nimet breadcrumb-navigoinnissa
Хламидиите (науч. Chlamydiae) се неподвижни облигатни внатреклеточно-паразитски грамнегативни бактерии. По својата форма, тие се кокоидни и достигнуваат од 0,2 до 0,4 µm во својот дијаметар. Се размножуваат само во цитоплазматичните везикули на живите клетки од нивните домаќини — ‘рбетниците. Големината им се движи од 0,2 - 1,5 µm, додека големината на нивниот геном е 4 x 108 далтони, еден од најмалите прокариотски геноми. Содржината на GC во нивниот геном изнесува 41 - 44 %.
Растот, размножувањто и созревањето на хламидиите се обавува обично за време од 48 часа. Во нивниот животен циклус се среќаваат две форми: елементарно тело (ЕТ), кое претставува мало тело со ригиден клеточен ѕид и кое има инфективна природа; тоа преживува во надворешноста откако ќе излезе од клетката-домаќин и ретикулатно или иницијално тело (РТ), кое е поголемо од претходното и со тенок клеточен ѕид. Претставува неинфективна форма која се дели со фисија. Кога елементарното тело (наречено и хламидоспора) ќе се доближи до одредена клетка и ќе навлезе во неа, тоа се зголемува и ја губи својата ригидност и сега се нарекува ретикулатно тело. Тоа продолжува да расте во големина и започнува да се дели со бинарна делба 10-15 часа по инфекцијата. 20-30 часа по инфекцијата, ретикулатното тело се намалува и од него настануваат повеќе елементарни тела. Инфицираната клетка се разложува (лизира) 40-60 часа по инфекцијата и ги ослободува елементарните тела кои се способни да инфицираат нови клетки од домаќинскиот организам.
Микробиолозите ги нарекуваат хламидиите "енергетски паразити", бидејќи сметаат дека тие ја добиваат својата енергија (ATP) од домаќинската клетка, затоа што не се способни сами да ја создаваат (кај нив отсуствува ATP-создавачки систем). Меѓутоа, од неодамна стана познато дека хламидиите поседуваат гени кои кодираат синтеза на ензими одговорни за синтеза на мал дел ATP.
Овие бактерии содржат ензими за синтеза на пептидогликан. Хламидијалните клеточни ѕидови не содржат пептидогликан, но антибиотскиот пеницилин кој ја блокира синтезата на пептидогликан, може да го забави хламидијалниот раст. Никој досега не ја знае причината за постоење на ензими кои учествуваат во синтеза на пептидогликан кај овие бактерии.
Кај хламидиите отсуствува Ftsz генот. Се смета дека тој е неопходен за сите бактерии и археи бидејќи служи за образување на септумот (преградата) која се создава за време на клеточната делба. Затоа, неговото отсуство е причина за непознавањето на начинот на кој се делат хламидиите.
Постојат три опишани видови на хламидии кои можат да ги заразат луѓето:
Хламидиите (науч. Chlamydiae) се неподвижни облигатни внатреклеточно-паразитски грамнегативни бактерии. По својата форма, тие се кокоидни и достигнуваат од 0,2 до 0,4 µm во својот дијаметар. Се размножуваат само во цитоплазматичните везикули на живите клетки од нивните домаќини — ‘рбетниците. Големината им се движи од 0,2 - 1,5 µm, додека големината на нивниот геном е 4 x 108 далтони, еден од најмалите прокариотски геноми. Содржината на GC во нивниот геном изнесува 41 - 44 %.
क्लैमिडियाए (Chlamydiae) ग्राम-ऋणात्मक बैक्टीरिया का एक प्रमुख जीववैज्ञानिक संघ और वर्ग है। इसकी सदस्य जातियाँ बहुत विविध हैं, लेकिन सभी सुकेन्द्रिक (युकैरियोट) कोशिकाओं में संक्रमण कर के उनके भीतर ही बढ़ती हैं। कुछ जातियाँ मानवों और अन्य प्राणियों में रोगजनक हैं, जबकि अन्य प्रोटोज़ोआ में सहजीवी हैं। इनका आकार बहुत छोटा होता है, कई वायरस जितना या उस से भी कम।[1][2][3]
क्लैमिडियाए विश्व में यौनरोगों के सबसे बड़े कारकों में से एक है, और अमेरिका में प्रतिवर्ष 28.6 लाख क्लैमिडिया संक्रमण का अनुमान है। इनमें से अधिकांश की चिकित्सा सरल होती है लेकिन उपचार न करने पर अन्धता जैसी गम्भीर स्थितियाँ उत्पन्न हो सकती हैं। क्लैमिडियाए के जीव केवल कोशिकाओं में ही सक्रीय होते हैं और उनमें इन्हें रसधानी (vacuole) या अंतर्विष्ट पिण्डो (inclusion body) में देखा जाता है। कोशिकाओं से बाहर इन्हें उगाया नहीं जा सकता।[4]
क्लैमिडियाए (Chlamydiae) ग्राम-ऋणात्मक बैक्टीरिया का एक प्रमुख जीववैज्ञानिक संघ और वर्ग है। इसकी सदस्य जातियाँ बहुत विविध हैं, लेकिन सभी सुकेन्द्रिक (युकैरियोट) कोशिकाओं में संक्रमण कर के उनके भीतर ही बढ़ती हैं। कुछ जातियाँ मानवों और अन्य प्राणियों में रोगजनक हैं, जबकि अन्य प्रोटोज़ोआ में सहजीवी हैं। इनका आकार बहुत छोटा होता है, कई वायरस जितना या उस से भी कम।
क्लैमिडियाए विश्व में यौनरोगों के सबसे बड़े कारकों में से एक है, और अमेरिका में प्रतिवर्ष 28.6 लाख क्लैमिडिया संक्रमण का अनुमान है। इनमें से अधिकांश की चिकित्सा सरल होती है लेकिन उपचार न करने पर अन्धता जैसी गम्भीर स्थितियाँ उत्पन्न हो सकती हैं। क्लैमिडियाए के जीव केवल कोशिकाओं में ही सक्रीय होते हैं और उनमें इन्हें रसधानी (vacuole) या अंतर्विष्ट पिण्डो (inclusion body) में देखा जाता है। कोशिकाओं से बाहर इन्हें उगाया नहीं जा सकता।
