dcsimg

Trichosurus ( valencia )

tarjonnut wikipedia CA

Trichosurus és un gènere de marsupials de la família dels falangèrids, dins l'ordre dels diprotodonts.

Conté cinc espècies

 src= A Wikimedia Commons hi ha contingut multimèdia relatiu a: Trichosurus Modifica l'enllaç a Wikidata
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Autors i editors de Wikipedia
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia CA

Kusus ( saksa )

tarjonnut wikipedia DE

Die Kusus (Trichosurus, Einzahl der Kusu) sind eine Beutelsäugergattung aus der Beuteltierfamilie der Kletterbeutler (Phalangeridae). Es werden vier Arten unterschieden. Manchmal werden sie als Possums bezeichnet, obwohl sich diese Bezeichnung auch auf zahlreiche andere australische Beuteltiere bezieht.

Verbreitung

Kusus kommen in ganz Australien und auf vorgelagerten Inseln wie Tasmanien vor. Außerdem wurden sie zur Fellverwertung in Neuseeland eingeführt und stellen jetzt dort eine Bedrohung sowohl der einheimischen Tierwelt, insbesondere der flugunfähigen Vögel, wie dem Kiwi, als auch des Baumbestandes dar.

Beschreibung

Kusus sind kräftige Tiere. Ihre Körperlänge beträgt 32 bis 60 Zentimeter, der Schwanz erreicht eine Länge von bis zu 35 Zentimetern. Sie werden bis zu fünf Kilogramm schwer. Ihr Fell ist weich und wollig, die Farbe variiert von grau über weiß bis braun und schwarz. Die Ohren sind dreieckig und deutlich größer als bei den Kuskus, der Schwanz ist buschig.

Lebensweise

Kusus sind von Natur aus nicht so strikte Baumwohner wie die anderen Kletterbeutler. Ihr natürliches Habitat waren Wälder und andere baumbestandene Gebiete, doch kommen sie auch in Parks und Gärten in den Städten vor. Tagsüber ziehen sie sich zurück, in Baumhöhlen, aber auch auf Dachböden und Scheunen, und gehen nachts auf Nahrungssuche. Zur Nahrungssuche kommen sie oft auf den Boden.

Kusus sind Einzelgänger, die ihr Revier mit Duftdrüsen am After oder auf der Brust markieren, in dichtbevölkerten Gegenden überlappen sich die Reviere jedoch oft.

Nahrung

Kusus sind vorwiegend Pflanzenfresser, die Blätter, Früchte und Knospen zu sich nehmen. Gelegentlich vertilgen sie jedoch auch Insekten und kleine Wirbeltiere, wie zum Beispiel Vögel.

Fortpflanzung

Ein- bis zweimal im Jahr bringt das Weibchen nach einer Tragzeit von 16 bis 18 Tagen ein einzelnes Jungtier zur Welt, selten Zwillinge. Der Beutel ist gut entwickelt, hat zwei Zitzen und öffnet sich nach vorne. Nach vier bis sieben Monaten verlässt das Junge den Beutel, nach sechs bis zehn Monaten ist es entwöhnt und im 2. oder 3. Lebensjahr geschlechtsreif. Die Lebenserwartung der Kusus beträgt 10 bis 15 Jahre.

Bedrohung

Kusus sind in größerem Ausmaß als andere Beuteltiere Kulturfolger. Seit der Landung der Europäer hat sich ihr Lebensraum vergrößert. Sie werden bejagt, einerseits wegen ihres Fells (in der Pelzbranche wird das Possumfell als „Australisch“, „Tasmanisch“ bzw. „Neuseeländisch Opossumfell“ bezeichnet), andererseits weil sie oft Gärten und Blumenbeete verwüsten, in Jungwäldern Schaden anrichten und die Rindertuberkulose übertragen. Trotzdem sind sie weit verbreitet und nicht bedroht.

Arten

Man teilt die Kusus in vier Arten ein:[1]

  • Der Fuchskusu (Trichosurus vulpecula) ist über ganz Australien außer das Landesinnere verbreitet. Zum Zwecke der Pelzgewinnung wurde er in Neuseeland eingeführt, wo er sich stark vermehrt hat und heute als Plage gilt und bekämpft wird.
  • Der Hundskusu oder Bobuck (Trichosurus caninus) lebt in den küstennahen Gebieten des südöstlichen Australien.
  • Der Cunningham-Kusu (Trichosurus cunninghamii) bewohnt Berggebiete in Victoria. Er wurde erst vor einigen Jahren durch den Statistiker Ross Cunningham entdeckt, der dem Tier seinen Namen gab.
  • Der Queensland-Kusu (Trichosurus johnstonii) lebt in den Regenwäldern in Queensland.

Der Schuppenschwanzkusu gehört hingegen nicht zu dieser Gattung, sondern wird in einer eigenen Gattung, Wyulda, eingeordnet.

Literatur

  • Ronald M. Nowak: Walker's Mammals of the World. Johns Hopkins University Press, Baltimore 1999. ISBN 0801857899
  • Don E. Wilson, DeeAnn M. Reeder (Hrsg.): Mammal Species of the World. A taxonomic and geographic Reference. 2 Bände. 3. Auflage. Johns Hopkins University Press, Baltimore MD 2005, ISBN 0-8018-8221-4.

Belege

  1. Kristofer Helgen & Stephen Jackson: Family Phalangeridae (Cuscuses, Brush-tailed Possums and Scaly-tailed Possum). In: Don E. Wilson, Russell A. Mittermeier: Handbook of the Mammals of the World – Volume 5. Monotremes and Marsupials. Lynx Editions, 2015, ISBN 978-84-96553-99-6, S. 482–484.

Weblinks

 src=
– Sammlung von Bildern, Videos und Audiodateien
 title=
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia DE

Kusus: Brief Summary ( saksa )

tarjonnut wikipedia DE

Die Kusus (Trichosurus, Einzahl der Kusu) sind eine Beutelsäugergattung aus der Beuteltierfamilie der Kletterbeutler (Phalangeridae). Es werden vier Arten unterschieden. Manchmal werden sie als Possums bezeichnet, obwohl sich diese Bezeichnung auch auf zahlreiche andere australische Beuteltiere bezieht.

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia DE

Brushtail possum ( englanti )

tarjonnut wikipedia EN

The brushtail possums are the members of the genus Trichosurus in the Phalangeridae, a family of marsupials. They are native to Australia (including Tasmania) and some small nearby islands. Unique among marsupials, they have shifted the hypaxial muscles from the epipubic to the pelvis, much like in placental muscles, meaning that their breathing cycle is more similar to the latter than to that of other non-eutherian mammals.[2] In general, they are more terrestrially oriented than other possums, and in some ways might parallel primates.

The genus contains these species:

Gallery

References

Wikimedia Commons has media related to Trichosurus.
  1. ^ Groves, C. P. (2005). Wilson, D. E.; Reeder, D. M. (eds.). Mammal Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference (3rd ed.). Baltimore: Johns Hopkins University Press. pp. 49–50. ISBN 0-801-88221-4. OCLC 62265494.
  2. ^ Reilly SM, McElroy EJ, White TD, Biknevicius AR, Bennett MB, Abdominal muscle and epipubic bone function during locomotion in Australian possums: insights to basal mammalian conditions and Eutherian-like tendencies in Trichosurus, J Morphol. 2010 Apr;271(4):438-50. doi:10.1002/jmor.10808.
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Wikipedia authors and editors
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia EN

Brushtail possum: Brief Summary ( englanti )

tarjonnut wikipedia EN

The brushtail possums are the members of the genus Trichosurus in the Phalangeridae, a family of marsupials. They are native to Australia (including Tasmania) and some small nearby islands. Unique among marsupials, they have shifted the hypaxial muscles from the epipubic to the pelvis, much like in placental muscles, meaning that their breathing cycle is more similar to the latter than to that of other non-eutherian mammals. In general, they are more terrestrially oriented than other possums, and in some ways might parallel primates.

The genus contains these species:

Northern brushtail possum, T. arnhemensis Short-eared possum, T. caninus Mountain brushtail possum, T. cunninghami Coppery brushtail possum, T. johnstonii Common brushtail possum, T. vulpecula
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Wikipedia authors and editors
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia EN

Triĥosuro ( Esperanto )

tarjonnut wikipedia EO

Triĥosuro (Trichosurus), aŭ Penikvosta posumo, estas aŭstralazia genro de posumoj, malgrandaj mamuloj similaj al didelfo, el familio Falangeredoj. Al la genro apartenas jenaj specioj:

Trichosurus vulpecula (Kutima penikvosta posumo) estas plej granda specio el la genro (kaj inter ĉiuj posumoj), kaj ankaŭ plej vaste disvastigita. Aŭstraliaj anoj de la specio havas delikatan grizbluan hararon, kaj anoj de tasmania subspecio (Trichosurus vulpecula fuliginosus) havas nigrabrunan ĝis ruĝbrunan hararon.

Ĉi tiu artikolo estas verkita en Esperanto-Vikipedio kiel la unua el ĉiuj lingvoj en la tuta Vikipedia projekto.
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Vikipedio aŭtoroj kaj redaktantoj
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia EO

Trichosurus ( kastilia )

tarjonnut wikipedia ES

Trichosurus es un género de marsupiales diprotodontos de la familia Phalangeridae.[1]

Especies

Referencias

  1. Groves, C. P. (2005). En Wilson, D. E.; Reeder, D. M. Mammal Species of the World (3rd ed.). Baltimore: Johns Hopkins University Press. pp. 49–50. ISBN 0-801-88221-4.
  2. Lindenmayer, D.B., Dubach, J. & Viggers, K.L. 2002. Geographic dimorphism in the mountain brushtail possum (Trichosurus caninus): The case for a new species". Australian Journal of Zoology 50(4):369.

 title=
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Autores y editores de Wikipedia
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia ES

Trichosurus: Brief Summary ( kastilia )

tarjonnut wikipedia ES

Trichosurus es un género de marsupiales diprotodontos de la familia Phalangeridae.​

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Autores y editores de Wikipedia
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia ES

Trichosurus ( ranska )

tarjonnut wikipedia FR

Trichosurus est un genre de marsupiaux de la famille des Phalangeridae.

Liste des espèces

Selon Mammal Species of the World (version 3, 2005) (27 mai 2010)[1] :

Notes

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia FR

Trichosurus: Brief Summary ( ranska )

tarjonnut wikipedia FR

Trichosurus est un genre de marsupiaux de la famille des Phalangeridae.

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia FR

Trichosurus ( Italia )

tarjonnut wikipedia IT

Trichosurus Lesson, 1828 è un genere di marsupiali arboricoli della famiglia dei Falangeridi. Comprende tre specie di opossum australiani, note nome tricosuri[1].

Descrizione

Sono state individuate sette sottospecie di tricosuro volpino (T. vulpecula), ma soltanto tre di esse vengono attualmente accettate. La forma più diffusa (T. v. vulpecula) si trova negli habitat alberati di tutti gli Stati australiani e ha un peso di 2-3,5 kg e colori (dal grigio chiaro al nero) considerevolmente variabili[2]. Le altre sottospecie sono leggermente più pesanti (fino a 4,1 kg) e formano popolazioni geograficamente isolate nei terreni alberati all'estremità settentrionale del Territorio del Nord fino all'isola di Barrow nell'Australia Occidentale (T. v. arnhemensis) e nel Queensland nord-orientale (T. v. johnstonii)[2]. La densità di popolazione del tricosuro volpino varia secondo gli habitat, da 0,4 animali per ettaro nelle foreste aperte e nelle zone alberate in genere, a 1,4 per ettaro nei giardini suburbani e a 2,1 per ettaro nelle foreste aperte da pascolo[2].

Analogamente al loro parente più diffuso, il tricosuro canino (T. caninus) e il tricosuro di montagna (T. cunninghami) hanno un muso aguzzo, con orecchie medio-grandi erette e una coda completamente ricoperta di peli nella parte superiore, con una punta glabra nella parte inferiore. Essi sono, tuttavia, più limitati geograficamente e non sono suddivisi in sottospecie. Il robusto tricosuro canino si trova nelle folte e umide foreste dell'Australia sud-orientale, e può raggiungere una densità di 0,4-1,8 individui per ettaro, mentre il poco conosciuto tricosuro di montagna si trova nelle foreste di montagna del Victoria centrale e nord-orientale e del Nuovo Galles del Sud meridionale[2]. La distribuzione molto ampia del tricosuro volpino è probabilmente dovuta alla sua notevole flessibilità nell'alimentazione e nei comportamenti attinenti alla nidificazione e ad un'elevata potenzialità riproduttiva. Laddove si trova in condominio con il più terricolo tricosuro canino, si ciba soprattutto di foglie mature di eucalipto, e ottiene solamente il 20% del suo nutrimento dai cespugli del sottobosco[2]. In assenza di specie più grandi, tuttavia, il tricosuro volpino può passare la maggior parte del tempo sul terreno cibandosi di una grande varietà di foglie e anche di erba e di trifoglio.

Biologia

Il tricosuro volpino non è meno flessibile per quanto riguarda il suo comportamento nella nidificazione. Sebbene preferisca nidificare sopra il livello del suolo nelle cavità degli alberi, come le altre due specie, utilizza anche tronchi cavi e buchi nelle rive dei torrenti, mentre nei sobborghi si nasconde sotto i tetti delle case.

 src=
Femmina di tricosuro volpino col piccolo.

Le femmine di questa specie iniziano a riprodursi a un anno di età e danno vita a 1-2 piccoli all'anno[2]. Nella maggior parte delle popolazioni, il 90% delle femmine si riproduce d'autunno (marzo-maggio), ma fino al 50% di esse può anche riprodursi in primavera (settembre-novembre)[2]. Nasce soltanto un piccolo alla volta, e il tasso riproduttivo annuo medio delle femmine è di 1,4[2]. Nel tricosuro canino, per contrasto, le femmine iniziano a riprodursi a 2-3 anni di età, dando vita a un massimo di un piccolo all'anno, d'autunno, e il loro tasso riproduttivo annuale è di 0,73[2]. Il ritmo di crescita delle due specie diverge anch'esso in modo notevole. Entrambe partoriscono piccoli rosa e glabri pesanti solo 0,22 g, ma quelli di tricosuro volpino vengono divezzati all'età di 6 mesi, quelli di tricosuro canino a 8 mesi; i primi si disperdono all'età di 7-18 mesi gli altri a 18-36 mesi[2].

I tricosuri volpini sono solitari, tranne quando sono in fase riproduttiva e di allevamento dei piccoli. Entro la fine del loro terzo o quarto anno di vita, gli individui si appropriano di piccole aree esclusive, gli alberi-tana, all'interno dei loro territori individuali, che vengono difese nei confronti degli altri individui del medesimo sesso e stato sociale. Gli individui di sesso opposto o di stato sociale inferiore vengono tollerati all'interno di tali aree esclusive, ma, sebbene il territorio individuale dei maschi (3-8 ettari) si sovrapponga a volte completamente a quello delle femmine (1-5 ettari), gli individui nidificano quasi sempre da soli e manifeste interazioni sono rare[2].

Nonostante l'abilità del tricosuro volpino nell'usare una grande varietà di tane, la difesa degli alberi-tana suggerisce che i luoghi di nidificazione preferiti siano scarsi. Siccome muoiono pochi giovani prima del divezzamento (15%), ogni anno entra a far parte delle popolazioni un numero relativamente grande di giovani indipendenti[2]. Questi giovani utilizzano tane piccole e di qualità scadente, e fino all'80% dei maschi e al 50% delle femmine muore o si disperde entro il primo anno di vita[2]. Per contrasto, molti giovani di tricosuro canino muoiono prima del divezzamento (56%), in modo che il numero di quelli che entrano a far parte della popolazione - e quindi la competizione per le rare tane disponibili - sia relativamente basso[2]. Circa l'80% dei giovani sopravvive ogni anno dopo essere diventato indipendente, e maschi e femmine, lungi dall'essere solitari, paiono formare legami di coppia durevoli[2].

La dispersione dei tricosuri volpini, e in particolare la difesa degli alberi-tana, paiono essere mantenuti con la marcatura odorosa e in misura minore con i richiami e le aggressioni dirette. Sono state descritte almeno nove ghiandole odorifere in questa specie, più che in ogni altra specie di marsupiale[2]. Fra i maschi, le secrezioni delle ghiandole boccali e del petto vengono depositate sui rami degli alberi, e in particolare degli alberi-tana, e si ritiene che abbiano lo scopo di segnalare ai rivali potenziali sia la presenza sia il grado gerarchico del soggetto che effettua la marcatura. Anche le femmine si segnalano, ma distribuiscono gli odori in modo più passivo, nell'urina e nelle feci. I segnali acustici giocano probabilmente un ruolo minore nella dispersione dei tricosuri volpini; molti richiami sono forti - udibili dagli esseri umani fino a 300 m di distanza - e possono essere emessi negli incontri faccia a faccia[2].

Conservazione

 src=
Trichosurus vulpecula arnhemensis.

Il tricosuro volpino ha una notevole importanza commerciale. Il tricosuro canino determina danni notevoli alle piantagioni di pini esotici nel Victoria e nel Nuovo Galles del Sud, mentre nel Queensland effettua frequentemente razzie nelle piantagioni di banane. Il tricosuro volpino danneggia anch'esso i pini e in Tasmania è ritenuto responsabile del danneggiamento delle foreste di eucalipto in fase di rigenerazione. Un problema potenzialmente molto più serio consiste nella possibilità che si infetti di tubercolosi bovina.

Sull'altro lato della medaglia economica, il tricosuro volpino è da lungo tempo considerato pregiato per la sua pelliccia. Nell'Australia orientale, tuttavia, l'ultima stagione in cui fu ammessa la loro caccia fu il 1963 e, per il futuro, nessuna delle tre specie sembra essere minacciata[2].

Il tricosuro volpino in Nuova Zelanda

Quando vennero importati in Nuova Zelanda attorno al 1840 i primi tricosuri australiani, si sperava che essi avrebbero costituito l'inizio di una remunerativa industria delle pellicce[3]. Tale iniziativa incontrò un evidente successo. Con l'aiuto di ulteriori importazioni fino al 1924 e della liberazione di animali riprodottisi in cattività, le popolazioni aumentarono prodigiosamente, fino a essere, oggi, un'importante fonte di valuta straniera[3]. Nel 1976 furono venduti 1,5 milioni di pelli, per un valore di 4,5 milioni di dollari neozelandesi[3]. Questo marsupiale, tuttavia, ha portato anche conseguenze negative. Oltre a essere portatore della tubercolosi bovina, questo opossum ha un effetto subdolo ma potenzialmente dannoso sulla vegetazione indigena, come messo in luce da studi recenti. La vegetazione forestale della Nuova Zelanda si è evoluta nell'assenza di mammiferi con una dieta a base di foglie e, diversamente dagli eucalipti australiani che producono essenze oleose velenose e fenoli, le foglie della maggior parte delle suddette specie sono appetibili e prive di difese nei confronti dei predatori. Alla loro prima introduzione nelle foreste peculiari della Nuova Zelanda, gli opossum sfruttarono rapidamente le nuove fonti alimentari e aumentarono la loro densità di popolazione fino a 50 animali per ettaro, circa 25 volte più che in Australia[3]. Quando tale densità si era stabilizzata a un livello di 6-10 per ettaro, alcuni alberi come il ratas (Metrosideros) e i konini (Fuchsia excorticata) erano quasi scomparsi da molte zone, e gli opossum stavano rivolgendo la loro attenzione a specie meno favorite[3]. Gli opossum accelerano la morte degli alberi aggregandosi sopra singoli alberi e privandoli delle foglie quasi completamente. Queste creature, normalmente solitarie, evidentemente abbandonano le loro inibizioni sociali in presenza di cibo abbondante e, al contrario dei loro vicini australiani, occupano territori piccoli e largamente sovrapposti (1-2 ettari)[3].

Tassonomia

Il genere Trichosurus comprende tre specie:

Fino a non molto tempo fa venivano riconosciute come specie a sé anche T. arnhemensis e T. johnstonii, attualmente considerate sottospecie di T. vulpecula.

Note

  1. ^ (EN) D.E. Wilson e D.M. Reeder, Trichosurus, in Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference, 3ª ed., Johns Hopkins University Press, 2005, ISBN 0-8018-8221-4.
  2. ^ a b c d e f g h i j k l m n o p q r Macdonald, 2006.
  3. ^ a b c d e f Nowak, 1999.

Bibliografia

 title=
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Autori e redattori di Wikipedia
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia IT

Trichosurus: Brief Summary ( Italia )

tarjonnut wikipedia IT

Trichosurus Lesson, 1828 è un genere di marsupiali arboricoli della famiglia dei Falangeridi. Comprende tre specie di opossum australiani, note nome tricosuri.

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Autori e redattori di Wikipedia
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia IT

Echte koesoes ( flaami )

tarjonnut wikipedia NL

De echte koesoes (Trichosurus) vormen een geslacht van klimbuideldieren uit de familie der koeskoezen dat voorkomt in Australië. Dit geslacht is het nauwst verwant aan de schubstaartkoesoe (Wyulda squamicaudata), waarmee het de onderfamilie der koesoes (Trichosurinae) vormt. Dit geslacht bestaat uit grote, voornamelijk in bomen levende dieren.

Dit geslacht omvat de volgende soorten:

Literatuur

  • Groves, C.P. 2005. Order Diprotodontia. Pp. 43-70 in Wilson, D.E. & Reeder, D.M. (eds.). Mammal Species of the World: A taxonomic and geographic reference. 3rd ed. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, Vol. 1: pp. i-xxxv+1-743; Vol. 2: pp. i-xvii+745-2142. ISBN 0 8018 8221 4
  • Menkhorst, P. & Knight, F. 2001. A Field Guide to the Mammals of Australia. South Melbourne: Oxford University Press, x+269 pp. ISBN 0 19 550870 X
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Wikipedia-auteurs en -editors
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia NL

Echte koesoes: Brief Summary ( flaami )

tarjonnut wikipedia NL

De echte koesoes (Trichosurus) vormen een geslacht van klimbuideldieren uit de familie der koeskoezen dat voorkomt in Australië. Dit geslacht is het nauwst verwant aan de schubstaartkoesoe (Wyulda squamicaudata), waarmee het de onderfamilie der koesoes (Trichosurinae) vormt. Dit geslacht bestaat uit grote, voornamelijk in bomen levende dieren.

Dit geslacht omvat de volgende soorten:

Arnhemvoskoesoe (Trichosurus arnhemensis) Hondkoesoe (Trichosurus caninus) Trichosurus cunninghami Trichosurus hamiltonensis (fossiel) Queenslandvoskoesoe (Trichosurus johnstonii) Voskoesoe (Trichosurus vulpecula)
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Wikipedia-auteurs en -editors
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia NL

Kitanka ( puola )

tarjonnut wikipedia POL
Commons Multimedia w Wikimedia Commons

Kitanka[7] (Trichosurus) – rodzaj ssaka z rodziny kitanek (Trichosurinae) w rodzinie pałankowatych (Phalangeridae).

Zasięg występowania

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Australii (włącznie z Tasmanią)[8].

Morfologia

Długość ciała 35–55 cm, długość ogona 25–42 cm; masa ciała 1,2–4,5 kg[8].

Systematyka

Etymologia

  • Trichosurus (Trichurus): gr. θριξ thrix, τριχος trikhos – włosy; ουρα oura – ogon[9].
  • Cercaertus: gr. κερκος kerkos – ogon; αερταω aertaō – podnieść[10]. Gatunek typowy: Phalangista vulpina F. Meyer, 1793 (= Didelphis vulpecula Kerr, 1792).
  • Tapoa: tapoa tafa lub tapha, rodzima nazwa tego zwierzęcia opublikowana przez White’a w 1790 roku[11], a później przyjęta jako nazwa rodzajowa[12]. Nomen nudum.
  • Psilogrammurus: gr. ψιλος psilos – nagi; γραμμα gramma, γραμματος grammatos – linia, od γραφω graphō – pisać; ουρα oura – ogon[13]. Gatunek typowy: Phalangista vulpina F. Meyer, 1793 (= Didelphis vulpecula Kerr, 1792).

Podział systematyczny

Do rodzaju należą następujące gatunki[7][14]:

Przypisy

  1. Trichosurus, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. R.-P. Lesson: Trichosure, Trichosurus. W: M. Bory de Saint-Vincent: Dictionnaire Classique d’Histoire Naturelle. T. 13. Paris: Rey et Gravier, 1828, s. 333. (fr.)
  3. H. Burmeister: Handbuch der naturgeschichte. Zum Gebrauch bei vorlesungen. Berlin: Theod. Ehr. Friedr. Enslin, 1837, s. 814. (niem.)
  4. R. Owen. Outlines of a Classification of the Marsupialia. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 7, s. 19, 1839 (ang.).
  5. C.W.L. Gloger: Gemeinnütziges Hand- und Hilfsbuch der Naturgeschichte. Cz. 1. Breslau: A. Schulz, 1841, s. 85. (niem.)
  6. J.A. Wagner: Supplementband. W: J.Ch.D. Schreber: Die Säugthiere in Abbildungen nach der Natur, mit Beschreibungen. Cz. 3. Erlangen: Expedition des Schreber'schen säugthier- und des Esper’schen Schmetterlingswerkes, 1843, s. vi, 74. (niem.)
  7. a b W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 12. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol.ang.)
  8. a b K. Helgen & S. Jackson: Family Phalangeridae (Cuscuses, Brush-tailed Possums and Scaly-tailed Possum). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier: Handbook of the Mammals of the World. Cz. 5: Monotremes and Marsupials. Barcelona: Lynx Edicions, 2015, s. 483, 484. ISBN 978-84-96553-99-6. (ang.)
  9. Palmer 1904 ↓, s. 689.
  10. Palmer 1904 ↓, s. 171.
  11. J. White: Journal of a voyage to New South Wales: with sixty-five plates of nondescript animals, birds, lizards, serpents, curious cones of trees and other natural productions. London: J. Debrett, 1790, s. 281. (ang.)
  12. Palmer 1904 ↓, s. 663.
  13. Palmer 1904 ↓, s. 594.
  14. Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Spilocuscus. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 2015-07-12]

Bibliografia

  1. T.S. Palmer: Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. Waszyngton: Government Printing Office, 1904, s. 71-718, seria: North American Fauna. (ang.)
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia POL

Kitanka: Brief Summary ( puola )

tarjonnut wikipedia POL

Kitanka (Trichosurus) – rodzaj ssaka z rodziny kitanek (Trichosurinae) w rodzinie pałankowatych (Phalangeridae).

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia POL

Trichosurus ( portugali )

tarjonnut wikipedia PT

Trichosurus é um gênero de marsupial da família Phalangeridae.

Espécies

Referências

  • GROVES, C. P. Order Diprotodontia. In: WILSON, D. E.; REEDER, D. M. (Eds.). Mammal Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference. 3. ed Baltimore: Johns Hopkins University Press, 2005. v. 1, p. 43-70.
 title=
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Autores e editores de Wikipedia
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia PT

Trichosurus: Brief Summary ( portugali )

tarjonnut wikipedia PT

Trichosurus é um gênero de marsupial da família Phalangeridae.

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Autores e editores de Wikipedia
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia PT

Pungrävar ( ruotsi )

tarjonnut wikipedia SV

Pungrävar eller kusuer (Trichosurus) är ett släkte i familjen klätterpungdjur med fem arter.

Utbredning

Arterna förekommer på hela den australiska kontinenten samt på ön Tasmanien och på mindre öar i samma region. Dessutom infördes de i Nya Zeeland där de blev ett hot för den inhemska faunan, särskilt för flygoförmögna fåglar som kivier.[1]

Kännetecken

Kusuer är robusta djur. Kroppslängden (huvud och bål) ligger mellan 32 och 60 centimeter och därtill kommer en upp till 35 centimeter lång yvig svans. De kan vara 1,3 till 5,0 kilogram tunga. Den mjuka och ulliga pälsen har en färg som varierar mellan grå, vit, brun och svart. Öronen är trekantiga och betydligt större än hos kuskusar. Svansen saknar hår vid undersidan av bakre delen och används som gripverktyg.[1]

Levnadssätt

Pungrävar är inte lika starkt bundna till livet i träd som andra klätterpungdjur. Deras naturliga habitat är skogar och andra regioner med träd men idag finns de även i stadsparker och trädgårdskolonier. De vilar på dagen i trädens håligheter eller i människans byggnader som ladugårdar och skjul. Under natten letar de i träd och på marken efter föda.[1]

Varje individ lever ensam och reviret markeras med sekret från doftkörtlar som sitter vid djurets analöppning och bröst.[1] I tättbebyggda områden överlappar reviren ibland och hos kortörad rävkusu har en hanne och en hona ofta samma revir.[1]

Kusuer är huvudsakligen växtätare som livnär sig av blad, frukter och växternas utskott. I viss mån äter de även insekter och mindre ryggradsdjur som fåglar.[1]

Fortplantning

Beroende på art och utbredningsområde parar sig honor en eller flera gånger per år. Efter dräktigheten som varar i 16 till 18 dagar föds vanligen en unge, sällan tvillingar. Honans pung (marsupium) är bra utvecklad, har två spenar och öppningen framåt. Ungdjuret lämnar efter fyra till sju månader pungen och efter 6 till 10 månader slutar honan att ge di. Könsmognaden infaller under andra eller tredje levnadsåret men bara 25 procent av de nyfödda ungdjuren blir vuxna. Livslängden för pungrävar ligger mellan 10 och 15 år.[1]

Kusuer och människor

Dessa djur är mer än andra pungdjur kulturföljare och efter européernas ankomst i Australien ökade deras utbredningsområde. De är inte sällsynta och räknas inte till de hotade arterna.[2] Trots allt jagas de ibland för pälsens skull och då de ibland förstör trädgårdar.[1]

Arterna

I släktet skiljs vanligen mellan fem arter:[3]

IUCN godkänner inte nordlig pungräv och Trichosurus johnstonii som självständiga arter. De räknas där som populationer av vanlig pungräv (Trichosurus vulpecula).[2]

Referenser

Den här artikeln är helt eller delvis baserad på material från tyskspråkiga Wikipedia, 20 april 2009.

Noter

  1. ^ [a b c d e f g h] Nowak, R. M. (1999) s.92/94 Google books
  2. ^ [a b] Trichosurus på IUCN:s rödlista, läst 23 augusti 2013.
  3. ^ Wilson & Reeder, red (2005). Trichosurus (på engelska). Mammal Species of the World. Baltimore: Johns Hopkins University Press. ISBN 0-8018-8221-4
  4. ^ Macdonald, David W. (red.), (1984) Jordens Djur 5: Pungdjuren, fladdermössen, insektätarna m.fl.. Stockholm: Bonnier Fakta. s. 126, ISBN 91-34-50357-9

Tryckta källor

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Wikipedia författare och redaktörer
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia SV

Pungrävar: Brief Summary ( ruotsi )

tarjonnut wikipedia SV

Pungrävar eller kusuer (Trichosurus) är ett släkte i familjen klätterpungdjur med fem arter.

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Wikipedia författare och redaktörer
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia SV

Кузу (ссавець) ( ukraina )

tarjonnut wikipedia UK
У Вікіпедії є статті про інші значення цього терміна: Кузу (значення).

Зміст

Опис

Морфометрія. Довжина голови й тіла: 320–580 мм, довжина хвоста: 240–350 мм, вага: 1.3–5.0 кг.

Зовнішність. Забарвлення T. vulpecula дуже різноманітне: сіре, коричневе, чорне й біле, кремове. На Тасманії майже суціль поширені чорні особини. Є також статевий диморфізм в кольорі: дорослі самці мають червонуватий відтінок на плечах. У T. caninus основний колір темно-сірий чи чорний з відблиском. Хутро товсте, вовнисте, м'яке. Хвіст добре вкритий волоссям і чіпкий, щонайменше прикінцева його частина оголена знизу. Самиці роду Trichosurus мають добре розвинену сумку, що відкривається вперед і містить дві молочні залози.

Спосіб життя

Усі види нічні, деревні й зазвичай гніздяться в отворах дерев. Раціон складається з молодих паростків, листя, квітів, фруктів, насіння, у меншій мірі комах, іноді молодих птахів. T. vulpecula в основному живуть поодинці. Вагітність триває 17.5 діб у T. vulpecula й 16.2 доби в T. caninus. Народжується тільки одне маля. Зростання у T. vulpecula відбувається досить швидко. Дитинча живе в сумці 4–5 місяців, годується молоком 6–7 місяців, відділяється від матері на 6–18 місяць, самиці досягають статевої зрілості в 9–12 місяців. T. caninus з'являється із сумки на 6–7 місяць, годується молоком 8–11 місяців, відділяється від матері на 18–36 місяць, самиці досягають статевої зрілості в 24–36 місяців. У природних популяціях були знайдені особини T. vulpecula віком 13 років а T. caninus віком 17 років.

Розповсюдження

Живе в (Австралії), T. vulpecula на о. Тасманія деяких інших прибережних островах, введений на Нову Зеландію. Головним чином живуть у лісах, але T. vulpecula може жити й у безлісих місцевостях і тоді вони живуть у отворах чи норах інших тварин, іноді цей вид навіть трапляється у напівпустелях, де він знаходить прихисток серед евкаліптів, що ростуть по руслах струмків. Постійні популяції T. vulpecula трапляються у парках міст, у приміських садах, знаходячи притулок на дахах будинків.

Види

Джерела

  • Groves, Colin P. (16 November 2005). «Genus Spilocuscus». In Wilson, Don E., and Reeder, DeeAnn M., eds. Mammal Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference (3rd ed.). Baltimore.
  • Ronald M. Nowak. Walker's marsupials of the world. — JHU Press, 2005. — С. 143. — ISBN 0801882222.
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Автори та редактори Вікіпедії
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia UK

Кузу (ссавець): Brief Summary ( ukraina )

tarjonnut wikipedia UK
У Вікіпедії є статті про інші значення цього терміна: Кузу (значення).
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Автори та редактори Вікіпедії
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia UK

Trichosurus ( vietnam )

tarjonnut wikipedia VI

Trichosurus là một chi động vật có vú trong họ Phalangeridae, bộ Hai răng cửa. Chi này được Lesson miêu tả năm 1828.[1] Loài điển hình của chi này là Didelphis vulpecula Kerr, 1792.

Các loài

Chi này gồm các loài:

Hình ảnh

Chú thích

  1. ^ a ă Wilson, D. E.; Reeder, D. M. biên tập (2005). “Trichosurus”. Mammal Species of the World . Baltimore: Nhà in Đại học Johns Hopkins, 2 tập (2.142 trang). ISBN 978-0-8018-8221-0. OCLC 62265494.
  2. ^ Lindenmayer, D.B., Dubach, J. & Viggers, K.L. 2002. Geographic dimorphism in the mountain brushtail possum (Trichosurus caninus): The case for a new species". Australian Journal of Zoology 50(4):369.

Tham khảo

Liên kết ngoài

 src= Phương tiện liên quan tới Trichosurus tại Wikimedia Commons


Hình tượng sơ khai Bài viết liên quan đến động vật có vú này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Wikipedia tác giả và biên tập viên
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia VI

Trichosurus: Brief Summary ( vietnam )

tarjonnut wikipedia VI

Trichosurus là một chi động vật có vú trong họ Phalangeridae, bộ Hai răng cửa. Chi này được Lesson miêu tả năm 1828. Loài điển hình của chi này là Didelphis vulpecula Kerr, 1792.

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Wikipedia tác giả và biên tập viên
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia VI

Кузу ( venäjä )

tarjonnut wikipedia русскую Википедию
Царство: Животные
Подцарство: Эуметазои
Без ранга: Вторичноротые
Подтип: Позвоночные
Инфратип: Челюстноротые
Надкласс: Четвероногие
Подкласс: Звери
Инфракласс: Сумчатые
Подотряд: Phalangeriformes
Надсемейство: Phalangeroidea
Семейство: Кускусовые
Род: Кузу
Международное научное название

Trichosurus (Lesson, 1828)

Синонимы Типовой вид Виды Wikispecies-logo.svg
Систематика
на Викивидах
Commons-logo.svg
Изображения
на Викискладе
ITIS 552435NCBI 9336EOL 39530FW 40125

Ку́зу, щеткохвосты, щёткохвостые поссумы, кистехвостые кускусы (Trichosurus) — род млекопитающих семейства поссумов. Включает в себя пять видов.

Распространение

Кузу распространены на территории всей Австралии, в том числе встречаются на близлежащих островах, например, в Тасмании.[1] Также были завезены на территорию Новой Зеландии, где они представляют угрозу местной фауне, прежде всего новозеландской нелетающей птице киви.

Внешний вид

Длина туловища кузу составляет от 32 до 60 см, а хвост достигает длины до 35 см. Вес — до 5 кг. Мех мягкий, шелковистый; цвет варьируется от серовато-белого до коричневого и чёрного. Уши имеют треугольную форму и значительно больше, чем у кускусов. Хвост густоопушённый, цепкий.

Образ жизни

Кузу являются древесными лазающими животными. Их естественная среда обитания — леса и другие лесистые местности, хотя также встречаются в почти безлесных районах и полупустынях. В городах обитают на территории парков и садов.[1] В дневное время суток прячутся в дуплах деревьях, а также на чердаках и в сараях, а ночью выходят в поисках еды, зачастую спускаясь на землю. Ведут, как правило, одиночный образ жизни, помечая свою территорию.

Питание

Кузу преимущественно питаются растительной пищей: листьями, фруктами, цветами. Иногда поедают насекомых и мелких позвоночных, например, птенцов птиц.

Размножение

Приплод женские особи кузу приносят один-два раза в год. Детеныши вынашиваются от 16 до 18 дней, и, как правило, рождается один детёныш, очень редко — два. Сумка у животного развита хорошо, имеются два соска. Спустя четыре-семь месяцев детёныш покидает сумку, а через шесть—десять месяцев отнимается от груди. Половая зрелость наступает на втором или третьем году жизни. Продолжительность жизни — 10-15 лет.

Виды

В роде кузу выделяются пять видов[2]:

Примечания

  1. 1 2 Кузу (рус.) (недоступная ссылка — история ). Большая советская энциклопедия. Проверено 6 декабря 2009.
  2. Русские названия по книге Полная иллюстрированная энциклопедия. «Млекопитающие» Кн. 2 = The New Encyclopedia of Mammals / под ред. Д. Макдональда. — М.: Омега, 2007. — С. 435. — 3000 экз.ISBN 978-5-465-01346-8.
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Авторы и редакторы Википедии

Кузу: Brief Summary ( venäjä )

tarjonnut wikipedia русскую Википедию

Ку́зу, щеткохвосты, щёткохвостые поссумы, кистехвостые кускусы (Trichosurus) — род млекопитающих семейства поссумов. Включает в себя пять видов.

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Авторы и редакторы Википедии

帚尾袋貂属 ( kiina )

tarjonnut wikipedia 中文维基百科
模式種 帚尾袋貂 Didelphis vulpecula]]
Kerr, 1792

帚尾袋貂屬是屬於袋貂科有袋類動物,包含如下物種:

參考資料

  1. ^ Groves, Colin. Wilson, D. E., and Reeder, D. M. (eds), 编. Mammal species of the world 3rd edition. Johns Hopkins University Press. 16 November 2005: 49–50. ISBN 0-801-88221-4. 引文格式1维护:冗余文本 (link)
小作品圖示这是一篇與有袋類相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。
 title=
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
维基百科作者和编辑
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia 中文维基百科

帚尾袋貂属: Brief Summary ( kiina )

tarjonnut wikipedia 中文维基百科

帚尾袋貂屬是屬於袋貂科有袋類動物,包含如下物種:

北帚尾袋貂 Trichosurus arnhemensis 短耳帚尾袋貂 Trichosurus caninus 山帚尾袋貂 Trichosurus cunninghami 銅色帚尾袋貂 Trichosurus johnstonii 帚尾袋貂 Trichosurus vulpecula
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
维基百科作者和编辑
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia 中文维基百科

フクロギツネ属 ( Japani )

tarjonnut wikipedia 日本語
フクロギツネ Possum Cradle Mountain.jpg
フクロギツネ Trichosurus vulpecula
分類 : 動物界 Animalia : 脊索動物門 Chordata 亜門 : 脊椎動物亜門 Vertebrata : 哺乳綱 Mammalia 亜綱 : 獣亜綱 Theria : 双前歯目 Diprotodontia : クスクス科 Phalangeridae : フクロギツネ属 Trichosurus
Lesson, 1828

フクロギツネ属(-ぞく、Trichosurus)は、哺乳類双前歯目クスクス科の属のひとつ。模式種はフクロギツネ

分布[編集]

オーストラリアの市街地から森林まで広く分布する。大陸中央部の乾燥地帯にはほとんど生息しない。

また、フクロギツネニュージーランドに移入されている。

生態[編集]

単独で行動するが明確な縄張りはないため、市街地など餌が限られる地域では、同じ樹上に数頭いることもある。樹上性で、夜行性である。雑食で植物の葉、果物、花、木の皮、キノコ、地衣類などを中心に、時にはガやバッタなどの昆虫や鳥の卵、雛、ネズミなども食べる。人によくなれている種もあり、人の手から餌をとることもある。寿命は6-17年。

特に目立った繁殖期はなく、北に生息する個体は周年繁殖し、南に生息する個体は春から秋までと長い。

通常は樹洞を巣として利用するが、時として人家の屋根裏に住み着くこともあり、鳴き声や、糞尿などで被害を受けることがある[1]。昼間は樹洞で休み、またそのため捕獲しやすいため、昔はアボリジニの食糧となっていた。

分類[編集]

フクロギツネ属 Trichosurus

フクロギツネキタフクロギツネコミミフクロギツネMountain Brushtail Possumは同一種とすることもある。

参考文献[編集]

  1. ^ DPIW - Living with Brushtail Possums
  • Cath Jones and Steve Parish, Field Guide to Australian Mammals, Steve Parish Publishing, ISBN 174021743-8
  • Barbara Triggs, Tracks, Scats and Other Traces - A Field Guide to Australian Mammals, Qxford, P104,P106,P161など
執筆の途中です この項目は、動物に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めていますPortal:生き物と自然プロジェクト:生物)。
 title=
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
ウィキペディアの著者と編集者
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia 日本語

フクロギツネ属: Brief Summary ( Japani )

tarjonnut wikipedia 日本語

フクロギツネ属(-ぞく、Trichosurus)は、哺乳類双前歯目クスクス科の属のひとつ。模式種はフクロギツネ

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
ウィキペディアの著者と編集者
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia 日本語

주머니여우속 ( Korea )

tarjonnut wikipedia 한국어 위키백과

주머니여우속 또는 붓꼬리포섬속(Trichosurus)은 쿠스쿠스과에 속하는 유대류 속의 하나이다.

하위 종

5종으로 이루어져 있다.

사진

각주

  1. Groves, C.P. (2005). Wilson, D.E.; Reeder, D.M., 편집. 《Mammal Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference》 (영어) 3판. 존스 홉킨스 대학교 출판사. 49–50쪽. ISBN 0-801-88221-4. OCLC 62265494.
 title=
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Wikipedia 작가 및 편집자
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia 한국어 위키백과