Sosna Murraya (P. contorta subsp. murrayana) – podgatunek drzewa iglastego z rodziny sosnowatych (Pinaceae). Sosna Murraya występuje na terenie USA w górach Sierra Nevada, Górach Kaskadowych i Klamath Mountains (stany: Waszyngton, Kalifornia, Oregon) oraz w Meksyku w Kalifornii Dolnej.
Nazwa podgatunku pochodzi od Andrew Murraya (1812–1878), szkockiego botanika i znawcy drzew iglastych.
Igły pozostają na drzewie przez 3–8 lat. Szyszki nasienne dojrzewają w ciągu 14–18 miesięcy od zapylenia, uwalniają nasiona i opadają wkrótce potem.
Najlepiej rośnie na terenach górzystych (400-3500 m n.p.m.), ze średnimi opadami deszczu. Dobrze znosi chłód ale nie lubi gorącego lata. Toleruje stanowiska nasłonecznione i półcieniste.
Synonimy[3]: Pinus murrayana Balf., P. contorta var. murrayana (Balf.) Engelm., P. bourcieri Carrière, P. tamrac A Murray.
Pozycja podgatunku w obrębie rodzaju Pinus[5]:
Sosna Murraya klasyfikowana jest jako P. contorta subsp. murrayana, chociaż pod względem występowania, wyglądu i zapachu różni się od typowej sosny wydmowej (P. contorta).
Międzynarodowa organizacja IUCN umieściła gatunek Pinus contorta, a tym samym ten takson, w Czerwonej księdze gatunków zagrożonych, przyznając mu kategorię zagrożenia LC (Least Concern, niskie ryzyko wyginięcia)[2].
Sosna Murraya (P. contorta subsp. murrayana) – podgatunek drzewa iglastego z rodziny sosnowatych (Pinaceae). Sosna Murraya występuje na terenie USA w górach Sierra Nevada, Górach Kaskadowych i Klamath Mountains (stany: Waszyngton, Kalifornia, Oregon) oraz w Meksyku w Kalifornii Dolnej.
Nazwa podgatunku pochodzi od Andrew Murraya (1812–1878), szkockiego botanika i znawcy drzew iglastych.