griegu probablemente provién del hebréu quinamom, que tien orixe nuna versión anterior al términu Kayu manis, que nel llinguaxe de Malasia ya Indonesia tamién quier dicir madera duce.
camphora: epítetu llatín que significa "alcanfor".[3]
.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Cinnamomum camphora, el alcanforero, ye un árbol de la familia de les lauracees que puede llegar a algamar dimensiones del orde de los venti metros.
Kafur ağacı (lat. Cinnamomum camphora)[1] - darçın ağacı cinsinə aid bitki növü.[2] Kamfora ağacı dəfnəkimilər (Lauraceae) fəsiləsinin darçın (cin-namomum) cinsinə daxil olan həmişəyaşıl ağacdır. Kamfora sözü ərəbcə kamhour sözündən götürülmüşdür.
Kamforanın vətəni Şərqi Asiya, Çinin cənub və cənub-qərb rayonları, Tayvan, Yapon adaları - Ryukyu, Kyu-syu, Sikoku, Xansyu və Koreyanın Çedjuda adası hesab olunur. Tayvanda dəniz səviyyəsindən 500-2000 metr, Xondo adasında isə 850 metrə qədər yüksəklikdə bitir. Cənubi Afrikada, Kanar adalarında, Madaqaskarda, Avstraliyada, Avropanın cənub rayonlarında və Şimali Amerikanın cənub şərq rayonlarında təbii şəkildə yayılmışdır.
Kamfora ağacından kamfora yağı və kamfora Çində və Yaponiyada bizim eranın doqquzuncu yüzilliyində alınmışdır. Asiyada isə ondan hələ qədim zamanlardan həvəsə gətirici vasitə kimi istifadə edilirdi. Ərəblər isə artıq on birinci yüzillikdə kamforadan müxtəlif tibbi məqsədlər üçün istifadə edirdilər.Kamfora yağı birinci dəfə Avropaya 1676-cı ildə gətirilib və Hollandiyada əkilmişdir.1910-cu ildən başlayaraq Almaniya qeyri-təbii yolla kamfora istehsal etməyə başladı. 1920-ci illərdə kamfora kefləndirici vasitə kimi istifadə olunurdu.
Kamforanın sənaye plantasiyaları Hindistanda, Malay arxipelaqı adalarında, cənubi - şərqi Asiya ölkələrində, Avstraliyada, Yaponiyada, cənubi və şimali Afrikada, Cənubi Avropada (Fransa, İtaliya) Cənubi Amerikada (Braziliya) Filippin, Antil və Qərbi Hind adalarında salınmışdır.Kommersiya məqsədli kamfora plantasiyaları isə Tayvanda, Hindistanda və Gürcüstanda daha çoxdur.Kamfora ağacı Rusiyaya Qafqazın Qara dəniz sahillərinə XVIII əsrin 60-cı illərində gətirilmişdir. Sonrakı bir neçə onilliklər ərzin- də sahil boyu park və bağlarda həmişəyaşıl dekorativ ağac kimi əkilib - becərilmişdir. Sənaye miqyasında çoxaldılmasına isə XIX əsrin 20-ci illərindən başlanılmışdır. Gən cə şəhərindəki “xan bağı”nın ərazisində 70-ci illərin ortalarına qədər 2 ədəd kamfora ağacı mömcud olmuş, sonralar isə baxımsızlıq ucundan quruyub məhv olmuşdur.[3]
Kamfora ağacının xırdalanmış oduncağı, kökü və budaqlarından su baxarı vasitəsilə (distillə yolu ilə) efir yağı çıxarılır. Bu yağ bir qədər qaldıqdan və soyuduqdan sonra 90%-ə yaxın kamfora ayrılır. Distillə üsulu ilə alınmış xam efir yağı müxtəlif tərkib hissələrinə (fraksiyalara) ayrılır. Bunlardan tərkibində safrol olan qəhvəyi, kamfora yağı texnikada, təbii tibbi kamfora tibdə, ağ kamfora yağı isə aromaterepiyada işlədilir. Kamfora yağı (tibbi preparat) təbii kamforalı efir yağından çox kəskin fərqlənir.Kamfora ağacının yarpaqları, meyvəsi və kamfora yağı onun psixoaktiv hissələri (orqanları) hesab edilir. Kamfora yağının daxilə qəbulu və dozası müxtəlifdir. Hesab olunur ki, 10 qr-a qədər kamfora yaxşı məstedici effekt verir. Lakin, hər bir fərd üçün bu norma müxtəlif təsirə malik ola bilər.10-20 qram arasında kamfora qəbul etmək ciddi zəhərlən məyə səbəb ola bilər.Hindistanda və Nepalda kamfora yağı daha çox beteldən (qara bibər) və badamdan (buxur) hazırlanan saqqızların tərkibinə stimullaşdırıcı kimi əla və edilir.Yaponiyada və Cənubi Hindistanda kamfora ağacı dini ayinlər zamanı yandırılan ətirli qatranın (buxurun, ladanın) əsas komponenti hesab edilir. Kamfora və kamfora yağı bu gün Amazon samanlarının dini mərasimlərində də işlədilir. Yaponiyada kamfora dəfnəsindən ənənəvi rəqs festivallarında ayin maskaları kəsilib düzəldilir.[3]
Tayvan adası daxil olmaqla Cənubi və Cənubi-Qərbi Çində, Koreyada-Kvelpart, Yaponiyada-Xando, Sikoku və Kyusyu adalarında bitir.
Hündürlüyü 20 m-ə çatan, böyük, gözəl, həmişəyaşıl ağacdır. Vətənində 1000 ilə qədər yaşayır. Qabığı açıq və ya tünd boz rəngdə olub, çatlıdır. Cavan budaqları yaşıl, çılpaq və hamardır. Yarpaqları yumurtavari, bəzən ellipsşəklində, 7-10 sm uzunluqda və 4-5 sm enində, ucu sivri, tamkənarlı, dərivari, üstdən parlaq yaşıl, altdan açıq yaşıl və ya göyümtül, 3 damarlı, 2-3 sm uzunluqda saplağa malikdir. Çiçəkləri ikicinsli, xırda olub, iri olmayan, süpürgəvari çiçək qrupuna toplanmışdır. Erkəkcikləri 9 ədəd olub, 3 dairə üzrə yerləşmişdir, staminodilər isə 3 ədəd olub, dördüncü dairəni təşkil edir. Tozcuğu 4 yuvalı, yumurtacığı biryuvalıdır. May-iyul aylarda çiçəkləyir. Meyvəsi şar formalı, tünd göy və ya qaramtıl rəngdə, 7-12 mm enində, qoxulu, ətli-şirəli hissəsi olan çəyirdəkdir. Toxumların endospermi yoxdur. Meyvəsi noyabr ayında yetişir.
Günəşli və rütubətli ərazilərdə, gillicə və qumluca torpaqlarda yaxşı bitir. Qış sərt keçdikdə ağacların torpaqüstü hissəsi məhv olur, yazda isə kötükdən yenidən pöhrə verir.
Lənkəran və Astarada park və bağlarda dekorativ bitki kimi əkilə bilər.
Kafur ağacının bütün hissələrində kafur yağı vardır. Bitkinin bütün hissələri yoluxucu xəstəliklərin müalicəsi, Çində və Yaponiyada kafur yağının alınması üçün istifadə edilir.
Azərbaycan Dendroflorası III cild-Bakı:"Elm",2016,400 səh. T.S.Məmmədov
Kafur ağacı (lat. Cinnamomum camphora) - darçın ağacı cinsinə aid bitki növü. Kamfora ağacı dəfnəkimilər (Lauraceae) fəsiləsinin darçın (cin-namomum) cinsinə daxil olan həmişəyaşıl ağacdır. Kamfora sözü ərəbcə kamhour sözündən götürülmüşdür.
El camforer (Cinnamomum camphora) és un arbre perenne de la família Lauraceae que també es coneix amb el nom d'arbre de la càmfora. És un arbre de zones tropicals, originari del sud-est asiàtic, típic de països com Japó, Malàisia o Xina, però s'ha pogut trobar a Austràlia i a la costa oest dels Estats Units. El nom prové del grec Cinnamomum que és el seu nom clàssic grec, i camphora del grec kamphora, càmfora. Al Jardí Botànic Històric de Barcelona hi ha un exemplar d'aquest arbre.
Creix a una velocitat molt ràpida, però prefereix sols fèrtils, ben drenats, frescos i arenosos. Pot viure en sols àcids, neutres o alcalins. S'ha de plantar en un lloc on hi hagi semiombra. El camforer floreix entre abril i juny, depenent de la zona on es trobi
Cinnamomum camphora és un arbre mil·lenari que forma part de la família de les lauràcies. Els exemplars més ancians d'aquest arbre poden arribar a mesurar més de 40 metres d'altura i fins a 3 metres de perímetre. La inflorescència està formada per petits raïms. La rel és fasciculada, l'escorça és llisa, d'un color grisós amb branques recobertes de moltes escames. Les fulles es disposen de forma alterna. Són coriàcies i ovalades o el·líptiques, simples sense estípules, d'un color verd clar brillant que quan s'han de renovar passen a color vermell, amb 3 nervis poc marcats. Les flors són actinomorfes, acícliques, molt petites, hermafrodites, trímeres, de color groc verdós amb perigoni de sis peces anomenades tèpals. L'androceu està format per nou estams disposats de tres en tres en tres nivells; les anteres tenen 4 finestres i el gra de pol·len està monooberturat. El gineceu assumeix la posició ínfer i només consta d'un carpel. El fruit és una drupa negre i globosa, d'uns 7-8mm de diàmetre i conté una llavor.
L'essència de càmfora s'obté del tronc de l'arbre camforer quan aquest ja és vell. També es pot sintetitzar-la càmfora de manera industrial. La càmfora va ser el primer producte natural sintetitzat de manera industrial.
Composició química La càmfora natural és una substància semisòlida cristal·lina, blanca i cerosa amb un característic olor acre. És un terpenoide de fórmula química és C10H16O. S'extreu del tronc del camforer. La càmfora sintètica s'elabora a partir de la trementina L'essència de càmfora conte també safrol, borneol, heliotropina, vanil·lina, terpineol i alguns alcohols sesquiterpènics.
Usos medicinals S'utilitza com contrairritant, alleugerant de dolors musculars i articulars. Descongestiu nasal i administrat en petites dosis és un revitalitzant cardíac i antifatigant.
Accions farmacològiques •Rubefaent: té la propietat d'envermellir la pell i dóna una sensació de calor
•Contrairritant: sobretot s'utilitza per via tòpica perquè provoca vasodilatació cutània. S'absorbeix molt bé per la pell i es troba en moltes pomades.
•Descongestionant nasal: S'utilitza normalment amb el mentol en productes que s'evaporen fàcilment i tenen efecte descongestiu (Vicks VapoRub).
Altres usos de la càmfora: s'utilitza com a bàlsam, en la plastificació de nitrat de cel·lulosa, i fins i tot en pirotècnia. La càmfora és un fort repel·lent d'insectes, fins i tot serveix per repel·lir serps i altres rèptils. També s'utilitza com condiment en menjar indi, així com en algunes cerimònies hindús. Es pensa que s'utilitzava fa segles a la Xina per donar sabor a aliments similars al gelat.
En grans quantitats és verinós si és ingerit i pot causar atacs, confusió, deliris, mal de cap, irritabilitat, hiperactivitat neuromuscular i en alguns casos al·lucinacions. El 1980 es van prohibir la comercialització de productes que continguessin oli de camforer per la seva toxicitat. Des que existeixen alternatives a la utilització de la càmfora com a component de medicaments aquest s'ha deixat d'utilitzar, exceptuant en alguns productes de via tòpica on la seva quantitat és mínima com pols de talc o màscares tonificants de la pell.
En altres projectes de Wikimedia:
El camforer (Cinnamomum camphora) és un arbre perenne de la família Lauraceae que també es coneix amb el nom d'arbre de la càmfora. És un arbre de zones tropicals, originari del sud-est asiàtic, típic de països com Japó, Malàisia o Xina, però s'ha pogut trobar a Austràlia i a la costa oest dels Estats Units. El nom prové del grec Cinnamomum que és el seu nom clàssic grec, i camphora del grec kamphora, càmfora. Al Jardí Botànic Històric de Barcelona hi ha un exemplar d'aquest arbre.
Kafrovník lékařský, nazývaný také skořicovník kafrovník (Cinnamomum camphora), je strom z čeledi vavřínovitých.
Dospělý kafrovník je 20 až 30, výjimečně i 40 m vysoký, stálezelený strom s mohutným kmenem pokrytým světlou a velmi drsnou vertikálně rozpraskanou borkou, na jehož větvích vyrůstají kožovité listy voskovitého vzhledu. Rozmačkané listy intenzívně voní kafrem. V jarních měsících má strom velké množství drobných bílých květů. Jeho plody jsou tmavé, višním podobné, o průměru asi 1 cm.
V domovině se dožívá velmi vysokého věku; v Japonsku se nacházejí exempláře staré údajně až 1000 let.
Původně pochází z jižní Číny, Tchaj-wanu a Japonska. Je však pěstován i mimo svou domácí oblast, a to prakticky v celé jihovýchodní Asii - na Korejském poloostrově, na Srí Lance, v Indii; ale i v jižní části USA, ve Střední Americe, v Karibské oblasti, v Brazílii i v Jihoafrické republice. V Austrálii pak dokonce zdomácněl natolik, že se stal nebezpečným invazním druhem, který úspěšně vytlačuje z původních porostů zejména blahovičníky. Tím ohrožuje i populaci medvídka koaly.
Dřevo, listy a kůra stromu obsahují kafrovou silici, která na vzduchu oxiduje a mění se v tuhý surový kafr. Kafrová silice se z přírodního materiálu získává destilací. K její průmyslové výrobě se používalo dřevo a kořeny stromů starých povětšinou 50 až 60 let, případně i listí ze stromů mladších. Ze silice se pak připravuje čistý kafr (Camphora naturalis raffinata). Tento produkt je někdy označován jako „japonský kafr“. V současnosti se tradiční způsob výroby udržel hlavně v Číně a na Tchaj-wanu, a to z důvodu potřeb tamního tradičního léčitelství. V průmyslu se dnes totiž používá zejména tzv. kafr technický, synteticky vyráběný z dostupnějšího pinenu, který je získáván z terpentýnového oleje extrahovaného z jehličnatých rostlin.
Kafr je bezbarvá až bílá vonná hmota, částečně krystalická, obsahující směs terpenických látek. Využití nachází zejména v lékařství a v parfumerii, kde se používá pro přípravu kosmetických a masážních přípravků, parfémů a jemných mýdel. V chemickém průmyslu je pak využíván k výrobě jiných terpenických derivátů, výbušnin, jako změkčovadlo plastických hmot, či jako složka laků a barev. Kafr zbavený safrolu se využívá k výrobě vanilkového a mátového aromatu pro potřeby potravinářského průmyslu.
Kafrovník se též využívá k výsadbě živých plotů, větrolamů a v Číně bývá též vysazován jako stínící dřevina pro ochranu čajovníkových plantáží před přímým sluncem.
Listy kafrovníku
Plody kafrovníku
Listy a plody
Starý strom z Japonska
Strom z Havaje
Jižní Austrálie
Kalifornie
Obrázky, zvuky či videa k tématu kafrovník lékařský ve Wikimedia Commons
Kafrovník lékařský, nazývaný také skořicovník kafrovník (Cinnamomum camphora), je strom z čeledi vavřínovitých.
Kamfertræ, Cinnamomum camphora, er et træ i kanel-slægten. Træet indeholder en æterisk olie, der under luftens indvirkning kan danne kamfer.
Træet stammer fra Sydøstasien – fra Taiwan og Japan – men det dyrkes nu mange steder i troperne. Træet kan blive mellem 15 og 30 meter højt. Tømmeret benyttes til konstruktion af såvel huse som både. Det er et både hårdt og stærkt træ. Tømmeret har også været benyttet til kister og kommoder, da træets indhold af æteriske olier holder møl borte.
En kejser af Tang-dynastiet i Kina fik i 600-tallet serveret en ret bestående af sammenrørt mælk, mel og kamfer, nedkølet ved hjælp af is og regnet som verdens første dessert-is. I 825 fik barnekejseren Jing Zong en nedkølet ret af mælk, ris og kamfer. Kineserne kaldte indonesisk kamfer for "dragehjernekrydderi".[1] Den handelsrejsende Zhao Rugua[2] beskrev handelen med Borneo sådan: De kinesiske købmænd medbragte to dygtige kokke, og forærede kongen kinesisk mad og brændevin. Ved afrejsen ydede kongen gengaver i form af kamfer og bomuldstøj, under en afskedsfest med servering af vin og bøffelkød. Kamfer fra Borneo er også i vore dage meget efterspurgt i Kina. I gamle opslagsværk om medicin regnes kamfer til de kolde stoffer. På persisk er may-i kaafuur vin afkølet med kamfer. Koranen omtaler kaana misaaju-aa kaafuuran, som drikkes i paradis for at vise, at alle ens jordiske lidenskaber er nedkølet. Kinesisk kamfer har slet kvalitet, og sandsynligvis har de benyttet importeret vare. Kamferolie er fundet i en egyptisk mumie.[3]
I 400-tallet dukker kaphourà op i en romersk lægebog af Paul fra Égina[4]: "Brug kamfer, hvis du har," står der, så den var måske svær at få fat i. I Tusind og en nat rejste Sindbad Søfareren fra ø til ø, indtil han mistede de andre og befandt sig alene på øen, hvor fugl Rok bor. På dens ryg fløj han til en ny ø, hvor han i en have så vældige kamfertræer, så store, at hundrede mand kunne få plads i skyggen under hvert enkelt af dem. Han beretter, at kamferen blev sanket ved at folk borede et hul oppe på stammen med et langt jernbor. Så flød den flydende kamfer ud, blev samlet i kar og størknede ligesom gummi. Derefter døde træet og blev anvendt som brænde. I 1100-tallet skrev en kinesisk rejsende, at kamferindhøstning var sæsonafhængigt. De indfødte på Borneo samlede sig i grupper på flere dusin, iført tøj af bark og med sago som proviant, inden de begav sig op i bjergsiderne efter kamfer. J.G. Frazer beskrev i 1890 dette barktøj som del af de magiske ritualer omkring kamfersankningen, indbefattet et hemmeligt sprog, som skulle knytte sankerne nærmere til træerne.[5]
Ibn Khordadbeh[6] skrev, at øerne var beboet af kannibaler, men at der voksede "fantastisk kamfer". Abu Dulaf Mis'ar[7] skrev, at "træerne vokser helst i bjergsiderne med udsigt til havet". I lighed med kineserne benyttede arabene kamfer til at lave slik. En opskift findes i al-kitab al-tubich (= bogen om madretter) af Ibn Sayyar al-Warraq i 900-tallet.[8] Shams al-Dimishqi[9] skrev, at den, som borede hullet i træstammen, måtte løbe væk med det samme, for det kunne være dødeligt at få frisk kamfer i ansigtet. Videre kunne kamfer kun sankes én gang i året, fordi træerne angiveligt ellers blev bevogtet af giftige slanger, som kun forlod dem for at nedkøle sig ved havet efter parringen. I den indiske eventyrsamling Katha-sarit-sagara[10] fra 1000-tallet skildres Karpuradvipa, "kamferlandet" langt sydpå.[11]
Kamfertræ, Cinnamomum camphora, er et træ i kanel-slægten. Træet indeholder en æterisk olie, der under luftens indvirkning kan danne kamfer.
Træet stammer fra Sydøstasien – fra Taiwan og Japan – men det dyrkes nu mange steder i troperne. Træet kan blive mellem 15 og 30 meter højt. Tømmeret benyttes til konstruktion af såvel huse som både. Det er et både hårdt og stærkt træ. Tømmeret har også været benyttet til kister og kommoder, da træets indhold af æteriske olier holder møl borte.
Der Kampferbaum (Cinnamomum camphora), auch Kampferlorbeer genannt, ist eine Pflanzenart aus der Familie der Lorbeergewächse (Lauraceae). Er gehört zur selben Gattung wie verschiedene Baumarten, aus deren Rinde das Gewürz Zimt hergestellt wird.
Der Kampferbaum wächst als immergrüner Baum, der Wuchshöhen bis zu 30 m oder höher und Brusthöhendurchmesser (BHD) von etwa 3 m erreicht. Er kann aber Durchmesser von über 7 m erreichen und mehr als 1.500 Jahre alt werden.[2] Der Stamm verzweigt sich schon in geringer Höhe stark und teils knorrig, er besitzt eine dichte, ausladende und breite Krone. Alle Pflanzenteile riechen stark nach Campher und enthalten auch mehr oder weniger viel Campher. Die im Alter raue, längsrissige, gräulich-braune, aromatische Borke blättert in unregelmäßigen Stücken ab. Die Rinde der stielrunden Zweige ist bräunlich und kahl. Die breit eiförmigen Endknospen besitzen breit ovale bis fast kreisförmige Schuppen.
Die wechselständig an den Zweigen angeordneten, dünnen und glänzenden, leicht ledrigen, wachsigen Laubblätter sind in Blattstiel und -spreite gegliedert. Der kahle, schlanke Blattstiel ist 2–4 cm lang. Die Spreite ist mit einer Länge von 6–12 cm und einer Breite von 2,5–5,5 cm eiförmig bis elliptisch und rundspitzig, spitz bis zugespitzt oder bespitzt. Die Blattoberseite ist dunkelgrün bis gelb-grün und glänzend, die Unterseite ist mattgrün. Beide Blattflächen sind kahl oder die Unterseite ist spärlich flaumig behaart solange sie jung ist. Der Blattrand ist ganz und teils leicht gewellt und oft knorpelrandig. Die hellere Nervatur ist dreizählig und es können Domatien vorhanden sein. Wenn die Blätter zerrieben werden duften sie stark nach Campher.
Der Kampherbaum ist ein relativ schnell wachsender und langlebiger Baum. In seiner natürlichen Heimat Südchina erreicht der Baum unter optimalen Bedingungen in fünf Jahren eine Höhe von 5 m und einen Stammdurchmesser von 12 cm. Nach 25 Jahren wird eine Mittelhöhe von 15 m erreicht.[3]
Die Blütezeit reicht von April bis Mai. Achselständig auf einem 2,5–4,5 cm Blütenstandsschaft steht ein 7–10 cm großer rispiger Blütenstand. Blütenstandsschaft und -achse sind kahl oder grau bis gelb-braun flaumig behaart, besonders an den Knoten. Die kahlen Blütenstiele sind 1–2 mm lang. Die zwittrigen und duftenden Blüten mit einfacher Blütenhülle sind etwa 3 mm groß. Die sechs, grün-weißen oder gelblichen Perigonblätter in zwei Kreisen sind außen kahl oder flaumig behaart und innen dicht flaumig behaart. Sie sind mit einer Länge von etwa 2–3 mm elliptisch und abgerundet bis rundspitzig. Es sind in drei Kreisen neun 2 mm lange fertile Staubblätter mit flaumig behaarten Staubfäden vorhanden; die inneren drei besitzen unten und seitlich zwei Drüsen, sowie in einem vierten, innersten Kreis sind meistens drei kleine Staminodien vorhanden. Der mit 1 mm Länge eiförmige, (halb)oberständige Fruchtknoten ist kahl. Der Griffel besitzt eine Länge von etwa 1 mm, die kopfige Narbe ist dreieckig.
Die Blütenformel ist: *P3+3 A3+3+3+3St G 1 _ {displaystyle _{underline {1}}} 
Die purpurfarbene bis fast schwarze, glänzende und fleischige Steinfrucht ist mit einem Durchmesser von 7–10 mm rundlich. Der vergrößerte Fruchtbecher umhüllt basal die Frucht napfartig; dieser besitzt eine Länge von etwa 5 mm und hat an der Basis einen Durchmesser von etwa 1 mm und im gestutzten oberen Bereich einen Durchmesser von etwa 4 mm. Die Früchte reifen zwischen August und November. Die rundlichen, 5–6 mm großen Steinkerne (Samen) haben nur eine kurze Lebensfähigkeit von fünf bis sechs Wochen.
Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 24.[4]
Seine Heimat hat der Kampferbaum in Ostasien (China, Taiwan, Japan, Korea, Vietnam) etwa zwischen dem 10. und 30. nördlichen Breitengrad. In China kommt er in den Provinzen Fujian, Jiangxi, Guangdong, Guangxi, Hunan, Yunnan, Sichuan, Zhejiang und Jiangsu natürlich vor. Der Schwerpunkt seines Vorkommens ist die Insel Taiwan.[3] Der Baum blüht in warmen, gemäßigten bis subtropischen Klimazonen, aber auch unter tropischen Hochlandbedingungen. Er wächst üblicherweise in der Ebene oder dem Hügelland. Eine Ausnahme ist das nördliche Taiwan, wo der Baum bis zu einer Höhe von 1800 Metern angetroffen wird. Die ausgewachsenen Bäume können auch leichten Frost ertragen.
Er wird auch in Sri Lanka und Ostafrika sowie in Brasilien in größerem Maße angebaut. Er kommt heute auch in Australien, im Süden der Vereinigten Staaten, Südeuropa, Süd- und Westafrika, Madagaskar und einigen ozeanischen Inseln vor. In diesen Gebieten ist er eine stark invasive Spezies.
Das schöne, mittelschwere Holz des Kampferbaums hat eine Rohdichte (r15) zwischen 0,53 und 0,58 g/cm3 und eine Druckfestigkeit von 40–45 MPa. Es trocknet nur langsam, ist gut zu bearbeiten und sehr widerstandsfähig gegen holzzerstörende Pilze und Insekten. Es wird für den Bootsbau und zum Teil auch wegen seines aromatischen Geruchs für die Herstellung spezieller Möbel und Kunstgegenstände verwendet.[3] Es kann auch als Räucherwerk verwendet werden.
Aus allen Teilen des Baumes, insbesondere aus dem Holz werden verschiedene Öle extrahiert, hauptsächlich Campheröl, aber auch Linalool, Safrol und Terpineol, die als Grundsubstanzen für die Parfümherstellung dienen. Aus den Blättern des Kampferbaumes wird das ätherische Ravintsaraöl gewonnen. Seit Alters her wird Campher in der Medizin verwendet.[3] Campher war auch eine der Grundsubstanzen für die Herstellung von Zelluloid, aus dem in der ersten Hälfte des 20. Jahrhunderts frühe Kunststoffprodukte und Filme hergestellt wurden. Campher kann aber auch von zwei anderen Pflanzen stammen (Dryobalanops aromatica und Blumea balsamifera).
Das Öl kann als Ersatz für Rosenholzöl aus dem Holz von Aniba rosaeodora und Aniba parviflora, zur natürlichen Gewinnung von Linalool verwendet werden.[5]
Die getrockneten Blätter werden auch als Gewürz verwendet.
Der Kampferbaum (Cinnamomum camphora), auch Kampferlorbeer genannt, ist eine Pflanzenart aus der Familie der Lorbeergewächse (Lauraceae). Er gehört zur selben Gattung wie verschiedene Baumarten, aus deren Rinde das Gewürz Zimt hergestellt wird.
Alkachu[1] (Cinnamomum camphora) nisqaqa huk sach'am, hampi yuram.
Commons nisqaqa multimidya kapuyninkunayuqmi kay hawa: Cinnamons. camphora.Alkachu (Cinnamomum camphora) nisqaqa huk sach'am, hampi yuram.
Lo camfrièr (Cinnamomum camphora (L.) J. Presl, 1825), es una espècia d'arbres de la famiha del laurièr (Lauraceae) que s'extrai lo camfre per distillacion de la fusta.
Es un arbre de talha mejana, de 15 a 25 m de naut, de fuèlhas altèrnas, entièras, coriaças e persistentas, podent presentar des domacias. De forma generale ovala, son longas de 10 cm apr'aquí e emeton una fòrta odor de camfre al fregadís. Los fruchs son des drupas carnosas esfericas portadas per un pedoncul verd espés. Son blau escur fins a nègre al madur.
Son airal d'origina se situa en China, Taiwan e Japon. Se naturalizèt dins los autres continents, e ven a vegada una espècia envasissenta.
Decoratiu per son fulham sempre verd, es sovent plantat dins las carrièras coma arbre d'alinhament dins los païses cauds.
L'òli essenciala extracha de las fuèlhas dels camfrièrs acclimatats a Madagascar es lo “ravintsara”, considerat en aromaterapia coma un antiviral màger e coma un excellent immunostimulant e antidepressiu, que cal pas confondre amb l'òli de Ravensara aromatica[1].
La fusta del camfrièr, que l'odor caracteristica persista d'ans, a de vertuts insectifujas qu'alunha las arnas. Per aquela rason, foguèt longtemps utilizat par fabricar de malas destinadas a transportar las forraduras[2].
Lo camfrièr es l'arbre emblematic de la vila d'Hiroshima, lo premièr, amb lo Ginkgo biloba, a tornar prene après lo bombardament atomic.
Lo camfrièr (Cinnamomum camphora (L.) J. Presl, 1825), es una espècia d'arbres de la famiha del laurièr (Lauraceae) que s'extrai lo camfre per distillacion de la fusta.
Chiuⁿ-á (ha̍k-miâ: Cinnamomum camphora)
Dara kamfûrê, darkamfûr (li hin deveran kamfûrê re kafûr dibêjin) (Cinnamomum camphora), darek ji famîleya qaran (Lauraceae) e ku bi taybetî li rojhilat û başûrê rojhilata Asyayê cihwar e. Riwekeke temendirêj e, heya 2000 salan jî dijî. Bi qasî 20-30 m bilind dibe. Li welatên tropîk bo hilberîna rûnê kamfûrê çandiniya wê jî tê kirin.
Li Kurdistanê kêm be jî demekê daristanên darkamfûrê hebûne. Niha nemane. Sedemek ji viya pêşketina ajalvaniyê, kêmbûna çandiniyê ye. Kurdan sedsalên dawiyê li cihên bilind ajalên malên xwedîkirine. Tê zanîn li cihên ku ajalvanî bi rêbazên klasîk tê kirin, dar û riwekên zivistanan jî heşîn in, ziyanê dibînin, namînin.
Bo bidestxistina kamfûrê darên 20-25 salî tên birrîn, rûnê jê dikişe tê berhevkirin. Vê rûnê di qerisînin û bikartînin. Di bijîşkiya gelêrî ya kurd de, li dijî ragirtinên hundir û derveyê laş, dihate bikaranîn. Singê xitimandî vedikir, birîn dikewand. Wekî melhem an buxr (dûkel) dihate bikaranîn.
Dara kamfûrê, darkamfûr (li hin deveran kamfûrê re kafûr dibêjin) (Cinnamomum camphora), darek ji famîleya qaran (Lauraceae) e ku bi taybetî li rojhilat û başûrê rojhilata Asyayê cihwar e. Riwekeke temendirêj e, heya 2000 salan jî dijî. Bi qasî 20-30 m bilind dibe. Li welatên tropîk bo hilberîna rûnê kamfûrê çandiniya wê jî tê kirin.
Li Kurdistanê kêm be jî demekê daristanên darkamfûrê hebûne. Niha nemane. Sedemek ji viya pêşketina ajalvaniyê, kêmbûna çandiniyê ye. Kurdan sedsalên dawiyê li cihên bilind ajalên malên xwedîkirine. Tê zanîn li cihên ku ajalvanî bi rêbazên klasîk tê kirin, dar û riwekên zivistanan jî heşîn in, ziyanê dibînin, namînin.
Bo bidestxistina kamfûrê darên 20-25 salî tên birrîn, rûnê jê dikişe tê berhevkirin. Vê rûnê di qerisînin û bikartînin. Di bijîşkiya gelêrî ya kurd de, li dijî ragirtinên hundir û derveyê laş, dihate bikaranîn. Singê xitimandî vedikir, birîn dikewand. Wekî melhem an buxr (dûkel) dihate bikaranîn.
कपूर (संस्कृत : कर्पूर) उड़नशील वानस्पतिक द्रव्य है। यह सफेद रंग का मोम की तरह का पदार्थ है। इसमे एक तीखी गंध होती है। कपूर को संस्कृत में कर्पूर, फारसी में काफ़ूर और अंग्रेजी में कैंफ़र कहते हैं।
Formula = C10H16O
कपूर उत्तम वातहर, दीपक और पूतिहर होता है। त्वचा और फुफ्फुस के द्वारा उत्सर्जित होने के कारण यह स्वेदजनक और कफघ्न होता है। न्यूनाधिक मात्रा में इसकी क्रिया भिन्न-भिन्न होती है। साधारण औषधीय मात्रा में इससे प्रारंभ में सर्वाधिक उत्तेजन, विशेषत: हृदय, श्वसन तथा मस्तिष्क, में होता है। पीछे उसके अवसादन, वेदनास्थापन और संकोच-विकास-प्रतिबंधक गुण देखने में आते हैं। अधिक मात्रा में यह दाहजनक और मादक विष हो जाता है।
कपूर तीन विभिन्न वर्गों की वनस्पति से प्राप्त होता है। इसीलिए यह तीन प्रकार का होता है :
(1) चीनी अथवा जापानी कपूर,
(2) भीमसेनी अथवा बरास कपूर,
(3) हिंदुस्तानी अथवा पत्रीकपूर।
उपर्युक्त तीनों प्रकार के कपूर के अतिरिक्त आजकल संश्लिष्ट (synthesized) कपूर भी तैयार किया जाता है।
यह एक वृक्ष से प्राप्त किया जाता है जिससे सिनामोमस कैफ़ोरा (Cinnamomum camphora) कहते हैं। यह लॉरेसी (Lauraceae) कुल का सदस्य है। यह वृक्ष चीन, जापान तथा फ़ारमोसा का आदि निवासी है, परंतु कपूर के उत्पादन के लिए अथवा बागों की शोभा के लिए अन्य देशों में भी उगाया जाता है। भारत में यह देहरादून, सहारनपुर, नीलगिरि तथा मैसूर आदि में पैदा किया जाता है। भारतीय कर्पूर वृक्ष छोटे, उनकी पत्तियाँ ढाई से 4 इंच लंबी, आधार से कुछ ऊपर तीन मुख्य शिराओं से युक्त, आधारपृष्ठ पर किंचित् श्वेताभ, लंबाग्र और मसलने पर कर्पूरतुल्य गंधवाली होती हैं। पुष्प श्वेताभ, सौरभयुक्त और सशाख मंजरियों में निकलते हैं।
जापानी कपूर- जापान आदि में लगभग 50 वर्ष पुराने वृक्षों के काष्ठ आसवन (distillation) से कपूर प्राप्त किया जाता है। किंतु भारत में यह पत्तियों से ही प्राप्त किया जाता है। कपूर के पौधों से बार-बार पत्तियाँ तोड़ी जाती हैं, इसलिए वे झाड़ियों के रूप में ही बने रहते हैं। इस जाति के कई भेद ऐसे भी हैं जो साधारण दृष्टि से देखने पर सर्वथा समान लगते हैं, परंतु इनमें कपूर से भिन्न केवल यूकालिप्टस आदि गंधवाले तेल होते हैं, जिनका आभास मसली हुई पत्तियों की गंध से मिल जाता है। कपूरयुक्त भेदों के सर्वांग में तेलयुक्त केशिकाएँ होती हैं जिनमें पीले रंग का तेल उत्पन्न होता है। इससे धीरे-धीरे पूथक् होकर कपूर जमा होता है।
जिस पौधे से यह प्राप्त होता है उसे ड्रायोबैलानॉप्स ऐरोमैटिका (Dryobalanops aromatica) कहते हैं। यह डिप्टरोकार्पेसिई (Deipterocarpaceae) कुल का सदस्य है जो सुमात्रा तथा बोर्निओ आदि में स्वत: उत्पन्न होता है। इस वृक्ष के काष्ठ में जहाँ पाले होते हैं अथवा चीरे पड़े रहते हैं वहीं कपूर पाया जाता है। यह श्वेत एवं अर्धपारदर्शक टुकड़ों में विद्यमान रहता है और खुरचकर काष्ठ से निकाला जाता है। इसलिए इसे अपक्व और जापानी कपूर को पक्व कर्पूर कहा गया हे। यह अनेक बातों में जापानी कपूर से सादृश्य रखता है और उसी के समान चिकित्सा तथा गंधी व्यवसाय में इसका उपयोग होता है। इसकी मुख्य विशेषता यह है कि यह पानी में डालने पर नीचे बैठ जाता है। आयुर्वेदीय चिकित्सा में यह अधिक गुणवान भी माना गया है। आजकल भीमसेनी कपूर के नाम पर बाजार में प्राय: कृत्रिम कपूर ही मिलता है, अत: जापानी कपूर का उपयोग ही श्रेयस्कर है।
भारत में कंपोज़िटी (Compositae) कुल की कुकरौंधा प्रजातियों (Blumea species) से प्राप्त किया जाता है, जो पर्णप्रधान शाक जाति की वनस्पतियाँ होती हैं।
पौधे के भाग
ऍडलेड, दक्षिण ऑस्ट्रेलिया के उद्यान में
कपूर के फल, ऑस्ट्रेलिया
कपूर (संस्कृत : कर्पूर) उड़नशील वानस्पतिक द्रव्य है। यह सफेद रंग का मोम की तरह का पदार्थ है। इसमे एक तीखी गंध होती है। कपूर को संस्कृत में कर्पूर, फारसी में काफ़ूर और अंग्रेजी में कैंफ़र कहते हैं।
Formula = C10H16O
कपूर उत्तम वातहर, दीपक और पूतिहर होता है। त्वचा और फुफ्फुस के द्वारा उत्सर्जित होने के कारण यह स्वेदजनक और कफघ्न होता है। न्यूनाधिक मात्रा में इसकी क्रिया भिन्न-भिन्न होती है। साधारण औषधीय मात्रा में इससे प्रारंभ में सर्वाधिक उत्तेजन, विशेषत: हृदय, श्वसन तथा मस्तिष्क, में होता है। पीछे उसके अवसादन, वेदनास्थापन और संकोच-विकास-प्रतिबंधक गुण देखने में आते हैं। अधिक मात्रा में यह दाहजनक और मादक विष हो जाता है।
ਕਪੂਰ (ਦਰੱਖ਼ਤ) ਜਿਸ ਨੂੰ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ 'ਚ ਕਪੂਰਰ, ਹਿੰਦੀ, ਬੰਗਾਲੀ, ਮਰਾਠੀ, ਗੁਜਰਾਤੀ, 'ਚ ਕਪੂਰ, ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ 'ਚ ਕੈਂਫਰ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਜੋ ਇੱਕ ਸਦਾ ਬਹਾਰ ਦਰੱਖਤ ਹੈ ਜੋ ਭਾਰਤ ਦੇ ਨੀਲਗਿਰੀ, ਮੈਸੂਰ ਅਤੇ ਦੇਹਰਾਦੂਨ ਵਿੱਚ ਮਿਲਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਦਰੱਖਤ ਦੀ ਉੱਚਾਈ 100 ਫੁੱਟ ਚੌੜਾਈ 6 ਤੋਂ 8 ਫੁੱਟ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਦੇ ਤਣੇ ਦੀ ਛਿਲ ਮਿੱਟੀ ਰੰਗ ਦੀ ਖੁਰਦਰੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਦੇ ਚੀਕਨੇ ਅਤੇ ਖੁਸ਼ਬੂਦਾਰ ਪੱਤਿਆਂ ਦੀ ਲੰਬਾਈ 2 ਤੋਂ 4 ਇੰਚ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਦੇ ਫੁੱਲ ਗੁੱਛਿਆਂ 'ਚ ਗੋਲ ਫਲ ਵੀ ਗੁੱਛਿਆਂ 'ਚ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਦੇ ਹਰੇਕ ਭਾਗ 'ਚ ਕਪੂਰ ਦੀ ਖੁਸ਼ਬੂ ਆਉਂਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਦੇ ਪੱਤਿਆਂ 'ਚੋ ਤਿਖੀ ਖੁਸ਼ਬੂ ਨਿਕਲਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਦੇ ਪੱਤਿਆਂ ਤੋਂ 70 ਤੋਂ 80 ਪ੍ਰਤੀਸ਼ਤ ਕਪੂਰ ਨਿਕਲਦਾ ਹੈ।[1]
ਆਯੁਰਵੇਦ ਦੇ ਮਤ ਅਨੁਸਾਰ ਕਪੂਰ ਤੇਜ, ਕਟੁ ਰਸ, ਠੰਡੀ ਤਸੀਰ ਵਾਲਾ, ਬੁਖਾਰ ਨੂੰ ਠੀਕ ਕਰਨ ਵਾਲਾ, ਦਿਲ ਮਚਾਉਣ ਵਾਲਾ, ਗਰਮੀ ਲਿਆਉਣ ਵਾਲਾ, ਦੰਦਾਂ ਦੀ ਦਰਦ ਲਈ ਲਾਹੇਬੰਦ ਹੈ। ਕਪੂਰ, ਪਿਪਰਮੈਂਟ ਅਤੇ ਅਜਵਾਇਨ ਦੇ ਸੱਤ ਨਾਲ ਮਿਲਉਣ ਉੱਤੇ ਤਰਤ ਰੂਪ 'ਚ ਬਦਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਕਪੂਰ (ਦਰੱਖ਼ਤ) ਜਿਸ ਨੂੰ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ 'ਚ ਕਪੂਰਰ, ਹਿੰਦੀ, ਬੰਗਾਲੀ, ਮਰਾਠੀ, ਗੁਜਰਾਤੀ, 'ਚ ਕਪੂਰ, ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ 'ਚ ਕੈਂਫਰ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਜੋ ਇੱਕ ਸਦਾ ਬਹਾਰ ਦਰੱਖਤ ਹੈ ਜੋ ਭਾਰਤ ਦੇ ਨੀਲਗਿਰੀ, ਮੈਸੂਰ ਅਤੇ ਦੇਹਰਾਦੂਨ ਵਿੱਚ ਮਿਲਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਦਰੱਖਤ ਦੀ ਉੱਚਾਈ 100 ਫੁੱਟ ਚੌੜਾਈ 6 ਤੋਂ 8 ਫੁੱਟ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਦੇ ਤਣੇ ਦੀ ਛਿਲ ਮਿੱਟੀ ਰੰਗ ਦੀ ਖੁਰਦਰੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਦੇ ਚੀਕਨੇ ਅਤੇ ਖੁਸ਼ਬੂਦਾਰ ਪੱਤਿਆਂ ਦੀ ਲੰਬਾਈ 2 ਤੋਂ 4 ਇੰਚ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਦੇ ਫੁੱਲ ਗੁੱਛਿਆਂ 'ਚ ਗੋਲ ਫਲ ਵੀ ਗੁੱਛਿਆਂ 'ਚ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਦੇ ਹਰੇਕ ਭਾਗ 'ਚ ਕਪੂਰ ਦੀ ਖੁਸ਼ਬੂ ਆਉਂਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਦੇ ਪੱਤਿਆਂ 'ਚੋ ਤਿਖੀ ਖੁਸ਼ਬੂ ਨਿਕਲਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਦੇ ਪੱਤਿਆਂ ਤੋਂ 70 ਤੋਂ 80 ਪ੍ਰਤੀਸ਼ਤ ਕਪੂਰ ਨਿਕਲਦਾ ਹੈ।
କର୍ପୁର ଏକ ଉଦ୍ବାଇ, ଦହନଶୀଳ ବାନସ୍ପତିକ ଦ୍ରବ୍ୟ ଅଟେ ଏହା ଧଳା ରଙ୍ଗର ମହମ ପରିକା ପଦାର୍ଥ ଅଟେ । ଏହାର ଏକ କଡ଼ା ଗନ୍ଧ ଅଛି ।[୧] ଚୀନରେ ଛଦ୍ମ ଇଉକାଲିପଟାସ ତେଲ ତିଆରିରେ କର୍ପୁର ଲରିଏଲ ବ୍ୟବହୃତ ହୁଏ ।[୨] ଏହାର ରାସାୟନିକ ଗୁଣ ଗଛ ବଢୁଥିବା ସ୍ଥାନ ଅନୁସାରେ ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ହୋଇଥାଏ । [୩]
କର୍ପୁର ଏକ ଉତ୍ତମ ବାତ ନାଶକ ।ଚର୍ମ ଏବଂ ଫୁସଫୁସଦ୍ୱାରା ଉତ୍ସର୍ଜିତ ହେବା କାରଣରୁ ଏହା ସ୍ୱେଦଜନକ ଏବଂ କଫଘ୍ନ ହୋଇଥାଏ । ନ୍ୟୁନ ଅଧିକ ମାତ୍ରାରେ ଏହାର କ୍ରିୟା ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ହୋଇଥାଏ ।ସାଧାରଣ ଔଷଧ ମାତ୍ରାରେ ପ୍ରଥମ ପର୍ଯ୍ୟାୟରେ ସର୍ବାଧିକ ଉତ୍ତେଜନା, ବିଶେଷକରି ହୃଦୟ, ଶ୍ୱସନ ତଥା ମସ୍ତିଷ୍କରେ ହୋଇଥାଏ । ପରେ ପରେ ଅସ୍ୱାଦୁ, ବେଦନାସ୍ଥାପନା ଏବଂ ସଂକୋଚ-ବିକାଶ-ପ୍ରତିବନ୍ଧକ ଗୁଣ ଦେଖିବାକୁ ମିଳେ ।ଏହାର ଅଧିକ ମାତ୍ରା ଦାହଜନକ ଏବଂ ମାଦକ ବିଷ ହୋଇଥାଏ ।
କର୍ପୁର ତିନି ପ୍ରକାର ବନସ୍ପତିରେ ମିଳେ :
(୧) ଚୀନୀୟ ଅଥବା ଜାପାନୀ କର୍ପୁର
(୨) ଭୀମସେଣ ଅଥବା ବରାସ କର୍ପୁର
(୩) ହିନ୍ଦୁସ୍ଥାନୀ ଅଥବା ପତ୍ରକର୍ପୁର
ଏହା ବ୍ୟତିତ ଆଜିକାଲି synthesized କର୍ପୁର ତିଆରି କରାଯାଉଛି ।
ଏହା ଏକ ଗଛରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଏ ଏହାକୁ Cinnamomum camphora କୁହନ୍ତି। ଏହା Lauraceae ଫୁଲ ପ୍ରଜାତିର ଅଟେ। ଏହି ଗଛ ଚୀନ, ଜାପାନ ଆଦି ଅଂଚଳରେ ଦେଖିବାକୁ ମିଳେ କର୍ପୁର ଉତ୍ପାଦନ ଏବଂ ଶୋଭା ବର୍ଦ୍ଧନ ପାଇଁ ଆଜିକାଲି ଅନେକ ବଗିଚାରେ ଏହି ଗଛକୁ ଲଗାଯାଏ । ଭାରତରେ ଏହା ଡେରାଡୁନ, ସହାରଣପୁର ନୀଳଗିରି ତଥା ମହୀଶୂର ଆଦି ସ୍ଥାନରେ ଜନମେ । ଭାରତର କର୍ପୁର ଗଛ ଛୋଟ, ପତ୍ରଗୁଡ଼ିକ ଦେଢ଼ରୁ ୪ ଇଂଚ ଲମ୍ବା । ଆଧାର ଉପର ତିନି ମୁଖ୍ୟ ଶିରାରେ ଯୁକ୍ତ,ଆଧାର ପୃଷ୍ଠ କିଂଚିତ ଶ୍ୱେତାଭ, ଲମ୍ବା ଅଗ୍ର, ମେନ୍ଥିଲେ କର୍ପୁର ଗନ୍ଧ ହୁଏ । ପୁଷ୍ପ ମଧ୍ୟ ଧଳା ଓ ସୁଗନ୍ଧଯୁକ୍ତ ଅଟେ। [୪][୫]
ଜାପାନୀ କର୍ପୁର- ଜାପାନୀ ଆଦି ଅଂଚଳରେ ପ୍ରାୟ ୫୦ ବର୍ଷ ପୁରୁଣା ଗଛରୁ କାଠ distillation କରି କର୍ପୁର ଉତ୍ପାଦନ କରାଯାଏ । କିନ୍ତୁ ଭାରତରେ ଏହା ପତ୍ରରୁ ଉତ୍ପାଦନ କରାଯାଏ । କର୍ପୁର ଗଛରୁ ଅନେକ ଥର ପତ୍ର ତୋଳାଯାଏ ତେଣୁ ଗଛଗୁଡ଼ିକ ଲଟିବୁଦା ଆକାରରେ ରହିଥାଏ । ଏହି ଜାତିର ଅନେକ ପ୍ରକାର ଗଛ ଅଛି ଯାହା ଦେଖିବାକୁ ସମାନ କିନ୍ତୁ ଏହାର ପତ୍ରରୁ ଇଉକାଲିପଟାସ ଭଳି ଗନ୍ଧ ମିଳେ । ଗଛର ସର୍ବାଂଗରେ ତେଲଯୁକ୍ତ କୋଷିକା ଥାଏ । ଏଥିରୁ ହଳଦିଆ ରଂଗର ତେଲ ଉତ୍ପନ୍ନ ହୁଏ । ଏଥିରୁ ଧିରେ ଧିରେ ପୃଥକ ହୋଇ କର୍ପୁର ଜମା ହୁଏ । ଜାପାନରେ ଏହି ଗଛ କୁସୁନୋକି ନାମରେ ଜଣା । [୬]
ଡ୍ରାୟୋବେଲାନପସ ଆରୋମାଟିକା (Dryobalanops aromatica) ଗଛରୁ ଏହି କର୍ପୁର ଉତ୍ପନ୍ନ ହୁଏ । ଏହା ଡିପ୍ତେରୋକାର୍ପେସି (Deipterocarpaceae) ଫୁଲ ଶ୍ରେଣୀର । ସୁମାତ୍ରା तथा ବୋର୍ଣ୍ଣିଓ ଆଦି ସ୍ଥାନରେ ସ୍ୱତଃଜାତ ହୋଇଥାଏ । ଏହି ବୃକ୍ଷ କାଠରେ କ୍ଷତ ହୋଇଥିବା ସ୍ଥାନରୁ କର୍ପୁର ମିଳେ । ଏହା ଶ୍ୱେତ ଏବଂ ଅର୍ଦ୍ଧ ସ୍ୱଚ୍ଛ ଖଣ୍ଡରେ ବିଦ୍ୟମାନ ଅଟେ ଏହାକୁ ଅପକ୍ୱ କର୍ପୁର କୁହାଯାଏ ଏବଂ ଜାପାନୀ କର୍ପୁରକୁ ପକ୍ୱ କର୍ପୁର କୁହାଯାଏ । ସାଧାରଣ ଚିକିତ୍ସା ଏବଂ ଗନ୍ଧ ଆଦିରେ ଏହାର ବ୍ୟବହାର ହୁଏ । ଏହାର ମୁଖ୍ୟ ବିଶେଷତା ହେଉଛି ଏହା ପାଣିରେ ପକାଇଲେ ଏହା ତଳେ ବସିଯାଏ ଆୟୁର୍ବେଦ ଚିକିତ୍ସାରେ ଏହା ଅଧିକ ଗୁଣବାନ ଭାବେ ସ୍ୱୀକୃତ । ଆଜିକାଲି ଭୀମସେନ କର୍ପୁର ନାମେ ବଜାରରେ କୁତ୍ରିମ କର୍ପୁର ମିଲୁଚି ଯାହା ଜାପାନୀ କର୍ପୁରଠୁ ଶ୍ରେୟସ୍କର ।
ଭାରତରେ କମ୍ପୋଜିଟ (Compositae) ଫୁଲର Blumea speciesରୁ ଏହାକୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଏ ଯାହା ପତ୍ର ପ୍ରଧାନ ଶାଗ ଜାତିର ବନସ୍ପତିମାନ ହୋଇଥାଏ ।
ଗଛର ଭାଗ
ଆଡେଲେଡ, ଦକ୍ଷିଣ ଅଷ୍ଟ୍ରେଲିଆ ଉଦ୍ୟନରେ ଥିବା ଗଛ
କର୍ପୁର ଫଳ, ଅଷ୍ଟ୍ରେଲିଆ
సిన్నామోనం కాంఫొర (సాధారణంగా కర్పూరం చెట్టు, కాంఫొరచవూడ్ లేదా కర్పూరం సతత అని పిలుస్తారు) 20–30 m (66–98 ft) పొడవు వరకు పెరుగుతుంది ఒక పెద్ద సతతహరిత వృక్షం. చూర్ణం ఆకులు కర్పూరం ఒక నిగనిగలాడే, మైనం ప్రదర్శన, వాసన కలిగి ఉంటాయి. వసంతకాలంలో, అది చిన్న తెలుపు పుష్పాలు ప్రజల్లో ప్రకాశవంతమైన ఆకుపచ్చ ఆకులు ఉత్పత్తి చేస్తుంది.ఇది వ్యాసం 1 cm (0.39 in) చుట్టూ నలుపు, రేగిపండు మాదిరి పండు యొక్క సమూహాలు ఉత్పత్తి చేస్తుంది. దీని లేత బెరడు నిలువుగా చాలా కఠినమైన ఉంటూంది.
సిన్నామోనం కాంఫొర దక్షిణ యాంగ్జీ నది చైనా, తైవాన్, దక్షిణ జపాన్, కొరియా, వియత్నాం, స్థానిక ఉంటూంది, అనేక ఇతర దేశాలకు పరిచయం.
చెట్టును కుసునోకి అంటారు జపాన్ లో ఐదు కర్పూరం చెట్లు అతిపెద్ద చెట్టు 24.22 మీటర్ల చుట్టుకొలత చేరుకుంటూంది, 20 మీటర్ల కంటే ఒక ట్రంక్ చుట్టుకొలతతో కొలుస్తారు.
కర్పూరం సతత అనె మొక్క భాగాలు ఆందోళనకర రసాయన సమ్మేళనాలు కలిగి వుంటూంది, కలప, ఆకులు ముఖ్యమైన నూనెలు కోసం స్వేదనం ఆవిరి ఉన్నాయి. కర్పూరం సతత, కిమొరకాలు అని ఆరు వేర్వేరు రసాయనిక రకాల్లో వుంటాయ్. కర్పూరం, లినలూల్ వారి వాసన ద్వారా సాగు చేసినప్పుడు చైనా, క్షేత్ర కార్మికులు కిమొరకాలు మిక్సింగ్ నివారించడానికి కర్పూరం లారెల్ యొక్కసినెఒలఇ భిన్నం నకిలీ "యూకలిప్టస్ నూనె" తయారీకి చైనాలో ఉపయోగిస్తారు.రసాయన రకాలు (లేదా కిమొరకాలు) చెట్టు యొక్క మూలం దేశం మీద ఆధారపడి కనిపిస్తుంది. చెట్టు చైనా, జపాన్, తైవాన్ స్థానిక ఉంది. ఇది కనుగొనబడింది ఇతర దేశాలలో పరిచయం, రసాయన వేరియంట్స్ దేశం ద్వారా గుర్తించగలిగే చెయ్యబడింది.
తైవాన్, జపాన్ లో పెరిగిన c.కాంఫొర 80, 85% మధ్య తరచుగా సాధారణంగా లినలూల్ లో చాలా ఎక్కువగా ఉంటుంది. భారతదేశం, శ్రీలంక లో, అధిక కర్పూరం వివిధ / కిమొరకాలు ఆధిపత్య ఉంది. మడగాస్కర్ పెరిగిన C.కాంఫొర, అయితే, (% 40 మధ్య, 50 సగటున) cineole ఎక్కువగా ఉంటుంది. మడగాస్కర్ చెట్లు నుండి సుగంధ తైలం వాణిజ్యపరంగా వడాతారు.
కర్పూరం చెట్టు C. camphora నుండి పొందిన ఒక తెల్లటి క్రిస్టల్ పదార్థం. కర్పూరం ఒక పాక మసాలా, ధూపం ఒక భాగం, ఒక ఔషధంగా అనేక శతాబ్దాలుగా వాడుతున్నారు. ఇది కూడా ఒక క్రిమి వికర్షకం, ఒక ఫ్లీ-చంపడం పదార్థం ఉంటుంది.
C. camphora అది కూడా కర్పూరం, కలప ఉత్పత్తి కోసం పండించే కొరియా, తైవాన్, దక్షిణ జపాన్లతో సహా ఆగ్నేయ చైనా, ఇండోచైనా, స్థానికంగా పెరుగుతుంది. ఉత్పత్తి, కర్పూరం వలసల కాలం (1895-1945) సమయంలో తైవాన్లో ప్రధాన పరిశ్రమగా భాసిల్లింది. ఇది ఔషధాల్లో ఉపయోగిస్తారు, కూడా smokeless గన్పౌడర్, సెల్యులాయిడ్ ఉత్పత్తిలో ఒక ముఖ్యమైన అంశంగా చెప్పవచ్చు. Primitive స్టిల్స్ చెట్టు సాధారణంగా కనిపించే పర్వత ప్రాంతాల్లో ఏర్పాటు చేశారు. చెక్క అద్భుతమైన జరిగినది; ఆవిరి చల్లని ఛాంబర్ గుండా తర్వాత ఈ చిప్స్, కర్పూరం ఒక స్ఫటికీకరణ బాక్స్ లోపల కుదుట అనుమతిస్తుంది, ఒక ప్రతిచర్యలో ఆవిరి చేశారు.
ఆస్ట్రేలియాలో రెండు స్థానిక పురుగుల కీటకాలు, వంగపండు, గోధుమ-కన్ను, సాధారణ ఎర్ర-కన్ను, లార్వా దశల్లో అది ఒక పరిచయం మొక్క ఉన్నప్పటికీ కర్పూరం ఆహారంగా తీసుకుంటాయి.
Camphora officinarum is a species of evergreen tree that is commonly known under the names camphor tree, camphorwood or camphor laurel.[1][2]
Camphora officinarum is native to China south of the Yangtze River, Taiwan, southern Japan, Korea, India and Vietnam, and has been introduced to many other countries.[3] It grows up to 20–30 m (66–98 ft) tall.[3] In Japan, where the tree is called kusunoki, five camphor trees are known with a trunk circumference above 20 m (66 ft), with the largest individual, Kamō no Ōkusu (蒲生の大楠, "Great camphor of Kamō"), reaching 24.22 m.[4]
The leaves have a glossy, waxy appearance and smell of camphor when crushed. In spring, it produces bright green foliage with masses of small white flowers. It produces clusters of black, berry-like fruit around 1 cm (0.39 in) in diameter. Its pale bark is very rough and fissured vertically.
_IMG_5431_20130707.JPG){kind=spacer}
Certain trees in Japan are considered sacred. An example of the importance of a sacred tree is the 700-year old camphor growing in the middle of Kayashima Station. Locals protested against moving the tree when the railway station had to be expanded, so the station was built around it.[5]
C. camphora is cultivated for camphor and timber production. The production and shipment of camphor, in a solid, waxy form, was a major industry in Taiwan prior to and during the Japanese colonial era (1895–1945). It was used medicinally and was also an important ingredient in the production of smokeless gunpowder and celluloid. Primitive stills were set up in the mountainous areas in which the tree is usually found. The wood was chipped; these chips were steamed in a retort, allowing the camphor to crystallize on the inside of a crystallization box after the vapour had passed through a cooling chamber. It was then scraped off and packed out to government-run factories for processing and sale. Camphor was one of the most lucrative of several important government monopolies under the Japanese.
The wood has an insect-repellent quality.[6]
Camphor is a white crystalline substance, obtained from the tree C. camphora. Camphor has been used for many centuries as a culinary spice, a component of incense, and as a medicine. It is also an insect repellent and a flea-killing substance.
The species contains volatile chemical compounds in all plant parts, and the wood and leaves are steam distilled for the essential oils. Camphor laurel has six different chemical variants called chemotypes, which are camphor, linalool, 1,8-cineole, nerolidol, safrole, and borneol. In China, field workers avoid mixing chemotypes when harvesting by their odour.[7][8] The cineole fraction of camphor laurel is used in China to manufacture fake "eucalyptus oil".[9]
The chemical variants (or chemotypes) seem dependent upon the country of origin of the tree. e.g., C. camphora grown in Taiwan and Japan is normally very high in linalool, often between 80 and 85%. In India and Sri Lanka, the high camphor variety/chemotype remains dominant. C. camphora grown in Madagascar, though, is high in 1,8-cineole (averaging between 40 and 50%). The essential oil from the Madagascar trees is commercially known as ravintsara.[10]
Camphor laurel was introduced to Australia in 1822 as an ornamental tree for use in gardens and public parks. It has become a noxious weed throughout Queensland and central to northern New South Wales, where it is suited to the wet, subtropical climate. The camphor content of the leaf litter helps prevent other plants from germinating successfully, helping to ensure the camphor's success against any potentially competing vegetation, and the seeds are attractive to birds and pass intact through the digestive system, ensuring rapid distribution. Camphor laurel invades rainforests and pastures, and also competes against eucalyptus trees, certain species of which are the sole food source of koalas. In its favour, however, younger camphor laurel trees can quickly develop hollows, which can be utilised by wildlife, whereas natives can take hundreds of years to develop hollows.[11]
Introduced to the contiguous United States around 1875, C. camphora has become naturalized in portions of Alabama, California, Florida, Virginia, Georgia, Hawaii, Louisiana, Mississippi, North Carolina, Texas, and South Carolina.[12] It has been declared a category I invasive species in Florida.[13]
In Australia, two native butterflies, the purple brown-eye and common red-eye, larval stages feed on camphor despite it being an introduced plant.[14]
Camphora officinarum is a species of evergreen tree that is commonly known under the names camphor tree, camphorwood or camphor laurel.
Kamforarbo[1][2][3][4], kamforujo[1][4] aŭ kamfora cinamomo[5] (Cinnamomum camphora) estas arbo de Japanio kaj sudorienta Azio, el kies ligno oni eltiras kamforon.
Kamforarbo, kamforujo aŭ kamfora cinamomo (Cinnamomum camphora) estas arbo de Japanio kaj sudorienta Azio, el kies ligno oni eltiras kamforon.
Cinnamomum camphora, el alcanforero, es un árbol de la familia de las lauráceas que puede llegar a alcanzar dimensiones del orden de los veinte metros.
La planta procede del extremo Oriente y es común en China, Japón y Taiwán. Se cultiva también en numerosos países de clima cálido y en las regiones costeras del Pacífico en los Estados Unidos.
Es un gran árbol de hoja perenne con las ramas frágiles que alcanza los 20 metros de altura. Las hojas son alternas, pecioladas, de forma ovalada, coriáceas y acuminadas de color verde brillante y con tres nervios principales que presentan en sus axilas unas pequeñas glandulitas. Las flores son blancas amarillentas y aparecen en mayo-junio agrupadas en panículas corimbosas dispuestas en sus axilas. El fruto es una baya en forma de globo de color rojizo que torna a negro cuando madura.
Cinnamomum camphora fue descrita por (L.) J.Presl y publicado en O Prirozenosti rostlin, aneb rostlinar 2: 47. 1825.[2]
Cinnamomum: nombre genérico del árbol de la canela. Proviene del griego Kinnamon o Kinnamomon, que significa madera dulce. Este término griego probablemente proviene de las lenguas semíticas. En hebreo quinamom, podría tener origen en una versión anterior al término Kayu manis, que en el lenguaje de Malasia e Indonesia también quiere decir madera dulce.
camphora: epíteto latino que significa "alcanfor".[3]
Datos: Q158722
Multimedia:
Especies: Cinnamomum camphora
Cinnamomum camphora, el alcanforero, es un árbol de la familia de las lauráceas que puede llegar a alcanzar dimensiones del orden de los veinte metros.
Kanforrondo (Cinnamomum camphora) ereinotzaren eta kanelondoaren familiako zuhaitz tente igokaria da, 12 m inguru luze egiten dena. Adakera zabal biribila izaten du, 12 m inguru, eta hostoak arrautza itxurakoak, berde distiratsuak eta azpi gorrixkak. Puskatzean kanfor usain bizia darie. Lore txiki zuriak izaten ditu, ereinotzak dituenen oso antzekoak eta fruitua ezkur txiki baten itxurakoa. Jatorriz Japonia eta Txinakoa da. Adarrak eta sustraiak kanforra egiteko erabiltzen dira.
Kanforrondo (Cinnamomum camphora) ereinotzaren eta kanelondoaren familiako zuhaitz tente igokaria da, 12 m inguru luze egiten dena. Adakera zabal biribila izaten du, 12 m inguru, eta hostoak arrautza itxurakoak, berde distiratsuak eta azpi gorrixkak. Puskatzean kanfor usain bizia darie. Lore txiki zuriak izaten ditu, ereinotzak dituenen oso antzekoak eta fruitua ezkur txiki baten itxurakoa. Jatorriz Japonia eta Txinakoa da. Adarrak eta sustraiak kanforra egiteko erabiltzen dira.
Kamferipuu (Cinnamomum camphora) on aasialainen puu, jota on viljelty siitä saatavan tuoksuvan kemikaalin, kamferin takia.
Kamferipuu kasvaa 20-30 metriä korkeaksi. Rungon halkaisija voi olla 4,5 metriä ja lehvästön leveys kaksi kertaa puun korkeus. Sen lehdet ovat ikivihreät, kiiltävän vahapintaiset. Jokaisessa lehdessä on kolme selvästi erottuvaa kellertävää lehtisuonta. Nuorena lehdet ovat kirkkaan vaaleanvihreitä. Keväällä puuhun puhkeaa paljon pieniä, valkoisia kukkia. Niistä kypsyy mustia, halkaisijaltaan noin senttimetrin mittaisia marjoja.[1]
Kamferipuuta kasvaa Kiinassa, Japanissa, Koreassa ja Taiwanissa. Sitä on istutettu Yhdysvaltoihin ja Australiaan, missä se on levinnyt luontoon.[2]
Kamferipuu (Cinnamomum camphora) on aasialainen puu, jota on viljelty siitä saatavan tuoksuvan kemikaalin, kamferin takia.
Cinnamomum camphora
Camphrier, arbre à camphre, Bois de Shiu, Laurier de Chine ou encore Ravintsara (en malgache) sont les divers noms vernaculaires du Cinnamomum camphora (L.) J. Presl, 1825), une espèce d'arbres de la famille du laurier (Lauraceae) dont on extrait le camphre par distillation de son bois, le Bois de Hô et le Ravintsara selon le chémotype de l'arbre[1].
C'est un arbre de taille moyenne, de 15 à 25 m de haut, à feuilles alternes, entières, coriaces et persistantes, pouvant présenter des domaties. De forme générale ovale, elles sont longues de 10 cm environ et dégagent une forte odeur de camphre au froissement. Portées par un pédoncule vert épais, les fruits sont des drupes charnues sphériques, bleues sombre à noires à maturité.
Son aire d'origine se situe en Chine, à Taïwan et au Japon. Il s'est naturalisé dans les autres continents et se comporte parfois comme une espèce envahissante.
Décoratif par son feuillage toujours vert, il est souvent planté dans les rues comme arbre d'alignement dans les pays chauds.
Le bois du camphrier, dont l'odeur particulière persiste pendant plusieurs années, bénéficie de vertus insectifuges qui éloignent les mites. Pour cette raison, il fut longtemps utilisé par les malletiers pour la fabrication de malles destinées à transporter les fourrures[2].
Selon le chémotype des camphriers, des substances actives différentes sont tirées de cet arbre.
L'huile essentielle extraite des feuilles des camphriers acclimatés à Madagascar, à chémotype à 1,8-cinéole, est le Ravintsara. Elle est considérée en aromathérapie comme un antiviral majeur et comme un excellent immunostimulant et antidépresseur[3], à ne pas confondre avec l'huile de Ravensara aromatica[4].
Ses oxydes terpéniques, par leurs propriétés décongestionnantes et mucolytiques, permettent également de soigner les infections respiratoires en stimulant les glandes à mucine[5]. Son eucalyptol (ou 1-8 cinéole), inhibant les médiateurs de l’inflammation, soigne les problèmes cutanés (herpès, zonas)[6].
Elle est utilisée pour l’élaboration du célèbre « Baume du tigre ».
Selon sa teneur en camphre, cette huile essentielle peut être neurotoxique en ingestion à forte dose[7]. Certains de ses composés comme le limonène et le linalol présentent un risque allergique.
L'huile essentielle de Bois de Hô vient de la distillation du bois de Laurier de Chine, le camphrier originaire de Chine avec un chémotype à linalol. Sa composition très proche de celle du Bois de Rose, avec des propriétés similaires, cosmétiques et anti-infectieuses pour la peau. Son succès vient de ce que le Bois de Rose est menacé d'extinction[8].
Le camphrier qui pousse vers le Viêt Nam présente un chémotype à camphre.
Très populaire au Japon, le camphrier est l'arbre emblématique de la ville de Hiroshima, le premier avec le Ginkgo biloba, à avoir repris après le bombardement atomique.
Le campus principal de l'Université de Kyoto, surplombé par la tour de l'horloge, arbore un large camphrier qui est aussi l'emblème de cette institution[9].
Le camphrier joue un rôle central dans le dessin animé d'Hayao Miyazaki Mon voisin Totoro (1988).
La gare de Kayashima a été construite autour d'un camphrier pour éviter de l’abattre[10].
Cinnamomum camphora
Camphrier, arbre à camphre, Bois de Shiu, Laurier de Chine ou encore Ravintsara (en malgache) sont les divers noms vernaculaires du Cinnamomum camphora (L.) J. Presl, 1825), une espèce d'arbres de la famille du laurier (Lauraceae) dont on extrait le camphre par distillation de son bois, le Bois de Hô et le Ravintsara selon le chémotype de l'arbre.
O alcanforeiro[1], tamén coñecido como alcanforeira ou canforeira[2] (Cinnamomum camphora), é unha árbore da familia das lauráceas que acada dimensións de até vinte e cinco metros de altura, de copa piramidal e follas alternas, orixinaria de Extremo Oriente, da madeira do cal se obtén o alcanfor por destilación.
Os alcanforeiros do Pazo de Rubiáns en Vilagarcía de Arousa (Pontevedra) figuran no Catálogo de Árbores Senlleiras de Galicia.
A planta procede do Extremo Oriente, sendo moi común na China, no Xapón e en Taiwán. Cultívase tamén en numerosos países de clima cálido e nas rexións costeiras do Pacífico nos Estados Unidos.
É unha árbore grande que pode acadar os vinte e cinco metros de altura coas pólas febles. As folla son persistentes, alternas, pecioladas, de forma ovalada, coriáceas e acuminadas, de cor verde brillante e con tres nervios principais que presentan na súas axilas unhas pequenas glanduliñas. As flores son brancas amarelentas e aparecen en maio-xuño agrupadas en panículas corimbosas dispostas nas súas axilas. O froito é unha baga en forma de globo de cor arroibada que torna a negro cando vai chegando.
Cinnamomum camphora foi descrita por (L.) J.Presl e publicado en O Prirozenosti rostlin, aneb rostlinar 2: 47. 1825.[4]
Cinnamomum: nome xenérico que provén do grego Kinnamon o Kinnamomon, que significa madeira doce. Este termo grego probabelmente provén do hebraico quinamom, o cal ten orixe nunha versión anterior ao termo Kayu manis, que na linguaxe de Malaisia e Indonesia tamén quere dicir madeira doce.
camphora: epíteto latino que significa "alcanfor".[5]
O alcanforeiro, tamén coñecido como alcanforeira ou canforeira (Cinnamomum camphora), é unha árbore da familia das lauráceas que acada dimensións de até vinte e cinco metros de altura, de copa piramidal e follas alternas, orixinaria de Extremo Oriente, da madeira do cal se obtén o alcanfor por destilación.
Os alcanforeiros do Pazo de Rubiáns en Vilagarcía de Arousa (Pontevedra) figuran no Catálogo de Árbores Senlleiras de Galicia.
Kamforovac (Cinnamomum camphora) je visoko zimzeleno drvo iz porodice lovorovki (Lauraceae).
Drvo je žućkaste do smeđe boje, isprugano crveno, fino miriše po kamforu, teško je i tvrdo. Upotrebljava se za intarzije, pokućstvo i škrinje za skupocjenu robu. Iz donjega dijela stabla i korijena destilacijom se dobiva kamfor.
Tvori prostrane šume na obalama Kine, a uzgaja se na Tajvanu, u Japanu, na Madagaskaru i dr.
Kod nas se susreće u nasadima u primorju; Trsteno, Opatija, Lovran, Rovinj, itd...
C. camphora
C. camphora; autor Hons084
C. camphora
C. camphora
Kamforovac (Cinnamomum camphora) je visoko zimzeleno drvo iz porodice lovorovki (Lauraceae).
Kamferowy štom[2][1] (Cinnamomum camphora) je štom ze swójby ławrjencowych rostlinow (Lauraceae). Dalšej serbskej mjenje stej kafrowy štom[1] a kamporowy štom.[1]
Kamferowy štom je spěšnje rosćacy štom, kotryž docpěje wysokosć wot 35 m. Króna je kulojta. Krótki zdónk je sylny a ma šupiznatu, šěru skoru.
Łopjena su na spočatku róžojte, ale pozdźišo jasnozelene bywaja. W starobje samo ćmowozelene bywaja.
Rostlina je w Chinje, Taiwanje a južnej Japanskej rozšěrjenje.
Ze skory so prawy kamfer zhotowja.
Ilustracija
Skora
Kćenja
Kamferowy štom (Cinnamomum camphora) je štom ze swójby ławrjencowych rostlinow (Lauraceae). Dalšej serbskej mjenje stej kafrowy štom a kamporowy štom.
Cinnamomum camphora (umumnya dikenal sebagai pohon kamper atau kayu kamper) adalah pohon hijau abadi besar yang tumbuh setinggi 20–30 m (66–98 ft).[1] Daunnya memiliki tampilan mengkilat dan melilin, serta bau kapur barus saat dilumatkan. Di musim semi, C. camphora menghasilkan daun berwarna hijau terang dengan massa bunga putih kecil. C. camphora menghasilkan gugusan buah hitam seperti beri dengan diameter sekitar 1 cm (0,39 in). Kulit kayu yang pucat sangat kasar dan retakan vertikal.
Cinnamomum camphora berasal dari Tiongkok di selatan Sungai Yangtze, Taiwan, selatan Jepang, Korea, dan Vietnam, serta telah diperkenalkan ke banyak negara lain.[1]
Di Jepang, di mana pohon kamper ini disebut kusunoki, lima pohon kamper dikenal dengan lingkar batang di atas 20 meter (66 ft), dengan lingkar batang pada individu terbesar, Kamō no Ōkusu (蒲生の大楠, "Kamper besar Kamō"), mencapai 24,22 m.[2]
Cinnamomum camphora mengandung senyawa kimia volatil di semua bagian tumbuhan, serta kayu dan daunnya didistilasi uap untuk memperoleh minyak atsiri. Pohon kamper memiliki enam varian senyawa kimia berbeda yang disebut kemotipe, yaitu kamper, linalool, 1,8-sineola, nerolidol, safrola, dan borneol. Di Tiongkok, pekerja lapangan menghindari pencampuran kemotipe saat memanen karena bau yang ditimbulkan.[3][4] Fraksi sineola dari pohon kamper digunakan di Tiongkok untuk memproduksi "minyak Eukaliptus" palsu.[5]
Varian kimia (atau kemotipe) tampaknya bergantung pada negara asal pohon. Pohon kamper berasal dari Tiongkok, Jepang, dan Taiwan. Telah diperkenalkan ke negara-negara lain dan telah ditemukan bahwa varian kimia dapat diidentifikasi berdasarkan negaranya. Misalnya, C. camphora yang tumbuh di Taiwan dan Jepang biasanya memiliki kandungan linalool yang sangat tinggi, seringkali antara 80 hingga 85%. Di India dan Sri Lanka, varietas/kemotipe kapur barus yang tinggi tetap dominan. C. camphora yang tumbuh di Madagaskar, memiliki kandungan 1,8-sineola yang tinggi (rata-rata antara 40 hingga 50%). Minyak atsiri dari pohon kamper Madagaskar secara komersial dikenal sebagai ravintsara.[6]
Kapur barus adalah zat kristal putih yang diperoleh dari pohon C. camphora. Kapur barus telah digunakan selama berabad-abad sebagai bumbu masak, komponen dupa, dan obat. Kapur barus juga merupakan obat nyamuk dan zat pembunuh kutu.
C. camphora berasal dari Jeju di lepas pantai Korea, Taiwan, selatan Jepang, tenggara Tiongkok, dan Indochina, yang juga dibudidayakan untuk produksi kapur barus dan kayu. Produksi dan pengiriman kapur barus, dalam bentuk padat maupun berlilin, merupakan industri besar di Taiwan sebelum dan selama era penjajahan Jepang (1895–1945). Obat ini digunakan secara medis dan juga merupakan unsur penting dalam produksi bubuk tak berasap dan seluloid. Pohon primitif tetap ditumbuhkan di daerah pegunungan, tempat pohon itu biasanya ditemukan. Kayu pohon kamper akan terkelupas, lalu kelupasan tersebut diuapkan di dalam retot, yang memungkinkan kapur barus mengkristal di bagian dalam kotak kristalisasi setelah uapnya melewati ruang pendingin. Kemudian, kapur barus dikerok dan dikemas ke pabrik-pabrik yang dikelola pemerintah untuk diproses dan dijual. Kapur barus merupakan salah satu monopoli pemerintah Jepang yang paling menguntungkan.
Pohon kamper diperkenalkan ke Australia pada tahun 1822 sebagai pohon hias di kebun dan taman publik. Pohon ini menjadi gulma jahat di seluruh Queensland dan tengah hingga utara New South Wales akibat pohon ini cocok dengan iklim subtropis yang basah di wilayah tersebut. Pohon ini mampu membuat cekungan pada tanaman muda dengan cepat, sedangkan pohon asli Australia dapat memakan waktu ratusan tahun untuk membuat cekungan.[7] Sistem akarnya yang besar dan menyebar mengganggu sistem drainase dan saluran pembuangan perkotaan, serta merusak tepi sungai. Kandungan kapur barus pada serasah daun mencegah tumbuhan lain bergerminasi secara sempurna, membantu memastikan keberhasilan pohon kamper terhadap vegetasi yang berpotensi bersaing, serta benihnya menarik bagi burung dan memakannya hingga melalui sistem pencernaan, memastikan distribusi cepat. Pohon kamper menyerang hutan hujan dan padang rumput, serta berkompetisi melawan pohon eukaliptus, beberapa spesies di antaranya merupakan sumber makanan tunggal koala.
Diperkenalkan ke daratan utama Amerika Serikat sekitar tahun 1875, C. camphora telah dinaturalisasi di beberapa bagian di Alabama, California, Florida, Georgia, Hawaii, Louisiana, Mississippi, Carolina Utara, Texas, dan Carolina Selatan.[8] Pohon ini telah dinyatakan sebagai spesies invasif kategori I di Florida.[9]
Di Australia, dua larva serangga Lepidoptera asli Australia, Chaetocneme porphyropis dan Chaetocneme beata, memakan kapur barus meskipun pohon kamper merupakan tumbuhan yang diperkenalkan di Australia.[10]
Pohon kamper besar ditampilkan dalam film My Neighbor Totoro.[11]
Cinnamomum camphora (umumnya dikenal sebagai pohon kamper atau kayu kamper) adalah pohon hijau abadi besar yang tumbuh setinggi 20–30 m (66–98 ft). Daunnya memiliki tampilan mengkilat dan melilin, serta bau kapur barus saat dilumatkan. Di musim semi, C. camphora menghasilkan daun berwarna hijau terang dengan massa bunga putih kecil. C. camphora menghasilkan gugusan buah hitam seperti beri dengan diameter sekitar 1 cm (0,39 in). Kulit kayu yang pucat sangat kasar dan retakan vertikal.
Cinnamomum camphora berasal dari Tiongkok di selatan Sungai Yangtze, Taiwan, selatan Jepang, Korea, dan Vietnam, serta telah diperkenalkan ke banyak negara lain.
Di Jepang, di mana pohon kamper ini disebut kusunoki, lima pohon kamper dikenal dengan lingkar batang di atas 20 meter (66 ft), dengan lingkar batang pada individu terbesar, Kamō no Ōkusu (蒲生の大楠, "Kamper besar Kamō"), mencapai 24,22 m.
L'albero della canfora o canforo[1] (Cinnamomum camphora (L.) J. Presl, 1825) è un grande albero della famiglia delle Lauracee, originario dell'Asia orientale.[2]
Grande albero sempreverde che può vivere per più di mille anni. Il fusto può raggiungere i 40/50 m di altezza. Le foglie sono lanceolate, coriacee, spesse, persistenti. Fiori bianchi, a perianzio di due verticilli caduco; androceo di quattro verticilli; gineceo monocarpellare; frutto a drupa[1] nera.
Cinnamomum camphora è nativa di Corea, Giappone e Taiwan.[2]
La canfora (camphora) viene ottenuta mediante distillazione in corrente di vapore del legno ridotto a schegge e raffinata per sublimazione. Ha aspetto di cristalli bianchi con odore caratteristico poco solubili in acqua ma molto in alcool, cloroformio, etere. Una successiva distillazione produce l'olio bianco di canfora, bruno e blu. L'olio essenziale è utilizzato come antitarme, ma è anche uno stimolante cardio-respiratorio.
Un albero di canfora è stato impiantato nel 1819 dal conte Giberto V Borromeo Arese nei giardini del palazzo Borromeo sull'Isola Bella (comune di Stresa), sul Lago Maggiore. Nel 1907 aveva 4,30 m di circonferenza del tronco alla base e un'altezza di 24 m, mentre la chioma raggiungeva un diametro di 16 m[3], mentre secondo gli elenchi stilati dal Corpo forestale dello Stato ha raggiunto in seguito una circonferenza del tronco di 5,8 m per un'altezza di 17 m[4]. L'albero è citato in Piccolo mondo antico, il romanzo di Antonio Fogazzaro, dove viene ammirato dallo zio di Luisa nel corso di una visita ai giardini del palazzo.
Un esemplare ancora più grande è presente al Parco di Capodimonte a Napoli, presente negli elenchi del Corpo forestale dello Stato è caratterizzato da 6,7 m di circonferenza alla base e 17 m di altezza ed è ritenuto dal corpo un esemplare di eccezionale valore storico e monumentale.[5]. Un altro esemplare di notevole importanza è presente nel cosiddetto "giardino segreto" della Regina Maria Amalia di Sassonia, consorte del Re Carlo di Borbone, nel real sito denominato Reggia di Portici, in provincia di Napoli.
A Roma, all'inizio dell'Appia Antica, sorgeva un altro esemplare di considerevoli dimensioni, subito all'interno della Porta S.Sebastiano e di fronte all'ingresso del Museo delle Mura Aureliane. Per probabili motivi di sicurezza è stato eradicato. Altri singoli esemplari notevoli sono fuori dell'Orto Botanico, a Villa Mattei-Celimontana, Policlinico Umberto I, Villa Carlo Alberto al Quirinale.
È presente un esemplare di Albero di Canfora di notevoli dimensioni anche a Genova, dentro Villa Pallavicini.
Tronco di Cinnamomum camphora
Le foglie nuove sono più rosse mentre quelle meno recenti verde scuro
I fiori sono piccoli a petali bianchi
le bacche maturando da verdi diventano nere
scheda botanica della pianta
Esemplare impiantato nel 1819 nei giardini di palazzo Borromeo sull'Isola Bella
In giappone i tronchi di queste piante, poste in prossimità dei luoghi di culto, vengono tuttora cinti con corde (con strisce di carta) secondo tradizione scintoista
Il più grande esemplare del Giappone, presso il tempio scintoista di Kamo hachiman
L'albero della canfora o canforo (Cinnamomum camphora (L.) J. Presl, 1825) è un grande albero della famiglia delle Lauracee, originario dell'Asia orientale.
Cinnamomum camphora (binomen ab Ioanne Presl anno fere 1825 statutum) est species arborum generis Cinnamomi et fons aromatis camphorae.
Vide "Cinnamomum camphora" apud Vicispecies. 
Situs scientifici: Tropicos • GRIN • ITIS • Plant List • NCBI • Biodiversity • Encyclopedia of Life • Plant Name Index • Plantes d'Afrique • Flora of China • INPN France • Flora of North America • USDA Plants Database 
Cinnamomum camphora (binomen ab Ioanne Presl anno fere 1825 statutum) est species arborum generis Cinnamomi et fons aromatis camphorae.
De kamferboom (Cinnamomum camphora) is een groenblijvende boom die 20-30 m hoog wordt. De kamferboom komt voor in Taiwan, het zuiden van Japan, zuidoost China en Indochina. Uit de kamferboom werd de stof kamfer gewonnen die als specerij en vooral als medicament werd toegepast.
Kamfertre (latin: Cinnamomum camphora) er en art løvtrær innenfor kaneltreslekten, og et brukstrevirke som anvendes i produksjon av skrin og møbler, som medisinsk middel, i parfyme, som krydder og som naturlig insektmiddel. Kamfertreet vokser opprinnelig i Taiwan og Japan, sørøstlige Kina og Indokina. Det har også spredt seg i det sørøstre Australia etter introduksjon i hager og parker siden 1822. Dyrkingen for tømmer- og farmasøytisk produksjon har hatt stor betydning både på Taiwan og i Indokina.
Kamfertreet blir fra 15 til 30 meter høyt, bladene er bredt lansettformede, tykke og voksaktig mørkegrønne. Når bladene knuses, lukter de kamfer. Om våren danner treet en mengde små, gulhvite blomster, mens bærene kan minne om solbær eller blåbær.
Den hvite, krystallinske substansen kamfer utvinnes av treet. Produksjonen innebærer tradisjonelt at stykker av treet hugges opp, røykes i en lukket røykbeholder, og tørkes via utluftning hvorpå det hvite, krystallinske pulveret skrapes av treet.
Bruksområdene for kamfer har omfattet:
Man kjenner bruk av kamfer i sukkertøy og til duftformål fra oldtiden, og i Tankdynastiet (618-907) ble det brukt i produksjon av et næringsmiddel som minnet om iskrem. En kokebok fra Andalucía fra 1200-tallet nevner en kjøttrett med kamfer.[1] I Europa falt kamfer ut av bruk i matlaging på 1500-tallet, men i India brukes fortsatt Pachha Karpooram i desserter. Under bønn (pudsja) bruker hinduer kamfer som en slags rituell røkelse. I Sichuan brukes bladene av kamfertreet i tilberedelsen av retten Zhangcha-and.
Kamfertre (latin: Cinnamomum camphora) er en art løvtrær innenfor kaneltreslekten, og et brukstrevirke som anvendes i produksjon av skrin og møbler, som medisinsk middel, i parfyme, som krydder og som naturlig insektmiddel. Kamfertreet vokser opprinnelig i Taiwan og Japan, sørøstlige Kina og Indokina. Det har også spredt seg i det sørøstre Australia etter introduksjon i hager og parker siden 1822. Dyrkingen for tømmer- og farmasøytisk produksjon har hatt stor betydning både på Taiwan og i Indokina.
Kamfertreet blir fra 15 til 30 meter høyt, bladene er bredt lansettformede, tykke og voksaktig mørkegrønne. Når bladene knuses, lukter de kamfer. Om våren danner treet en mengde små, gulhvite blomster, mens bærene kan minne om solbær eller blåbær.
Cynamonowiec kamforowy, drzewo kamforowe, kamforowiec (Cinnamomum camphora Ness et Eberm.) – gatunek drzewa należący do rodziny wawrzynowatych (Lauraceae). Występuje w południowych Chinach, na Tajwanie i w Japonii oraz w Wietnamie. Gatunek długowieczny, żyje do 1000 lat.
Czikow P., Łaptiew J., ,,Rośliny lecznicze i bogate w witaminy", Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 1988.
Cynamonowiec kamforowy, drzewo kamforowe, kamforowiec (Cinnamomum camphora Ness et Eberm.) – gatunek drzewa należący do rodziny wawrzynowatych (Lauraceae). Występuje w południowych Chinach, na Tajwanie i w Japonii oraz w Wietnamie. Gatunek długowieczny, żyje do 1000 lat.
Cinnamomum camphora (L.) J. Presl, conhecida pelo nome comum de canforeira, é uma árvore de grande porte, que pode atingir os 20 m de altura, pertencente à família Lauraceae e ao género Cinnamomum,[1][2] o mesmo da árvore que produz a canela. Esta árvore é nativa do Extremo Oriente, particularmente do Taiwan, do Japão e da China meridional. A espécie é rica em óleos essenciais, sendo cultivada como árvore ornamental e para produção de cânfora.
Cinnamomum camphora é uma grande árvore (megafanerófito) de folha perene, com ramos frágeis que alcançam os 20 metros de altura.
As folhas são de filotaxia alterna, pecioladas, de forma ovalada, coriáceas e acuminadas, de coloração verde brilhante e com três nervuras principais. As folhas apresentam nas axilas umas pequenas glândulas.
As flores são brancas amareladas e ocorrem em maio-junho, agrupadas em panículas corimbosas dispostas nas suas axilas. O fruto é uma baga em forma de globo de coloração avermelhada que se torna negro quando amadurece.
A espécie apresenta uma fitoquímica complexa, rica em princípios activos. O óleo de cânfora é obtido por destilação a vapor da madeira desta espécie.
A planta tem distribuição natural na sueste da China, Taiwan e Japão, sendo comum na China e Japão. A espécie é cultivada em numerosos países de clima cálido e nas regiões costeiras do Pacífico dos Estados Unidos.
A espécie Cinnamomum camphora foi inicialmente descrita por Lineu, como Laurus camphora, sendo incluída no género Cinnamomum por Jan Svatopluk Presl em texto publicada em O přirozenosti rostlin aneb rostlinář 2: 47. 1825.[3]
A etimologia do nome genérico Cinnamomum deriva do grego kinnamon ou kinnamomon, que significa madeira doce. O epíteto específico camphora é de origem latina e significa "cânfora".[4]
A espécie apresenta um vasta sinonímia, a qual inclui:[5]
Esta árvore é a origem da cetona conhecida como cânfora (C10H16O), uma substância branca, cristalina, com um forte odor característico e obtida a partir da seiva. A extracção é feita pela oxidação do pineno (parte principal da essência de terebentina). É uma combinação acíclica. Apresenta-se em grandes massas brancas, grano-cristalinas, translúcidas de cheiro particular penetrante e de um sabor um tanto amargo. É pouco solúvel na água, dissolvendo-se facilmente no álcool, éter e demais solventes orgânicos. Volatiliza-se desde a temperatura comum. É usada na fabricação de celulóide e de pólvora sem fumo.
Conhecida desde a antiguidade, a cânfora é utilizada como incenso e no preparo de medicamentos.
Diz-se que seu cheiro é inibidor de aranhas e traças. Para tanto, é recomendável a diluição em álcool para o seu borrifamento nas paredes e armários.
Princípios ativos: terpenos (alfa-pineno, nopineno, canfeno, dipenteno, cariofileno, cadineno, bisaboleno, canfazuleno etc.), álcoois (borneol, linalol, alfa-terpinol etc.), cetonas (cânfora, piperitona), óxidos (cineol etc.)
Quando utilizada em medicina tradicional são atribuídas as seguintes propriedades à às suas folhas e casca:[6]
Cinnamomum camphora (L.) J. Presl, conhecida pelo nome comum de canforeira, é uma árvore de grande porte, que pode atingir os 20 m de altura, pertencente à família Lauraceae e ao género Cinnamomum, o mesmo da árvore que produz a canela. Esta árvore é nativa do Extremo Oriente, particularmente do Taiwan, do Japão e da China meridional. A espécie é rica em óleos essenciais, sendo cultivada como árvore ornamental e para produção de cânfora.
Kafrovec (znanstveno ime Cinnamomum camphora) je vednozeleno drevo, ki je samoniklo na Japonskem, Kitajskem in v Koreji.
Kafrovec je drevo, ki zraste do 15 metrov v višino[1]. Listi drevesa so usnjati, po zgornji strani svetlo zeleni in jajčasti s koničastim vrhom. Na veje so nameščeni premenjalno, imajo pa tri izrazite listne žile. Mladi lističi so rdečkaste barve.
Cvetoovi so združeni v pakobule in poženejo v zalistju. Barva drobnih cvetov je bela do rumeno bela. Iz oplojenih cvetov se razvijejo plodovi v obliki drobnih jagod premera do 10 mm, ki ob dozoritvi postanejo rdeče vijolične barve.
Kafrovec uspeva v tropskem in subtropskem podnebju, razmnožuje pa se s semeni ali potaknjenci. V vseh delih drevesa so eterična olja, ki imajo značilen vonj. V koreninah se ta olja kopičijo v posebnih votlinicah. Drevo že od nekdaj gojijo prav zaradi teh olj, ki so jih v preteklosti pridobivali iz posekanih dreves, danes pa jih pridobivajo iz vseh delov rastline.
Olja, pridobljena iz kafrovca so se nato uporabljala v industriji celuloida, brezdimnega smodnika ter kot sredstva za odganjanje parazitov in kot insekticid. Poleg tega je bil kafrovec v preteklosti pomemben v kulinariki. Eterična olja so uporabljali pri izdelavi slaščic. Tako so na Kitajskem v času dinastije Tang (618 - 907) s kafrovcem dodajali okus nekakšnemu sladoledu. V stari andaluzijski kuharici iz 13. stoletja pa so našli tudi recept za meso z jabolki, začinjeno s kafro in muškatom [2]. Iz 13. stoletja izvira tudi recept za datelje z medom, začinjene s kafro[3]. Kafra je kot začimba v Evropi izgubila pomen do renesanse. Poleg tega se je kafrovec pogosto uporabljal tudi v ljudskem zravilstvu.
Danes ima kafrovec poseben pomen le še v kulinariki Indije, kjer je poznan pod imenom Pachha Karpooram (dobesedni pomen zelena kafra ali surova kafra po tamilsko).
V hindujskem obredu puja kafro žgejo v posebnih obrednih žlicah pri izvajanju aartija.
Vejice in liste kafrovca uporabljajo tudi v sečuanski kuhinji za prekajevanje in pripravo race po zhangchajsko.
Kafrovec so v Avstralijo prinesli leta 1822 kot okrasno drevo za parke in vrtove. V primernem podnebju se je drevo nenadzorovano razširilo in je v Queenslandu in osrednjem ter severnem delu New South Walesa postalo invazivna vrsta, ki ogroža naravni ekosistem[4]. Kafrovčev velik koreninski sistem namreč v omenjenih področjih uničuje rečne bregove ter komunalno infrastrukturo. Listi kafrovca vsebujejo tudi veliko ogljika, ki onesnažuje vodo in ogroža njen ekosistem. Olja iz odmrlega listja tudi onemogočajo reprodukcijo drugih drevesnih vrst, hitro širjenje semen pa prav tako ogroža druge drevesne vrste v Avstraliji. S plodovi se namreč hranijo ptice, ki s svojimi iztrebki hitro širijo semena kafrovca. Kafrovec je tako ponekod že ogrozil populacijo evkaliptusa, ki je glavni vir prehrane za ogrožene koale v vzhodnih delih Avstralije.
Kafrovec (znanstveno ime Cinnamomum camphora) je vednozeleno drevo, ki je samoniklo na Japonskem, Kitajskem in v Koreji.
Kamferträd (Cinnamomum camphora (L.)J.Presl[1]; japanska: 樟, kusunoki) eller japankamferträd är ett städsegrönt träd som blir cirka 20–50 meter högt. Alla delar av trädet luktar kamfer och man utvinner även kamfer ur veden.
Kamferträdet kommer ursprungligen från Japan, Ryukyuöarna, Kina, Taiwan och Vietnam. På 1500-talet började kamfern att importeras till Europa. I Australien betraktas trädet som en skadeväxt.
Trädet är den kinesiska staden Hangzhous officiella "stadsträd".
Ett gigantiskt kamferträd tronar upp sig nära familjens hus i den animerade filmen Min granne Totoro.[2]
Kamferträd (Cinnamomum camphora (L.)J.Presl; japanska: 樟, kusunoki) eller japankamferträd är ett städsegrönt träd som blir cirka 20–50 meter högt. Alla delar av trädet luktar kamfer och man utvinner även kamfer ur veden.
Kamferträdet kommer ursprungligen från Japan, Ryukyuöarna, Kina, Taiwan och Vietnam. På 1500-talet började kamfern att importeras till Europa. I Australien betraktas trädet som en skadeväxt.
Trädet är den kinesiska staden Hangzhous officiella "stadsträd".
Ett gigantiskt kamferträd tronar upp sig nära familjens hus i den animerade filmen Min granne Totoro.
Kâfur ağacı (Cinnamomum camphora), defnegiller (Lauraceae) familyasından vatanı, Güney Çin, Güney Japonya ve Formoza gibi uzak doğu olan, 20–30 m uzunluğa ulaşabilen, tabii ormanlar meydana getiren ağaç türü.
Kâfur ağacı uzun yıllar (2000 yıl) yaşar. Tropik bölgelerde kültürü yapılır. Ağacın yaprağında, gövde kabuğunda ve odununda bulunan yağ hücrelerinde Camphora (kâfur) meydana gelir ve yaşlı gövdelerde yarıklar içerisinde kristalleşir. Sonra dal ve gövdelerinin su buharı distilasyonu ile kâfur elde edilir.
20-25 yaşlarındaki ağaçların odunu kesilip, uçucu yağ elde edilir. Bu uçucu yağ, soğukta bekletilince kâfur kristallenerek çöker, süzülerek temizlenir. Tablet veya prizmatik kristaller halinde ticarete çıkarılır. Tabii kâfur, monoterpenik bir maddedir. Sunî kâfur rasemiktir ve pinenden çeşitli işlemlerle hazırlanır.
Kalp ve solunum antiseptiği olarak, çoğunlukla yağlı enjeksiyonları halinde kullanılmaktadır. Akciğer ve solunum yollarında antiseptik bir etki yapar. Bu sebeple kâfur taşıyan preparatlar buğu olarak veya kâfur merhemleri, göğüs ve sırta sürülerek kullanılır.
Kâfur, sabun ve selüloz sanayiinde de kullanılmaktadır. Türkiye'de yılda 10-15 ton kadar kâfur ithal edilmektedir. Kâfur ağacı bir tropik bölge bitkisi olduğundan, Türkiye'de yetiştirilememektedir.
Kâfur ağacı (Cinnamomum camphora), defnegiller (Lauraceae) familyasından vatanı, Güney Çin, Güney Japonya ve Formoza gibi uzak doğu olan, 20–30 m uzunluğa ulaşabilen, tabii ormanlar meydana getiren ağaç türü.
Kâfur ağacı uzun yıllar (2000 yıl) yaşar. Tropik bölgelerde kültürü yapılır. Ağacın yaprağında, gövde kabuğunda ve odununda bulunan yağ hücrelerinde Camphora (kâfur) meydana gelir ve yaşlı gövdelerde yarıklar içerisinde kristalleşir. Sonra dal ve gövdelerinin su buharı distilasyonu ile kâfur elde edilir.
Камфорний коричник, камфорний лавр, або камфорне дерево (Cinnamomum camphora; кит. 樟; яп. 楠, クスノキ) — вид вічнозелених дерев роду коричників (Cinnamomum) родини Лаврових.
Висота камфорного коричника коливається між 20-30 м. Його листя блискуче і воскувате на вигляд, довжиною 5- з численними прозорими точками, в яких міститься ефірна олія. При ламанні чи розтиранні листя коричника воно пахне камфорою. Весною у дерева з'являється яскравозелений листяний покрив з великою кількістю маленьких білих квіточок. Останні перетворюються на грона ягід, зовнішньо подібних до чорниці, товщина яких в середньому становить 1 см. Дерево має міцний і грубий стовбур тьм'яного відтінку.
З камфорного коричника добувають камфору, білу кристалічну речовину, яка століттями використовується як приправа у кулінарії, ароматична смола та ліки. Її запах відганяє комах і вбиває міль.
Камфорний коричник поширений на островах Тайвань і Хайнань, південно-західній Японії, південному Китаї, Кореї та Індокитаї, де його вирощують на деревину та для виробництва камфори. Цей вид також культивується на чорноморському узбережжі Кавказу.
В Японії велетенські дерева камфорного коричника можна часто зустріти в околицях синтоїстських свялищ і парках. Багато японських міст і містечкок затвердили його своїм муніципальним дерево-символом. Зокрема, коричник для Хіросіми — це уособлення життєдайної сили, яка надихала мешканців на відродження міста після ядерного бомбардування 1945 року, а для Наґої — це старі священні дерева, супутники місцевої святині Ацута.
Камфорний коричник, камфорний лавр, або камфорне дерево (Cinnamomum camphora; кит. 樟; яп. 楠, クスノキ) — вид вічнозелених дерев роду коричників (Cinnamomum) родини Лаврових.
Висота камфорного коричника коливається між 20-30 м. Його листя блискуче і воскувате на вигляд, довжиною 5- з численними прозорими точками, в яких міститься ефірна олія. При ламанні чи розтиранні листя коричника воно пахне камфорою. Весною у дерева з'являється яскравозелений листяний покрив з великою кількістю маленьких білих квіточок. Останні перетворюються на грона ягід, зовнішньо подібних до чорниці, товщина яких в середньому становить 1 см. Дерево має міцний і грубий стовбур тьм'яного відтінку.
З камфорного коричника добувають камфору, білу кристалічну речовину, яка століттями використовується як приправа у кулінарії, ароматична смола та ліки. Її запах відганяє комах і вбиває міль.
Камфорний коричник поширений на островах Тайвань і Хайнань, південно-західній Японії, південному Китаї, Кореї та Індокитаї, де його вирощують на деревину та для виробництва камфори. Цей вид також культивується на чорноморському узбережжі Кавказу.
В Японії велетенські дерева камфорного коричника можна часто зустріти в околицях синтоїстських свялищ і парках. Багато японських міст і містечкок затвердили його своїм муніципальним дерево-символом. Зокрема, коричник для Хіросіми — це уособлення життєдайної сили, яка надихала мешканців на відродження міста після ядерного бомбардування 1945 року, а для Наґої — це старі священні дерева, супутники місцевої святині Ацута.
Long não hay còn gọi là rã hương (danh pháp hai phần: Cinnamomum camphora) là một loại cây thân gỗ, lớn và thường xanh, có thể cao tới 20–30 m. Các lá nhẵn và bóng, bề mặt như sáp và có mùi long não khi bị vò nát trong tay. Về mùa xuân nó sinh ra các lá màu xanh lục nhạt với nhiều hoa nhỏ màu trắng. Nó sinh ra các quả màu đen, thuộc loại quả mọng, mọc thành cụm với đường kính khoảng 1 cm.
Cây long não có thân cây chắc khỏe với vỏ cây hơi thô và có các đốm nhạt màu, bị nứt nẻ theo chiều dọc.
Long não có nguồn gốc ở khu vực Đông Á, bao gồm Đài Loan, miền nam Nhật Bản, đông nam Trung Quốc và Đông Dương, tại đây người ta trồng nó để sản xuất dầu long não. Nó cũng được trồng tại khu vực ven bờ biển Đen của khu vực Kavkaz.
Những cây long não đầu tiên được đưa vào Úc năm 1822 như là một loại cây cảnh để trồng trong vườn và công viên. Tuy nhiên, nó đã nhanh chóng trở thành một loại cây xâm hại tại khu vực Queensland và miền bắc New South Wales, tại đây khí hậu cận nhiệt đới ẩm ướt rất thích hợp với nó.
Long não đã xâm chiếm các đồng cỏ, cũng như cạnh tranh với các loài bạch đàn, mà chúng lại là nguồn thức ăn duy nhất của gấu túi-hiện đang ở tình trạng nguy cấp tại nhiều khu vực ở miền đông Úc.
Gỗ long não trên thực tế không bị côn trùng phá hại, vì thế người ta dùng nó để sản xuất các vật dụng nhỏ trong gia đình (tráp, hộp, chuỗi vòng hạt, quạt v.v).
Trước đây, nhiều cây bị đốn hạ để sản xuất long não tự nhiên phục vụ cho việc sử dụng trong y tế, nhưng hiện nay mọi loại long não sử dụng trong thực tế có nguồn gốc tổng hợp. Từ mùn cưa và phoi bào người ta cũng có thể sản xuất ra tinh dầu long não.
Vỏ Long não ngâm rượu dùng ngậm, xúc miệng (không nuốt) để phòng, trị bệnh viêm răng, lợi. Đây là bài thuốc dân gian ở Việt Nam.
Người ta chưng cất bằng hơi nước các loại gỗ nghiền nhỏ, rễ, cành non của cây long não để thu được tinh dầu, mà từ đó trong quá trình ngưng tụ và làm lạnh có thể thu tới 90% long não. Bằng việc chưng cất phân đoạn tinh dầu thô người ta thu được các thành phần khác nhau, được sử dụng trong kỹ thuật ("tinh dầu long não đỏ", chứa safrol), y tế (long não y tế), ướp thơm ("tinh dầu long não trắng").
Lưu ý rằng tinh dầu long não dùng trong y tế khác rất nhiều với tinh dầu long não tự nhiên.
Long não hay còn gọi là rã hương (danh pháp hai phần: Cinnamomum camphora) là một loại cây thân gỗ, lớn và thường xanh, có thể cao tới 20–30 m. Các lá nhẵn và bóng, bề mặt như sáp và có mùi long não khi bị vò nát trong tay. Về mùa xuân nó sinh ra các lá màu xanh lục nhạt với nhiều hoa nhỏ màu trắng. Nó sinh ra các quả màu đen, thuộc loại quả mọng, mọc thành cụm với đường kính khoảng 1 cm.
Cây long não có thân cây chắc khỏe với vỏ cây hơi thô và có các đốm nhạt màu, bị nứt nẻ theo chiều dọc.
Long não có nguồn gốc ở khu vực Đông Á, bao gồm Đài Loan, miền nam Nhật Bản, đông nam Trung Quốc và Đông Dương, tại đây người ta trồng nó để sản xuất dầu long não. Nó cũng được trồng tại khu vực ven bờ biển Đen của khu vực Kavkaz.
Cinnamomum camphora
(L.) J.Presl, 1825
Кори́чник камфорный[2], или ка́мфорный лавр, или Ка́мфорное де́рево (лат. Cinnamómum cámphora) — вечнозелёное дерево, вид рода Коричник (Cinnamomum) семейства Лавровые (Lauraceae).
Название (видовой эпитет) лат. camphora произошло от араб. كافور /kāfūr/ — камфора[2].
Родиной камфорного дерева является Восточная Азия: южные и юго-западные районы Китая, Тайвань, японские острова Рюкю, Кюсю, Сикоку, Хонсю и корейский остров Чеджудо. На Тайване растёт на высоте от 500 до 2000 м, на острове Хондо — поднимается до 850 м над уровнем моря. Натурализовалось в Южной Африке, на Канарских островах, Мадагаскаре, Австралии, южных районах Европы и юго-восточных районах Северной Америки.[3][4]
В Россию на Черноморское побережье Кавказа растение завезено в конце 60-х годов XVIII века и в последующие десятилетия распространилось в качестве вечнозелёного декоративного растения в парках и садах побережья. Разведение с промышленной целью было начато в 20-х годах XIX века.
Камфорный лавр — растение влажного субтропического и, отчасти, тропического климата. Он произрастает в странах с годовыми осадками от 600 и до 1000 мм. Лучше растёт на перегнойных краснозёмных и аллювиальных почвах, растёт также на бедных песчаных, каменистых и глинистых почвах. Хорошо растёт на равнинах, на склонах гор и холмов, при полном освещении и при некотором затенении. Избытка извести в почве не выдерживает.
Растёт довольно быстро и обладает большой порослевой способностью от пня, ствола и ветвей. На Черноморском побережье Кавказа деревья в 20 лет достигают высоты в 15—18 м, в 50 лет — 25—30 м; в дальнейшем рост в высоту резко замедляется, но усиливается рост кроны и ствола в толщину.
На родине доживает до 1000 лет.
Камфорное дерево было завезено в Австралию в 1822 году в качестве декоративного растения для использования в садах и парках, однако оно стало сорняком для эндемичной флоры на территориях Квинсленда и к северу от Нового Южного Уэльса с благоприятным для него влажным субтропическим климатом, что очень сильно сказалось на уязвимых экосистемах Австралии. Растение объявлено сорным для всего штата Квинсленд. Раскидистые массивные корневища разрушают городские дренажные и канализационные системы, портят речные насыпи. Листья камфорного дерева содержат большое количество терпеновых компонентов, которые ухудшают качество воды, уничтожая тем самым пресноводных рыб. Камфорные деревья захватили пастбищные территории, а также конкурируют с эвкалиптовыми деревьями — единственным источником пищи для коал, находящихся на грани исчезновения во многих частях восточной Австралии[5]. В США камфорное дерево было завезено в южные штаты, в штате Флорида камфорное дерево признано вредным инвазивным видом.
Большое вечнозелёное дерево высотой до 20—50 метров, развивающее при росте на свободе шатровидную крону. Ствол диаметром до 5 м, крепкий, с очень грубой корой светло- или тёмно-серого цвета и большими вертикальными трещинами. Молодые ветви зелёные, голые и гладкие.
Почки заострённо-яйцевидные, с чешуями. Листья очерёдные, яйцевидные, иногда эллиптические, длиной 7—10 см, шириной 4—5 см, на черешках длиной 2—3 см, кожистые, цельнокрайние, на вершине заострённые, сверху блестяще-зелёные, снизу светло-зелёные или сизоватые, с многочисленными просвечивающими точками — вместилищем эфирного масла.
Соцветия цимозно-метельчатые, расположены в пазухах листьев или на концах веток. Цветки мелкие, диаметром 4 мм, желтоватые, обоеполые. Околоцветник состоит из короткой трубки и шести долей; девять тычинок расположены в три круга, также есть три стаминодии, составляющие четвертый круг; пыльники четырёхгнездные, открываются клапанами. Завязь одногнездная с одной семяпочкой.
Плод — почти шаровидная, тёмно-синяя или почти чёрная костянка диаметром 7—12 мм, с сочной, ароматичной мякотью. В 1 кг 1000—2400 плодов. С одного 40—50-летнего дерева можно собрать около 30 кг плодов.
Цветение в мае июле. Плодоношение в ноябре.
При перегонке с водяным паром измельчённой древесины, корней, побегов получают эфирное масло, из которого при стоянии и охлаждении выделяется около 90 % камфоры[2]. Сырое эфирное масло перегонкой разделяют на фракции разного состава, которые используют в технике («коричневое камфорное масло», содержит сафрол), медицине (медицинская натуральная камфора), ароматерапии («белое камфорное масло»).
Камфорное масло (медицинский препарат) очень сильно отличается от натурального камфорного эфирного масла.
Промышленные плантации камфорного коричника заложены в Индии, на островах Малайского архипелага, в странах Юго-Восточной Азии, в Австралии, Японии, Южной и Северной Африке, Южной Европе (Франция, Италия), Южной Америке (Бразилия), на Филиппинских, Антильских и Вест-Индских островах.
Как дерево мощного роста представляет большую ценность для лесных и лесозащитных насаждений и для садов и парков влажно-субтропических районов России.
Сажают в парках одиночными деревьями или группами; обсаживают дороги и улицы; пригоден для создания аллей, живых изгородей . Как дерево, легко переносящее подрезку, камфорный коричник широко используется для стриженых сооружений.
Древесина камфорного лавра не отличается высокими механическими свойствами, но имеет довольно красивый коричневато-жёлтый цвет и приятный запах камфоры, сохраняющийся в течение длительного времени. Стойка против биологических разрушителей и практически не повреждается насекомыми. В Китае очень широко используется для изготовления мебели и особенно ящиков, ларей и других мелких бытовых изделий (шкатулки, веера, бусы).
В императорском Китае данное дерево считалось заповедным и за его самовольную вырубку полагалась смертная казнь, поэтому древесина ценилась очень высоко как на внутреннем рынке, так и в Европе[4].
Ранее много деревьев рубили для получения натуральной камфоры, широко используемой в медицине, но сегодня практически вся применяемая камфора — синтетическая. Из щепы и опилок по-прежнему получают камфорное эфирное масло.
Вид Камфорное дерево входит в род Коричник (Cinnamomum) семейства Лавровые (Lauraceae) порядка Лавроцветные (Laurales).
Кори́чник камфорный, или ка́мфорный лавр, или Ка́мфорное де́рево (лат. Cinnamómum cámphora) — вечнозелёное дерево, вид рода Коричник (Cinnamomum) семейства Лавровые (Lauraceae).
Название (видовой эпитет) лат. camphora произошло от араб. كافور /kāfūr/ — камфора.
樟树（学名：Cinnamomum camphora）是樟科常绿大乔木，别名香樟、本樟、鸟樟、栳樟、樟仔。
常綠喬木，树高可达40米；[1]散发樟树的特有清香气息。树皮暗褐色，有纵裂溝紋。卵形或椭圆状卵形的单叶互生，薄革质，全缘，表面光滑，背面微有白粉，无毛，叶缘微呈波状，有离基三出脉，脉腋有明显腺体。雌雄同花，花两性，圆锥花序腋生于枝顶端，黄绿色小花，花期4～5月。球形浆果，10～11月成熟，成熟时由绿色转为黑紫色；果皮呈紫黑色，有光泽。
原產於越南、中国長江以南、台灣、韓國、日本，並且已被引入許多其它國家。见于湿润的山谷、山腰下、河流两岸、路旁等。[1]
分布於東亞至澳洲、南太平洋。台灣原產14種，分布於中低海拔闊葉林，是台灣中低海拔主要樹種之一，其最適海拔為500~1800公尺的暖溫帶氣候區。
提煉樟腦
樟腦
樟树是中國浙江省杭州市、宁波市、台州市、湖南省长沙市、常德市、江苏省苏州市和无锡市、江西省南昌市和九江市、四川省绵阳市、臺灣苗栗縣、雲林縣、南投縣、臺南縣及日本下关市的市樹或縣樹。
.jpg)
花
幼葉
漿果
漿果
漿果
.jpg)
.jpg)
.jpg)
_-_Garden_-_DSC03437.JPG)
.jpg)
_BHL303716.jpg)
_(6972254584).jpg)
|dead-url=bot: unknown (帮助) 
クスノキ（樟、楠、Cinnamomum camphora）とは、クスノキ科ニッケイ属の常緑高木である。一般的にクスノキに使われる「楠」という字は本来は中国のタブノキを指す字である。別名クス、ナンジャモンジャ（ただし、「ナンジャモンジャ」はヒトツバタゴなど他の植物を指して用いられている場合もある）。
暖地で栽培される変種としてホウショウがある。食用となるアボカドや、葉が線香の原料となるタブノキ、樹皮が香辛料などに利用されるセイロンニッケイ（シナモン）は近縁の種である。
幹周囲10m以上の巨樹になる個体も珍しくない。単木ではこんもりとした樹形をなす。木肌は綿密で、耐湿・耐久性に優れている。葉はつやがあり、革質で、先の尖った楕円形で長さ5-10cm。主脈の根本近くから左右に一対のやや太い側脈が出る三行脈である。その三行脈の分岐点には一対の小さな膨らみがあり、この内部に空洞があって葉の裏側で開口している。これをダニ室という（後述）。4月末から5月上旬にかけて大量に落葉する。
5月から6月にかけて、白く淡い黄緑色の小さな花が咲く。10月から11月にかけて、直径7-8mm程度の青緑色で球形の果実が紫黒色に熟す。鳥が食べて種子散布に与るが、人間の食用には適さない。中には直径5-6mm程度の種子が一つ入っている。
各部全体から樟脳の香りがする。樟脳とはすなわちクスノキの枝葉を蒸留して得られる無色透明の固体のことで、防虫剤や医薬品等に使用される。カンフル注射のカンフルはこの樟脳を指しており、クスノキが英語でcamphor treeやcamphorwood、camphor laurelと呼ばれるように“camphora”という種名にもなっている。
樹形 相楽園の大楠
花
葉と実
若葉
樹皮
世界的には、台湾、中国、ベトナムといった暖地に生息し、それらの地域から日本に進出した。(史前帰化植物)
日本では、主に、本州西部の太平洋側、四国、九州に広く見られるが、特に九州に多く、生息域は内陸部にまで広がっている。生息割合は、東海・東南海地方、四国、九州の順に8%、12%、80%である。人の手の入らない森林では見かけることが少なく、人里近くに多い。とくに神社林ではしばしば大木が見られ、ご神木として人々の信仰の対象とされるものもある。
日本最大のクスノキは、鹿児島県蒲生八幡神社の「蒲生の大楠」（幹周24.2m）で、幹周の上では全樹種を通じて日本最大の巨木である。また、徳島県三好郡東みよし町には、1956年7月19日、文化財保護法により特別天然記念物に指定された大クスがあり、これは樹齢数千余年と推定され、根回り19メートル、目通りの周囲約13メートル、枝張りは東西経45メートル、南北経40メートル、高さ約25メートルである（執筆委員会・監修 金沢 治．『三加茂町史 復刻版』．三加茂町．1973．p.1277）。
他に、特にクスノキが多い神社として、福岡県宇美八幡宮（国指定2本/県指定25本、幹周5m-9.9m 9本、10m-14.9m 1本、15m以上 2本）、愛媛県大山祇神社（国指定38本/県指定1本、幹周5m-9.9m 10本超、10m-14.9m 2本、15m以上 1本）が挙げられる。
台湾には和社神木という世界最大級のクスノキがあり、幹周16.2m、樹高44mを測る。この樹は太い主幹が20m以上も立ち上がる他にあまりない樹形をしている。
全体に特異な芳香を持つことから、「臭し（くすし）」が「クス」の語源となった。「薬（樟脳）の木」が語源とする説もある。またそのことや防虫効果から元来虫除け（魔除け：アジア圏では古来から虫（蟲）は寄生虫や病原菌などの病魔を媒介すると考えられていた）に使われたくす玉（楠玉）の語源であるという説もある。材や根を水蒸気蒸留し樟脳を得る。そのため古くからクスノキ葉や煙は防虫剤、鎮痛剤として用いられ、作業の際にクスノキを携帯していたという記録もある。また、防虫効果があり、巨材が得られるという長所から家具や飛鳥時代の仏像にも使われていた。
枝分かれが多く直線の材料が得難いという欠点はあるが、虫害や腐敗に強いため、古来から船の材料として重宝されていた。古代の西日本では丸木舟の材料として、また、大阪湾沿岸からは、クスノキの大木を数本分連結し、舷側板を取り付けた古墳時代の舟が何艘も出土している。その様は、古事記の「仁徳記」に登場するクスノキ製の快速船「枯野」の逸話からもうかがうことができる。室町から江戸時代にかけて、軍船の材料にもなった。
クスノキの葉は厚みがあり、葉をつける密度が非常に高いため、近年交通騒音低減のために街路樹として活用されることも多い。
クスノキの葉に2つずつ存在するダニ室には2形があり、入り口の大きいものと小さいものがある。入り口の大きい方にはケボソナガヒシダニという捕食性のダニが住み込んでおり、これがクスノキの葉を害する植食性のダニを補食することでクスノキを守っていると考えられる。他方で入り口の小さい方には植食性のフシダニの一種が生息している。これはもちろんクスノキから栄養を吸収するものの、それ以上の害を与えることはない。ダニ室で増殖したフシダニは少しずつダニ室の外に溢れ、これをダニ室には侵入できないサイズの捕食性のダニが捕食することでクスノキの樹上には常にフシダニ捕食性のダニが一定密度で維持されている。特にコウズケカブリダニがこれに働いているらしい。このダニ室を人為的に塞いでダニ室のフシダニやコウズケカブリダニを排除すると、クスノキにとって有害な虫えいを形成するフシダニが増殖し、多くの葉がこぶだらけになることが知られている。従って、クスノキの葉のダニ室はクスノキに病変を引き起こすフシダニの天敵の維持に役立っていると考えられている。それも片方では捕食性ダニのシェルターを提供することで、もう片方では捕食性ダニの餌になる植食性ダニを育て捕食性ダニを常駐させることでこれを行っているとみられる。この後者の方法はクスノキの研究で初めて発見されたものである[1]。
アサ · アンゼリカ · イノンド · イングリッシュラベンダー（英語版） · エパソーテ · オレガノ · カレーリーフ · クルマバソウ（英語版） · コショウソウ · コリアンダー (シアントロ) · シシリー · シソ · シソクサ（英語版） · ジンブー（英語版） · スイバ · セージ · セイボリー · タイバジリコ（英語版） · タイホーリーバジル · タイム · タラゴン · チャービル · チャイブ · ドクダミ · ナギナタコウジュ · バジル · パセリ · ヒソップ · ピペルアウリツム（英語版） · ベトナムコリアンダー（英語版） · ヘンルーダ · ボリビアンコリアンダー（英語版） · ボルド（英語版） · マジョラム · ミツバ · ミント · メキシカンコリアンダー (ロングコリアンダー)（英語版） · ルリジサ · レモンバーム · レモンバーベナ · レモンマートル · ローリエ · レモングラス · ローズマリー · ラベージ
アサフェティダ · アジョワン · アナルダナ · アニス · アムチュール (マンゴーパウダー) · アリゲーターペッパー · アレッポペッパー · イノンド · ウコン · オールスパイス · カイエンペッパー · カシア · ガジュツ · カラシナ · カホクザンショウ · カルダモン · キャラウェイ · クスノキ · クミン · クラチャイ · クローブ · クロガラシ · 黒カルダモン · ケシノミ · コクム · コショウ · ゴマ · コリアンダー · サッサフラス · サフラン · サルサパリラ · 塩 · シトラスピール シナモン · シヌスモーレ · ジュニパーベリー · ショウガ · 小ガランガル · シロガラシ · スペインカンゾウ · セリムグレイン · セロリ · タスマニアペッパー · タマリンド · チャロリー · 陳皮 · 唐辛子 · トウシキミ · トンカ豆 · ナツメグ · ナンキョウソウ · ニオイクロタネソウ · ニンニク · バーベリー · ゴルパー · バニラ · パプリカ · パラダイスグレイン · バンウコン · ヒッチョウカ · ヒハツ · ヒハツモドキ · フェヌグリーク · フェンネル · ブラジリアンペッパー · ブラッククミン · ブラックライム · ホースラディッシュ · マウラブチェリー · マラバスラム · メース · ラドゥニ · リツェアクベバ · ローズ · ワサビ
アドジカ · アドヴィエ · エルブ・ド・プロヴァンス · オールドベイシーズニング · カーメリスネリ · ガーリックソルト · ガラムマサラ · カレー粉 · キャトルエピス · クラブボイル · 五香粉 · ザーター · シーズンドソルト · 七味唐辛子 · ジャークスパイス · セイボリー · タビル · タンドリーマサラ · チャートマサラ · チャウンク · チュニジアンファイブスパイス · チリパウダー · バハラット · ハリッサ · バルバレ · ハワイジ · パンチフォロン · ファインハーブ · ブーケガルニ · ブクヌ · ペルシャード · マサラ · ミックススパイス · ミトミタ · レモンペッパー · パンプキンパイスパイス · レカードロジョ
クスノキ（樟、楠、Cinnamomum camphora）とは、クスノキ科ニッケイ属の常緑高木である。一般的にクスノキに使われる「楠」という字は本来は中国のタブノキを指す字である。別名クス、ナンジャモンジャ（ただし、「ナンジャモンジャ」はヒトツバタゴなど他の植物を指して用いられている場合もある）。
暖地で栽培される変種としてホウショウがある。食用となるアボカドや、葉が線香の原料となるタブノキ、樹皮が香辛料などに利用されるセイロンニッケイ（シナモン）は近縁の種である。
녹나무(Cinnamomum camphora, camphor tree camphorwood 또는 camphor laurel)는 장뇌목(樟腦木)이다. 상록의 교목으로서, 잎은 달걀 모양의 타원형이며 윤이 나고 향기가 있다.
꽃은 양성화(兩性花)인데, 5월경에 황백색의 작은 꽃들이 잎겨드랑이에서 원추꽃차례(원추화서, 圓錐花序)를 이루면서 핀다. 꽃덮이조각은 6개로, 꽃이 핀 뒤에 떨어진다. 제주도 삼성혈 부근의 숲에 자생하며, 지리적으로는 일본과 중국·타이완에 많이 분포한다. 높이 20m, 지름 2m에 이른다. 잎은 어긋나고 길이 6-10cm, 너비 3-6cm, 계랑형의 긴 타원형이다. 잎자루가 길고 가장자리에 톱니가 없으며 부드럽고 완만하다. 꽃은 양성으로 작고 5월에 피는데 흰색에서 황색으로 된다. 열매는 지름 8mm의 핵과로 작고 둥글며 10월에 흑자색으로 익는다. 이 나무는 토심이 깊고 비옥한 토양을 좋아하며, 음지에서도 잘 자라지만 공해와 추위에 약하기 때문에 내륙지방에서는 경제적 생장이 어렵다.
이 나무는 귀중한 향료인 장뇌(樟腦)를 얻을 수 있어 이용가치가 높다. 장뇌는 이 나무의 둥치나 뿌리를 수증기로 증류시켜 얻은 기름으로서, 향료를 비롯한 방충제·살충제·강심제를 만드는 원료가 된다. 또한, 이 나무는 장뇌의 강한 방향(芳香)이 있어 벌레가 먹지 않고 썩지 않으며 보존성이 높아 예로부터 왕후귀족의 관재(棺材)로 많이 사용되었다. 나무의 색과 결이 고우며, 일반적인 용도로는 건축의 내장재·가구재·완구·조각재 등으로 사용되고, 특히 사찰의 목어(木魚)를 만드는 데는 최고급재가 된다. 상록성의 광택있는 잎의 질감이 좋고 수형이 웅대하게 자라 제주도에서는 귀중하게 쓸 수 있는 조경수림이며, 남해안지방에서도 녹음수나 공원의 풍치수로 식재가 가능하다. 번식방법은 11월에 익은 종자를 채취, 정선하여 노천매장하였다가 이듬해에 파종하는데, 발아율이 약 80% 정도 되므로 쉽게 묘목을 얻을 수 있다.
녹나무(Cinnamomum camphora, camphor tree camphorwood 또는 camphor laurel)는 장뇌목(樟腦木)이다. 상록의 교목으로서, 잎은 달걀 모양의 타원형이며 윤이 나고 향기가 있다.
꽃은 양성화(兩性花)인데, 5월경에 황백색의 작은 꽃들이 잎겨드랑이에서 원추꽃차례(원추화서, 圓錐花序)를 이루면서 핀다. 꽃덮이조각은 6개로, 꽃이 핀 뒤에 떨어진다. 제주도 삼성혈 부근의 숲에 자생하며, 지리적으로는 일본과 중국·타이완에 많이 분포한다. 높이 20m, 지름 2m에 이른다. 잎은 어긋나고 길이 6-10cm, 너비 3-6cm, 계랑형의 긴 타원형이다. 잎자루가 길고 가장자리에 톱니가 없으며 부드럽고 완만하다. 꽃은 양성으로 작고 5월에 피는데 흰색에서 황색으로 된다. 열매는 지름 8mm의 핵과로 작고 둥글며 10월에 흑자색으로 익는다. 이 나무는 토심이 깊고 비옥한 토양을 좋아하며, 음지에서도 잘 자라지만 공해와 추위에 약하기 때문에 내륙지방에서는 경제적 생장이 어렵다.
이 나무는 귀중한 향료인 장뇌(樟腦)를 얻을 수 있어 이용가치가 높다. 장뇌는 이 나무의 둥치나 뿌리를 수증기로 증류시켜 얻은 기름으로서, 향료를 비롯한 방충제·살충제·강심제를 만드는 원료가 된다. 또한, 이 나무는 장뇌의 강한 방향(芳香)이 있어 벌레가 먹지 않고 썩지 않으며 보존성이 높아 예로부터 왕후귀족의 관재(棺材)로 많이 사용되었다. 나무의 색과 결이 고우며, 일반적인 용도로는 건축의 내장재·가구재·완구·조각재 등으로 사용되고, 특히 사찰의 목어(木魚)를 만드는 데는 최고급재가 된다. 상록성의 광택있는 잎의 질감이 좋고 수형이 웅대하게 자라 제주도에서는 귀중하게 쓸 수 있는 조경수림이며, 남해안지방에서도 녹음수나 공원의 풍치수로 식재가 가능하다. 번식방법은 11월에 익은 종자를 채취, 정선하여 노천매장하였다가 이듬해에 파종하는데, 발아율이 약 80% 정도 되므로 쉽게 묘목을 얻을 수 있다.
