nimet breadcrumb-navigoinnissa
Os meloidos (Meloidae) son unha familia de escaravellos, famosos por producir unha secreción defensiva que contén un axente vesicante chamado cantaridina, que segregan polas articulacións das patas. Coñécense unhas 7 500 especies desta familia en todo o mundo. Na península ibérica encóntranse 69 especies de 19 xéneros.[1] En Europa hai un total de 180 especies. Moitas son moi visibles e algunhas están coloreadas aposematicamente, anunciando visualmente a súa toxicidade a posibles depredadores, pero tamén as hai escuras.
Os seus élitros parecen de coiro e son brandos e rodean o abdome. O pronoto adoita ser cilíndrico ou arredondado e máis estreito que a cabeza e a base dos élitros. As antenas son filiformes ou monofiliformes. O corpo é alongado, desde de poucos milímetros a 7 cm de longo, segundo a especie. O ciclo vital dura de 1 a 3 anos, dependendo das condicións. Estes escaravellos son hipermetamórficos, e pasan por varios estadios larvarios, o primeiro dos cales é un triungulino móbil. As larvas son insectívoras, principalmente atacan a abellas, aínda que algunhas se alimentan de ovos de saltóns. O estadio final da larva é unha pseudopupa coactata, estado no que pasan o inverno. A larva dos meloidos, aínda que ás veces é considerada parasitoide, en xeral, parece comer o hóspede inmaturo xunto coas súas provisións almacenadas, e pode a miúdo sobrevivir só coas provisións, polo que non é un parasitoide obrigado, senón facultativo, ou simplemente un predador. Os adultos ás veces aliméntanse de flores e follas de plantas de diversas familias.[2]
A cantaridina, unha substancia química velenosa que causa a formación de vexigas na pel, utilízase medicamente para eliminar verrugas[3] e recóllese para este propósito de especies do xénero Mylabris e Lytta, especialmente de Lytta vesicatoria. O uso da cantaridina non está aprobado nalgúns países, como EUA.[4]
A cantaridina é o principal irritante do remedio de medicina popular chamado "mosca española", que se obtén a partir de escaravellos secos da familia Meloidae.
O xénero máis grande, Epicauta, contén moitas especies tóxicas para os cabalos. Con tal que o cabalo coma uns poucos destes escaravellos mesturados coa súa alfalfa o resultado pode ser mortal.[5] En áreas semiáridas do oeste de Estados Unidos, o uso de certas técnicas modernas de colleita pode contribuír á presenza de cantaridina na forraxe colleitada. A práctica de acondicionar o feno, esmagar os talos para favorecer o seu secado, tamén esmaga os escaravellos que puidesen estar presentes, que non teñen tempo de escapar, e isto causa que se libere a súa cantaridina na forraxe. Os meloidos son atraídos pola alfalfa e malas herbas durante a floración.[6]
Tribo Derideini
Tribo Morphozonitini
Tribo Eleticini
Tribo Spasticini
Tribo Cerocomini
Tribo Epicautini
Tribo Eupomphini
Tribo Lyttini
Tribo Meloini
Tribo Mylabrini
Tribo Pyrotini
Xéneros incertae sedis
Tribo Horiini
Tribo Nemognathini
Tribo Sitarini
Xéneros incertae sedis
Tribo Tetraonycini
Os meloidos (Meloidae) son unha familia de escaravellos, famosos por producir unha secreción defensiva que contén un axente vesicante chamado cantaridina, que segregan polas articulacións das patas. Coñécense unhas 7 500 especies desta familia en todo o mundo. Na península ibérica encóntranse 69 especies de 19 xéneros. En Europa hai un total de 180 especies. Moitas son moi visibles e algunhas están coloreadas aposematicamente, anunciando visualmente a súa toxicidade a posibles depredadores, pero tamén as hai escuras.
.jpg)
