Multimedia w Wikimedia Commons 
Hasło w Wikisłowniku Morświn[7] (Phocoena) – rodzaj ssaka z rodziny morświnowatych (Phocoenidae).
Morświny mają krótko ścięty pysk. Zęby morświna są dłutowate. W dolnej szczęce znajduje się 21 - 25 par, a w żuchwie 22 - 28. Płetwa grzbietowa osadzona jest bliżej ogona niż u delfinów, oraz jest krótsza. Płetwy piersiowe są krótkie i trójkątne. Ubarwienie tego gatunku, co jest osobliwe wśród waleni, podobne jest do rybiego. Kolory po bokach ciała z czerni grzbietu przechodzą w biel brzucha odcieniami, a nie całymi kolorami. Jak u wielu innych wielorybów, tak i morświn, nie zawiera podskórnego tłuszczu na spłaszczonych płetwach. Przeciwprądowe wymienniki ciepła zapobiegają wychłodzeniu. Wchodząca do płetwy tętnica z ciepłą krwią jest otoczona przez sieć anastomozujących żył w których krew jest ocieplana przez przewodzenie ciepła z tętnicy. Dzięki temu krew wracająca z płetw, mających temperaturę dużo niższą niż wnętrze ciała, jest prawie tak samo ciepła jak krew tętnicza
Rodzaj obejmuje gatunki występujące we wszystkich oceanach świata[8].
Nazwa rodzajowa pochodzi od greckiego słowa φώκαινα phocaina – „morświn”[9].
Delphinus phocoena Linnaeus, 1758
Do rodzaju należą następujące gatunki[7][8]:
Morświn (Phocoena) – rodzaj ssaka z rodziny morświnowatych (Phocoenidae).
Morświny mają krótko ścięty pysk. Zęby morświna są dłutowate. W dolnej szczęce znajduje się 21 - 25 par, a w żuchwie 22 - 28. Płetwa grzbietowa osadzona jest bliżej ogona niż u delfinów, oraz jest krótsza. Płetwy piersiowe są krótkie i trójkątne. Ubarwienie tego gatunku, co jest osobliwe wśród waleni, podobne jest do rybiego. Kolory po bokach ciała z czerni grzbietu przechodzą w biel brzucha odcieniami, a nie całymi kolorami. Jak u wielu innych wielorybów, tak i morświn, nie zawiera podskórnego tłuszczu na spłaszczonych płetwach. Przeciwprądowe wymienniki ciepła zapobiegają wychłodzeniu. Wchodząca do płetwy tętnica z ciepłą krwią jest otoczona przez sieć anastomozujących żył w których krew jest ocieplana przez przewodzenie ciepła z tętnicy. Dzięki temu krew wracająca z płetw, mających temperaturę dużo niższą niż wnętrze ciała, jest prawie tak samo ciepła jak krew tętnicza
