dcsimg

Riesenstachelschnecke ( allemand )

fourni par wikipedia DE

Die Riesenstachelschnecke, Aufgeblasene Stachelschnecke oder der Krausdorn (Chicoreus ramosus, Synonym: Murex ramosus, Murex inflatus) ist eine Schnecke aus der Familie der Stachelschnecken (Gattung Chicoreus), die im Indopazifik verbreitet ist. Mit bis über 30 cm Gehäuselänge ist es die größte Art der Familie. Sie ernährt sich vor allem von Mollusken.

Merkmale

Das länglich eiförmige, quergefurchte und gestreifte Schneckenhaus von Chicoreus ramosus, das bei ausgewachsenen Schnecken eine Länge von 20 cm, bisweilen bis zu 33 cm erreicht, hat ein eher niedriges Gewinde, einen bauchigen, „aufgeblasenen“ Körperumgang und eine große, rundlich ovale Gehäusemündung, die in einen mäßig langen, breiten, offenen, leicht nach oben gebogenen Siphonalkanal ausläuft. An der äußeren Lippe der Mündung ragt vorn ein zahnartiger Vorsprung heraus. Jeder der Umgänge weist drei Varices auf, entlang derer über das Gehäuse drei Reihen krummer, ausgezackter und rinnenförmiger Stacheln verlaufen. Auf dem Siphonalkanal sitzen 2 bis 3 solcher Stacheln. Zwischen den stachelbesetzten Wülsten sitzen jeweils zwei ungleiche Reihen kleinerer Höcker. Das Haus ist außen weiß und rotbraun gewölkt, innen an der Mündung rosenrot und weiter innen weiß. Das große, graue, etwas krumme Operculum ist hornig.[1][2][3]

Verbreitung

Die Riesenstachelschnecke ist im Indopazifik weit verbreitet, im Roten Meer und im Indischen Ozean von der Küste Ostafrikas und Südafrikas ostwärts, um Madagaskar und den Golf von Oman, im Pazifischen Ozean bis zum östlichen Polynesien, von Japan bis nach Queensland (Australien) und Neukaledonien.

Lebensraum

Die Aufgeblasene Stachelschnecke ist auf Korallenriffen sehr häufig, oft auf sauberem grobem Sand und feinem Kies, wo sie sich teilweise eingräbt. Sie lebt in der Gezeitenzone und unterhalb bis in Tiefen von etwa 10 m.

Lebenszyklus

Wie andere Stachelschnecken ist Chicoreus ramosus getrenntgeschlechtlich, wobei es eher mehr ausgewachsene Weibchen als Männchen gibt. Geschlechtsreife Tiere sind ab einer Gehäuselänge von 12 cm beobachtet worden. Das Männchen begattet das Weibchen mit seinem Penis. Oft kommen viele Weibchen zusammen, um gemeinsam eine große Anzahl gestielter Eikapseln, die auf einer Seite konkav und der anderen konvex sind, auf einer bandförmigen Basalmembran am festen Substrat zu befestigen. Nach Untersuchungen an der Südostküste Indiens können dies pro Gelege 70 oder auch 700 Kapseln sein.[4] Eine Eikapsel ist nach Messungen in Ko Phuket (Thailand) im Durchschnitt etwa 18 mm lang und 6 mm breit und enthält etwa 333 bis 735 kugelförmige Eier mit einem Durchmesser von 16,5 bis 66 µm, von denen ein kleiner Teil als Nähreier dient. Die Veliger-Larven schlüpfen etwa 3 Wochen nach Eiablage und machen eine etwa 2- bis 3-wöchige pelagische Phase durch, während der sie sich von Plankton ernähren. Die Gehäuse der Veliger-Larven sind beim Schlupf 580 bis 640 µm lang und 480 bis 540 µm breit und haben etwa 1,2 bis 1,3 Umgänge. Kurz vor der Metamorphose, 2 bis 3 Wochen nach Schlupf, sind ihre Gehäuse etwa 1100 µm lang, 850 µm breit und haben etwa 2,2 bis zu 0,38 µm breite Umgänge. Bereits frisch metamorphosierte Jungschnecken erbeuten kleine Muscheln und Schnecken.[5][6][7][8][9]

Nahrung

Chicoreus ramosus frisst insbesondere Muscheln, darunter Austern (Ostrea cristagalli) und Archenmuscheln (Arca sp.), deren Schale mit dem zahnartigen Vorsprung an der Gehäusemündung des Räubers aufgehebelt oder aufgebrochen wird.[10][11]

Bedeutung für den Menschen

Chicoreus ramosus, lange Zeit unter dem Originalnamen Murex ramosus von Linné oder auch dem Synonym Murex inflatus Lamarck bekannt, wird wegen seines Gehäuses gesammelt, das als Schmuck verkauft wird. Insbesondere in Indien wird das Gehäuse viel gehandelt.

Traditionell wird unter anderem in Neuguinea das Fleisch der Aufgeblasenen Stachelschnecke im Gehäuse gebraten und danach das leere Schneckenhaus verkauft. Das Operculum dient traditionell unter dem Namen „echte Räucherklaue“ (Unguis odoratus, in Apotheken auch „Blatta byzantina“; auch lateinisch blatta byzantia (oder blacta bizantia) Riechschale, Schalen von Murex inflatus und anderer Arten[12]) als Räucherwerk, insbesondere in Ostindien.[1]

Methanolische Extrakte aus den Eigelegen der Schnecke zeigen antibiotische Eigenschaften.[13]

Auf Grund der hohen Nachfrage nach Riesenstachelschnecken wird auch an der Nachzucht der Schnecken gearbeitet, wobei die Veliger-Larven und metamorphosierten Jungschnecken in geschützten Becken gehalten werden.[14][15][9]

Einzelnachweise

  1. a b C. Brüggemann: Die Naturgeschichte in getreuen Abbildungen und mit ausführlicher Beschreibung derselben. Verlag von Eduard Eisenach, Leipzig 1838. Die Weichthiere. S. 72. Die aufgeblasene Stachelschnecke. Murex inflatus Lam. s. ramosus L.
  2. Julia Ellen Rogers: The Shell Book. Doubleday, Page & Company, New York 1908, archive.org, S. 32: The Branched Murex. Murex ramosus Linn.
  3. Carolus Linnaeus: Systema Naturae. 10. ed., Lars Salvius: Stockholm 1758, S. 747. 446. Murex Ramosus.
  4. M. X. Ramesh, J.K.P. Edward, K. Ayyakkannu: Reproductive biology of Chicoreus ramosus from Mandapam coastal waters, southeast coast of India@1@2Vorlage:Toter Link/www.pmbc.go.th (Seite nicht mehr abrufbar, Suche in Webarchiven)  src= Info: Der Link wurde automatisch als defekt markiert. Bitte prüfe den Link gemäß Anleitung und entferne dann diesen Hinweis. . (PDF; 5,6 MB). Phuket Marine Biological Center Special Publication 10, 1992, S. 80–85.
  5. N. Bussarawit, T. Ruangchua: The production and morphology of egg capsules and veliger larvae of Chicoreus ramosus. Phuket Marine Biological Center Special Publication 9, 1991, S. 70–74.
  6. Peter Middelfart: Early life stages of the muricid gastropods Chicoreus ramosus, C. torrefactus and C. Brunneus from Phuket island, Thailand@1@2Vorlage:Toter Link/www.pmbc.go.th (Seite nicht mehr abrufbar, Suche in Webarchiven)  src= Info: Der Link wurde automatisch als defekt markiert. Bitte prüfe den Link gemäß Anleitung und entferne dann diesen Hinweis. . (PDF; 7,8 MB). Phuket Marine Biological Center Special Publication 10, 1992, S. 113–122.
  7. Tirachai Ruangchua, Pitiwong Tantichodok: Fecundity of Chicoreus ramosus@1@2Vorlage:Toter Link/www.pmbc.go.th (Seite nicht mehr abrufbar, Suche in Webarchiven)  src= Info: Der Link wurde automatisch als defekt markiert. Bitte prüfe den Link gemäß Anleitung und entferne dann diesen Hinweis. . (PDF; 3,3 MB). Phuket Marine Biological Center Special Publication 10, 1992, S. 76–79.
  8. Jintana Nugranad, T. Promchinda: Fecundity, size of egg capsules and hatched veligers of Chicoreus ramosus in captivity broodstocks. Phuket Mar. Biol. Cent. Spec. publ., 15: 1995, 69-73.
  9. a b Jintana Nugranad: Intensive culture of Chicoreus ramosus at the Prachuab Khiri Khan hatchery@1@2Vorlage:Toter Link/www.pmbc.go.th (Seite nicht mehr abrufbar, Suche in Webarchiven)  src= Info: Der Link wurde automatisch als defekt markiert. Bitte prüfe den Link gemäß Anleitung und entferne dann diesen Hinweis. . (PDF; 10,7 MB). Phuket Marine Biological Center Special Publication 10, 1992, S. 65–71.
  10. L. J. Bibbey, in: G. E. Radwin, A. D'Attilio (1976): Murex shells of the world, S. 7.
  11. J. K. Patterson Edward, M. Xavier Ramesh, K. Ayakkannu: Comparative study of holes in bivalves, chipped and bored by the muricid gastropods Chicoreus ramosus, Chicoreus virgineus and Murex tribulus. Phuket Marine Biological Center Special Publication no 11: 1992, 106–110.
  12. Otto Zekert (Hrsg.): Dispensatorium pro pharmacopoeis Viennensibus in Austria 1570. Hrsg. vom österreichischen Apothekerverein und der Gesellschaft für Geschichte der Pharmazie. Deutscher Apotheker-Verlag Hans Hösel, Berlin 1938, S. 137 (Blatta bycantia) und 149 (Onyx, Genitiv: Onychis: Blatta byzantia) sowie 158 (Unguis odoratus).
  13. M. Santhana Ramasamy, A. Murugan: Potential antimicrobial activity of marine molluscs from Tuticorin, southeast coast of India against 40 biofilm bacteria. In: Journal of Shellfish Research. 24 (1), 2005, S. 243-251. .
  14. S. Steenfeldt: Feasibility of Chicoreus ramosus culture@1@2Vorlage:Toter Link/www.pmbc.go.th (Seite nicht mehr abrufbar, Suche in Webarchiven)  src= Info: Der Link wurde automatisch als defekt markiert. Bitte prüfe den Link gemäß Anleitung und entferne dann diesen Hinweis. . (PDF; 3,6 MB). Phuket Marine Biological Center Special Publication 10, 1992, S. 72–75.
  15. S. Steenfeldt: Intensive and extensive rearing of Chicorues ramosus at the PMBC@1@2Vorlage:Toter Link/www.pmbc.go.th (Seite nicht mehr abrufbar, Suche in Webarchiven)  src= Info: Der Link wurde automatisch als defekt markiert. Bitte prüfe den Link gemäß Anleitung und entferne dann diesen Hinweis. . (PDF; 10,8 MB). Phuket Marine Biological Center Special Publication 10, 1992, S. 53–64.
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia DE

Riesenstachelschnecke: Brief Summary ( allemand )

fourni par wikipedia DE

Die Riesenstachelschnecke, Aufgeblasene Stachelschnecke oder der Krausdorn (Chicoreus ramosus, Synonym: Murex ramosus, Murex inflatus) ist eine Schnecke aus der Familie der Stachelschnecken (Gattung Chicoreus), die im Indopazifik verbreitet ist. Mit bis über 30 cm Gehäuselänge ist es die größte Art der Familie. Sie ernährt sich vor allem von Mollusken.

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia DE

Chicoreus ramosus ( anglais )

fourni par wikipedia EN

Chicoreus ramosus, common name the ramose murex or branched murex, is a species of predatory sea snail, a marine gastropod mollusk in the family Muricidae, the murex snails. It is considered an economically important species in the Indo-West Pacific, especially in India.[2]

Distribution

This sea snail is found widely spread in the Indo-West Pacific, and occurs from east to South Africa, including Mozambique, Tanzania, Madagascar, the Red Sea, the Gulf of Oman, Aldabra, Chagos and Mauritius. It also occurs in eastern Polynesia, southern Japan, New Caledonia and Queensland in Australia.[1][2]

Shell description

C. ramosus has a large, solid, very rugged and heavy shell, of up to 330 mm in length. It has a relatively globose outline, possessing a short spire, a slightly inflated body whorl, and a moderately long siphonal canal. One of its most striking ornamentations are the conspicuous, leaf-like, recurved hollow digitations. It also presents three spinose axial varices per whorl, with two elongated nodes between them. The shell is coloured white to light brown externally, with a white aperture, generally pink towards the inner edge, the outer lip and the columella.[1][2]

Ecology

Habitat

The Ramose murex inhabits sandy and rubble bottoms near coral reefs, to depths of around 10 m.[2]

Feeding habits

Live Chicoreus ramosus

As is the case in other Muricidae, C. ramosus is a carnivorous predatory species, usually feeding on bivalves and other gastropods.[2]

References

  1. ^ a b c Chicoreus ramosus (Linnaeus, 1758). Retrieved through: World Register of Marine Species on 6 April 2010.
  2. ^ a b c d e Poutiers, J. M. (1998). "Gastropods". In Carpenter, K. E.; Niem, V. H. (eds.). The living marine resources of the Western Central Pacific Volume 1. Seaweeds, corals, bivalves and gastropods (PDF). FAO Species Identification Guide for Fishery Purposes. Vol. 1. Rome: FAO. p. 562. ISBN 92-5-104052-4.
  • Kilburn, R.N. & Rippey, E. (1982) Sea Shells of Southern Africa. Macmillan South Africa, Johannesburg, xi + 249 pp.
  • Steyn, D.G & Lussi, M. (2005). Offshore Shells of Southern Africa: A pictorial guide to more than 750 Gastropods. Published by the authors. pp. i–vi, 1–289
  • Houart R., Kilburn R.N. & Marais A.P. (2010) Muricidae. pp. 176–270, in: Marais A.P. & Seccombe A.D. (eds), Identification guide to the seashells of South Africa. Volume 1. Groenkloof: Centre for Molluscan Studies. 376 pp.

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Wikipedia authors and editors
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia EN

Chicoreus ramosus: Brief Summary ( anglais )

fourni par wikipedia EN

Chicoreus ramosus, common name the ramose murex or branched murex, is a species of predatory sea snail, a marine gastropod mollusk in the family Muricidae, the murex snails. It is considered an economically important species in the Indo-West Pacific, especially in India.

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Wikipedia authors and editors
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia EN

Chicoreus ramosus

fourni par wikipedia FR

Chicoreus ramosus est une espèce de mollusques gastéropodes.

Nom vernaculaire

  • Chicorée [1]
  • Murex rameux
  • Murex géant
  • Porte-montre

Synonymie

  • Chicoreus inflatus Lamarck 1822
  • Murex frondosus Morch, 1852
  • Purpura fusiformis Röding, 1798
  • Purpura incarnata Röding, 1758

Répartition

Cette espèce tropicale vit dans l’océan Indien et l’océan Pacifique.

Habitat

Elle demeure en dessous de 10 mètres de profondeur.

Description

 src=
Différentes vues du même spécimen

Cette espèce se caractérise par une grande coquille, de couleur blanc grisâtre, comportant des excroissances en forme de feuille, épineuses et bien développées. La coquille présente l'aspect d'une corde enroulée et possède des sillons. La columelle est concave, lisse et rose. L’ouverture est blanche et le bord du labre est garni de petites dents plus fortement sur la partie antérieure, près du canal siphonal que sur la partie postérieure. Taille maximum : 300 mm.

Notes et références

  1. Nouveau dictionnaire d'histoire naturelle appliquée aux arts ..., Volume 5 p. 539 (1803)

Bibliographie

  • (en) Branch, G.M. et al. (2002). Two Oceans. 5th impression. David Philip, Cate Town & Johannesburg
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia FR

Chicoreus ramosus: Brief Summary

fourni par wikipedia FR

Chicoreus ramosus est une espèce de mollusques gastéropodes.

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia FR

Chicoreus ramosus ( italien )

fourni par wikipedia IT

Chicoreus ramosus è un mollusco gasteropode marino appartenente alla famiglia Muricidae.[1] Nell'Indo-Pacifico occidentale è oggetto di collezionismo, specialmente in India, dove ha una notevole importanza economica.[2]

Descrizione

 src=
Chicoreus ramosus visto da varie angolazioni.

Questa specie di murice spicca per dimensioni, infatti può arrivare a misurare 300 mm in lunghezza, restando sui 220 mm di media fra gli esemplari adulti.

Distribuzione e habitat

È diffuso nell'Indo-Pacifico occidentale, a partire dall'Africa orientale e meridionale, includendo Mozambico, Tanzania, Madagascar, Mar Rosso, Golfo di Oman, Aldabra, Chagos e Mauritius. È presente anche nella Polinesia orientale, nel Giappone meridionale, e in Australia. (Queensland e Nuova Caledonia)[2]

Note

  1. ^ (EN) Chicoreus ramosus, in WoRMS (World Register of Marine Species). URL consultato il 23 settembre 2020.
  2. ^ a b J. M. Poutiers, Gastropods (PDF), in Carpenter, K. E. & Niem, V. H. (a cura di), The living marine resources of the Western Central Pacific Volume 1. Seaweeds, corals, bivalves and gastropods, FAO Species Identification Guide for Fishery Purposes, vol. 1, Rome, FAO, 1998, p. 562, ISBN 92-5-104052-4.

 title=
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Autori e redattori di Wikipedia
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia IT

Chicoreus ramosus: Brief Summary ( italien )

fourni par wikipedia IT

Chicoreus ramosus è un mollusco gasteropode marino appartenente alla famiglia Muricidae. Nell'Indo-Pacifico occidentale è oggetto di collezionismo, specialmente in India, dove ha una notevole importanza economica.

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Autori e redattori di Wikipedia
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia IT

Chicoreus ramosus ( néerlandais ; flamand )

fourni par wikipedia NL

Chicoreus ramosus is een slakkensoort uit de familie van de Muricidae.[1] De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1758 door Linnaeus.

Bronnen, noten en/of referenties
  1. Rosenberg, G.; Bouchet, P. (2012). Chicoreus ramosus (Linnaeus, 1758). Geraadpleegd via: World Register of Marine Species op http://www.marinespecies.org/aphia.php?p=taxdetails&id=558787
Geplaatst op:
09-03-2013
Dit artikel is een beginnetje over biologie. U wordt uitgenodigd om op bewerken te klikken om uw kennis aan dit artikel toe te voegen. Beginnetje
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia NL

Chicoreus ramosus ( portugais )

fourni par wikipedia PT

Chicoreus ramosus (nomeada, em inglês, Ramose Murex,[2] Branched Murex[3][4] ou Giant Murex;[5] em português, Múrice-ramificado)[6] é uma espécie de molusco gastrópode marinho do gênero Chicoreus, pertencente à família Muricidae. Foi classificada por Linnaeus em 1758, descrita como Murex ramosus em sua obra Systema Naturae;[1] elevada à espécie-tipo de seu gênero.[7] É nativa do Indo-Pacífico[5] e já esteve classificada no gênero Murex,[1] sendo a maior espécie desta família.[5]

Descrição da concha

Chicoreus ramosus possui concha com mais de 30 centímetros de comprimento,[8] quando desenvolvida; pesada, de volta corporal inflada e de coloração branca,[4][5] mais raramente de coloração laranja ou castanha.[8] Apresenta espiral moderadamente baixa, canal sifonal largo, destacado, e relevo de estrias espirais, frequentemente em pardo, sobre sua superfície, com espinhos ramificados, curvados para cima, em suas varizes; em número de 3 varizes por volta, com 1 ou 2 elevações entre elas.[4][5] Columela lisa e mais ou menos salmão a laranja.[9][10] Abertura dotada de opérculo córneo, de coloração castanha.[8]

Habitat, distribuição geográfica, alimentação e uso

Esta espécie é encontrada extensamente espalhada no Indo-Pacífico e Pacífico Ocidental, ocorrendo do leste da África e sudoeste da Ásia, incluindo África do Sul, Moçambique, Madagáscar, Maurícia, Tanzânia, Mar Vermelho, Golfo de Omã, Aldabra e Arquipélago de Chagos, até a Polinésia oriental; mas também no sul do Japão, Nova Caledônia e Queensland, no nordeste da Austrália, habitando fundos de areia, perto de recifes de corais, a profundidades de cerca de 10 metros. É espécie carnívora, que se alimenta de outros moluscos;[1][3] considerada uma praga para os criadores de ostras perlíferas.[11] A concha de Chicoreus ramosus é amplamente utilizada no comércio de souvenirs e de artesanato, pelo homem.[4]

Referências

  1. a b c d e f «Chicoreus ramosus» (em inglês). World Register of Marine Species. 1 páginas. Consultado em 21 de maio de 2017
  2. ABBOTT, R. Tucker; DANCE, S. Peter (1982). Compendium of Seashells. A color Guide to More than 4.200 of the World's Marine Shells (em inglês). New York: E. P. Dutton. p. 138. 412 páginas. ISBN 0-525-93269-0 A referência emprega parâmetros obsoletos |coautor= (ajuda)
  3. a b CARPENTER, Kent E.; NIEM, Volker H. (1998). The Living Marine Resources of the Western Central Pacific. Volume 1: Seaweeds, corals, bivalves and gastropods (em inglês). Roma, Itália: Food and Agriculture Organization of the United Nations. p. 562. ISBN 92-5-104051-6. Consultado em 21 de maio de 2017 A referência emprega parâmetros obsoletos |coautor= (ajuda)
  4. a b c d DANCE, S. Peter (2002). Smithsonian Handbooks: Shells. The Photographic Recognition Guide to Seashells of the World (em inglês) 2ª ed. London, England: Dorling Kindersley. p. 108. 256 páginas. ISBN 0-7894-8987-2
  5. a b c d e LINDNER, Gert (1983). Moluscos y Caracoles de los Mares del Mundo (em espanhol). Barcelona, Espanha: Omega. p. 168. 256 páginas. ISBN 84-282-0308-3
  6. Ferreira, Franclim F. (2002–2004). «Conchas» (em inglês). FEUP. 1 páginas. Consultado em 13 de junho de 2020
  7. «Chicoreus» (em inglês). World Register of Marine Species. 1 páginas. Consultado em 21 de julho de 2020
  8. a b c «Chicoreus (Chicoreus) ramosus» (em inglês). Gastropods. 1 páginas. Consultado em 21 de maio de 2017. Arquivado do original em 11 de agosto de 2021
  9. OLIVER, A. P. H.; NICHOLLS, James (1975). The Country Life Guide to Shells of the World (em inglês). England: The Hamlyn Publishing Group. p. 156. 320 páginas. ISBN 0-600-34397-9 A referência emprega parâmetros obsoletos |coautor= (ajuda)
  10. NOL'Z (13 de setembro de 2012). «Chicoreus ramosus» (em inglês). Flickr. 1 páginas. Consultado em 21 de maio de 2017
  11. «Ramose murex, Murex ramosus» (em inglês). Wild Fact Sheets of marine life on Singapore shores. Outubro de 2010. 1 páginas. Consultado em 21 de maio de 2017
 title=
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Autores e editores de Wikipedia
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia PT

Chicoreus ramosus: Brief Summary ( portugais )

fourni par wikipedia PT

Chicoreus ramosus (nomeada, em inglês, Ramose Murex, Branched Murex ou Giant Murex; em português, Múrice-ramificado) é uma espécie de molusco gastrópode marinho do gênero Chicoreus, pertencente à família Muricidae. Foi classificada por Linnaeus em 1758, descrita como Murex ramosus em sua obra Systema Naturae; elevada à espécie-tipo de seu gênero. É nativa do Indo-Pacífico e já esteve classificada no gênero Murex, sendo a maior espécie desta família.

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Autores e editores de Wikipedia
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia PT

Ốc gai trắng ( vietnamien )

fourni par wikipedia VI

Ốc gai trắng (Danh pháp khoa học: Chicoreus ramosus) là một loài ốc biển trong họ Muricidae.

Đặc điểm

Chúng có vỏ lớn chắc, nhìn dạng ngoài như một cục xương có nhiều gai. Số tầng xoắn ốc 7. Miệng vỏ tròn, mép ngoài miệng dạng răng cưa, mép trong miệng láng mỏng, mương trước miệng sâu, dài, không thẳng, mương sau miệng không rõ ràng chỉ là một lõm đơn giản.

Ốc thường phân bố nhiều ở vùng biển nhiệt đới ấn Độ - Thái Bình Dương, ở Việt Nam thường gặp nhất là ven biển miền Trung và các đảo, nơi có các rạn đáy đá ngầm. Vỏ có hình thù kỳ lạ, là hàng mỹ nghệ được ưa thích.

Tham khảo

  1. ^ Chicoreus ramosus (Linnaeus, 1758). World Register of Marine Species, truy cập ngày 6 tháng 4 năm 2010.


Hình tượng sơ khai Bài viết liên quan đến phân họ ốc biển Muricinae này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia VI

Ốc gai trắng: Brief Summary ( vietnamien )

fourni par wikipedia VI

Ốc gai trắng (Danh pháp khoa học: Chicoreus ramosus) là một loài ốc biển trong họ Muricidae.

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia VI

Ветвистый цикореус ( russe )

fourni par wikipedia русскую Википедию
Царство: Животные
Подцарство: Эуметазои
Без ранга: Первичноротые
Надтип: Спиральные
Класс: Брюхоногие
Подкласс: Ценогастроподы
Отряд: Neogastropoda
Надсемейство: Muricoidea
Семейство: Мурициды
Род: Chicoreus
Вид: Ветвистый цикореус
Международное научное название

Chicoreus ramosus Linnaeus, 1758

Синонимы
  • Murex inflatus Lamarck, 1822
  • Murex ramosus Linnaeus, 1758
  • Murex fortispinna François, 1891
  • Murex frondosus sensu Martini Mørch, 1852
  • Murex inflatus Lamarck, 1822
  • Purpura fusiformis Röding, 1798
  • Purpura incarnata Röding, 1758
Wikispecies-logo.svg
Систематика
на Викивидах
Commons-logo.svg
Изображения
на Викискладе
NCBI 622441EOL 4831036FW 187887

Ветвистый цикореус[1] или ветвистый мурекс[1][2] (лат. Chicoreus ramosus) — брюхоногий моллюск из семейства Мурексов. Является одной из наиболее известных и популярных коллекционных морских раковин.

Размеры раковины — 45—327 мм. Раковина большая, крепкая, кубаревидно-веретеновидной формы, с 6 низкими оборотами, разделёнными незаметным швом. Осевая скульптура каждого оборота образована 3-я сильно гофрированными лопастевидными килями, чередующимися с 3 крупными осевыми буграми. Килевые складки могут быть вытянуты вверх в виде разветвлённых веточек, на внутренней стороне лопасти может располагаться фарфоровидная гофрированная кайма розового или оранжевого цвета. Спиральная скульптура образована тонкими резкими рёбрышками, которые покрывают всю поверхность раковины, осевых бугров, килей и рожковидных выростов. На верхних оборотах спиральная скульптура может быть сглаженной или отсутствовать. Устье широкое, округлое, изнутри белое, с широким и длинным сифональным выростом, обрамлённым 3—4 разветвлёнными рожковидными выростами. Колумеллярная губа розовая или оранжевая, вывернутая наружу, фарфоровидная. Наружная губа с длинным, широким, диагонально вытянутым вверх сильно разветвлённым рожковидным выростом в месте, соответствующем уровню плеча оборота раковины, и 5 небольшими разветвлёнными выростами, чередующимися с маленькими, вместе с самым крупным соответствующими последнему осевому килю[1].

Общая окраска — от белой, бежевой до ярко-оранжевой и буро-чёрной.

Ареал вида — тропический Индо-Тихоокеанский район. Мозамбик, Танзания, Мадагаскар, Красное море, Оманский залив, Альдабра, Маврикий, восточная Полинезия, южная Япония, Квинсленд и Новая Каледония, Австралия, Филиппинские острова[1].

Моллюск обитает на глубине 2—4 метра на коралловых рифах. Хищник[1].

Примечания

  1. 1 2 3 4 5 Наталья Московская. Раковины мира. История, коллекционирование, искусство. Издательства: Аквариум-Принт, Харвест, 2007 г. Твердый переплет, 256 стр.
  2. Ершов В. Е., Кантор Ю. И. Морские раковины. Краткий определитель. — М.: Курсив, 2008. — С. 21. — 3 000 экз.ISBN 978-5-89592-059-6.
 title=
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Авторы и редакторы Википедии

Ветвистый цикореус: Brief Summary ( russe )

fourni par wikipedia русскую Википедию

Ветвистый цикореус или ветвистый мурекс (лат. Chicoreus ramosus) — брюхоногий моллюск из семейства Мурексов. Является одной из наиболее известных и популярных коллекционных морских раковин.

Размеры раковины — 45—327 мм. Раковина большая, крепкая, кубаревидно-веретеновидной формы, с 6 низкими оборотами, разделёнными незаметным швом. Осевая скульптура каждого оборота образована 3-я сильно гофрированными лопастевидными килями, чередующимися с 3 крупными осевыми буграми. Килевые складки могут быть вытянуты вверх в виде разветвлённых веточек, на внутренней стороне лопасти может располагаться фарфоровидная гофрированная кайма розового или оранжевого цвета. Спиральная скульптура образована тонкими резкими рёбрышками, которые покрывают всю поверхность раковины, осевых бугров, килей и рожковидных выростов. На верхних оборотах спиральная скульптура может быть сглаженной или отсутствовать. Устье широкое, округлое, изнутри белое, с широким и длинным сифональным выростом, обрамлённым 3—4 разветвлёнными рожковидными выростами. Колумеллярная губа розовая или оранжевая, вывернутая наружу, фарфоровидная. Наружная губа с длинным, широким, диагонально вытянутым вверх сильно разветвлённым рожковидным выростом в месте, соответствующем уровню плеча оборота раковины, и 5 небольшими разветвлёнными выростами, чередующимися с маленькими, вместе с самым крупным соответствующими последнему осевому килю.

Общая окраска — от белой, бежевой до ярко-оранжевой и буро-чёрной.

Ареал вида — тропический Индо-Тихоокеанский район. Мозамбик, Танзания, Мадагаскар, Красное море, Оманский залив, Альдабра, Маврикий, восточная Полинезия, южная Япония, Квинсленд и Новая Каледония, Австралия, Филиппинские острова.

Моллюск обитает на глубине 2—4 метра на коралловых рифах. Хищник.

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Авторы и редакторы Википедии

大千手螺 ( chinois )

fourni par wikipedia 中文维基百科
二名法 Chicoreus ramosus
(Linnaeus, 1758)

大千手螺(学名:Chicoreus ramosus),是新腹足目骨螺科千手螺属的一种。主要分布于马来西亚印度尼西亚中国大陆台湾,常栖息在低潮线下。[1]

描述

大千手螺的壳大、重并且非常坚固,长度可达327-330毫米。它的轮廓为相对球形,具有很短的尖顶,其最引人注目的是突出,叶片状的纹饰。外壳为白色至浅棕色,内部为粉红色。[2]


参考文献

  1. ^ 国际贝库:大千手螺. 台湾贝类资料库. [2009-08-11].
  2. ^ Poutiers, J. M. Gastropods. (编) Carpenter, K. E. & Niem, V. H. The living marine resources of the Western Central Pacific Volume 1. Seaweeds, corals, bivalves and gastropods (PDF). FAO Species Identification Guide for Fishery Purposes 1. Rome: FAO. 1998: 562. ISBN 92-5-104052-4.[永久失效連結]
 title=
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
维基百科作者和编辑

大千手螺: Brief Summary ( chinois )

fourni par wikipedia 中文维基百科

大千手螺(学名:Chicoreus ramosus),是新腹足目骨螺科千手螺属的一种。主要分布于马来西亚印度尼西亚中国大陆台湾,常栖息在低潮线下。

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
维基百科作者和编辑

テングガイ ( japonais )

fourni par wikipedia 日本語
テングガイ Chicoreus ramosus.png
テングガイ 英:Ramose murex
分類 : 動物Animalia : 軟体動物Mollusca : 腹足綱 Gastropoda : 吸腔目 Sorbeoconcha : アッキガイ科 Muricidae : テングガイ属 Chicoreus : テングガイ C.ramosus 学名 Chicoreus ramosus
(Linnaeus, 1758) 和名 テングガイ 英名 Ramose murex
Branched murex

テングガイ天狗貝、学名:Chicoreus ramosus) とは、アクキガイ科(アッキガイ科)の巻貝の一種である。アクキガイ科中最大種で、大きいものは25cmまで成長する。

棲息域・生態など[編集]

インド太平洋、熱帯西太平洋紀伊半島以南の浅瀬の岩礁域に棲息。カキシャコガイなどの二枚貝などを捕らえて食べる。

概要[編集]

 src=
同じ資料の別のビュー
 src=
ナチュラリス生物多様性センター

文化[編集]

食用にする。珍しいものでもないが、大量に採れるものでもないので、地場の魚屋などにまれに並ぶ。味は癖もなくて美味だが、肉が硬い。おでんなどの煮込む料理に合う。貝殻は角が多く美しいので、装飾用にお土産屋で売られる。

外部リンク[編集]

出典[編集]


参考文献[編集]

 src= ウィキメディア・コモンズには、テングガイに関連するカテゴリがあります。
  • Micro shells Homepage: (微小貝ホームページ)
 title=
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
ウィキペディアの著者と編集者
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia 日本語

テングガイ: Brief Summary ( japonais )

fourni par wikipedia 日本語

テングガイ(天狗貝、学名:Chicoreus ramosus) とは、アクキガイ科(アッキガイ科)の巻貝の一種である。アクキガイ科中最大種で、大きいものは25cmまで成長する。

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
ウィキペディアの著者と編集者
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia 日本語