Aconitum lycoctonum subsp. vulparia (Rchb.) Nyman

Aconitum lycoctonum subsp. vulparia

Detalle

Aconitum vulparia ye una especie perteneciente a la familia de les Ranunculacees.

Ye nativa d'Europa y Asia, n'España alcuéntrase nos montes septentrionales. Ta bastante espublizáu pelos montes, montes y tallares húmedos.^[1][2]

Descripción

Ye una planta yerbácea perenne qu'algama los 50-150 cm d'altor. Les fueyes son de color verde claro, retayaes en segmentos y les flores son iguales a les de Acónito napelo pero de color mariellu maciu.

Tosicidá

Ye una planta tóxica, al igual que les demás especies del xéneru Aconitum. El raigañu tien licaconitina asemeyáu a les propiedaes de la aconitina.

Taxonomía

Aconitum vulparia, describióse por Ludwig Reichenbach y espublizóse en Uebers. Aconitum 70 1819.^[3]

Citoloxía

Númberu de cromosomes de Aconitum anthora (Fam. Ranunculaceae) y táxones infraespecíficos : 2n=32^[4]

Etimoloxía

Aconitum: nome xenéricu que remanez del griegu antiguu akòniton (= "planta venenosa"). Ello ye que la planta ye conocida pola so alta tosicidá dende l'antigüedá homérica. Esti nome probablemente indicaba una planta venenosa endémica que'l so hábitat yera común ente les roques serrapatoses en delles zones de Grecia. Hai dos raíz que s'atribúin al so nome: akone (= "piedra"), en referencia al so hábitat; y koné (= "matar"), obviamente faciendo referencia a la so tosicidá. Tamién foi utilizáu como un símbolu negativu (maldición o vengación) na mitoloxía de los pueblos mediterráneos. Según otres fontes ( Pliniu'l Vieyu^[5]) el nome Aconitum derivar d'un antiguu puertu nel Mar Negru, llamáu "Aconis". El nome científicu anguaño aceptáu ( Aconitum ) foi propuestu por Carl von Linneo (1707-1778), biólogu y escritor suecu, consideráu'l padre de la moderna clasificación científica de los organismos vivos, na publicación de Species Plantarum de 1753.

vulparia: epítetu llatín que significa "de los foinos".

Sinonimia

• Aconitum atlanticum Coss.
• Aconitum fallax (Gren. & Godr.) Gáyer
• Aconitum hispanicum Gáyer
• Aconitum lamarckii Rchb. ex Spreng.
• Aconitum lycoctonum subsp. fallax (Gren. & Godr.) Font Quer
• Aconitum lycoctonum subsp. neapolitanum (Ten.) Nyman
• Aconitum lycoctonum subsp. ranunculifolium (Rchb.) Schinz & R.Keller
• Aconitum lycoctonum var. fallax Gren. & Godr.
• Aconitum lycoctonum var. neapolitanum Ten.
• Aconitum lycoctonum var. nevadense Pau
• Aconitum pantocsekianum Degen & Bald.
• Aconitum platanifolium Degen & Gáyer
• Aconitum pyrenaicum subsp. lamarckii (Rchb. ex Spreng.) O.Bolòs & Vigo
• Aconitum pyrenaicum var. fallax (Gren. & Godr.) O.Bolòs & Vigo
• Aconitum ranunculifolium Rchb.
• Aconitum vulparia subsp. neapolitanum (Ten.) Muñoz Garm.
• Aconitum vulparia subsp. ranunculifolium (Rchb.) M.Laínz
• Aconitum vulparia subsp. vulparia Rchb.^[6]

Nome común

• acónito mariellu, acónito cuartu de Llaguna, acónito que se diz lycoctono, anapelo, capa de monxu de los herbolarios, capiya de flaire, cugulla de flaire, yerba llobiego, luparia, matalobos, matalobos de flor mariella, tora blanca, tósigo de Roncesvalles, vedegambre, vedegambre blancu, verdegambre blancu, yerba del lobáu, yerba-matalobos.^[7]

Ver tamién

• Planta melecinal
• Fitoterapia
• Usos melecinales de los raigaños
• Terminoloxía descriptiva de les plantes
• Cronoloxía de la botánica
• Historia de la Botánica
• Carauterístiques de les ranunculacees

Referencies

Enllaces esternos

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Aconitum vulparia .

• http://web.archive.org/web/http://www.pfaf.org/database/plants.php?Aconitum+fischeri