Ponikło kraińskie[3] (Eleocharis carniolica) – gatunek byliny z rodziny ciborowatych (turzycowatych).
Występuje wyłącznie w Europie. Zwarty zasięg występowania obejmuje część Europy Południowej od północnych Włoch poprzez Austrię, Słowenię, Słowację, południowo-wschodnią Polskę, Węgry, Rumunię, środkową Ukrainę po wybrzeże Morza Czarnego. W Polsce znany zaledwie z pięciu stanowisk na południu. Dwa z nich znajdują się w Kotlinie Sandomierskiej (na Płaskowyżu Tarnowskim i Tarnogrodzkim), trzy w Karpatach (w Beskidzie Niskim obok rezerwatu przyrody Źródliska Jasiołki, oraz w Bieszczadach w pobliżu miejscowości Habkowce i wzdłuż drogi Solinka – Roztoki Górne)[4].
Helofit lub hydrofit, a czasami także hemikryptofit. Roślina wiatropylna, kwitnąca w okresie od maja do sierpnia. Rozmnażą się także wegetatywnie przez rozmnóżki. Rośnie w miejscach wilgotnych lub okresowo zalewanych. W Polsce odnaleziony w miejscach antropogenicznych (kałuże na drodze leśnej, rowy, piaskownia). Liczba chromosomów 2n = 20[4].
Gatunek umieszczony w Polskiej Czerwonej Księdze Roślin w kategorii VU (narażony)[7]. Tę samą kategorię posiada na polskiej czerwonej liście[8]. Roślina objęta w Polsce ścisłą ochroną gatunkową od 2004 r. Znajduje się również w wykazie gatunków dyrektywy siedliskowej i konwencji berneńskiej[4].
Zagrożeniem dla gatunku jest niewielka liczba jego stanowisk i niewielka liczba osobników na poszczególnych stanowiskach[6]. Bieszczadzkie stanowiska znajdują się w obrębie Jaśliskiego Parku Krajobrazowego, stanowisko w Beskidzie Niskim znajduje się ok. 200 m od rezerwatu, na obszarze niechronionym. Wskazany byłby stały monitoring tych stanowisk i uprawa tego gatunku w ogrodach botanicznych[4].
Ponikło kraińskie (Eleocharis carniolica) – gatunek byliny z rodziny ciborowatych (turzycowatych).