Sphaerechinus granularis (Lamarck 1816)

Sphaerechinus granularis is een zee-egel uit de familie Toxopneustidae. De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1816 gepubliceerd door Jean-Baptiste de Lamarck.

Kenmerken

Grote zee-egel, maximaal 13 cm in doorsnee. Stompe stekels ongeveer 2 cm lang, meestal violet met witte punt, soms bruin, roodachtig of geheel wit, talrijk, dicht opeenstaand. De schaal heeft tien gleufjes van ongeveer 2 mm lang rondom de mondopening (alleen te zien bij dode dieren). De pedicellariën zijn giftig maar ongevaarlijk voor mensen

Voorkomen

De soort komt voor in de gehele Middellandse Zee, en in de oostelijke Atlantische Oceaan van Het Kanaal in het noorden tot de Kaapverdische Eilanden en de Azoren in het zuiden.

Leefwijze

Graast naar algen op rotsachtig substraat. Camoufleert zich vaak met losse materialen zoals macro-algen en schelpfragmenten. Jonge dieren leven in detritus op grotere diepte, en worden zelden ondiep waargenomen. Voortplanting gedurende het gehele jaar maar vooral in voorjaar en zomer.

• Kroh, A., Hansson, H. (2013). Sphaerechinus granularis (Lamarck, 1816). In: Kroh, A. & Mooi, R. (2016). World Echinoidea Database. Geraadpleegd middels: World Register of Marine Species op http://www.marinespecies.org/aphia.php?p=taxdetails&id=124427 op 9 februari 2017.
• Weinberg, S. (1999). Sphaerechinus granularis, Paarse zee-egel. De Atlantische Oceaan, de Noordzee en Het Kanaal. Dominicus Onder Water: 259.
• Bergbauer, M. & Humberg, B. (2001). Paarse zeeappel. Gids Flora en Fauna van de Middellandse Zee. Tirion: 214