El francolí gorjablanc (Peliperdix albogularis) és un ocell de la família dels fasiànids (Phasianidae) que habita els boscos d'Àfrica Occidental i Central, des de Senegal i Gàmbia, cap a l'est fins a Nigèria i nord de Camerun, i cap al sud fins al sud-est de la República Democràtica del Congo, l'est d'Angola i Zàmbia.
El francolí gorjablanc (Peliperdix albogularis) és un ocell de la família dels fasiànids (Phasianidae) que habita els boscos d'Àfrica Occidental i Central, des de Senegal i Gàmbia, cap a l'est fins a Nigèria i nord de Camerun, i cap al sud fins al sud-est de la República Democràtica del Congo, l'est d'Angola i Zàmbia.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Ffrancolin gyddfwyn (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: ffrancolinod gyddfwyn) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Francolinus albogularis; yr enw Saesneg arno yw White-throated francolin. Mae'n perthyn i deulu'r Ffesantod (Lladin: Phasianidae) sydd yn urdd y Galliformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn F. albogularis, sef enw'r rhywogaeth.[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Affrica.
Mae'r ffrancolin gyddfwyn yn perthyn i deulu'r Ffesantod (Lladin: Phasianidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Ceiliog coedwig coch Gallus gallus Ceiliog coedwig gwyrdd Gallus varius Ceiliog coedwig llwyd Gallus sonneratii Ffesant Amherst Chrysolophus amherstiae Ffesant euraid Chrysolophus pictus Ffesant Sclater Lophophorus sclateri Ffesant Tsiena Lophophorus lhuysii Gallus lafayetii Gallus lafayetii Petrisen Barbari Alectoris barbara Petrisen goesgoch Arabia Alectoris melanocephala Petrisen graig Alectoris graeca Petrisen graig Philby Alectoris philbyi Petrisen siwcar Alectoris chukar Petrisen Udzungwa Xenoperdix udzungwensisAderyn a rhywogaeth o adar yw Ffrancolin gyddfwyn (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: ffrancolinod gyddfwyn) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Francolinus albogularis; yr enw Saesneg arno yw White-throated francolin. Mae'n perthyn i deulu'r Ffesantod (Lladin: Phasianidae) sydd yn urdd y Galliformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn F. albogularis, sef enw'r rhywogaeth. Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Affrica.
Der Weißkehlfrankolin (Campocolinus albogularis, Syn.: Peliperdix albogularis) ist eine Vogelart aus der Familie der Fasanenartigen (Phasianidae).
Männchen und Weibchen sind sich sehr ähnlich. Die Hähne haben eine graue Stirn mit rotbraunen Flecken. Das Gesicht ist vorwiegend weiß, nur die Ohrdecken sind grau und unter den Augen und an den Seiten des Halses ist das Gefieder dunkelgelb. Die Oberseite ist braungrau, die Flügeldecken sind kastanienbraun, die Federschäfte sind cremeweiß und schwach rot-gelb gebändert. Die Seitenfedern am Schwanz sind rotbraun. Kinn und Kehle sind ganz weiß, die übrige Unterseite ist ockergelb. Brust und Flanken sind mit einigen rötlichen Längsstreifen verziert. Die Hennen unterscheiden sich nur durch ihre zart schwarzweiß gebänderte Brust und Flanken.
Der Weißkehlfrankolin ist in drei unzusammenhängenden Gebieten im Senegal sowie von der Elfenbeinküste bis Kamerun und in Zaire, Sambia und Angola verbreitet. Er lebt in offenem Gelände wie Savannen, lückenhaft bewachsenem Hügelland und verlassenen Feldern.
Die Stimme der Hähne ist der des Coquifrankolins sehr ähnlich, die Rufe werden aber schneller aufeinanderfolgend ausgestoßen. Ein Gelege besteht aus 4–7 hellbraunen gesprenkelten Eiern.
Es sind drei Unterarten anerkannt.[1]
Peliperdix albogularis meinertzhageni (White, CMN, 1944) wird heute als Synonym von C. a. dewittei betrachtet.
Der Weißkehlfrankolin (Campocolinus albogularis, Syn.: Peliperdix albogularis) ist eine Vogelart aus der Familie der Fasanenartigen (Phasianidae).
The white-throated francolin (Campocolinus albogularis) is a species of bird in the family Phasianidae.
It is found in Angola, Benin, Burkina Faso, Cameroon, Democratic Republic of the Congo, Ivory Coast, Gambia, Ghana, Guinea, Mali, Nigeria, Senegal, Togo, and Zambia. These birds are found in tropical and sub-tropical grasslands, savannas, burned lands and shrublands. They feed on seeds and insects.
The white-throated francolin weighs about 14–15 g (0.49–0.53 oz) at birth and grows to about 275 g (9.7 oz) as an adult.
Formerly classified in the genus Peliperdix, a 2020 study found it, the coqui francolin (C. coqui), and Schlegel's francolin (C. schlegelii) to together comprise a new genus Campocolinus.[2] The International Ornithological Congress has accepted these findings.[3]
The white-throated francolin (Campocolinus albogularis) is a species of bird in the family Phasianidae.
It is found in Angola, Benin, Burkina Faso, Cameroon, Democratic Republic of the Congo, Ivory Coast, Gambia, Ghana, Guinea, Mali, Nigeria, Senegal, Togo, and Zambia. These birds are found in tropical and sub-tropical grasslands, savannas, burned lands and shrublands. They feed on seeds and insects.
The white-throated francolin weighs about 14–15 g (0.49–0.53 oz) at birth and grows to about 275 g (9.7 oz) as an adult.
Formerly classified in the genus Peliperdix, a 2020 study found it, the coqui francolin (C. coqui), and Schlegel's francolin (C. schlegelii) to together comprise a new genus Campocolinus. The International Ornithological Congress has accepted these findings.
La Blankagorĝa frankolino (Peliperdix albogularis aŭ Francolinus albogularis) estas birdo de la familio de Fazanedoj de la ordo de Kokoformaj kaj grupo de afrikaj frankolinoj.
Ĝi troviĝas ĉefe en centra Afriko nome en Angolo, Benino, Burkino, Kameruno, Demokratia Respubliko Kongo, Eburbordo, Gambio, Ganao, Gvineo, Malio, Niĝerio, Senegalio, Togolando kaj Zambio.
Tiu specio estas ĝenerale grizbruna, kun malhelbrunaj krono kaj orelareo, bruneca vizaĝo, pli ruĝecbrunaj kaj striecaj nuko, ŝultroj kaj flugiloj, dum la dorso estas pli malhelgriza; la subaj partoj estas sablokoloraj, sed la tuta gorĝareo estas blankeca, kio nomigas la specion kaj en la komuna nomo kaj en la latina scienca nomo kie albogularis estas kunmetaĵo de du radikoj kiuj signifas la unua “blanka” dum la dua aludas al la gorĝo. La kruroj estas flavecaj, dum la beko estas nigreca kun flava bazo de suba makzelo.
La Blankagorĝa frankolino (Peliperdix albogularis aŭ Francolinus albogularis) estas birdo de la familio de Fazanedoj de la ordo de Kokoformaj kaj grupo de afrikaj frankolinoj.
Ĝi troviĝas ĉefe en centra Afriko nome en Angolo, Benino, Burkino, Kameruno, Demokratia Respubliko Kongo, Eburbordo, Gambio, Ganao, Gvineo, Malio, Niĝerio, Senegalio, Togolando kaj Zambio.
Tiu specio estas ĝenerale grizbruna, kun malhelbrunaj krono kaj orelareo, bruneca vizaĝo, pli ruĝecbrunaj kaj striecaj nuko, ŝultroj kaj flugiloj, dum la dorso estas pli malhelgriza; la subaj partoj estas sablokoloraj, sed la tuta gorĝareo estas blankeca, kio nomigas la specion kaj en la komuna nomo kaj en la latina scienca nomo kie albogularis estas kunmetaĵo de du radikoj kiuj signifas la unua “blanka” dum la dua aludas al la gorĝo. La kruroj estas flavecaj, dum la beko estas nigreca kun flava bazo de suba makzelo.
El francolín gorgiblanco o francolín de garganta glanca (Peliperdix albogularis sin. Francolinus albogularis) es una especie de ave galliforme de la familia Phasianidae propia de África.
El francolín gorgiblanco pesa unos 14 g al nacer y unos 275 gr de adulto. Se alimentan de semillas e insectos.
Se lo encuentra en Angola, Benín, Burkina Faso, Camerún, República Democrática del Congo, Costa de Marfil, Gambia, Ghana, Guinea, Mali, Nigeria, Senegal, Togo, y Zambia.
Habitan en praderas tropicales y subtropicales, sabanas, pastizales quemados y zonas de arbustos.
El francolín gorgiblanco o francolín de garganta glanca (Peliperdix albogularis sin. Francolinus albogularis) es una especie de ave galliforme de la familia Phasianidae propia de África.
Peliperdix albogularis Peliperdix generoko animalia da. Hegaztien barruko Phasianidae familian sailkatua dago.
Peliperdix albogularis Peliperdix generoko animalia da. Hegaztien barruko Phasianidae familian sailkatua dago.
Peliperdix albogularis
Le Francolin à gorge blanche (Peliperdix albogularis) est une espèce d'oiseaux de la famille des Phasianidae.
Cet oiseau vit dans l'est du Sénégal, au nord-est de la Guinée, au sud-ouest du Mali, au nord de la Côte d'Ivoire et du Ghana, au Burkina Faso, au Bénin, au Nigeria et dans l'extrême nord du Cameroun. Une population isolée est présente dans le sud-est du Zaïre (monts Marungu et parc national de l'Upemba) et une autre dans l’est de l’Angola (est de Moxico) débordant légèrement dans l’ouest de la Zambie (Balovale).
D'après la classification de référence (version 5.2, 2015) du Congrès ornithologique international, cette espèce est constituée des sous-espèces suivantes (ordre phylogénique) :
Le francolin à gorge blanche affectionne la savane ouverte et vallonnée ainsi que les flancs des collines parsemés de broussailles, privilégiant des milieux dégradés par l’homme comme les zones récemment brûlées, les cultures abandonnées et les sentiers dans la prairie herbeuse (Urban et al. 1986, Madge & McGowan 2002).
Son régime alimentaire est similaire à celui des autres francolins avec toute une gamme d’invertébrés, criquets, termites et autres insectes, ainsi que des graines et des parties de plantes herbacées (Hennache & Ottaviani 2011).
Ce francolin évolue généralement par couples ou par petits groupes dans les prairies ouvertes. Timide et prudent, il est très difficile à repérer mais, s’il est levé, il vole de façon puissante avec des battements d’ailes tremblants et en étendant le cou. Il répugne cependant à s’envoler, préférant généralement s’enfuir en se faufilant dans les herbes. Il se nourrit à découvert sur le sol nu, dans d’anciennes cultures ou sur les bords des chemins et passe la nuit sur le sol, d’où il émet également ses vocalises (Madge & McGowan 2002).
Le cri d’avertissement est un ter-ink-inkity-ink aigu et strident, débité sur un rythme plus rapide que celui du francolin coqui. Un autre appel consiste en un ter-ink, ter-ink bi-syllabique rappelant aussi les notes du francolin coqui en plus rapide (Urban et al. 1986). Il existe d’autres notes plus distinctives, davantage sifflées et plus perçantes comme che-cheer-che, che-cheer-che et kili-kili-kili (Madge & McGowan 2002).
Le francolin à gorge blanche est probablement monogame. Le nid est une simple dépression grattée sur le sol, recouverte d’herbes et de feuilles. La ponte a lieu en septembre-octobre en Sénégambie, en juin au Nigeria et entre octobre et décembre au Zaïre, généralement à la fin de la saison sèche et au début de la saison des pluies, bien que des observations aient été rapportées vers la fin de la saison humide dans l’est du Sénégal (Madge & McGowan 2002).
L’espèce est qualifiée de locale et peu commune à travers son aire de distribution, mais nettement plus abondante dans le centre du Sénégal et du Nigeria. Elle est très rare en périphérie de son aire et ses deux populations isolées sont considérées comme « à risque » (Madge & McGowan 2002).
Peliperdix albogularis
Le Francolin à gorge blanche (Peliperdix albogularis) est une espèce d'oiseaux de la famille des Phasianidae.
De witkeelfrankolijn (Peliperdix albogularis; synoniem: Francolinus albogularis) is een vogel uit de familie fazantachtigen (Phasianidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1854 door Hartlaub.
De soort komt voor in het westen en midden-zuiden van Afrika en telt 3 ondersoorten:[2]
Op de Rode Lijst van de IUCN heeft de soort de status veilig.
Bronnen, noten en/of referentiesDe witkeelfrankolijn (Peliperdix albogularis; synoniem: Francolinus albogularis) is een vogel uit de familie fazantachtigen (Phasianidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1854 door Hartlaub.
Frankolin białogardły (Peliperdix albogularis) − gatunek średniej wielkości afrykańskiego ptaka z rodziny kurowatych (Phasianidae). Osiadły.
Wyróżniono kilka podgatunków P. albogularis[4][5]:
Wygląd zewnętrzny: Samiec odróżnia się od pokrewnych gatunków jednolicie ubarwionym, rdzawo-płowym spodem. Samica ma kremowo kreskowany wierzch i delikatnie prążkowane boki i pierś. Młode podobne do samicy, ale wyraźniej prążkowane na spodzie.
Rozmiary: długość ciała: ok. 23 cm
Masa ciała: 263-284 g
Otwarta sawanna, zwłaszcza tereny zaburzone: miejsca po niedawnym pożarze, opuszczone tereny uprawne.
Afryka: na północ od równika od Senegalu po Wybrzeże Kości Słoniowej, na południe po Demokratyczną Republikę Konga, Zambię i Angolę
Owady, w tym szarańczaki i termity oraz nasiona, głównie traw.
Gatunek najprawdopodobniej monogamiczny.
Gniazdo zagłębienie w ziemi wyścielone trawą, liśćmi i tym podobnym materiałem.
Okres lęgowy zależy od regionu: czerwiec w Nigerii, wrzesień-październik w Senegalu i Gambii, październik-grudzień w południowej części Demokratycznej Republiki Konga.
Jaja: znosi 4-7 jaj.
Status według kryteriów Czerwonej księgi gatunków zagrożonych: gatunek najmniejszej troski (LC)[3]. Pomimo bardzo szerokiego zasięgu jest to gatunek nieliczny na większości obszaru występowania.
Frankolin białogardły (Peliperdix albogularis) − gatunek średniej wielkości afrykańskiego ptaka z rodziny kurowatych (Phasianidae). Osiadły.
Vitstrupig frankolin[2] (Peliperdix albogularis) är en fågel i familjen fasanfåglar inom ordningen hönsfåglar.[3].
Vitstrupig frankolin delas in i tre underarter i två grupper:[4]
Tidigare placerades den i släktet Francolinus, men flera genetiska studier visar att Francolinus är starkt parafyletiskt, där vissa av arterna står närmare helt andra släkten i familjen.[5][6][7][8][9]
IUCN kategoriserar arten som livskraftig.[1]
Vitstrupig frankolin (Peliperdix albogularis) är en fågel i familjen fasanfåglar inom ordningen hönsfåglar..
Francolinus albogularis là một loài chim trong họ Phasianidae.[1]
Francolinus albogularis là một loài chim trong họ Phasianidae.
Peliperdix albogularis (Hartlaub, 1854)[1]
СинонимыБелого́рлый тура́ч[3] (лат. Peliperdix albogularis) — вид птиц из семейства фазановых (Phasianidae)[1].
Самец и самка очень похожи. У самцов серый лоб с красно-коричневыми пятнами. Лицо преимущественно белое, только кроющий уха серые и под глазами и по бокам шеи оперение тёмно-жёлтое. Верхняя часть тела серо-коричневого, а кроющие крыльев каштанового цвета. Боковые перья хвоста красно-коричневые. Подбородок и горло целиком белые, остальная нижняя часть охряного цвета. Грудь и боковые стороны тела украшены несколькими длинными красноватыми полосами. У самок оперение груди и боковых сторон тела с полосами чёрно-белого цвета.
Белогорлый турач распространён в трёх изолированных друг от друга районах Сенегала, а также от Кот-д’Ивуара до Камеруна, в Заире, Замбии и Анголе. Он живёт на открытой местности, такой как саванны, холмы и заброшенные поля.
Голос самца очень похож на голос турача коки (Peliperdix coqui), только призывы звучат быстрее. В кладке 4—7 со светло-коричневыми крапинами яиц.