Myszowór pędzloogonowy[3], myszowór[4], mysz workowata[4], tafa, tuan (Phascogale tapoatafa) – gatunek niewielkiego mięsożernego torbacza z rodziny niełazowatych.
W polskiej literaturze zoologicznej gatunek Phascogale tapoatafa był oznaczany nazwą „myszowór”[4]. W wydanej w 2015 roku przez Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk publikacji „Polskie nazewnictwo ssaków świata” gatunkowi nadano nazwę „myszowór pędzloogonowy”, rezerwując nazwę „myszowór” dla rodzaju tych torbaczy[3].
Występuje we wszystkich stanach Australii z wyjątkiem Tasmanii.
Charakterystyczną cechą myszowora jest wiązka czarnych, jedwabistych włosów na końcu ogona przypominająca pędzelek, z czym związana jest jego angielska nazwa zwyczajowa brush-tailed Phascogale, dosłownie "pędzloogonowy". Długość ciała wynosi 17-27 cm, długość zaś ogona wynosi 17-24 cm. Myszowory ważą między 110-235 gramów. Samce są cięższe od samic, te pierwsze ważą do 310 g, te drugie poniżej 210. Różnica w wadze jako przejaw dymorfizmu płciowego objawia się w wieku ośmiu miesięcy (Nowak, 1999). Futro na grzbiecie jest ciemnoszare, na brzuchu zaś kremowe. Koniec ogona jest czarny i przypomina szczotkę do butelek. Zwierzęta te stroszą włosy na ogonie, aby odciągnąć uwagę drapieżników od ciała (Soderquista, 1994). Uszy są duże i niemal pozbawione włosów.
Myszowór ma ograniczony okres rozrodczy, a samce uczestniczą tylko w jednym sezonie lęgowym. Okres rozrodu przypada na miesiące czerwiec-sierpień. Rozmnażanie oraz laktacja są bardzo kosztowne dla ssaków. Dostępność odpowiednich materiałów i optymalnych składników odżywczych odgrywa kluczową rolę w płodności, przeżywalności potomstwa oraz tempie wzrostu. Wymagania energetyczne u ssaków łożyskowych zależą m.in. od wielkości miotu oraz masy ciała samicy. U torbaczy jednak wymagania pokarmowe w okresie laktacji są umiarkowane. Zbadano zapotrzebowanie energetyczne dorosłej samicy myszowora, aby określić różnice pomiędzy samicami karmiącymi a samicami nie będącymi w okresie laktacji. Średnio samice, które były w okresie laktacji miały zapotrzebowanie na energię w granicach 1728 ± 195kJkg 0,75-D-1, dwukrotnie większe niż u zwierząt nie karmiących. Badanie nie wykazało korelacji pomiędzy zapotrzebowaniem na energię a okresem laktacji u samic myszowora. Wykazano zaś, że w okresie później laktacji zapotrzebowanie na żywność wzrosło co najmniej dwukrotnie. Uważa się więc, że wielkość miotu nie ma wpływu na zapotrzebowanie pokarmowe samicy karmiącej oraz że mniejsze mioty rosną szybciej niż mioty większe.
Myszowór jest drapieżnikiem nocnym, żerującym na drzewach. Żywi się małymi ssakami, ptakami, jaszczurkami, owadami i w szczególności pająkami. Pije także nektar z kwiatów drzew[5]. Wszystkie samce umierają przed osiągnięciem jednego roku, zazwyczaj z powodu chorób wywołanych stresem spowodowanym ich zwyczajami godowymi. Samice zakładają gniazda w dziuplach drzew, gdzie opiekują się przez około 5 miesięcy miotem 7 lub 8 młodych.
Myszowór pędzloogonowy, myszowór, mysz workowata, tafa, tuan (Phascogale tapoatafa) – gatunek niewielkiego mięsożernego torbacza z rodziny niełazowatych.