Multimedia w Wikimedia Commons Krwawnik szczecinkolistny[4] (Achillea setacea Waldst. & Kit.) – gatunek rośliny z rodziny astrowatych.
Rozmieszczenie geograficzne
Występuje na niektórych obszarach Europy i Azji[5]. Na terenie Polski uznany za wymierający[6]. Osiąga w Polsce północną granicę zasięgu i występuje bardzo rzadko tylko na Dolnym Śląsku, w okolicach Sandomierza i w Małych Pieninach (rezerwat przyrody Biała Woda i Wysoki Wierch)[7].
Morfologia
-
Łodyga
- Wyprostowana, pojedyncza, do 80 cm wysokości. Ma 12-20 międzywęźli. Pod ziemią posiada rozłogi. Cała jest gęsto owłosiona[7].
-
Liście
- Wszystkie (także dolne) bardzo wąskie, niemal równowąskie, o szerokości 0,5-1 cm. Są potrójnie pierzastosieczne. Łatki ostatniego rzędu włosowate, cienkie, o szerokości zaledwie 0,1-0,2 mm i bardzo gęsto skupione, niemal tworzące pęczki[8].
-
Kwiaty
- Zebrane w koszyczki, te z kolei zebrane w baldach złożony. Okrywa koszyczka jasna, długości 3-4 mm i zazwyczaj posiadająca jasnożółto brunatna obwódkę (czasami jednak jej brak). Kwiaty języczkowe białe lub żółtawo białe, w liczbie 4-6 w jednym koszyczku. Ich płatki korony są o 1.3 dłuższe od długości okrywy[7].
-
Owoc
-
Niełupka do 1,5 mm długości[7].
Biologia i ekologia
Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od lipca do października, zapylana jest przez owady. Nasiona rozsiewane są przez wiatr (anemochoria, a prawdopodobnie także przez zjadające je zwierzęta (endozoochoria). Rośnie na dobrze nasłonecznionych i suchych miejscach[7]. Gatunek charakterystyczny dla muraw z rzędu Festucetalia valesiacae[9]. Liczba chromosomów 2n = 18[7].
Zagrożenia i ochrona
Gatunek umieszczony w Polskiej Czerwonej Księdze Roślin w kategorii CR (krytycznie zagrożony)[10]. Znajduje się także na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski w kategorii E (wymierający — krytycznie zagrożony)[6]. W wydaniu z 2016 roku otrzymał kategorię CR[11].
Przypisy
-
↑ Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). 2001–. [dostęp 2010-04-15].
-
↑ The Plant List. [dostęp 2017-03-12].
-
↑ The International Plant Name Index. [dostęp 2017-03-12].
-
↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Flowering plants and pteridophytes of Poland. A checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Instytut Botaniki PAN im. Władysława Szafera w Krakowie, 2002. ISBN 83-85444-83-1.
-
↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-05-27].
-
↑ a b Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda, Zbigniew Szeląg (red.). Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
-
↑ a b c d e f Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Czerwona księga Karpat Polskich. Kraków: Instytut Botaniki PAN, 2008. ISBN 978-83-89648-71-6.
-
↑ Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
-
↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
-
↑ Zarzycki K., Kaźmierczakowa R., Mirek Z.: Polska Czerwona Księga Roślin. Paprotniki i rośliny kwiatowe. Wyd. III. uaktualnione i rozszerzone.. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody PAN, 2014. ISBN 978-83-61191-72-8.
-
↑ Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.