Distribucion General: Se encuentran desde la parte central de México hasta el noroeste de Bolivia y la Amazonia brasileña.
LLegan a los comederos artificiales a comer sobre todo bananos y plátanos.
En un caso se observó un nido con 4 huevos atendido por las dos hembras de un macho bígamo.
La tàngara bisbe (Thraupis episcopus) és una espècie d'ocell americana de la família Thraupidae. Es distribueix del Mèxic cap al sud, fins al nord-est de Bolívia i el nord de Brasil; en tota la Conca amazònica, llevat l'extrem sud.
La tàngara bisbe grisa mesura 18 cm de longitud i pesa 35 g. Els adults tenen el cap i les parts inferiors del cos color gris blavós clar, les parts dorsals són blaves fosques, amb verd blau brillant en les ales i la cua, i l'espatlla amb diferents matisos de blau. El bec és curt i gruixut.
A Wikimedia Commons hi ha contingut multimèdia relatiu a: Tàngara bisbeAderyn a rhywogaeth o adar yw Tanagr cefnlas y Gorllewin (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: tanagrod cefnlas y Gorllewin) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Thraupis episcopus; yr enw Saesneg arno yw Blue-grey tanager. Mae'n perthyn i deulu'r Breision (Lladin: Emberizidae) sydd yn urdd y Passeriformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn T. episcopus, sef enw'r rhywogaeth.[2]
Mae'r tanagr cefnlas y Gorllewin yn perthyn i deulu'r Breision (Lladin: Emberizidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Bras Brewer Spizella breweri Bras coed Spizella arborea Bras llwydaidd Spizella pallida Bras meysydd Spizella pusilla Bras Pigddu Spizella passerina Bras Worthen Spizella wortheni Bras yr Eira Plectrophenax nivalis Cardinal cribgoch Paroaria coronata Cardinal pigfelyn Paroaria capitata Pila mynydd penddu Phrygilus atriceps Pila mynydd penllwyd Phrygilus gayi Pila mynydd Periw Phrygilus punensis Pila telorus bronwinau Poospiza thoracica Pila telorus llygatddu’r Dwyrain Poospiza nigrorufa Pila telorus tingoch Poospiza lateralisAderyn a rhywogaeth o adar yw Tanagr cefnlas y Gorllewin (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: tanagrod cefnlas y Gorllewin) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Thraupis episcopus; yr enw Saesneg arno yw Blue-grey tanager. Mae'n perthyn i deulu'r Breision (Lladin: Emberizidae) sydd yn urdd y Passeriformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn T. episcopus, sef enw'r rhywogaeth.
Tangara modrá (Thraupis episcopus) je středně velký jihoamerický pěvec z čeledi tangarovitých (Thraupidae). Areál výskytu tohoto druhu začíná Mexikem směrem k severovýchodní Bolívii až po severní Brazílie a celou Amazonii. V současné době jej lze pozorovat také v Peru, především v hlavním městě Lima.
Tangara modrá je středně velký pták, jehož délka těla se pohybuje mezi 16 a 18 cm. Hmotnost je 30 až 40 g a závisí na typu a množství potravy. Dospělí jedinci mají obvykle namodralou hlavu a dolní partie s tmavšími modrými křídly. Odstíny modré se na křídlech různé střídají, ale většinou bývají tmavší než na zbytku těla. Ocas je poměrně dlouhý, ocasní pera zespodu černá. Tangary modré nevykazují pohlavní dimorfismus, avšak podle zbarvení se dají rozeznat mladí jedinci od dospělých; mladí jedinci mají obvykle méně atraktivní a výrazné zbarvení peří.
Tangary modré vydávají zvuky podobné tsee-tsuup nebo také pisklavé cvrlikání.
Tangaru modrou poprvé popsal Carl Linné ve své publikaci Systema Naturae v roce 1766. V současné době je oficiálně uznáváno až patnáct poddruhů, avšak některé zdroje uvádějí třináct nebo i méně. Jednotlivé poddruhy se liší nejen areálem výskytu ale také v odstínu modré na křídlech; od našedlé, přes nazelenalou až po purpurově modrou. Například poddruh Thraupis episcopus berlepschi, který je endemický pro Tobago, je na většině těla světlejší než nominátní poddruh, ale naopak ocasní peří a ramena jsou tmavě modrá. Thraupis episcopus neosophilus, poddruh který uvádí jen málokteré zdroje a který se vyskytuje na území severní Venezuely a východní Kolumbie, má zase fialová ramena a krk. A další poddruh, Thraupis episcopus mediana, má křídla téměř bílá. Kompletní seznam všech nejčastěji uváděných poddruhů:
Tangary modré vyhledávají především otevřené lesy, obdělávané plochy, například pole, nebo zahrady. Živí se především ovocem, ale pokud není zbytí, nepohrdnou ani drobným hmyzem nebo nektarem roslin.[2] Vyloženě oblíbeným ovocem je papája. Ve volné přírodě se sdružují do páru nebo menších skupinek a jsou typické svojí hlučností a neklidností.
Samice obvykle do hnízda naklade dvě až tři bělavá až šedozelená vajíčka (opět záleží na poddruhu). Samotné hnízdo je pohárovitého tvaru a bývá umístěno vysoko na větvi stromu nebo v trhlinách v lidských obydlích.[2] Vejce jsou následně samicí inkubována po dobu asi dvou týdnů. Hnízda tangar modrých bývají obvykle hostitelskými hnízdy pro hnízdní parazity, jako jsou vlhovci.
Při studiu tangar modrých v Kolumbii se přišlo i na to, že většina místních ptáků je infikována blíže neurčeným prvokem z rodu Trypanosoma nebo jinými krevními parazity, kteří nemohli být blíže identifikováni. Naopak při zkoumání ptáků v Turbo, městu taktéž v Kolumbii, nebyli nalezeni žádní parazité.
Díky hojné a stálé populace a velkému areálu výskytu je tangara modrá dle IUCN řazena jako málo dotčený, tedy nechráněný druh.[3] Většina tangar je na tom podobně, avšak existují i výjimky.
V tomto článku byl použit překlad textu z článku Blue-gray tanager na anglické Wikipedii.
Tangara modrá (Thraupis episcopus) je středně velký jihoamerický pěvec z čeledi tangarovitých (Thraupidae). Areál výskytu tohoto druhu začíná Mexikem směrem k severovýchodní Bolívii až po severní Brazílie a celou Amazonii. V současné době jej lze pozorovat také v Peru, především v hlavním městě Lima.
Die Blautangare (Tangara episcopus, Syn.: Thraupis episcopus), auch Bischofstangare oder Blaugraue Tangare genannt, ist eine Vogelart der Gattung der Schillertangaren (Tangara) aus der Familie der Tangaren (Thraupidae). Ihr natürliches Verbreitungsgebiet reicht von Mexiko bis nach Peru und dem Nordwesten Brasiliens. Die Art kommt außerdem auf Tobago und Trinidad vor.
Das Körpergefieder der Blautangare ist schiefergrau. Die Flügeloberdecken sind grünbläulich bis türkisblau gefärbt. Weibchen sind ähnlich wie die Männchen gefärbt, ihr Gefieder hat jedoch ein mehr grünlichen Ton. Der Gesang der Blautangare ist ein quietschend wirkendes Gezwitscher.
Die Vögel sind Freibrüter. Das Weibchen legt zwei bis drei Eier. Die Brutdauer beträgt 13 bis 14 Tage.
Die Blautangare (Tangara episcopus, Syn.: Thraupis episcopus), auch Bischofstangare oder Blaugraue Tangare genannt, ist eine Vogelart der Gattung der Schillertangaren (Tangara) aus der Familie der Tangaren (Thraupidae). Ihr natürliches Verbreitungsgebiet reicht von Mexiko bis nach Peru und dem Nordwesten Brasiliens. Die Art kommt außerdem auf Tobago und Trinidad vor.
Palanta pisqu icha tsuwinki [1] (Thraupis episcopus) nisqaqa Awya Yalapi kawsaq pisqum.
Tángara azuleja peruana o Thraupis episcopus.
Palanta pisqu icha tsuwinki (Thraupis episcopus) nisqaqa Awya Yalapi kawsaq pisqum.
The blue-gray tanager (Thraupis episcopus) is a medium-sized South American songbird of the tanager family, Thraupidae. Its range is from Mexico south to northeast Bolivia and northern Brazil, all of the Amazon Basin, except the very south. It has been introduced to Lima (Peru). On Trinidad and Tobago, this bird is called blue jean.
In 1760 the French zoologist Mathurin Jacques Brisson included a description of the blue-grey tanager in his Ornithologie based on a specimen collected in Brazil. He used the French name L'evesque and the Latin name Episcopus avis.[3] Although Brisson coined Latin names, these do not conform to the binomial system and are not recognised by the International Commission on Zoological Nomenclature.[4] When in 1766 the Swedish naturalist Carl Linnaeus updated his Systema Naturae for the twelfth edition he added 240 species that had been previously described by Brisson in his Ornithologie.[4] One of these was the fulvous-crested tanager. Linnaeus included a terse description, coined the binomial name Tanagra episcopus and cited Brisson's work.[5] The specific name episcopus is Latin for "bishop".[6] The current genus Thraupis was introduced by the German naturalist Friedrich Boie in 1826.[7]
There are 14 recognized subspecies,[8] differing according to the exact hue of blue of the shoulder patch versus the rest of the plumage; they may be greyish, greenish or purplish-blue, with a lavender, dark blue or whitish shoulder patch. For example, T. e. berlepschi (endemic to Tobago) is a brighter and darker blue on the rump and shoulder, T. e. neosophilus with a violet shoulder patch occurs in northern Venezuela, Trinidad, eastern Colombia and the far north of Brazil, T. e. mediana of the southern Amazon basin has a white wing patch, and T. e. cana in the northern Amazon has blue shoulders.
The blue-gray tanager is 16–18 cm (6.3–7.1 in) long and weighs 30–40 g (1.1–1.4 oz). Adults have a light bluish head and underparts, with darker blue upperparts and a shoulder patch colored a different hue of blue. The bill is short and quite thick. Sexes are similar, but the immature is much duller in plumage.
The song is a squeaky twittering, interspersed with tseee and tsuup call notes.
The breeding habitat is open woodland, cultivated areas and gardens. The blue-gray tanager lives mainly on fruit, but will also take some nectar and insects.[9] This is a common, restless, noisy and confiding species, usually found in pairs, but sometimes small groups. It thrives around human habitation, and will take some cultivated fruit like papayas (Carica papaya).
One to three, usually two, dark-marked whitish to gray-green eggs are laid in a deep cup nest in a high tree fork or building crevice.[9] Incubation by the female is 14 days with another 17 to fledging. The nest is sometimes parasitised by Molothrus cowbirds.
Two birds studied in the Parque Nacional de La Macarena of Colombia were infected with microfilariae, an undetermined Trypanosoma species, and another blood parasite that could not be identified. Two other birds, examined near Turbo (also in Colombia), did not have blood parasites.[10][11]
T. episcopus prospers in some areas cleared by humans[12] for grazing, but is not as attracted to buildings or high human or livestock activity.[13][14] They continue to live in forests[12] but eagerly move temporarily into abandoned pasture land for wild fruits[13][14] and have been variously found to never forage[13] or merely to forage less often[14] in pasture that has livestock in it. T. episcopus is more common in secondary forest resulting from slash-and-burn[2] followed by abandonment than in primary forest.[12]
T. episcopus is commonly infected with Blastocystis parasites, specifically Subtype 6 (ST6) which was exclusive to birds in that area.[15] ST6 was never found in cows in the area, but it was unassessed whether T. episcopus shares ST6 with nearby domesticated bird flocks.[15]
Widespread and common throughout its large range, the blue-gray tanager is evaluated as Least Concern on the IUCN Red List of Threatened Species.[1]
in Peru
in Guatemala
T. e. neosophilus at the Asa Wright Nature Centre, Trinidad
T. e. berlepschi in Tobago
The blue-gray tanager (Thraupis episcopus) is a medium-sized South American songbird of the tanager family, Thraupidae. Its range is from Mexico south to northeast Bolivia and northern Brazil, all of the Amazon Basin, except the very south. It has been introduced to Lima (Peru). On Trinidad and Tobago, this bird is called blue jean.
La tangara azuleja[4] (en Costa Rica, Panamá y Perú) (Thraupis episcopus) también denominada tángara azulada (en Nicaragua), azulejo de jardín (en Venezuela), azulejo común (en Colombia), tangara azulgrís (en México), simplemente azulejo (en Honduras), viudita (en Costa Rica),[5] sui sui o suy suy (en la Amazonía peruana),[6] es una especie de ave paseriforme de la familia Thraupidae, perteneciente al género Thraupis. Es nativa de México, América Central y del centro norte de América del Sur.
Se distribuye desde el este de México (San Luis Potosí) hacia el sur, por Guatemala, Belice, El Salvador, Honduras, Nicaragua, Costa Rica, Panamá, Colombia, hacia el este por Venezuela, Trinidad y Tobago, Guyana, Surinam y Guayana Francesa, hacia el sur por la pendiente del Pacífico de los Andes hasta el norte de Perú y por la pendiente oriental, por Ecuador, Perú, hasta el noroeste de Bolivia y el norte de Brasil, en toda la cuenca Amazónica (al este hasta Piauí y al sur hasta Mato Grosso).[1]
Esta especie, ampliamente diseminada, es generalmente común en áreas semi-abiertas y urbanizadas, y en una variedad de hábitats forestales, tanto de regiones húmedas como áridas, principalmente por debajo de los 1500 m de altitud, en pequeño número hasta los 2000 m.[7] Si bien en Perú es una especie propia de la Amazonia, recientemente se han encontrado ejemplares en Lima, donde se han adaptado muy bien sin intervención humana aparente.[cita requerida]
Debido a su amplia distribución y a la densidad relativamente alta de su población, la tangara azuleja es considerada como una bajo preocupación menor por la Unión Internacional para la Conservación de la Naturaleza (IUCN).[1]
Mide 18 cm de longitud y pesa en promedio 35 g. Los adultos tienen la cabeza y las partes inferiores del cuerpo color gris azulado claro, las partes dorsales son azules oscuras, con verde azul brillante en las alas y la cola, y los hombros con diferentes matices de azul. El pico es corto y grueso. Los dos sexos son similares, pero los inmaduros son de plumaje de color más deslavado. Se reconocen numerosas subespecies, de acuerdo a las variaciones en el matiz de azul en el hombro con respecto al resto del plumaje; pueden ser grisáceos, verdosos o azul púrpura con hombros color lavanda, azul oscuro o blanquecino.
Es una especie común, muy activa y relativamente confiada. Generalmente anda en parejas, pero también llega a formar grupos no muy numerosos. Se acerca a zonas habitadas por humanos, alimentándose de algunos frutos cultivados. Algunos grupos pequeños saben forrajear en el dosel de selvas de terra firme. Frecuentemente acompaña bandadas mixtas.[7]
Su dieta consiste principalmente de frutos, pero también de néctar e insectos.
La hembra pone de uno a tres huevos que varían entre blanquecinos y grises, con manchas oscuras, en un nido en forma de cuenco profundo. Este se construye en la coyuntura de las ramas de árboles altos, o bien en huecos en edificios. La hembra incuba los huevos durante 14 días, y cría a los polluelos por otros 17. Los nidos pueden ser parasitados por tordos del género Molothrus.
El canto es débil y chirriante, mezclado con notas de llamado «chuip» y «chooochiii».
La especie T. episcopus fue descrita por primera vez por el naturalista sueco Carolus Linnaeus en 1766 bajo el nombre científico Tanagra episcopus; su localidad tipo probable es: «Cayena, Guayana Francesa».[5]
El nombre genérico femenino Thraupis proviene de la palabra griega «θραυπίς thraupis»: pequeño pájaro desconocido mencionado por Aristóteles, tal vez algún tipo de pinzón (en ornitología thraupis significa «tangara»); y el nombre de la especie «episcopus» del latín tardío y significa «obispo, episcopal», en una referencia general a plumajes azul o púrpura.[8]
Los amplios estudios filogenéticos recientes demuestran que la presente especie es hermana de Thraupis sayaca, y el par formado por ambas es hermano del resto de las especies de Thraupis.[9]
Algunas clasificaciones como Aves del Mundo (HBW), Birdlife International (BLI) y el Comité Brasileño de Registros Ornitológicos (CBRO) colocan a la presente especie en el género Tangara, como Tangara episcopus.[10][11]
Según las clasificaciones del Congreso Ornitológico Internacional (IOC)[12] y Clements Checklist/eBird v.2019[13] se reconocen trece o catorce subespecies, con su correspondiente distribución geográfica:[5]
|formato=
requiere |url=
(ayuda)) (en inglés). La tangara azuleja (en Costa Rica, Panamá y Perú) (Thraupis episcopus) también denominada tángara azulada (en Nicaragua), azulejo de jardín (en Venezuela), azulejo común (en Colombia), tangara azulgrís (en México), simplemente azulejo (en Honduras), viudita (en Costa Rica), sui sui o suy suy (en la Amazonía peruana), es una especie de ave paseriforme de la familia Thraupidae, perteneciente al género Thraupis. Es nativa de México, América Central y del centro norte de América del Sur.
Thraupis episcopus Thraupis generoko animalia da. Hegaztien barruko Thraupidae familian sailkatua dago.
Thraupis episcopus Thraupis generoko animalia da. Hegaztien barruko Thraupidae familian sailkatua dago.
Piispatangara (Tangara episcopus) on Keski- ja Etelä-Amerikassa tavattava tangaroihin kuuluva varpuslintu.
Kooltaan piispatangara on noin 17 cm. Koiras ja naaras eivät eroa toisistaan ulkonäöltään ja yleisväritykseltään lintu on sinertävän harmaa. Selkä, siivet ja pyrstö ovat väritykseltään muuta ruumista tummemmat ja vihreämmät. Siipien kupeiden väritys vaihtelee ja joillakin alalajeilla kainalot ovat valkoiset. Piispatangaran nokka on suhteellisen lyhyt ja paksu.[3][4][5]
Piispatangaraa tavataan Keski-Amerikassa alueella, joka ulottuu Meksikosta Panamaan. Etelä-Amerikassa lajia tavataan Kolumbian ja Venezuelan pohjoisosista, Guyanasta, Surinamesta, Ranskan Guayanasta sekä Amazonin sademetsän alueelta. Lajia on yritetty siirtää myös Floridaan. Linnun elinympäristöä ovat puoliavoimet kosteat ja kuivahkot metsät ja metsien reunat, puutarhat, puistot ja kahviviljelmät. Lajia tavataan usein myös ihmisasumusten läheisyydestä. Piispatangaran elinympäristöt sijaitsevat yleensä alle 1 500 metrin korkeudella merenpinnasta.[3][4][5]
Piispatangarat liikkuvat vuoden ympäri pareittain. Linnun pesimäkausi kestää maaliskuulta heinäkuulle. Naaras munii yhdestä kolmeen pilkullista munaa, joita se hautoo noin kaksi viikkoa. Koiraspiispatangara osallistuu kuoriutuneiden poikasten ruokintaan.[6]
Piispatangara syö pääasiassa hedelmiä muun muassa viikunoiden suvun puista. Lisäksi laji voi syödä myös kasvien kukkia, mettä ja lehtiä sekä hyönteisiä.[4][5]
Piispatangara (Tangara episcopus) on Keski- ja Etelä-Amerikassa tavattava tangaroihin kuuluva varpuslintu.
Thraupis episcopus
Le Tangara évêque, ou Tangara bleu (Thraupis episcopus) est une espèce de passereau appartenant à la famille des Thraupidae. Il est endémique du continent américain.
Le Tangara évêque mâle présente un plumage presque entièrement bleu azur mêlé de gris sur le dos. La femelle est plus terne. Cet oiseau mesure environ 17 cm.
Le Tangara évêque est essentiellement frugivore. Il consomme notamment les papayes et les fruits des bois-canons. Sur les mangeoires, il apprécie les bananes. Il capture également des insectes en particulier lors de l'élevage des jeunes.
Le couple, inséparable pendant toute la période de reproduction, construit un nid dans un arbre jusqu'à 20 m au-dessus du sol. La ponte comprend généralement deux œufs. Les jeunes de la nichée précédente sont tolérés par le couple lorsqu'il entreprend une nouvelle couvée.
Cet oiseau vit en Amérique centrale et du Sud. Son aire de répartition va du Mexique au nord de la Bolivie et du Brésil, et inclut tout le bassin amazonien, sauf sa partie extrême sud. Il a été introduit à Lima (Pérou).
C'est un résident des forêts tropicales et subtropicales du continent américain. On peut aussi le trouver dans les zones où la forêt a été dégradée par la présence humaine. Il préfère les zones peu élevées (en dessous de 2 600 m d'altitude)[2].
Liste de sous-espèces d'après Alan P. Peterson :
Cette espèce est commune sur l'étendue de sa vaste aire de répartition, c'est pourquoi l'UICN l'a classée en catégorie LC (préoccupation mineure)[3]
Plusieurs États ont émis des timbres à l'effigie de cet oiseau (voir quelques exemples sur cette page): Belize en 1979, l'Égypte en 2001, Saint-Vincent-et-les-Grenadines en 1990, le Liberia en 1998, le Panama en 1965 et 1987, et le Suriname en 1966, 1983, 1987 et 1999.
Thraupis episcopus
Le Tangara évêque, ou Tangara bleu (Thraupis episcopus) est une espèce de passereau appartenant à la famille des Thraupidae. Il est endémique du continent américain.
De bisschopstangare (Thraupis episcopus) is een vogelsoort uit de familie Thraupidae (tangaren).
Hij komt voor in van zuidelijk Mexico tot noordoostelijk Bolivia, noordelijk Brazilië, overal in het Amazonebekken, behalve het meest zuidelijke stuk.
De soort telt veertien ondersoorten:
De bisschopstangare (Thraupis episcopus) is een vogelsoort uit de familie Thraupidae (tangaren).
Bispetanagar (Thraupis episcopus) er ein mellomstor tanagar (Thraupidae) med utbreiing i Mellom-Amerika og Sør-Amerika. Vi finn han frå Mexico i nord til nordaustlege Bolivia, nordlege Brasil og heile Amazonasbassenget med unnatak av dei sørlegaste delane. Han er introdusert i Lima-området, Peru.
Hekkehabitatet er opent skogslandskap, kulturlandskap og hagar. Bispetanagaren har eitt til tre, vanlegvis to egg i kullet. Egga vert lagt i eit djup koppforma reir i ei treforgreining eller i ei sprekk i eit bygg. Rugetida er 14 dagar og ungane treng ca. 17 dagar til dei er flygedyktige. Reira vert somme tider angripne av parasittiske trupialar (slekta Molothrus). Bispetanagaren er ca. 18 cm lang og veg ca. 35 gram. Vaksne individ har blågrått hovud og blågrå underside med mørkare blå overside. Ungfuglar har lysare fjørdrakt. Nebbet er kort og ganske tjukt. Kjønna er like i utsjånad.
Dietten til bispetanagaren er hovudsakleg frukt, men dei tar òg noko nektar og litt insekt. Dette er ein vanleg, kvilelaus, støyande og tillitsfull art, vanlegvis opptrer dei parvis og somme tider i små grupper. Han deler habitat med menneske og vil ta for seg av kultivert frukt som papaya.
Songen er pipande kvittring, avbroten av kalletonane tsii og tsuup.
Bispetanagar (Thraupis episcopus) er ein mellomstor tanagar (Thraupidae) med utbreiing i Mellom-Amerika og Sør-Amerika. Vi finn han frå Mexico i nord til nordaustlege Bolivia, nordlege Brasil og heile Amazonasbassenget med unnatak av dei sørlegaste delane. Han er introdusert i Lima-området, Peru.
Hekkehabitatet er opent skogslandskap, kulturlandskap og hagar. Bispetanagaren har eitt til tre, vanlegvis to egg i kullet. Egga vert lagt i eit djup koppforma reir i ei treforgreining eller i ei sprekk i eit bygg. Rugetida er 14 dagar og ungane treng ca. 17 dagar til dei er flygedyktige. Reira vert somme tider angripne av parasittiske trupialar (slekta Molothrus). Bispetanagaren er ca. 18 cm lang og veg ca. 35 gram. Vaksne individ har blågrått hovud og blågrå underside med mørkare blå overside. Ungfuglar har lysare fjørdrakt. Nebbet er kort og ganske tjukt. Kjønna er like i utsjånad.
Dietten til bispetanagaren er hovudsakleg frukt, men dei tar òg noko nektar og litt insekt. Dette er ein vanleg, kvilelaus, støyande og tillitsfull art, vanlegvis opptrer dei parvis og somme tider i små grupper. Han deler habitat med menneske og vil ta for seg av kultivert frukt som papaya.
I Asa Wright Nature Center, TrinidadSongen er pipande kvittring, avbroten av kalletonane tsii og tsuup.
Tangarka niebieska[3], tanagra niebieska[4] (Thraupis episcopus) – gatunek ptaka z rodziny tanagrowatych (Thraupidae).
Wyróżniono kilkanaście podgatunków T. episcopus[5][6][3]:
Występuje od Meksyku do Peru i północno-zachodniej Brazylii, także Trynidad i Tobago.
Długość ciała 15–16 cm. Samica ubarwiona jest podobnie do samca, ale bardziej zielonawa. Śpiew to piskliwy świergot. Bardzo ruchliwa. Samica składa 2–3 jaja, wysiadywanie trwa 13–14 dni.
Tangarka niebieska, tanagra niebieska (Thraupis episcopus) – gatunek ptaka z rodziny tanagrowatych (Thraupidae).
O sanhaçu-de-encontro-branco, sanhaçu-azul ou sanhaçu-azul-e-cinzento (Thraupis episcopus) é um médio pássaro latino-americano vivente em áreas semi-abertas, pertencente à família dos tiês (Thraupidae). Sua principal característica é a coloração branca nas pequenas-coberturas de suas asas.
Não apresenta quase nenhum diformismo sexual entre macho e fêmea. Mede cerca de 16–18 cm de comprimento, e pesa cerca de 30-40 gramas. Os adultos contêm a cabeça, peito, e barriga de coloração azul-cinzenta pálida, o dorso e asas de coloração mais escura. O bico é curto e espesso.
Há cerca de 13-15 subespécies comumente reconhecidas, diferindo de acordo com a tonalidade azulada dos ombros versus o resto da plumagem; eles podem ser acinzentados, esverdeados, roxo-azulados com uma lavanda, azul-escuros ou com os ombros esbranquiçados.
Seu habitat de reprodução são florestas abertas, áreas cultivadas, e jardins. É uma espécie comum, inquieta, e barulhenta, normalmente encontrada em pares, mas às vezes também em pequenos grupos. Ele prospera em torno da habitação humana, se alimentando também de alguns tipos de mamões.
Na época do acasalamento, exibe as dragonas brancas para a fêmea, num comportamento característico do gênero.
A postura da fêmea é de 2-3 ovos, de coloração azul-esbranquiçada, com algumas marcas cinza, fazem seus ninhos em forma de um pequeno cesto aberto, situado entre 1,5 e 4 m de distância do solo, em buracos de árvore, ou entre os galhos. A incubação leva em média 14 dias, tendo 2-3 ninhadas por estação. Os filhotes atingem a maturidade com cerca de um ano de vida.
Alimentam-se principalmente de frutos, alguns tipos de néctar, aracnídeos, e insetos.
Sua distribuição ocorre em todos os países da bacia amazônica, países da América Latina – Venezuela, Brasil, Colômbia, Costa Rica, Equador, El Salvador, Guiana Francesa, Guatemala, Honduras, México, Nicarágua, Panamá, Peru, Trinidad e Tobago, da América Central – Belize, da América do Sul – Guiana, Suriname, sendo extinto dos Estados Unidos na América do Norte.
No Brasil ocorre principalmente na região Norte – Amazonas, Acre, Rondônia, Roraima, Amapá, Tocantins e Pará, na região Nordeste– Maranhão e Tocantins, e na região Centro-oeste – Mato Grosso, sudeste-São Paulo.
Bem difundido e comum, o Sanhaço de Encontro Branco é avaliado como pouco preocupante na lista vermelha da IUCN de espécies ameaçadas.
O sanhaçu-de-encontro-branco, sanhaçu-azul ou sanhaçu-azul-e-cinzento (Thraupis episcopus) é um médio pássaro latino-americano vivente em áreas semi-abertas, pertencente à família dos tiês (Thraupidae). Sua principal característica é a coloração branca nas pequenas-coberturas de suas asas.
Blågrå tangara[3] (Thraupis episcopus) är en fågel i familjen tangaror inom ordningen tättingar.[4] IUCN kategoriserar arten som livskraftig.[1]
Blågrå tangara delas in i 13 underarter med följande utbredning:[4]
Blågrå tangara (Thraupis episcopus) är en fågel i familjen tangaror inom ordningen tättingar. IUCN kategoriserar arten som livskraftig.
Blågrå tangara delas in i 13 underarter med följande utbredning:
cana-gruppen Thraupis episcopus cana – sydöstra Mexico (San Luis Potosí) till norra Venezuela samt på Pärlöarna Thraupis episcopus caesitia – längs karibiska kusten i västra Panama (Escudo de Veraguas) Thraupis episcopus cumatilis – ön Coiba Thraupis episcopus nesophila – östligaste Colombia till östra Venezuela samt på Trinidad Thraupis episcopus berlepschi – Tobago Thraupis episcopus quaesita – Stillahavssluttningen i sydvästra Colombia, västra Ecuador och nordvästra Peru episcopus-gruppen Thraupis episcopus leucoptera – östra Andernas östsluttning i centrala Colombia Thraupis episcopus mediana – sydöstra Colombia till nordligaste Bolivia och norra Brasilien Thraupis episcopus coelestis – tropiska sydöstra Colombia till centrala Peru och västra Amazonas Brasilien Thraupis episcopus episcopus – Guyana och norra Brasilien Thraupis episcopus caerulea – sydöstra Ecuador och norra Peru (i söder till Huánuco) Thraupis episcopus major – centrala Peru (Chanchamayo, Ica) Thraupis episcopus urubambae – sydöstra Peru (Urubambadalen och Amazonflodens avrinningsområde)Thraupis episcopus là một loài chim trong họ Thraupidae.[1]
Thraupis episcopus là một loài chim trong họ Thraupidae.
Thraupis episcopus (Linnaeus, 1766)
Охранный статусГолубая танагра[1][2], или синий траупис[2] (лат. Thraupis episcopus) — птица из семейства танагровых.
Оперение тела серое. Верхние кроющие перья окрашены от зелёно-синеватого до бирюзового цвета. Самка окрашена так же, как самец, её оперение имеет более зелёный оттенок. Пение птиц напоминает пискливое щебетание.
Область распространения простирается от Мексики до Перу и северо-запада Бразилии. Кроме того, она обитает в Тринидаде и Тобаго.
Самка откладывает 2—3 яйца. Высиживание длится 13—14 дней.
Голубая танагра, или синий траупис (лат. Thraupis episcopus) — птица из семейства танагровых.
ソライロフウキンチョウ(空色風琴鳥、Thraupis episcopus)は、南アメリカに生息する中型のスズメ目フウキンチョウ科の鳥。
メキシコ南部からボリビア北東部、およびブラジル 北部、南端を除くアマゾン盆地全域に分布する。リマ(ペルー)には移入された。トリニダード・トバゴではこの鳥をブルージーン (Blue Jean) と呼ぶ。
全長16-18cm、体重30-40g。成鳥は頭部と下面が淡青色で、上面は暗青色。肩斑の色は青みが異なる。くちばしは短くて太い。雌雄とも似るが、幼鳥は羽毛がより鈍い。
繁殖生息地は、開けた疎林、耕作地および庭園である。ソライロフウキンチョウは主に果実を食べるが、多少は蜜や昆虫もとる[1]。絶えず動いていて、にぎやかな普通種であり、通常つがいでいるが、時に小さな群れとなる。人の居住地周辺で繁栄し、栽培されたパパイア (Carica papaya) のような果実を食べる。
高い木の分岐や建物のすき間にある深い椀状の巣に、1-3個、たいてい2個の暗斑のある白灰緑色の卵を産む[1]。
雌による抱卵は14日で、羽毛が生えそろうまでさらに17日かかる。巣は時に Molothrus 属のコウウチョウ類に托卵される。
さえずりは、tseee や tsuup の地鳴きを組み入れて甲高くさえずる。
13-15の亜種が通常認められており、肩斑の青みの残りの羽毛に対する色調によって異なる。灰色み、緑色み、紫色みのある青色と、薄紫色、暗青色、白色みのある肩斑など。例えば、トバゴ島固有の T. e. berlepschi は鮮やかで肩と腰は暗青色であり、ベネズエラ、トリニダード島、コロンビア東部および遠くはブラジル北部に生息する T. e. neosophilus は紫の肩斑、アマゾン川南部流域の T. e. mediana は白色の翼斑があり、アマゾン川北部の T. e. cana は肩が青色である。