Phaeothamniophyceae é unha clase de algas douradas-amarronadas dos heterocontófitos.[1][2][3]
Estes protistas aparecen como cocoides, capsoides, formando pseudofilamentos ou filamentos e son propios de augas doces ou salobre.[4]
A súa parece celular soe ser laminada e con vesículas densas en electróns pegadas a ela desde o interior. Teñen mitocondrias con cristas tubulares e cloroplastos con, ás veces, microcompartimentos chamados pirenoides. Cada célula ten dúas membranas de retículos endoplasmáticos de cloroplastos. Con iso, a membrana do cloroplasto é continua coa membrana exterior da membrana nucleolar. Os cloroplastos teñen lamelas estreitas. O DNA do cloroplasto aparece en forma de anel. Cada célula soe ter entre 2 e 4 plastidios. Nas células con capacidade motil, uns flaxelos plumosos saen dos laterais e un flaxelo, liso pero con filamentos laterais, sae da parte apical. Almacenan, entre outros, lípidos en vacúolos contráctiles.[4]
Os pigmentos da fotosíntese que presentan son as clorofilas a e c, a fucoxantina, heteroxantina, diadinoxantina e o β-caroteno.[4]
Descoñécese se se reproducen de xeito sexual. A súa reprodución asexual consiste na división celular, na formación de autosporas non móbiles ou na formación de zoospora con dous flaxelos. Cando se dá a división celular prodúcese por eleuteroscise, isto é, a escisión da parede da célula parental tras unha separación. As zoosporas teñen flaxelos laterais, igualmente.[4]
Os Phaeothamniophyceae están preto das xantofítas e feófitos. Clasificáronse dentro da mesma clase ata o 1998.
Phaeothamniophyceae é unha clase de algas douradas-amarronadas dos heterocontófitos.
Estes protistas aparecen como cocoides, capsoides, formando pseudofilamentos ou filamentos e son propios de augas doces ou salobre.
A súa parece celular soe ser laminada e con vesículas densas en electróns pegadas a ela desde o interior. Teñen mitocondrias con cristas tubulares e cloroplastos con, ás veces, microcompartimentos chamados pirenoides. Cada célula ten dúas membranas de retículos endoplasmáticos de cloroplastos. Con iso, a membrana do cloroplasto é continua coa membrana exterior da membrana nucleolar. Os cloroplastos teñen lamelas estreitas. O DNA do cloroplasto aparece en forma de anel. Cada célula soe ter entre 2 e 4 plastidios. Nas células con capacidade motil, uns flaxelos plumosos saen dos laterais e un flaxelo, liso pero con filamentos laterais, sae da parte apical. Almacenan, entre outros, lípidos en vacúolos contráctiles.
Os pigmentos da fotosíntese que presentan son as clorofilas a e c, a fucoxantina, heteroxantina, diadinoxantina e o β-caroteno.
Descoñécese se se reproducen de xeito sexual. A súa reprodución asexual consiste na división celular, na formación de autosporas non móbiles ou na formación de zoospora con dous flaxelos. Cando se dá a división celular prodúcese por eleuteroscise, isto é, a escisión da parede da célula parental tras unha separación. As zoosporas teñen flaxelos laterais, igualmente.
Os Phaeothamniophyceae están preto das xantofítas e feófitos. Clasificáronse dentro da mesma clase ata o 1998.
